Έντονα ενοχλημένοι εμφανίζονται οι σύντροφοι του Μ-Λ ΚΚΕ εξαιτίας κάποιων τελευταίων αντιπαραθέσεων που άνοιξαν ανάμεσα στις δυο οργανώσεις, με αφορμή την εκδήλωση του «Σήματος» με τον πρέσβη της Βενεζουέλας, αλλά και τη συζήτηση που ακολούθησε το 2ήμερο για την Οκτωβριανή Επανάσταση. Δεν είναι μάλιστα η πρώτη φορά που εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους για το δημόσιο άνοιγμα αντιπαραθέσεων. Μην ξεχνάμε ότι τέτοιες διαδικασίες έχουν επαναληφθεί με αφορμή διάφορα ζητήματα, όπως τα ελληνοτουρκικά, το θέμα των σωματείων, την κοινή δράση, την συζήτηση γύρω από την ΜΠΠΕ, το Brexitκαι πολλά άλλα.
Χωρίς να είναι σκοπός αυτού του άρθρου να μπει στην ουσία των τοποθετήσεων, θέλουμε από μεριάς μας να ξεκαθαρίσουμε κάποια ζητήματα. Η οργάνωσή μας θεωρεί το ζήτημα της αντιπαράθεσης πάνω στις απόψεις (και τις θέσεις) που κυκλοφορούν και αναφέρονται στο κίνημα ως ζωτικής σημασίας στη διαδικασία οικοδόμησης και προχωρήματός του. Άλλωστε δεν πιστεύουμε ότι οι διάφορες απόψεις «πέφτουν από τον ουρανό», αλλά αποτελούν λογική συνέχεια των αφετηριακών αρχών και των θέσεων που έχει διαμορφώσει η κάθε δύναμη μέσα στην πορεία που έχει διανύσει. Όπως επίσης, δεν πάψαμε ποτέ να πιστεύουμε ότι όλες οι απόψεις κρίνονται από τη «σκληρή» πραγματικότητα του κινήματος και είτε επιβεβαιώνονται είτε διαμορφώνονται είτε απορρίπτονται. Ως εκ τούτου δεν βλέπουμε τον λόγο να φοβηθεί κάποιος την πολιτική αντιπαράθεση των απόψεων, ίσα- ίσα που θα έπρεπε να την επιδιώκει. Μπορεί η αντιπαράθεση αυτή στα πλαίσια της Αριστεράς «μας» μα έχει πάρει ποικίλες μορφές, ανάλογα το από ποιον προέρχεται και σε ποιον αναφέρεται, αλλά από την μεριά μας δεν είχαμε, ούτε έχουμε λόγο να μετριάζουμε την κριτική μας ανάλογα τον αποδέκτη. Θέλουμε να κάνουμε ξεκάθαρο ότι θα αντιπαραθετόμαστε σε όποια άποψη κρίνουμε προβληματική ή και λαθεμένη.
Άλλωστε ποτέ δεν καλοβλέπαμε λογικές που κρύβουν τα ζητήματα «κάτω από το χαλί», στον βωμό ενός «κοινού βηματισμού», μιας και εύκολα αυτές καταλήγουν σε εγχειρήματα τύπου… ΣΥΡΙΖΑ, ή σε «αντιπαραθέσεις» με καδρόνια. Ούτε ερωτοτροπήσαμε ποτέ με την άποψη της ενότητας των μαρξιστών-λενινιστών, ιδιαίτερα με τον τρόπο που πλασάρεται. Όχι γιατί είμαστε ενάντια στην ενότητα των κομμουνιστών, αλλά γιατί την αναγνωρίζουμε ως μια διαδικασία διαλεκτικά συνδεδεμένη με την πορεία συγκρότησης του λαϊκού, εργατικού, επαναστατικού και κομμουνιστικού κινήματος, που θα προσπαθήσει να αντιμετωπίσει τα μύρια ζητήματα που ζητάνε απαντήσεις. Δεν συμμεριζόμαστε τις «έτοιμες λύσεις» και απαντήσεις σε κάθε σημερινό πρόβλημα, που κατέχοντας την «πλήρη» επάρκεια περιμένουν… απλά τις μάζες να τις ακολουθήσουν. Ακόμα περισσότερο δεν θεωρούμε ότι οι αντιπαραθέσεις ανάμεσα στις οργανώσεις πρέπει να γίνονται με όρους και προϋποθέσεις που θυμίζουν συνθήκες εργαστηρίου, αλλιώς θα χαρακτηρίζονται ως… αντισυντροφικές.
Έτσι λοιπόν, δεν καταλαβαίνουμε καμία έκπληξη, ή τουλάχιστον δεν βρίσκουμε λόγο να εκπλαγούμε εμείς, μιας και ποτέ δεν κρύψαμε τις διαφορετικές απόψεις που υπήρχαν και συνεχίζουν να υπάρχουν ανάμεσα στις δυο οργανώσεις. Από την αρχή της πρότασής μας που κατάληξε στη συγκρότηση της Λαϊκής Αντίστασης-ΑΑΣ, ποτέ δεν θέσαμε σαν προαπαιτούμενο την ταύτιση των θέσεών μας για την υλοποίηση και το προχώρημα της, είτε με το Μ-Λ ΚΚΕ, είτε με οποιονδήποτε άλλο θέλει να συμβάλλει.
Όπως ακριβώς είχαμε αναδείξει τις διαφορετικές αυτές απόψεις, έτσι έχουμε επανειλημμένως θέσει ότι το εγχείρημα αυτό δεν μπορεί να μείνει μια υπόθεση που θα εγκλωβίζεται στα όρια των δυο οργανώσεων που συμμετέχουν σε αυτήν, κατά την παρούσα φάση. Κατ’ επέκταση, η όποια αντιπαράθεση εξελίσσεται ανάμεσα στις δυο οργανώσεις αφορά τις ίδιες και δεν μπορεί να εμπλέκει την ΛΑ-ΑΑΣ, πόσο δε μάλλον να λειτουργεί σαν τροχοπέδη στην κίνησή της και να την μπλοκάρει. Τα σχήματα της ΛΑ-ΑΑΣ σε πανελλαδικό επίπεδο αποτελούν σπουδαία εργαλεία για τα μέλη τους, έτσι ώστε να συμβάλλουν στο στήσιμο εστιών αντίστασης ενάντια στην επίθεση που δέχονται τα δικαιώματα του λαού. Σε αυτό το επίπεδο η ΛΑ-ΑΑΣ έχει πολλά επίδικα να συζητήσει, ενόψει και του Πανελλαδικού της σώματος, αλλά αυτή είναι μια διαδικασία που αφορά το σύνολο των μελών της και όχι αποκλειστικά τα έντυπα των δυο οργανώσεων.
Για μας είναι ξεκάθαρο ότι κανένας δεν έχει το δικαίωμα να προσπαθεί να κρατήσει την ΛΑ-ΑΑΣ «άλαλη» μπροστά στα καθημερινά ζητήματα που απασχολούν τον λαό, χρησιμοποιώντας μάλιστα επιφάσεις του «δημοκρατικού» τρόπου αποφάσεων. Τέτοια χαρακτηριστικά ούτε είχε, ούτε μπορεί να αποκτήσει το όλο εγχείρημα. Ας διαφυλάξουμε, λοιπόν, τα κεκτημένα του και να συμβάλλουμε δημιουργικά στο προχώρημά του.
