Τα συντάγματα καθορίζουν τη λειτουργία των θεσμών και τη σχέση τους με τις μάζες. Εφόσον πρόκειται για την ύπαρξη σχέσεων ανάμεσα στο κράτος και τις λαϊκές μάζες, τα συντάγματα υποκρύπτουν την προάσπιση των συμφερόντων της κυρίαρχης τάξης. Το σύνταγμα καθορίζεται και διαμορφώνεται με βάση τον συσχετισμό δύναμης στο επίπεδο της ταξικής πάλης.
Το σύνταγμα του 1924 ήταν το θεμέλιο του τουρκικού κράτους, σφράγισε την κοινωνική ζωή και στόχευε τη φεουδαρχική μοναρχία. Είναι λάθος να θεωρηθεί δημοκρατικό με κριτήριο τους στόχους του. Το νέο κράτος δεν στηρίχθηκε σε μια νέα άρχουσα τάξη, στηρίχτηκε στους φεουδάρχες και τους μεγαλοτσιφλικάδες που συνεργάστηκαν με τους ιμπεριαλιστές και διαδοχικά εναλλάσσονταν στην εξουσία. Το περιεχόμενο του συντάγματος του 1924 είναι συμβατό με τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών και των κοινωνικών στηριγμάτων τους και είναι φασιστικό.
Αυτό είναι η βάση όλων των αναθεωρήσεων του συντάγματος. Δεν είναι αποτέλεσμα ενός μετασχηματισμού της ταξικής πάλης υπέρ της εργατικής τάξης αλλά είναι η αντανάκλαση της οικονομικής και πολιτικής ανάπτυξης του ιμπεριαλισμού και των ενδοαστικών αντιθέσεων. Όλες οι αναθεωρήσεις, είτε πρόκειται για επιβολή από τα πάνω (όπως έγινε με το σύνταγμα του 1924 και του 1960), είτε όπως το έκανε η στρατιωτική χούντα, είτε με την ψήφο του λαού γίνονται για να υπηρετήσουν το φασιστικό κράτος. Με δεδομένα τον ρόλο και την λειτουργία του συντάγματος, η θέση των κομμουνιστών και των επαναστατικών δημοκρατικών δυνάμεων δεν είναι να οδηγήσουν τις λαϊκές μάζες στην κάλπη αλλά στην αποχή.
Η στάση της αποχής στο δημοψήφισμα της 16/4/2017 σχεδόν περιορίστηκε στους κομμουνιστές και ένα σημαντικό τμήμα δυο άλλων επαναστατικών – δημοκρατικών δυνάμεων, που υιοθέτησε την στάση της αποχής. Όταν ανακοινώθηκαν οι θέσεις για το δημοψήφισμα, το σύνολο σχεδόν των επαναστατικών και δημοκρατικών δυνάμεων βρέθηκε στο μέτωπο του ΟΧΙ. Ως PARTIZAN, αναζητήσαμε τα αίτια για την στροφή 180 μοιρών αυτών των δυνάμεων. Οι δυνάμεις αυτές αντί να σταθούν δίπλα στο Κουρδικό Εθνικό Κίνημα, τάχθηκαν στο ΟΧΙ, με επιχείρημα ότι έτσι θα εμποδιστεί η στροφή στο θεοκρατικό καθεστώς. Με την ευθύνη που επιβάλλει η ταξική πάλη, είχαμε καθήκον απέναντι στον λαό να αποκαλύψουμε αυτό το σοβαρό πρόβλημα. Το κάναμε με όλες μας τις δυνάμεις και τα μέσα. Αυτές οι δυνάμεις δεν έκαναν καμιά κριτική στη θέση της αποχής παρά μόνο ότι «η αποχή εξυπηρετεί το ΝΑΙ» και φυσικά αυτό δεν το μετράμε σαν κριτική.
Η PARTIZAN καλούσε σε αποχή λέγοντας ότι «Η αναθεώρηση του συντάγματος γίνεται υπέρ μιας κλίκας της άρχουσας τάξης. Μην παίρνεις θέση! Μην πας στις κάλπες που στήθηκαν για τη νομιμοποίησή τους. Το φασιστικό σύνταγμα δεν αλλάζει ούτε με το ΝΑΙ ούτε με το ΟΧΙ. Μην ψηφίζεις το φασιστικό σύνταγμα».
Η άρχουσα τάξη καθορίζει τη συνείδηση των μαζών με τα μέσα κυριαρχίας. Παραμορφώνει τη συνείδηση. Όλες οι επαναστατικές και δημοκρατικές οργανώσεις επιβάλλεται να παρέμβουμε για να μετατρέψουμε τις λαϊκές συνειδήσεις σε προοδευτικές, για να αναπτυχθεί και να υπηρετηθεί η ταξική πάλη στην κατεύθυνση των συμφερόντων του λαού.
Η θέση του ΟΧΙ ενισχύει τη διαστρέβλωση των συνειδήσεων, συνεισφέρει στο φασιστικό κοινοβουλευτικό σύστημα και στην υποστήριξη των θεσμών αυτού του συστήματος. Επίσης, δεν μπορεί να κρυφτεί το γεγονός ότι το μέτωπο του ΟΧΙ κυριαρχείται από το CHP, αφού στις επιτροπές που συγκροτήθηκαν για το ΟΧΙ ηγεμόνευε το CHP. Κυριαρχούσε στην προπαγάνδα ο λόγος του. Θα μπορούσε να δικαιολογηθεί εν μέρει λόγω της δύναμης των ΜΜΕ, αν δεν υιοθετούνταν από αυτές τις δυνάμεις ο λόγος του πχ για «τη δικτατορία του ενός άνδρα», «τον κοινοβουλευτισμό», «τον διαχωρισμό εξουσιών», «δημοκρατία- δικτατορία». Συνέβαλαν, έτσι, στην στρέβλωση των λαϊκών συνειδήσεων.
Διανύουμε μια φάση που οι επιθέσεις του φασισμού εντάθηκαν και οι νίκες του διευρύνθηκαν. Αυτές οι επιθέσεις είχαν μια σειρά στόχους, όπως τον κουρδικό λαό και το εθνικό κουρδικό κίνημα, την υποταγή των οργανωμένων πολιτικών υποκειμένων. Ο φασισμός θέλει να δει τον λαό ανοργάνωτο και διαλυμένο.
Να πάρουμε υπ’ όψη τα τρία χρόνια χωρίς συγκρούσεις, λόγω των συζητήσεων ειρήνευσης. Αυτά τα χρόνια, τα κομμουνιστικά κόμματα, οι επαναστατικές και δημοκρατικές δυνάμεις χαλάρωσαν ως προς την οργάνωση και διαφοροποιήθηκαν από τη μαχητική γραμμή. Αποδεχόμενοι το αυθόρμητο, ακολούθησαν μια πρακτική που οδήγησε σε απελπισία. Μέσα σ’ αυτές τις πολιτικές συνθήκες, τα προοδευτικά πολιτικά υποκείμενα βρέθηκαν ακαθοδήγητα και σύρθηκαν στον ρεφορμισμό. Είδαν τις εκλογές, τοπικές, γενικές και προεδρικές, σαν μια εξέδρα εκτίναξης της δύναμής τους.
Μετά από τα τρία χρόνια, φτάσαμε σε συνθήκες βαριάς βίας και καταστολής, που ξεκίνησε από τον Σεπτέμβρη του 2015 και συνεχίζεται δυο χρόνια. Οι επαναστατικές δημοκρατικές δυνάμεις βρέθηκαν απροετοίμαστες στις νέες συνθήκες και οδηγήθηκαν σε δρόμους χωρίς προοπτική, με τη μαχητική γραμμή σε λήθαργο και εκφυλισμένο το κλασικό πολιτικό ύφος, χωρίς να έχουν βάλει στη θέση του το νέο.
Η ομοφωνία αυτών των δυνάμεων που συναντήθηκαν στο ΟΧΙ, σε γενικές γραμμές, είναι σχετικές με την αναδυόμενη πολιτική κατάσταση που αναφέραμε. Η θέση μας για την αποχή και η κριτική μας στην πρόταση αυτών των δυνάμεων για το ΟΧΙ είναι ένα κομμάτι της ανάλυσης που πρέπει να γίνει από του Μαρξιστές- Λενινιστές- Μαοϊστές.
Το δημοψήφισμα τέλειωσε και από τις κάλπες βγήκε το ΝΑΙ με μικρή διαφορά. Τα αποτελέσματα είναι αμφισβητήσιμα λόγω της καταμέτρησης των ασφράγιστων φακέλων και ψηφοδελτίων. Το προλεταριακό κόμμα άγγιξε αυτή την κατάσταση λέγοντας ότι οι κάλπες στήθηκαν για να εγκριθεί το σύνταγμα από τις λαϊκές μάζες. Καλώντας να κάνουν αποχή, προχωρούσε πιο πέρα λέγοντας ότι θα βγει το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα με την εφαρμογή κάθε μέσου.
Οι δυνάμεις του ΟΧΙ καταγγέλλουν το αποτέλεσμα ως αμφισβήτησιμο. Το να αμφισβητείς το αποτέλεσμα, πέρα από μια έκφραση της πραγματικότητας, δεν προσφέρεις τίποτα. Ξόδεψαν πολλή ενέργεια για να συμμετέχουν οι μάζες σε ένα δημοψήφισμα που εξ αρχής ήταν δόλιο. Οι επαναστατικές δημοκρατικές δυνάμεις πρέπει να κάνουν την αυτοκριτική τους, αφού πρώτα σκεφτούν ότι κουβάλησαν τον λαό στις κάλπες και τον έκαναν κομπάρσο σε ένα θέατρο δημοκρατίας του φασισμού.
Φάνηκε ότι οι μάζες ήταν απροετοίμαστες για το αποτέλεσμα και δεν μπήκαν μαζικά στην κινητοποίηση, από την πρώτη μέρα που βγήκαν περιορισμένες ομάδες στον δρόμο. Οι λαϊκές μάζες που πήγαν στις κάλπες, δεν αποδέχονται το ΝΑΙ, που ήρθε σαν τετελεσμένο με την απόφαση της ανώτατης εκλογικής επιτροπής. Αλλά απέναντι σ’ αυτό δεν κάνουν τίποτε και δεν μπορούν να κάνουν, ζητούν να ξαναπάνε στις κάλπες. Αυτοί που συμμετείχαν στο δημοψήφισμα με τη δική τους εμπειρία, αναζητούν τις αιτίες.
Ξέρουμε ότι το ΟΧΙ του λαού ήταν ένα ξέσπασμα, ένας ξεσηκωμός απέναντι στο κράτος και η οργισμένη ανάγκη για αντίσταση. Για αυτό, η PARTIZAN πρέπει χωρίς καθυστέρηση να καλέσει αυτούς που εξαπατήθηκαν στις κάλπες, να αναλύσει και να τους εξηγήσει και να τους βγάλει στον δρόμο. Να τους καλέσει σε αγώνα ενάντια στον φασισμό! Να γίνει ο επαναστατικός μαχητικός λόγος στη δυσαρέσκειά τους.
Να μην μας διαφεύγει ότι η εξουσία του Ερντογάν και του AKP είναι ένας χάρτινος τίγρης. Δεν μπορεί να διαχειριστεί την κρίση με την πολιτική που ακολουθεί. Τα πιο ισχυρά μας όπλα είναι η λαϊκή πάλη, η μαχητική επαναστατική αντίσταση και η μαζική μας γραμμή. Η οργή των μαζών βαθαίνει το μίσος. Να οπλίσουμε τα όπλα μας, να κάψουμε τον χάρτινο τίγρη.
Η PARTIZAN θα μετατρέψει την εξαπάτηση του λαού με το δημοψήφισμα του Απρίλη σε δυνατότητα αντίστασης των λαϊκών μαζών!
Απρίλης 2017
PARTIZAN
http://www.mlmpartizan.net/partizan-dan-referandum-degerlendirmesi.html
