Τα ξημερώματα της 9 Μάη του 1945, ΕΣΣΔ, ΗΠΑ, Αγγλία και Γαλλία υπέγραψαν με την ναζιστική Γερμανία την άνευ όρων συνθηκολόγησή της. Το τέρας του ναζισμού είχε ηττηθεί, οι λαοί είχαν νικήσει.
Πριν στεγνώσει το μελάνι των υπογραφών τους, οι Δυτικοί ιμπεριαλιστές έψαχναν να βρουν τους τρόπους να στρέψουν τα όπλα τους κατά της ΕΣΣΔ, που είχε γίνει το σύμβολο του αγώνα όλων των λαών ενάντια στο πιο φριχτό και δολοφονικό τέρας που είχε γεννήσει μέχρι τότε το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα και που δεν στάθηκε ούτε αυτό ικανό να νικήσει τον μεγάλο τους εχθρό: το κομμουνιστικό κίνημα.
Κι έτσι, η ίδια μέρα που για τους λαούς έγινε σύμβολο αγώνα, νίκης και αισιοδοξίας, έγινε για τους ιμπεριαλιστές εφιαλτική, έγινε η επέτειος που έπρεπε να σβηστεί από τις μνήμες των λαών, για να σταματήσουν να ονειρεύονται πως μπορούν να ανατρέψουν την εξουσία τους και να οικοδομήσουν τον δικό τους κόσμο.
Ακόμα και ο όρος «αντιφασιστική νίκη των λαών» έπρεπε -και πρέπει- να εκλείψει. Δεν είναι τυχαίο ότι η μέρα αυτή αναφέρεται ως Ημέρα της Νίκης, ως εθνική γιορτή της Ρωσίας. Ούτε είναι τυχαίο ότι ορίστηκε ως Ημέρα της Ευρώπης, λόγω της διακήρυξης Σουμάν του 1950, η οποία θεωρείται προπομπός της ΕΟΚ και της ΕΕ. Δεν ξεχνάμε επίσης το κατάπτυστο «αντικομμουνιστικό μνημόνιο», την «καταδίκη των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων», που ψήφισαν οι ιμπεριαλιστές της ΕΕ, με ανάλογη λογική, μπροστά στο φόβο τους για την εργατική τάξη και τους λαούς.
Αλλά και η ιμπεριαλιστική Ρωσία, αφού έριξε το ανάθεμα στο κομμουνιστικό της παρελθόν, και παρότι φρόντισε να ξεφορτωθεί οτιδήποτε μπορεί να το θύμιζε, δεν μπόρεσε να ξεφορτωθεί την 9 Μάη. Η ακτινοβολία της είναι τέτοια που επιχειρεί να την οικειοποιηθεί και τολμά να ανεμίζει την κόκκινη Σημαία της Νίκης με το σφυροδρέπανο και το αστέρι στην καθιερωμένη παρέλαση σε μια πλατεία που ακόμα λέγεται Κόκκινη…
Φέτος, με την ιμπεριαλιστική επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία σε πλήρη εξέλιξη, η καπηλεία της μέρας αυτής γίνεται ακόμα πιο χυδαία. Από τη μια μεριά, ο Πούτιν θέλει να χρησιμοποιήσει την παρέλαση για να επιδείξει τη ρωσική στρατιωτική ισχύ, απαντώντας, έτσι, στη Δύση που δε χάνει ευκαιρία να τονίζει τις όποιες δυσκολίες (πραγματικές ή όχι) αντιμετωπίζει ο ρωσικός στρατός στην Ουκρανία. Πολύ περισσότερο, ήδη συνδέει την ιμπεριαλιστική επιδρομή με τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο, ήδη εξισώνει τη σφαγή του ουκρανικού λαού, στο όνομα μιας υποτιθέμενης αποναζιστικοποίησης, με τον τιτάνιο αγώνα των σοβιετικών λαών ενάντια στη χιτλερική Γερμανία.
Από την άλλη, το ανδρείκελο του ΝΑΤΟ και των Αμερικάνων Ζελένσκι δηλώνει πως «το κακό επέστρεψε», αναζητώντας κι αυτός ένα κομμάτι από την αίγλη και το κύρος του μεγάλου εκείνου αγώνα.
Η 9η Μάη 1945 σήμανε το τέλος του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου. Η 9η Μάη 2022 δυστυχώς δεν πρόκειται να σημάνει το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία. Αντίθετα, και λόγω της απουσίας του παράγοντα, εργατικό επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα, μπορεί να σημάνει την αρχή ενός νέου γενικευμένου μακελειού.
Η 9 Μάη ανήκει στους λαούς κι όχι στους ιμπεριαλιστές. Γιατί ήταν οι λαοί που νίκησαν το φασισμό, περπατώντας πάνω στο δρόμο που άνοιξε η Οκτωβριανή Επανάσταση. Οι σοβιετικοί λαοί έδωσαν έναν αγώνα όχι μόνο για την πατρίδα τους, αλλά και για τον σοσιαλισμό, που ήξεραν ότι ήταν ο πραγματικός στόχος και των Ναζί και των Δυτικών συμμάχων. Μαζί τους πάλεψαν οι λαοί όλης της Ευρώπης και του κόσμου, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές.
Από αυτή τη μεγάλη νίκη, όμως, το εκμεταλλευτικό σύστημα που γέννησε το ναζισμό παίρνει τη ρεβάνς εδώ και τρεις δεκαετίες. Κι όμως, ακόμα τη φοβάται! Ακόμα το στοιχειώνει, σε Δύση και Ανατολή, η εικόνα της κόκκινης σημαίας στο Ράιχσταγκ.
Γιατί ξέρει πως, μέσα στις ανυπέρβλητες αντιφάσεις του και την αξεπέραστη κρίση του, δημιουργεί το ίδιο τις συνθήκες εκείνες που θα φέρουν τους λαούς ξανά στο προσκήνιο, ξανά στο δρόμο του επαναστατικού αγώνα, στο δρόμο που θα τους οδηγήσει στις καινούριες νίκες και στις ανατροπές της νέας εποχής!
Μάης 2022
