Η πρόσφατη επίσκεψη στη χώρα μας του αντιπροέδρου της τουρκικής κυβέρνησης Χακάν Τσαβούσογλου ήταν ενταγμένη στην προετοιμασία της επίσκεψης του Ερντογάν στην Αθήνα προς τα τέλη Νοέμβρη – αρχές Δεκέμβρη. Συναντήθηκε με Δραγασάκη, Κοτζιά και Γαβρόγλου, ενώ αναβλήθηκε η συνάντησή του με τον Τσίπρα χωρίς να δοθούν επίσημες εξηγήσεις για την αναβολή αυτή.
Ο Τσαβούσογλου επισκέφτηκε και τη Θράκη (Ξάνθη, Κομοτηνή), όπου οργανώθηκαν εκδηλώσεις και ομιλίες στις οποίες δεν έχασε την ευκαιρία να «υιοθετήσει» τη μειονότητα, προκαλώντας τις αντιδράσεις των ντόπιων εθνικιστικών κύκλων. Η αστική τάξη και η κυβέρνηση Ερντογάν, ενώ καταπιέζουν, φυλακίζουν και σφαγιάζουν τους λαούς στο εσωτερικό της Τουρκίας, καμώνονται τους «προστάτες» των τούρκικων μειονοτήτων στις διάφορες χώρες των Βαλκανίων με μοναδικό στόχο να τις χρησιμοποιούν για την εξυπηρέτηση των αντιδραστικών στόχων τους.
Η επίσκεψη του αντιπροέδρου της τουρκικής κυβέρνησης συνέπεσε με δύο απανωτά συμβάντα που δημιούργησαν αναταράξεις και ίσως σε αυτά πρέπει να αναζητηθούν και οι αιτίες για τη μη συνάντησή του με τον Τσίπρα. Το πρώτο ήταν η ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας για την κοινή διακλαδική άσκηση Ελλάδας–Αιγύπτου με την ονομασία «Μέδουσα 5» στο νοτιανατολικό Αιγαίο –περιοχή Ρόδου- την οποία χαρακτήρισε ως «εχθρική ενέργεια». Το δεύτερο ήταν οι πτήσεις τούρκικων ελικοπτέρων πάνω από τα Ίμια ενώ διεξαγόταν επιχείρηση έρευνας και διάσωσης για περισυλλογή μεταναστών που είχαν ναυαγήσει στην περιοχή της Καλολίμνου.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ γίνεται ολοφάνερο ότι ο ανταγωνισμός των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας καθορίζεται και ενισχύεται από τις σχέσεις που διαμορφώνουν αυτές και οι κυβερνήσεις που τις υπηρετούν με τους ιμπεριαλιστές και ιδιαίτερα με ΗΠΑ–ΕΕ–Ρωσία. Η ντόπια αστική τάξη και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ. θεωρούν ως μεγάλη ευκαιρία τις εντάσεις στις σχέσεις ΗΠΑ–Τουρκίας για να πριμοδοτηθούν από τους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές, παραχωρώντας τα πάντα σε αυτούς και συμμετέχοντας σε κοινές ασκήσεις είτε με Αίγυπτο είτε με Ισραήλ είτε με όλους μαζί συν τις ΗΠΑ που μέσα και από αυτό τον άξονα επιχειρούν να στριμώξουν τους αντιπάλους τους Ρώσους στη νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Είναι προφανές ότι η τούρκικη αστική τάξη και η κυβέρνηση Ερντογάν εκλαμβάνουν αυτές τις ασκήσεις ως «εχθρικές ενέργειες» από τη στιγμή που η Τουρκία δεν συμμετέχει σε αυτόν τον «άξονα» (Ελλάδα–Ισραήλ-Αίγυπτος–Κύπρος) και οι ασκήσεις του γίνονται σε μια περιοχή όπου θεωρεί ότι έχει κυριαρχικά δικαιώματα. Από την άλλη μεριά, ενώ ο Ερντογάν έχει την πριμοδότηση των Αμερικάνων στην εισβολή των τούρκικων στρατευμάτων στη Συρία, δεν έχει την «εύνοιά» τους για το σύνολο της περιοχής –συμπεριλαμβανομένου του Αιγαίου– καθώς οι σχέσεις της Τουρκίας με τη Ρωσία και ιδιαίτερα η υπόθεση της προμήθειας των S-400 ξεπερνούν τα όρια ανοχής των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών. Ταυτόχρονα οι σχέσεις ΕΕ–Τουρκίας αποτελούν ακόμα ένα πεδίο στο οποίο «τζογάρει» η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ., ευελπιστώντας από τη μία να αποφύγει την πίεση νέων προσφυγικών ρευμάτων στα νησιά, ενώ από την άλλη θέλει να «εισπράξει» μεταφορικά και κυριολεκτικά από τη σύγκρουση της Τουρκίας με την ΕΕ και ιδιαίτερα τη Γερμανία.
Από όλα τα παραπάνω είναι φανερό ότι το «κουβάρι» των αντιθέσεων των αστικών τάξεων Ελλάδας – Τουρκίας έχει μπλεχτεί ακόμα περισσότερο καθώς εξελίσσεται στη «σκιά» ενός λυσσασμένου ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστών στην ευρύτερη περιοχή και για αυτόν τον λόγο είναι ακόμα περισσότερο επικίνδυνος για τους λαούς. Ασκήσεις, παραβιάσεις εναέριων και θαλάσσιων ορίων, έρευνες και γεωτρήσεις για υδρογονάθρακες, δίπλα σε περιοχές που φλέγονται από τον πόλεμο. Η φωτιά πλησιάζει το μπαρούτι και θελημένα ή από ατύχημα τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί.
Η υποταγή στους ιμπεριαλιστές δεν έσωσε από τα δεινά κανένα λαό, το αντίθετο είναι αυτό που επιβεβαιώνεται από όλες τις τραγωδίες των λαών της περιοχής. Το δόγμα της ντόπιας αστικής τάξης ότι όσο πιο πολύ ενισχύει τα ιμπεριαλιστικά δεσμά τόσο πιο ασφαλής είναι η χώρα και ο λαός αποτελεί τη δικαιολογία-κάλυψη για τα εγκλήματά της σε βάρος του λαού και της χώρας σε όλη την ιστορική περίοδο της κυριαρχίας της. Οι αστικές κυβερνήσεις που υπηρετούν αυτό το δόγμα και η σημερινή των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ. θεωρούν ότι μπορούν να αποκτήσουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην περιοχή, σε βάρος των ανταγωνιστών γειτόνων, με την ένταση των δεσμών της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και ιδιαίτερα με τις ΗΠΑ. Από την άλλη μεριά, η τούρκικη αστική τάξη και ο Ερντογάν θεωρούν ότι μια περιφερειακή δύναμη με το βάρος της Τουρκίας πρέπει να έχει μεγαλύτερη «ελευθερία κινήσεων» και να μην απειλείται η κυριαρχία της στην περιοχή. Θεωρεί ότι μπορεί να «παίζει» με τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς ΗΠΑ – Ρωσίας ζητώντας να της αναγνωριστεί ο ρόλος «περιφερειακής δύναμης» στην περιοχή.
Οι αντιδραστικές δυνάμεις επιχειρούν, με κάθε μέσο και τρόπο, να παγιδεύσουν τους λαούς για να υπηρετήσουν τα σχέδιά τους, χρησιμοποιώντας τους σαν αναλώσιμο υλικό στις διεκδικήσεις και τους ανταγωνισμούς τους. Δεν διστάζουν, υπηρετώντας τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, να οδηγούν τα πράγματα σε επικίνδυνους τυχοδιωκτισμούς και τους λαούς σε θανάσιμους κινδύνους, πάντα για το «εθνικό συμφέρον».
Για τους λαούς της Ελλάδας και της Τουρκίας δεν υπάρχει κανένας άλλος δρόμος παρά μόνο αυτός της αλληλεγγύης και του κοινού μετώπου πάλης ενάντια στους ιμπεριαλιστές, τις ντόπιες αστικές τάξεις και τις αντιδραστικές κυβερνήσεις, για ειρήνη και ανεξαρτησία.
