Το “αύριο” ήρθε πιο γρήγορα από ό,τι το περιμέναμε. Και εμείς αλλάζουμε πλέον με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Σε αυτή τη σύσκεψη θα κοιταχτούμε, μετά από έναν χρόνο (πόσα χρόνια πέρασαν μέσα σε ένα χρόνο!), στον καθρέπτη. Θα αναγνωρίσουμε το πρόσωπο μας, σύντροφοι, ή θα εκπλαγούμε με αυτό που θα αντικρίσουμε;
Ο παλιός πολιτικός κόσμος καταρρέει με πάταγο: τα παραδοσιακά αστικά κόμματα, μαζί με τους φθαρμένους μηχανισμούς πολιτικής και ιδεολογικής ενσωμάτωσης, δεν μπορούν να αναιρέσουν τη νέα πραγματικότητα. Οι μάζες περνούνε σίγα-σιγά, μισοαυθόρμητα – μισοσυνειδητά, από το επίπεδο της κινηματικής Αντίστασης, στο επίπεδο της αναζήτησης μίας άλλης πολιτικής διεξόδου. Εξέλιξη που σύμφωνα με τη διαλεκτική, είναι αναπόφευκτη.
Αυτή η εκρηκτική διαδικασία παροξυσμού των αντιθέσεων, τινάζει στο αέρα διαμορφωμένες καταστάσεις, διαλύει κόμματα και δημιουργεί νέα, στέλνει στον κάλαθο των αχρήστων πολιτικά συνθήματα και προσωπικότητες, αναδεικνύει νέα ρεύματα και σχολές σκέψης. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, θα μπορούσε κάλλιστα ακόμα και μια μικρή φασιστική συμμορία να γίνει ένα από τα κυρίαρχα πολιτικά ρεύματα στη χώρα. (Να κάτι που πολλοί θεωρούσανε “αδύνατο”). Ζούμε, όμως την εποχή του “αδύνατου”.
Η διαδικασία αυτή που χρόνια τώρα συντελείται στη νεολαία, η διαδικασία της πολιτικής απόρριψης του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού και της αναζήτησης ενός κόσμου διαφορετικού από αυτόν που την έβαλαν οι συσχετισμοί να ζήσει, αποκτά νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Η νεολαία στην Ελλάδα είχε προειδοποιήσει τους πάντες. Η νεολαία στην Ελλάδα δε σκέφτηκε τους συσχετισμούς που της παρέδωσε η ήττα του κομμουνιστικού κινήματος. Η νεολαία στην Ελλάδα προτίμησε να σκεφτεί ότι πρέπει να ζήσει.
Όσοι συμμετείχαμε, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, στις άγριες μέρες και νύχτες της εξέγερσης του Δεκέμβρη, όσοι ακούσαμε το αποφασιστικό βήμα της Ιστορίας προς τα μπρος, όσοι νιώσαμε τη γη να τραντάζεται κάτω από τα βήματα της οργής, δεν αιφνιδιαστήκαμε καθόλου από τις πλατείες της αγανάκτησης, δεν έχουμε καμία αμφιβολία για όσα πρόκειται να γίνουν, δεν τρέφουμε κατά βάθος αυταπάτες για το τι έκτασης ζητήματα έχουν τεθεί.
Η κοινωνική και πολιτική φυσιογνωμία της νεολαίας στον καιρό του Μνημονίου
Αυτό που κυρίως καθορίζει το πυρακτωμένο κοινωνικό περιβάλλον της εποχής του Μνημονίου δεν είναι μόνο η κοινωνική καταβύθιση και η κρίση του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού, αλλά και ο ασίγαστος πόθος ενός νέου να ζήσει, όλα αυτά που έχει ονειρευτεί. Είναι η ανάγκη μας να δουλέψουμε, να σπουδάσουμε, να εκφραστούμε ελεύθερα, να κάνουμε οικογένεια, να ζήσουμε στον τόπο μας. Να φάμε. Γιατί εμείς δεν έχουμε αποδεχθεί ακόμα σαν γενιά αυτό που μας ετοίμασαν.
Στη νεολαία είναι όπου η ένταση των ταξικών αντιθέσεων αναδεικνύεται με πιο έντονο τρόπο: η ανεργία, η μετανάστευση, η νέα αμορφωσιά, η πολιτιστική γκετοποίηση, τα ναρκωτικά, η αλλοτρίωση, η κατάθλιψη, η οργή, η οργή, η ΟΡΓΗ!
Εδώ πρέπει να παρατηρήσουμε, ότι η Χρυσή Αυγή δεν έρχεται μόνο να καλύψει το κενό της αντιδραστικοποίησης, του ρατσισμού-φασισμού, της παραδοσιακής ιδεολογίας του εθνικού κορμού και των σωμάτων ασφαλείας. Έρχεται να ικανοποιήσει τους πόθους της έκπτωτης μικροαστικής τάξης και των μικρών αφεντικών, που προλεταριοποιούνται, έρχεται να εκφράσει κοινωνικά τα πολιτιστικά αποκλεισμένα λούμπεν εργατικά και μισοάνεργα στρώματα.
Εδώ πρέπει να δούμε, ότι το “φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ”, έρχεται να αναβιώσει όλο εκείνο το σύννεφο των αυταπατών που έχει ανάγκη η μικροαστική συνείδηση για να επιβιώνει, έρχεται να ικανοποιήσει όλες εκείνες τις ανώδυνες σκέψεις που έχουν και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο, έρχεται να αναστηλώσει όλον εκείνο το φανταστικό, μικροαστικό κόσμο όπου οι εχθροί μας θα σεβαστούν ειρηνικά την θέληση μας να ζήσουμε όλοι αγαπημένοι στην ΕΕ και στον καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο.
Εδώ πρέπει να δούμε, πόσο στενά όρια είχε η πολιτική πρόταση της αναρχίας/αυτονομίας, ή καλύτερα η πολιτική αντίληψη ότι δεν πρέπει να έχουμε πολιτική πρόταση και διέξοδο. Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα πόσο χάνει τη λαμπάδα του το σύνθημα “μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι” και δίνει τη σκυτάλη στο παλλαϊκό “ψωμί-παιδεία-ελευθερία”, ένα σύνθημα που η νεολαία διαχρονικά σήκωσε στα χέρια της και το διατήρησε τόσες δεκαετίες. Ή ακόμα και το “Λαέ πολέμα, μας πίνουνε το αίμα”.
Μέσα σε αυτό το “άγριο” περιβάλλον, όπου μπορεί να βλέπεις να κυριαρχεί η πολιτική σύγχυση, όπου συνυπάρχει η αγωνιστικότητα και ο εκφασισμός, πολλές φορές και μέσα στο μυαλό του ίδιου ανθρώπου, το κίνημα προχωρά και συγκροτείται.
Εργατικές κινητοποιήσεις ξεπετάγονται παντού, χώροι με παραδοσιακό συνδικαλισμό επαναδραστηριοποιούνται, χώροι της ελαστικής εργασίας παίρνουν το βάπτισμα του πυρός. Διαμορφώνεται ένα κοινωνικό μέτωπο με στέρεα και μόνιμα ταξικά χαρακτηριστικά. Οι δεκάδες γενικές απεργίες, οι διαδηλώσεις με εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου να αντιπαρατίθενται στην κυβέρνηση και τους μηχανισμούς καταστολής, δημιουργούν πλέον ένα αναγνωρίσιμο από όλους κοινωνικό-πολιτικό ρεύμα με πυρήνα την Αριστερά.
Όλα αυτά συγκλίνουν στο ότι οι πολιτικά δραστηριοποιημένοι νεολαίοι, οι πρωτοπόροι στη σκέψη και στη δράση, (ακόμα και αυτοί που οργανώνονται σε αντιδραστική κατεύθυνση), θα διαμορφώσουν τα πολιτικά τους χαρακτηριστικά μέσα σε αυτό το περιβάλλον. Αυτό οδηγεί στην ανάγκη για διαμόρφωση των πολιτικών και θεωρητικών εργαλείων εκείνων, με βάση τα οποία ο νέος θα κατασταλάξει πολιτικά.
Διαμορφώνεται, ιδιαίτερα μέσα στη “μαγιά” του κινήματος, στα μυαλά εκείνων που έχουν συνδέσει τη ζωή τους με την έκβαση των ταξικών συγκρούσεων, στα μυαλά εκείνων που ανατρέπουν τους συσχετισμούς και νιώθουν ολοένα και περισσότερο να είναι οι ίδιοι καθοριστικός παράγοντας για τις πολιτικές εξελίξεις, η ανάγκη για το θεωρητικό και ιδεολογικό προχώρημα.
Ο ρόλος της νεολαίας στο ζήτημα της Αριστεράς
Έτσι λοιπόν το ζήτημα της Αριστεράς τέμνει το ζήτημα της νεολαίας με τέτοιον εκρηκτικό τρόπο, ώστε να δημιουργείται μία νέα πολιτικό-ιδεολογική πρωτοπορία στο εσωτερικό του κάθε πολιτικού χώρου. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι νεολαίοι αυτοί είναι γνωστοί, είναι φίλοι μεταξύ τους, συναγωνιστές, γείτονες, συμμαθητές, συνάδελφοι. Πολλές φορές μιλάνε πιο ειλικρινά μεταξύ τους παρά στις συνεδριάσεις των πολιτικών τους χώρων.
Είναι τυχαίο, ας πούμε, το πολιτικό ανέβασμα του κάμπινγκ των Αγωνιστικών Κινήσεων και της Μαθητικής Αντίστασης, οι πολύωρες συζητήσεις όπου τσακωνόμαστε ποιός θα πρωτομιλήσει, όπου όταν τίθενται ιδεολογικά ζητήματα που απαιτούν το “κάτι παραπάνω”, δεν “την κωλώνουμε” αλλά θέλουμε και πιο πειστικές απαντήσεις, που δεν έχουν διαμορφωθεί πλήρως; Δεν είναι δείγμα αυτού που συμβαίνει, η θέληση από τη νεολαία (ή και απαίτηση) για συμμετοχή στο κομματικό σχολείο για την αποτίμηση του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος; Δεν είναι ενδεικτικό της κατάστασης, ότι οι νεολαίοι της Οργάνωσης είναι αυτοί που απαιτούν, όλο και πιο συχνά, σαν προαπαιτούμενο για να δράσουνε, τη διαμόρφωση ενός “άλλου στυλ”, πιο μαχητικού και άμεσου; Πιο συγκεκριμένου;
Όλα αυτά ταυτόχρονα με μία διαδικασία ολοένα και πιο έντονων ταξικών συγκρούσεων, όπου η κλιμάκωση της πολιτικής αντιπαράθεσης θέτει ανοιχτά ζητήματα της προοπτικής της χώρας, και η συμμετοχή ενός ανθρώπου στο κίνημα εξαρτάται και από την πειθώ πάνω σε ερωτήματα για το ευρώ, τη φύση του συστήματος, την δυνατότητα ύπαρξης ενός νέου πολιτικού συστήματος, την δυνατότητα του λαού να πετυχαίνει νίκες.
Όλα αυτά ταυτόχρονα με μία πολύμορφη διαδικασία τόσο κοινωνικής, όσο και πολιτικό-ιδεολογικής ανασύστασης της Αριστεράς, την οποία κανείς δεν μπορεί να αποφύγει και διαπερνά όλους τους πολιτικούς χώρους σαν ηλεκτρικό ρεύμα. Οι Κνίτες φωνάζουν “εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά”, οι αναρχικοί “ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Μελιγαλάς”, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ στήνουν φόρουμ πολιτικής αναζήτησης, διαγραφές, διασπάσεις, μετατοπίσεις, πολιτικά μέτωπα βραχύβια ή σθεναρά δημιουργούνται.
Όλη αυτή η πραγματικότητα στο πολιτικό και στο κοινωνικό επίπεδο, αναδεικνύει το τεράστιο ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΕΝΟ μιας Αριστερής Πολιτικής Διεξόδου στη νεολαία, η οποία θα διαμορφωθεί πολιτικά, θεωρητικά, ιδεολογικά, κινηματικά, οργανωτικά μέσα στη φωτιά της μάχης, αλλά και με όπλο την εξέλιξη της υπάρχουσας επαναστατικής θεωρίας, τη διαμόρφωση νέων πολιτικών συνθημάτων και συμπεριφορών.
Η Πρωτοβουλία για μια Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία, διαμορφωτής της Αριστερής Πολιτικής Διεξόδου
Η Πρωτοβουλία για μια Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία, φιλοδοξεί να αποτελέσει μία ανεξάρτητη πολιτική τάση στο κίνημα και την Αριστερά, που θα διαμορφώσει μια αντικαπιταλιστική, αντιιμπεριαλιστική, αντιφασιστική γραμμή μέσα στο λαό, μαζί με το λαό.
Η ΠΑΑΣ αυτή τη στιγμή, μπορεί να συνενώσει σε μια πλατιά, δημοκρατική, αγωνιστική βάση τις δυνάμεις εκείνες που βάζουν σαν πρώτη αναγκαιότητα την ανατροπή της στρατηγικής επίθεσης του κεφαλαίου, την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ, σαν πρώτο βήμα για την ανασυγκρότηση του λαϊκού κινήματος.
Η ΠΑΑΣ συσπειρώνει στις γραμμές τις πολιτικές δυνάμεις εκείνες, που παλεύουν για την συγκρότηση της κομμουνιστικής τάσης μέσα στο λαϊκό κίνημα, για να γίνει πάλι επίκαιρη η σοσιαλιστική προοπτική στις μάζες.
Η ΠΑΑΣ αποτελεί αναγκαίο πολιτικό-οργανωτικό προστάδιο, για την οικοδόμηση μιας πλατίας Λαϊκής Αγωνιστικής Συνεργασίας, που μέσα στις λαϊκές οργανώσεις, τα σωματεία και τους συλλόγους, θα διαμορφώσουν ένα πολιτικό πρόγραμμα πάλης και προοπτικής. Ένα πολιτικό πρόγραμμα που δε θα αρκείται στον λιγότερο ήλιο της συνδιαχείρισης αλλά θα μιλά ανοιχτά για αυτό που έχει ανάγκη η γενιά μας.
Εμείς, οι νεολαίοι του ΚΚΕ(μ-λ), να πάρουμε στα χέρια μας την υπόθεση της διαμόρφωσης του πολιτικού προγράμματος πάλης και αριστερής πολιτικής διεξόδου της ΠΑΑΣ. Να δώσουμε τον δικό μας τόνο στο στυλ, στη φυσιογνωμία, στον τρόπο κίνησης της ΠΑΑΣ, να τη ζωντανέψουμε. Γιατί είναι ανάγκη μας, αλλά και γιατί μας έχει η ίδια η ΠΑΑΣ ανάγκη. Γιατί πρέπει να αντιληφθούμε την ΠΑΑΣ σαν ένα αναγκαίο σκαλί για την μετεξέλιξη του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια μαζική και μαχητική κομμουνιστική Οργάνωση, με ρόλο και λόγο στα πράγματα.
Γιατί εμείς, οι νεολαίοι του ΚΚΕ(μ-λ), έχουμε συγκεκριμένο πολιτικό λόγο να απευθύνουμε στη νεολαία. Γιατί εμείς, οι νεολαίοι του ΚΚΕ(μ-λ) φιλοδοξούμε να καλύψουμε το ΚΕΝΟ, να διεμβολίσουμε πολιτικούς χώρους, να σπάσουμε ιδεολογήματα, να παράξουμε θεωρία.
Να διαμορφώσουμε μια Αριστερή Πολιτική Διέξοδο για τη γενία μας.
Αντικαπιταλιστική: Ενάντια στην πολιτική που φορτώνει την κρίση πάνω μας και μας στερεί τα όνειρα, γιατί δε χρωστάμε τίποτα σε αυτούς που μας κλέβουν τη ζωή μας, γιατί δε χρωστάμε τίποτα παρά μόνο να τους ανατρέψουμε!
Αντιιμπεριαλιστική: Γιατί δεν πιστεύουμε στην παντοδυναμία των Μεγάλων Αφεντικών, γιατί θέλουμε να ζήσουμε σε μία Ελλάδα ανεξάρτητη και ελεύθερη, και όχι σε ένα προτεκτοράτο-στρατόπεδο εργασίας των δολοφόνων και των τοκογλύφων της ΕΕ και του ΔΝΤ,
Αντιφασιστική: Γιατί δεν θέλουμε να τα βάλουμε με τους αδύνατους, δε θέλουμε να ξεθυμάνουμε την οργή μας πάνω τους μετανάστες και τους κοινωνικά απόκληρους, αλλά θέλουμε, και έχουμε τα κότσια να τα βάλουμε, με αυτούς γεμίζουν τις τσέπες τους με το αίμα του λαού μας.
Δημοκρατική: Για να υπερασπιστούμε το δικαίωμα μας στην ελεύθερη πολιτική, συνδικαλιστική, πολιτιστική έκφραση και δράση, για να υπερασπιστούμε το δικαίωμα μας να αγωνιζόμαστε και να οργανωνόμαστε, για να αποκρούσουμε τις μαύρες στρατιές της καταστολής και της καταπίεσης, να αποκρούσουμε τη βαρβαρότητα της τρομοκρατίας.
Αντιδιαχειριστική: Για να οικοδομήσουμε μια άλλη, επαναστατική Αριστερά που θα ζει και θα αναπνέει μέσα στις λαϊκές οργανώσεις, μέσα στις ταξικές συγκρούσεις, που θα παλεύει όχι για την μεταρρύθμιση του παλιού κόσμου, αλλά για το γκρέμισμα του και την οικοδόμηση ενός νέου Εργατική: Γιατί κοινωνική πρωτοπορία του κινήματος, και φορέας της επαναστατικής αλλαγής, δεν μπορεί να είναι άλλος από την εργατική τάξη, συγκροτημένη σαν τάξη για τον εαυτό της. Γιατί αυτοί που δημιουργούν τον πλούτο, Έλληνες και ξένοι, είναι οι μόνοι που μπορούν να τον διαχειριστούν προς όφελος όλης της ανθρωπότητας.
Λαϊκή: Γιατί εμείς, ως νεολαία, είμαστε κομμάτι τους εργαζόμενου λαού, είμαστε εμείς που θα βρούμε τα συνθήματα, που θα αψηφήσουμε τα κλομπ και τα χημικά και θα σταθούμε πρώτοι στα οδοφράγματα, εμείς που θα γράψουμε στους τοίχους, που θα κάνουμε την αρχή, εμείς είμαστε εκείνοι που θα εκπληρώσουμε το καθήκον μας και θα παίξουμε το ρόλο του πυροδότη του Λαϊκού Ξεσηκωμού.
Να διαμορφώσουμε, και να εξειδικεύσουμε, ένα Αριστερό Πολιτικό Πρόγραμμα Πάλης
