Η ανασύνθεση της λεγόμενης κεντροαριστεράς βρίσκεται σε εξέλιξη και οι διεργασίες είναι παρούσες, ακόμη και στη διάρκεια του καλοκαιριού. Οι ηττημένες πολιτικές δυνάμεις του κεφαλαίου επιχειρούν την ανασύστασή τους ώστε να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του συστήματος, στις δυνάμεις του μεγάλου κεφαλαίου ντόπιου και ξένου. Οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ μπόρεσαν στις ευρωεκλογές να ενώσουν τα κομμάτια τους και να αποφύγουν την κατάρρευση του πολιτικού τους φορέα. Η συγκρότηση της Ελιάς έδωσε τη δυνατότητα να συγκρατήσει το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ (από 12%, στο 8%).
Στη ΔΗΜΑΡ τα πράγματα στις ευρωεκλογές πήγαν πολύ χειρότερα και οι δυνάμεις της καταποντίστηκαν πέφτοντας στο 1,2%, από 5,5%. Μια τέτοια αρνητική εξέλιξη κάνει σχεδόν ανύπαρκτη τη δυνατότητα ύπαρξης αυτόνομης πολιτικής δύναμης. Έχει όμως για την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας έναν όρο πίεσης ή, πιο σωστά, διαπραγμάτευσης, από το γεγονός ότι διαθέτει κοινοβουλευτική ομάδα που έχει βγει από τον προηγούμενο συσχετισμό. Διαπραγμάτευση τόσο για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας όσο και στην ανασύνθεση της λεγόμενης «δημοκρατικής παράταξης». Μια διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη. Βέβαια, η τελευταία, δεν βρίσκει σύμφωνη όλη την κοινοβουλευτική ομάδα, αφού ένα μικρό μέρος προσανατολίζεται προς την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει βέβαια και το σενάριο που εμφανίζει το όνομα του Φ. Κουβέλη να συζητείται για την προεδρία της Δημοκρατίας. Στο εσωτερικό της ΔΗΜΑΡ ισχυροποιείται η τάση που υποστηρίζει την προγραμματική προσέγγιση με το ΠΑΣΟΚ. Οι εξελίξεις για την ανασύνθεση της κεντροαριστεράς τρέχουν, και τον βασικό ρόλο τον έχει το ΠΑΣΟΚ, το οποίο πρόσφατα ενέκρινε κατά πλειοψηφία την εισήγηση του Βενιζέλου για ιδρυτικό συνέδριο της «δημοκρατικής παράταξης» στα τέλη Οκτώβρη, σε μια προσπάθεια να συγκεντρώσει τις δυνάμεις που αναφέρονται στον κεντροαριστερό χώρο και με την εγκατάλειψη του προηγούμενου σχήματος συμπόρευσης της Ελιάς. Για την υλοποίηση της κατεύθυνσης αυτής συγκροτείται «εθνική οργανωτική επιτροπή από το Πολιτικό Συμβούλιο και στελέχη του ΠΑΣΟΚ, στελέχη της Ελιάς, στελέχη κομμάτων και κινήσεων της κεντροαριστεράς που θα ανταποκριθούν στην πρόσκλησή μας και θα θελήσουν να μετάσχουν σε ισότιμη βάση, στελέχη της κοινωνίας των πολιτών, προσωπικότητες του ευρύτερου δημοκρατικού χώρου και της κεντροαριστεράς, προκειμένου να οργανώσει μια ανοιχτή διαδικασία βάσης, μέσα από την οποία θα οδηγηθούμε στο Συνέδριο». Στη συνέχεια ακολούθησε την προηγούμενη εβδομάδα συνάντηση αντιπροσώπων ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας που ανέλαβε ο Φ. Κουβέλης για την «έναρξη διαλόγου για την κεντροαριστερά και την προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας». Η πρωτοβουλία αυτή του Κουβέλη πάρθηκε εν όψει του συνεδρίου της ΔΗΜΑΡ τον Σεπτέμβρη, με στόχο να ενισχύσει τη θέση του Κουβέλη σε αυτές τις διαδικασίες. Βέβαια, υπάρχουν και άλλα στελέχη που προσανατολίζονται προς την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ και αναζητούν διαύλους επικοινωνίας μαζί του. Ενδεικτική είναι η τοποθέτηση στην «Εφημερίδα των Συντακτών» του Αντ. Ρουπακιώτη, ότι: «Η ΔΗΜΑΡ είναι υποχρεωμένη να αναζητήσει τις αναγκαίες συγκλίσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ, τόσο για την αντιμετώπιση της κρίσης όσο και για την ανάγκη δημιουργίας πρόσφορου κλίματος απ” όπου θα μπορούσε να προκύψει προοπτική κυβέρνησης συνεργασίας μετά τις επόμενες εκλογές». Να σημειώσουμε επίσης ότι η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να στηρίξει πρόεδρο της Δημοκρατίας την ερχόμενη άνοιξη. Τόσο το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ όσο και αυτό της ΔΗΜΑΡ δεν θα μπορέσουν να λύσουν τα πολιτικά τους αδιέξοδα. Η πολιτική τους κρίση είναι η αντανάκλαση της πολιτικής κρίσης του συστήματος της άρχουσας τάξης στη χώρα. Μια κρίση στην οποία έχει συμβάλει σε μεγάλο βαθμό η παρατεταμένη πάλη των λαϊκών μαζών την περίοδο της επιβολής της πολιτικής των μνημονίων και της τρόικας. Ο λαός, η νεολαία και όλες οι εργαζόμενες μάζες που έχουν υποστεί τη βάρβαρη και βάναυση αντιλαϊκή πολιτική παραμένουν οργισμένες και θυμωμένες απέναντι στα κυρίαρχα κόμματα της αστικής τάξης και στους παρατρεχάμενους «αριστερούς» συνοδοιπόρους του συστήματος.
Η ανασύνθεση και αναδιαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού συντελείται με κορμό το κόμμα της ΝΔ και με συνοδοιπόρο το κόμμα του ΠΑΣΟΚ και με οποιονδήποτε τίτλο προκύψει. Γίνεται η αναδιαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού σε συνθήκες όλο και πιο αντιδραστικές στο οικονομικό, πολιτικό, ιδεολογικό, όπου οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους βρίσκονται σε μια διαρκή επίθεση ενάντια σε όσους τολμούν να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους, το ψωμί και τη δουλειά τους.
Η αστική δημοκρατία, η λεγόμενη, θα λέγαμε, αστική δημοκρατική διακυβέρνηση, έχει βγάλει τον ίδιο της τον εαυτό παράνομο και λειτουργεί με έκτακτους νόμους και με τα λεγόμενα προεδρικά διατάγματα. Η Αριστερά αντιμετωπίζεται σαν αντεθνική δύναμη, ότι δήθεν στοχεύει στη χρεοκοπία και στην κατάρρευση της χώρας.
Η πολιτική ζωή μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο αντιδραστική.
Και αυτό που ονομάζεται οικονομική, πολιτική και κοινωνική ζωή φασιστικοποιείται καθημερινά. Οι λαϊκές μάζες οδηγούνται σε μεγάλης κλίμακας εκμετάλλευση και καταπίεση. Η ανεργία έχει πετάξει στον δρόμο της ακραίας φτώχειας 1.500.000 εργαζομένους. Η μεγάλη πλειονότητα του λαού βρίσκεται μεταξύ φτώχειας και εξαθλίωσης και η ζωή τους καθημερινά γίνεται πιο δυσβάσταχτη.
Οι αγώνες του λαού έχουν υποχωρήσει, όχι με δική του ευθύνη, αλλά με την ευθύνη της λεγόμενης Αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, αλλά και των κυρίαρχων αστικών και ρεφορμιστικών συνδικάτων. Ποτέ ο λαός μας, τουλάχιστον τα τελευταία 50 χρόνια, δεν έχει βρεθεί σε τέτοιες συνθήκες σαν τις σημερινές και δυστυχώς η κατάσταση συνεχίζει να χειροτερεύει και όσο χειροτερεύει τόσο περισσότερο δυσκολεύουν οι λύσεις που πρέπει να βρει και ν” απαντήσει. Γι” αυτό και η αναδιαμόρφωση του αστικού πολιτικού σκηνικού γίνεται σε όλο και πιο αντιδραστική κατεύθυνση.
Να λοιπόν με ποια προβλήματα είναι αντιμέτωπος ο εργαζόμενος λαός και η νεολαία. Αυτό το σύστημα όσο πιο αντιδραστικό γίνεται τόσο μεγαλώνει και η υποτέλειά του απέναντι στα μεγάλα του αφεντικά των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ και της ΕΕ. Τόσο περισσότερο τους δίνει τη δυνατότητα να αλωνίζουν στη χώρα και να τη δένουν πιο σφιχτά στο ιμπεριαλιστικό και πολεμικό τους άρμα σε βάρος των λαών.
Αυτές τις αντιλαϊκές και αντιδραστικές εξελίξεις ο μόνος παράγοντας που μπορεί να τις ανατρέψει είναι αυτός που έχει στους ώμους του το βάρος των αρνητικών συνεπειών και αυτός είναι ο εργαζόμενος λαός και η νεολαία της χώρας. Και αυτός ο δρόμος μπορεί να ανοίξει με τους πρωτοπόρους αγωνιστές του λαού, με όλους εκείνους που μπορούν και θέλουν να τιμήσουν την αγωνιστική και επαναστατική ιστορία της Αριστεράς στη χώρα μας. Το άνοιγμα του δρόμου για μια αγωνιστική διέξοδο από αυτές τις δύσκολες συνθήκες πρέπει να αποτελέσει το πιο σπουδαίο και σημαντικό καθήκον για κάθε πολιτική δύναμη που θέλει να ονομάζεται αριστερή και σε κάθε πρωτοπόρο αγωνιστή. Εάν το άνοιγμα του δρόμου αυτού όπου θα πρωταγωνιστούν οι μάζες ήταν εύκολο, τότε δεν θα υπήρχε και μεγάλη ανάγκη να το συζητάμε. Θα συζητούσαμε άλλα προβλήματα που θα έβαζε το ίδιο το κίνημα για λύσεις. Σήμερα καλούμαστε όλοι όσοι πιστεύουμε στην αξία του κινήματος, σε αυτό που ονομάζουμε πάλη των μαζών, να συγκεντρώσουμε τις δυνάμεις μας για να ανοίξουμε τον δρόμο των μαζών, τον δρόμο της αντίστασης. Η πάλη των μαζών είναι μια ιστορική άποψη και που έχει σαν κινητήρια δύναμη την πάλη των τάξεων. Την ιστορία τη γράφουν οι μάζες, όταν ξεσηκώνονται και διεκδικούν τα δίκια τους. Η ρεφορμιστική και κοινοβουλευτική Αριστερά -είτε με τη μορφή του ΣΥΡΙΖΑ είτε με αυτή του ΚΚΕ- το έχει αποδείξει ότι δεν θέλει τις λαϊκές μάζες στα πόδια της και δεν τις θέλει γιατί δεν πιστεύει σε αυτές και κυρίως δεν αντιπροσωπεύει τα ιδανικά των μαζών. Τις θέλει μόνο σαν ψηφοφόρους και για να μιλάει στο όνομά τους και δήθεν ότι αγωνίζεται για τα συμφέροντά τους. Ακριβώς το ίδιο λένε και κάνουν και τα αστικά κόμματα. Όλα ισχυρίζονται ότι αντιπροσωπεύουν τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού.
Η αντιδραστικοποίηση και φασιστικοποίηση της πολιτικής ζωής απαιτεί ως απάντηση τη συμμετοχή των μαζών σε αυτή την πάλη, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για μαζικές αντιστάσεις και διεκδικήσεις που θα προκαλούν αφύπνιση και ενθουσιασμό στους αγωνιζόμενους και θα δίνουν δύναμη και κουράγιο για την αντιμετώπιση των δυσκολιών. Το σύστημα αναδιαμορφώνει το πολιτικό του προσωπικό για να σταθεροποιήσει τη θέση του και να κάνει πιο ισχυρή και χωρίς κλυδωνισμούς την επίθεσή του στον λαό. Οι λαϊκές δυνάμεις και οι πρωτοπόροι αγωνιστές και μπορούν και πρέπει να ετοιμάσουν και να διαμορφώσουν τις δικές τους απαντήσεις, και αυτές βρίσκονται στις μάζες, στα αγωνιζόμενα κομμάτια του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας.
