Σε συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα οι μισθωτοί εργαζόμενοι. Ας δούμε ορισμένα πράγματα με τη σειρά, όπως έχουν διαμορφωθεί τα τελευταία 3-4 χρόνια στη διάρκεια της μεγάλης λεηλασίας στους μισθούς, στις συντάξεις, στα δικαιώματα και στις κατακτήσεις.
Ένα πρώτο πρόβλημα που πρέπει να επισημάνουμε είναι αυτό της ανεργίας, η οποία έχει φτάσει στα 1.370.030 άτομα και σε ποσοστό στο 27,8%. Από τους παραπάνω, αυτοί που δικαιούνται επίδομα ανεργίας είναι 130.000 άνεργοι, επίδομα το οποίο έχει μειωθεί στα 360 ευρώ. Έχει επίσης μειωθεί και η διάρκεια καταβολής του.
Ο κατώτερος μισθός ή, όπως έχει καθιερωθεί, ο βασικός μισθός έχει μειωθεί κατά 22% και από 756 ευρώ, που ήταν πριν, έχει πέσει στα 586 ευρώ μεικτά, δηλαδή καθαρά είναι 492 ευρώ.
Να σημειώσουμε εδώ ότι η μείωση του βασικού μισθού και σε συνδυασμό με την ουσιαστική κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων έχει οδηγήσει σε μια γενικευμένη μείωση των μισθών που φτάνει μέχρι και 70%, με αποτέλεσμα η μεγάλη πλειονότητα των εργαζομένων να αμείβεται με μισθούς που φτάνουν μέχρι τα 700 ευρώ, και από τους παραπάνω το μεγαλύτερο μέρος αμείβεται με λιγότερα χρήματα από 500 ευρώ.
Ας δούμε στη συνέχεια ορισμένα στοιχεία του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ τα οποία δημοσίευσε η εφημερίδα «Τα Νέα» την Τρίτη 17 Ιούνη. Ας κάνουμε για την καλύτερη κατανόηση των στοιχείων του ΙΝΕ μια αναγκαία διευκρίνιση. Ο υπουργός Εργασίας ισχυρίζεται ότι η ανεργία στη χώρα έχει αρχίσει να μειώνεται. Αυτό βέβαια δεν ισχύει, αντίθετα έχει αυξηθεί κατά 6.000 άτομα. Αυτό όμως που πρέπει να παρατηρήσουμε είναι το γεγονός ότι έχουν αυξηθεί σε σχέση με πριν οι νέες προσλήψεις, οι οποίες ήταν περισσότερες από τις αποχωρήσεις. Αποχωρήσεις είτε με τη μορφή των απολύσεων είτε με αυτή των συνταξιοδοτήσεων. Τον Νοέμβριο του 2013 οι μισθωτοί στον ιδιωτικό τομέα ήταν 1.371.150 άτομα. Στα στοιχεία του Απρίλη του 2014 οι μισθωτοί ανέβηκαν στο 1.562.533 άτομα, υπάρχει δηλαδή μια αύξηση κατά 191.000 άτομα.
Να σημειώσουμε εδώ ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία του συστήματος Εργάνη, από τις 423.174 προσλήψεις που πραγματοποιήθηκαν από τον Ιανουάριο έως τον Απρίλιο του 2014, οι 232.383 αφορούσαν συμβάσεις πλήρους απασχόλησης, οι 140.527 μερικής απασχόλησης και οι 50.264 εκ περιτροπής απασχόλησης. Να σημειώσουμε επίσης ότι οι προσλήψεις έχουν γίνει με βάση τον βασικό μισθό και, δεύτερον, είναι όλες τους επιδοτημένες από διάφορα προγράμματα και προσωρινές, δηλαδή ορισμένου χρόνου.
Ας δούμε τώρα το φαινόμενο με τους απλήρωτους εργαζόμενους το οποίο έχει πάρει μορφή επιδημίας και την ίδια στιγμή οι ατομικές συμβάσεις έχουν γίνει πλέον καθεστώς, όπως και η μετατροπή των συμβάσεων πλήρους απασχόλησης σε μερικής ή και εκ περιτροπής.
Μισθός με δόσεις και σε είδος
Σύμφωνα με στοιχεία που έχει συλλέξει το ΙΝΕ της ΓΣΕΕ, περίπου 1.200.000 άτομα, δηλαδή η συντριπτική πλειονότητα των μισθωτών εργαζομένων, αμείβονται με καθυστέρηση από 3 μήνες έως 12 μήνες, ενώ δεδομένη είναι επίσης η καταβολή ενός μέρους του μισθού σε είδος. (Σε είδος, ανάλογα με το τι παράγει ή τι πουλάει η επιχείρηση.) Παράδειγμα, αν παράγει ρούχα, ανάλογο θα είναι και το είδος πληρωμής, αν πουλάει τρόφιμα, ανάλογο θα είναι και το είδος πληρωμής. Εάν αυτό είναι το ένα πρόβλημα, υπάρχει και κάτι άλλο, το οποίο, όπως έχει καταγγελθεί από τους εργαζόμενους, έχει γίνει πολύ συνηθισμένο. Αυτό έχει να κάνει με το λεγόμενο «κούρεμα» του χρέους των εργοδοτών προς τους εργαζόμενους. Όταν, για παράδειγμα, μια επιχείρηση χρωστάει σε κάθε εργάτη 2.000 ή 4.000 ή 5.000 ευρώ, λιγότερα ή περισσότερα, ασκεί πίεση στους εργαζόμενους να πάρουν ένα μόνο μέρος από αυτά που τους ανήκουν, π.χ. 500 ή 1.000 ευρώ λιγότερα. Στις λεγόμενες ζημιογόνες επιχειρήσεις αυτή η μορφή «πληρωμής» των εργαζομένων έχει γίνει καθεστώς.
Καθεστώς έχει γίνει επίσης η μη καταβολή των δώρων που είναι θεσμοθετημένα. Περίπου 1.000.000 εργαζόμενοι δεν λαμβάνουν, όπως επιβάλλει ο νόμος, το επίδομα άδειας.
Επίσης όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι δεν παίρνουν ολόκληρο τον μισθό τους, αλλά έναντι, ποσά που μπορεί να είναι 100 ευρώ ή 200 ευρώ τον μήνα.
Καταβολή των μισθών ανά δίμηνο ή τρίμηνο κ.λπ. Και ελάχιστες φορές ολόκληρο.
Στο λιανεμπόριο, στο οποίο εργάζονται περισσότεροι από 500.000 εργαζόμενοι, οι επιχειρήσεις καταβάλλουν έως και το 1/3 των μηνιαίων αποδοχών των υπαλλήλων τους με τη μορφή κουπονιών αγοράς τροφίμων από σουπερμάρκετ.
Προσλαμβάνουν νέους και νέες κυρίως κάτω των 25 χρόνων, ακόμα και με μηνιαία σύμβαση 4ωρης εργασίας, με μηνιαίο μισθό 180 ευρώ, δηλαδή 2,25 ευρώ την ημέρα, δηλαδή ούτε ένα πακέτο τσιγάρα.
Είναι αλήθεια ότι το μεγάλο κεφάλαιο, ξένο και ντόπιο, και το πολιτικό προσωπικό τους, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, έχουν αποθρασυνθεί και έχουν επιβάλει στις λαϊκές μάζες συνθήκες εργασιακής ζούγκλας. Χωρίς δικαιώματα και κατακτήσεις, χωρίς εργασιακή ασφάλεια, ένα μέλλον εφιαλτικό και αβέβαιο. Με δυο λόγια, οι καιροί είναι δύσκολοι για τον εργαζόμενο λαό και θα γίνουν δυσκολότεροι αύριο.
Η ανάγκη αντίστασης και ανατροπής αυτής της κατάστασης γίνεται όλο και πιο επιτακτική, καθώς και το άνοιγμα του δρόμου εκείνου που θα συμβάλει στη διαμόρφωση αυτής της κατεύθυνσης. Όλες εκείνες οι δυνάμεις που κατανοούν την αναγκαιότητα αυτή οφείλουν να έχουν και τη δική τους συμμετοχή στο άνοιγμα αυτού του δρόμου, και όχι μόνο στα λόγια αλλά στην πράξη, με έργα.
Με πρωτοβουλίες που θα συσπειρώνουν κάθε φορά όλους όσοι μπορούν να συσπειρωθούν για να ανοίξει ο δρόμος της πάλης και της προοπτικής. Ο δρόμος όπου οι μάζες θα είναι οι πρωταγωνιστές, γιατί μόνο τότε μπορούν να αντισταθούν και να δώσουν ελπίδα και προοπτική στην πάλη τους.
