Αγώνας για δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες
Έντονη πολιτική αντιπαράθεση ξέσπασε μεταξύ κυβέρνησης και ΝΔ με επίκεντρο την προαναγγελθείσα εκδήλωση της ΠΟΑΣΥ στην πλατεία Εξαρχείων για τις 29/6, με θέμα «Ανοιχτές και ελεύθερες πόλεις». Θα προσπεράσουμε τις αριστοτεχνικά διατυπωμένες αταξικές ανοησίες και φλυαρίες που διανθίζουν τις ανακοινώσεις της ΠΟΑΣΥ, επιδιώκοντας να συγκαλύψουν τον πραγματικό αντιλαϊκό και αντιδραστικό ρόλο, στόχο και χαρακτήρα των κρατικών δυνάμεων καταστολής. Καθώς επίσης και το ζήτημα της διαπλοκής της αστυνομίας με το κοινό ποινικό έγκλημα.
Θα μείνουμε στη πολιτική διάσταση του ζητήματος στη συγκεκριμένη συγκυρία. Το θέμα, όπως ωμά τέθηκε από τα στελέχη της ΠΟΑΣΥ στα ΜΜΕ, τα οποία 20 μέρες το κρατούν ως βασικό θέμα επικαιρότητας ενώ συνεχίζει να αξιοποιείται από τη ΝΔ, που το συνδέει με την «τρομοκρατία», ήταν και παραμένει το λεγόμενο «άβατο» των Εξαρχείων, «που φέρει τη σφραγίδα του κράτους».
Περισσεύει η υποκρισία τόσο από τα στελέχη της ΠΟΑΣΥ, όσο και από το πολιτικό προσωπικό και τους κάθε λογής χαρτογιακάδες απολογητές του συστήματος. Από τη μια, η εκδήλωση ανακοινώνεται στις 14/6, δηλαδή έξι ημέρες μετά τον άδικο χαμό του μικρού Μάριου στο Μενίδι. Από την άλλη, τα Εξάρχεια ίσως είναι η πιο καλά «φυλασσόμενη»- αστυνομοκρατουμένη περιοχή της Ελλάδας, όπου δυνάμεις των ΜΑΤ, της αστυνομίας, των ομάδων ΔΙΑΣ, των ειδικών φρουρών, της ασφάλειας κατακλύζουν την περιφέρεια και το εσωτερικό της. Κατά τα άλλα, «άβατο»!
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια ευθεία πολιτική αντιπαράθεση του «συνδικαλιστικού» οργάνου της αστυνομίας με τον πολιτικό προϊστάμενο, δηλαδή τον υπουργό ΠΡΟ.ΠΟ και ασφαλώς την κυβέρνηση. Το βέβαιο είναι ότι τέτοιες «πρωτοβουλίες» από έναν τέτοιο μηχανισμό, μπορούν να στηρίζονται και να καθοδηγούνται μόνο από ισχυρές πολιτικές πλάτες. Στην περίπτωση αυτή, τον καθοδηγητικό ρόλο έχει η ΝΔ, που επέλεξε να αναδείξει και να αξιοποιήσει το ζήτημα σε μια φάση που δυσκολεύει και στενεύει ο «αντιπολιτευτικός» της ρόλος και λόγος, ενώ παράλληλα επιδιώκει να στείλει μηνύματα προς διάφορες κατευθύνσεις.
1) Η ανάδειξη του ζητήματος συμπίπτει με την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης στο Γιούρογκρουπ στις 15/6. Ο προσωρινός συμβιβασμός ΕΕ και ΔΝΤ ανανεώνει προσωρινά τη στήριξη των ιμπεριαλιστικών κέντρων στη κυβέρνηση, τουλάχιστον ως την τρίτη αξιολόγηση. Ταυτόχρονα, πιέζει τη ΝΔ αποδυναμώνοντας το αίτημα για εκλογές και περιορίζοντας εκ των πραγμάτων τον αντιπολιτευτικό της λόγο. Υποχρεώνεται έτσι να ασκήσει πολιτικές πιέσεις στο ΣΥΡΙΖΑ μετατοπίζοντας το κέντρο βάρους. Από τη μια, αξιοποιώντας τις ενδοαστικές αντιθέσεις (π.χ. Noor 1) με επίκεντρο τους ΑΝΕΛ και ιδιαίτερα τον Καμμένο, για να χρεώσει παρέμβαση στη Δικαιοσύνη, αδιαφάνεια κλπ. Από την άλλη, ξαναθέτοντας αναβαθμισμένα το ζήτημα της «τρομοκρατίας», με επίκεντρο το ΣΥΡΙΖΑ, με ιδεολογική βάση τη «θεωρία του ενός άκρου», που αποτελεί την πραγματική διάσταση της «θεωρίας των δυο άκρων».
2) Η ΝΔ έδωσε την πλήρη πολιτική στήριξή της σε αυτή την «πρωτοβουλία» της ΠΟΑΣΥ. «[…] αυτή τη στιγμή δεν πρέπει να γίνει μια τέτοια εκδήλωση στον χώρο των Εξαρχείων αλλά αντιθέτως πρέπει να γίνει μια αστυνομική επιχείρηση για να καθαρίσουν τα Εξάρχεια αλλά τέτοια εντολή δεν έχει δοθεί από αυτούς που πρέπει να τη δώσουν» δήλωνε ο Κ. Μητσοτάκης στις 16/6, στον Άλφα. Στη συνέχεια, στο «Πολίτικο», ήρθε να δώσει τα απαραίτητα πολιτικά καύσιμα που απαιτούνταν στην αντιπαράθεση: «Είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη που έχει εσωτερική τρομοκρατία, προερχόμενη από την άκρα αριστερά. Η βία προέρχεται αποκλειστικά από την Αριστερά τα τελευταία χρόνια». Στη Βουλή, «η τρομοκρατία στην Ελλάδα […] είχε προέλευση από τη μήτρα της άκρας Αριστεράς». Στο ΣΤΑΡ, «οι τρομοκρατικές οργανώσεις, οι οποίες δραστηριοποιήθηκαν στην Ελλάδα από την Μεταπολίτευση και μετά, […] όλες έχουν ιδεολογικές αναφορές στον χώρο της άκρας, άκρας αριστεράς, η 17 Νοέμβρη και όλες οι παραφυάδες της [...] Αρκεί κάποιος να διαβάσει τις προκηρύξεις τους […] Εγώ δεν μίλησα για πολιτική βία. Προσέξτε, πολιτική βία έχουμε προφανώς από την άκρα Αριστερά και έχουμε και από την άκρα Δεξιά και έχουμε και από την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ,[…] Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας αυτήν τη στιγμή. Συζητάμε εδώ για την τρομοκρατία έτσι όπως εκφράστηκε στην Ελλάδα από το ’74 και μετά».
3) Η κίνηση αυτή της ΝΔ πατάει πάνω στο έδαφος της φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής ως συνολική επιλογή του συστήματος, προκαλώντας την απότομη έντασή της. Με αυτή την έννοια, έχει οφέλη συνολικά για το σύστημα και δεν αποτελεί μια μικροκομματική αντιπαράθεση. Οι στοχεύσεις της κίνησης αυτής είναι: Α) η άμεση στοχοποίηση της αριστεράς, του λαϊκού και εργατικού κινήματος. Η περιστολή και καταστρατήγηση των εναπομείναντων δημοκρατικών δικαιωμάτων, το τσάκισμα κάθε οργανωμένης μορφής αντίστασης. Β) το ξέπλυμα της Χ.Α. και η προσπάθεια επαναπατρισμού των χαμένων ψηφοφόρων στο φόντο της διαδικασίας ανασύστασης του αστικού πολιτικού σκηνικού. Γ) η μετατόπιση του αστικού πολιτικού σκηνικού ακόμη πιο δεξιά και αντιδραστικά. Επιδιώκεται να αφαιρεθεί από το ΣΥΡΙΖΑ κάθε δημοκρατική επίφαση. Σχηματικά, στο «δημοκρατικό» πεδίο να βγουν οι αντίστοιχες φωτογραφίες αγκαλιά με τον Αμερικανό πρέσβη. Ήδη η δήλωση του Α. Τσίπρα στη Βουλή ότι «Γνωρίζει αυτός ο λαός πως προέκυψε η δικτατορία. Μετά βεβαίως, υπήρξε και από την πλευρά της άκρας αριστεράς όπως είπατε, φαντάζομαι αναφέρεστε στην 17Ν», αποτυπώνει ξεκάθαρα τα άμεσα αποτελέσματα αυτής της πίεσης. Δ) Στέλνει μήνυμα στο ΣΥΡΙΖΑ ότι ελέγχει ακόμα και από τη θέση της αντιπολίτευσης σημαντικά τμήματα του κρατικού μηχανισμού. Ε) Στέλνει μήνυμα στα ξένα και ντόπια κέντρα εξουσίας ότι είναι έτοιμη να αναλάβει και να προωθήσει το αντιλαϊκό έργο χωρίς υπεκφυγές και καθυστερήσεις.
4) Η ένταση της αντιπαράθεσης αποτυπώνεται τόσο στο ακροδεξιό παραλήρημα των δηλώσεων από τη μεριά όσων στρατεύονται με τη ΝΔ, όσο και στην έντονη αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ. Ενδεικτικά στοιχεία της αντίδρασης αυτής είναι ο χαρακτηρισμός της εκδήλωσης της ΠΟΑΣΥ ως «προβοκάτσιας» υποκινούμενης από τη ΝΔ, η απαγόρευσή της , αλλά και η πειθαρχική δίωξη ακόμη και με την ποινή της απόλυσης σε βάρος του προέδρου των Ειδικών Φρουρών, που επιδιώκει να προβάλλει την αποφασιστικότητα του για τον έλεγχο του μηχανισμού.
5) Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ έγκειται στο γεγονός ότι ενώ προσπαθεί να στρώσει το παραμύθι «βγαίνουμε από τα Μνημόνια» υποχρεώνεται να απαντήσει σε πολλαπλά ζητήματα. Βεβαίως, το μεγάλο του χαρτί προς τα αφεντικά του είναι ότι μέχρι στιγμής προωθεί την επίθεση και την ένταση της φασιστικοποίησης (βλ. διώξεις και καταδίκες μαθητών, Θεοφίλου, Ηριάννα, καταστολή συγκεντρώσεων και απεργιών κ.α.) έχοντας καταφέρει να έχει τον λαό στη γωνία. Άλλωστε, η γραμμή Τόσκα για «ξεκαθάρισμα» των Εξαρχείων από τα «μέσα», με βάση ΚΑΙ τις άκρες που διατηρεί ο ΣΥΡΙΖΑ με διαφορά «κομμάτια» του κινήματος, δηλαδή και με το μαστίγιο και με το καρότο, ενδέχεται να προκρίνεται από διάφορες μερίδες του συστήματος σε σχέση με ένα «ντου» των δυνάμεων καταστολής.
Το σίγουρο είναι ότι ο λαός και οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με νέες αντιδραστικές εξελίξεις, που όσο δεν απαντώνται τόσο δυσχεραίνουν τη θέση τους και τη δυνατότητά τους να οργανώνονται, να αντιστέκονται, να διεκδικούν. Επίσης, η ένταση της φασιστικοποίησης με τέτοιους όρους προμηνύει μια άνευ προηγουμένου ένταση της επίθεσης στα δημοκρατικά δικαιώματα, στο δικαίωμα στη δουλειά και τη ζωή. Υπό αυτό το πρίσμα και με ένα τέτοιο πολιτικό πλαίσιο, το ΚΚΕ(μ-λ) επιδίωξε να διερευνήσει τη δυνατότητα μιας πρώτης απάντησης της πρόκλησης στα Εξάρχεια από τις δυνάμεις τις εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, η οποία όμως δεν απέδωσε καρπούς. Έστω και σε μεταγενέστερο χρόνο αλλά άμεσα, απαιτείται η οργάνωση μιας διαδήλωσης ενάντια στην κρατική τρομοκρατία και καταστολή, στη φασιστικοποίηση, για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των ελευθεριών.
Αυτή η κατεύθυνση δεν μπορεί να υπηρετηθεί από τη αδιέξοδη πολιτική άποψη του Α/Α χώρου, που εγκλωβίζεται στα όρια των Εξαρχείων και περιορίζει την αντιπαράθεση μόνο με τους μηχανισμούς καταστολής. Αυτό έδειξε άλλωστε και η αμηχανία του μπροστά στην αστυνομική πρόκληση. Τα καλέσματα (άνοιγμα του πολιτικού περιπτέρου από το πρωί, συγκέντρωση Αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων το απόγευμα) που προέκυψαν δεν άγγιξαν την ουσία του ζητήματος. Για να μην αναφερθούμε στα διάφορα τρολαρίσματα ή στην άποψη που δημοσιεύτηκε στην Εφ.Συν. (https://www.efsyn.gr/arthro/giati-ohi-stin-ekdilosi-tis-poasy-sta-exarheia).
Ούτε βέβαια μπορεί να υπηρετηθεί από το ΚΚΕ, που επιλέγει να κινείται πάντα μέσα στα όρια της αστικής νομιμότητας, να μην απαντά την πρόκληση στην πράξη. Έτσι, παρά τις ορισμένες σωστές διαπιστώσεις, καταλήγει στη θέση «ότι το ΚΚΕ δεν ταυτίζει τους απλούς αστυνομικούς και ιδιαίτερα αυτούς που προέρχονται από φτωχές λαϊκές οικογένειες, με τον κατασταλτικό ρόλο και προσανατολισμό της αστυνομίας. Υποστηρίζουμε ότι έχουν δικαίωμα να παλεύουν και να διεκδικούν λύσεις στα προβλήματά τους και όχι να στρέφονται ενάντια στον λαό» σπέρνοντας σύγχυση (http://www.902.gr/eidisi/politiki/133278/shetika-me-tin-programmatismeni-sygkentrosi-tis-poasy-gia-tin-egklimatikotita).
