Για άλλη μια φορά στη μακραίωνη ιστορία του το Αιγαίο γίνεται το πεδίο αντιπαραθέσεων των ισχυρών, αλλά και των αδύνατων, τόπος μαρτυρίου για χιλιάδες λαού και πιθανός καταλύτης ακόμα πιο επικίνδυνων εξελίξεων.
Οι αντιθέσεις ανάμεσα στις αστικές τάξεις Ελλάδας και Τουρκίας σχεδόν πάντα είχαν το Αιγαίο ως το θέατρο των επιχειρήσεών τους. Αντιθέσεις που, φυσικά, οφείλονταν στις επιδιώξεις ή και …ονειρώξεις της κάθε αστικής τάξης για αναβαθμισμένο ρόλο στην περιοχή, όμως υπήρχαν πάντα κάτω από την επίβλεψη, αν όχι και την προτροπή, των ιμπεριαλιστικών αφεντικών και των δύο και κύρια των ΗΠΑ.
Υφαλοκρηπίδα, 12 μίλια, ΑΟΖ, γκρίζες ζώνες… Τόσα πεδία αντιθέσεων που έφτασαν μέχρι και σε θερμά επεισόδια και στρατιωτικές κινήσεις, συχνά διατεταγμένες από τους ιμπεριαλιστές για να τραβηχτεί το αυτί του πιο απείθαρχου, που νόμιζε ότι στο ένα ή το άλλο ζήτημα μπορούσε να σηκώσει μπαϊράκι…
Σε αυτό το Αιγαίο εγκαταστάθηκαν τα ΝΑΤΟϊκά πλοία εδώ και μήνες για να επιτηρήσουν τις προσφυγικές ροές. Στην πραγματικότητα, ο στόχος ήταν η αποκοπή του θαλάσσιου διαδρόμου της Ρωσίας προς το θερμό μέτωπο της Συρίας.
Την ίδια περίοδο, η Τουρκία του Ερντογάν εμφανίζεται να διεκδικεί δυναμικά, φτάνοντας μέχρι και στην αμφισβήτηση της συνθήκης της Λωζάνης που όρισε, μεταξύ άλλων, τα σύνορα στο Αιγαίο. Σύνορα στα οποία πάντα υπήρχαν ή ανακαλύπτονταν οι λεγόμενες γκρίζες ζώνες, οι οποίες επιστρατεύονταν όποτε η ένταση ανέβαινε, σαν τα ισχυρά πιόνια σε μια σκακιέρα ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, εξάρτησης και εθνικισμών των ντόπιων αστικών τάξεων.
Τώρα, όμως, οι γκρίζες ζώνες δεν είναι αρκετές. Ο Ερντογάν αμφισβητεί όλα τα σύνορα. Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι πρώτοι και καλύτεροι έθεσαν και θέτουν θέμα συνόρων οι ιμπεριαλιστές και όχι μόνο στο Αιγαίο, αλλά στα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή, την Ουκρανία… Η στάση αυτή της τούρκικης αστικής τάξης, όμως, είναι αποτέλεσμα των ασφυκτικών πιέσεων που δέχεται κύρια στο μέτωπο της Μέσης Ανατολής, όπου το κουρδικό ζήτημα έχει πάρει εντελώς άλλη τροπή από αυτή που είχε πριν μερικά χρόνια…
Το τελευταίο και τραγικό κομμάτι του παζλ είναι οι πρόσφυγες. Τα θύματα των πολέμων και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων κύρια στη Συρία, που κατά εκατοντάδες χιλιάδες αναζητούν την ελπίδα μιας νέας ζωής στην Ευρώπη. Με την Τουρκία να είναι η βασική πύλη της διαδρομής τους και με το Αιγαίο το διαβατήριό τους προς την ΕΕ.
Ετσι το σκηνικό που στήθηκε ή και προέκυψε στο Αιγαίο είναι πραγματικά εκρηκτικό. Οι αντιθέσεις των βασικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (ΗΠΑ, Ρωσία) είναι σε ιδιαίτερη όξυνση μετά και τις τελευταίες εξελίξεις στη Συρία. Από τη μεριά τους οι Ευρωπαίοι προσπαθούν για το καλύτερο, καθένας για λογαριασμό του.
Οι Αμερικάνοι, έχοντας γερό πόδι σε Ελλάδα και Τουρκία, έχουν τη δυνατότητα της στρατιωτικής παρουσίας στο Αιγαίο μέσω του ΝΑΤΟ. Ταυτόχρονα, έχουν τη δυνατότητα να πιέζουν και να εκβιάζουν του σύμμαχούς τους δυτικούς της ΕΕ μέσω του προσφυγικού, υπενθυμίζοντας ότι μπορούν να γεμίσουν την Ευρώπη με πρόσφυγες αν αυτό χρειαστεί, μέσω της Τουρκίας. Πιέσεις που αφορούν τόσο τη στάση των Ευρωπαίων στο κυπριακό, όσο και το ζήτημα της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, το οποίο είναι το χαρτί των Ευρωπαίων εδώ και κάποια χρόνια…
Σε αυτό το πυκνό πλέγμα ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, οι άρχουσες τάξεις Τουρκίας και Ελλάδας επιλέγουν το μίγμα εθνικισμού και υποτέλειας που κάθε φορά ταιριάζει. Για την Τουρκία τα πράγματα είναι φανερά: Με τον εθνικισμό επιχειρεί να σταθεροποιήσει και το εσωτερικό μέτωπο και να εκτονώσει τις πιέσεις που δέχεται στην ανατολή.
Η Ελληνική άρχουσα τάξη φαίνεται ότι επιλέγει να ποντάρει περισσότερο στην υποτέλεια σε αυτή τη φάση. Με τις επαφές Τσίπρα με Μέρκελ και Ομπάμα, με την αντίστοιχη θέση του Κοτζιά δείχνει να είναι η βασική επιλογή, για την ώρα, η μεγαλύτερη πρόσδεση με τα γεράκια του ιμπεριαλισμού, ακριβώς με αυτούς, δηλαδή, που, στην ουσία, έφεραν τα πράγματα ως εδώ και δε θα διστάσουν να τα πάνε και παραπέρα, χωρίς να υπολογίζουν το κόστος για τους λαούς, όπως ποτέ δεν έκαναν, άλλωστε.
Από την άλλη μεριά, τόσο ο κυβερνητικός εταίρος Καμμένος, όσο και ένα σωρό φασιστοειδή παίζουν έναν επικίνδυνο ρόλο ενισχύοντας τη μισαλλοδοξία και τον εθνικισμό. Και, βέβαια, κανείς δεν τους βουλώνει το στόμα γιατί μπορεί κι αυτοί να χρειαστούν κάποια στιγμή!
Ομως οι λαοί που ζουν γύρω από το Αιγαίο δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Εχουν μόνο να ενώσουν τους αγώνες τους ενάντια στους ίδιους εχθρούς, τους ιμπεριαλιστές και τις αστικές τάξεις των χωρών τους, που δε θα διστάσουν να δώσουν γη και ύδωρ στα αφεντικά τους και να παραδώσουν του ίδιους κρέας για τα κανόνια τους.
Αυτή μπορεί να είναι η μόνη απάντηση απέναντι σε αυτήν την επικίνδυνη κατάσταση. Στην οποία οι τυχοδιωκτισμοί δεν αποκλείονται και στην οποία ενδεχόμενα νέα επεισόδια τύπου Ιμίων μπορεί να είναι πολύ πιο σοβαρά…
Αυτοί οι κίνδυνοι μπορούν να αποφευχθούν μόνο αν οι λαοί διώξουν από τη θάλασσά τους τα γεράκια του πολέμου και οικοδομήσουν τις δικές τους ειρηνικές σχέσεις φιλίας και αδελφοσύνης. Γιατί το Αιγαίο τους ενώνει, δεν τους χωρίζει!
