Συναδέλφισσες , συνάδελφοι.
Οι αντιδραστικές ανατροπές στα εργασιακά ζητήματα και στην «Ειδική Αγωγή» συνολικότερα όπως εκφράζονται στο νέο νομοθετικό τερατούργημα που βρίσκεται (λέει) σε… διαβούλευση (!) είναι προ των θυρών. Εκτός των άλλων μέσα από τις ανατροπές (που εξ άλλου τις προέβλεπε ως ένα βαθμό το νομοθετικό πλαίσιο του 2011) επιχειρείται ο αποπροσανατολισμός των εργαζόμενων εκπαιδευτικών στις μέχρι σήμερα δομές της ειδικής αγωγής. Ωστόσο χρειάζεται να παρακάμψουμε τα επουσιώδη -διασπαστικά από τον τρόπο που τίθενται- ζητήματα και να επικεντρωθούμε στα βασικά σημεία.
1. Καμία κατηγορία εκπαιδευτικών δεν ενισχύεται σοβαρά, αντίθετα αποδυναμώνονται όλες οι εργασιακές κατηγορίες με διπλό στόχο τη διάλυση των όποιων δομών υφίστανται στην «Ειδική Αγωγή». Τι νόημα δηλαδή έχει να προηγούνται οι ΠΕ71-61 στις μεταθέσεις εφόσον δεν πρόκειται να διοριστούν αλλά θα είναι μόνιμοι ….αναπληρωτές; Μα μήπως δεν κινούνται στην ίδια γραμμή –μέσα από την πολιτική των συγχωνεύσεων, καταργήσεων σχολικών μονάδων- και στη γενική αγωγή; Αυτό είναι «προνόμιο» μόνο της «Ειδικής»;
2. Καμία εξασφάλιση διορισμού δεν έχει υπόσταση ακόμα και αν υπογείως το υπουργείο «διαχέει» το ενδεχόμενο διενέργειας ΑΣΕΠ. Αλλά και σ αυτήν την περίπτωση δεν είναι, από τη μια, εξασφαλισμένος ο διορισμός των επιτυχόντων αφού κυριαρχούν οι μνημονιακές δεσμεύσεις για τους διορισμούς στο δημόσιο και από την άλλη, οι όποιοι «διορισμοί» δεν θα είναι διορισμοί με την έννοια και τα εργασιακά δικαιώματα που σήμερα τους εννοούμε. Αυτός βέβαια είναι στόχος της κυβέρνησης και του σημερινού συστήματος διαχρονικός και αποφασισμένος.
3. Η παγκόσμια… πρωτοτυπία των 0,5 εργαζόμενων εκπαιδευτικών δασκάλων και νηπιαγωγών ταιριάζει απόλυτα στην κατεύθυνση της μεταφοράς της οργανικότητας στη σχολική μονάδα αλλά και των «ξαφνικών θανάτων» αλλά ΕΡΤ που προωθεί και πρόκειται να προωθήσει παραπέρα η κυβέρνηση στη δημόσια εκπαίδευση αφού δημιουργεί μια έτοιμη κατηγορία προς απόλυση-διαθεσιμότητα.
4. Η πρόταξη των πτυχιούχων των τμημάτων ειδικής αγωγής δεν σημαίνει καθόλου εξασφάλιση επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων αλλά τίθεται σε ένα καζάνι όπου «ανακατεύονται» –ακόμα και για τα δεδομένα του σημερινού αστικού δίκαιου- διαφορετικές κατηγορίες «πιστοποιήσεων». Πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά καθώς τόσο με το νέο λύκειο όσο και με τις ανατροπές του πλαισίου σπουδών στα Πανεπιστήμια αλλά και με τις αναγνωρίσεις των πτυχίων των ιδιωτικών πανεπιστημίων και κολλεγίων προωθείται η αποδέσμευση των επαγγελματικών-εργασιακών δικαιωμάτων από την απόκτηση πτυχίου; Είναι και αυτή μια γενική και όχι «ειδική» κατεύθυνση της βάρβαρης επίθεσης που όλοι ζούμε.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι
Αν έτσι έχουν τα πράγματα δύο μεγάλα λάθη έχουμε… επιλογή να κάνουμε προκειμένου να διευκολύνουμε την κυβερνητική επίθεση.
Το ένα λάθος είναι να ξεκινήσει η εσωτερική αντιπαράθεση των διάφορων κατηγοριών εκπαιδευτικών που αυτή τη στιγμή εργάζονται ή ελπίζουν να εργαστούν στις υπάρχουσες δομές της ειδικής αγωγής. Να το θέσουμε πιο απλά: Καμία κατάταξη είτε αυτή που προέτασσε τους μεταπτυχιακούς-έχοντες διδακτορικά, ούτε η τωρινή που προτάσσει τους πτυχιούχους των τμημάτων ειδικής αγωγής δεν πρόκειται να εξασφαλίσει τη μόνιμη και σταθερή δουλειά, καμία νομοθετική ρύθμιση επιπέδου ΠΕ, καμία επαναφορά του προηγούμενου καθεστώτος (που ήταν επίσης προβληματικό αφού περνούσε σε δεύτερη μοίρα τον χρόνο λήψης πτυχίου και την προϋπηρεσία) δεν λύνει το ζήτημα «μας» αν δεν γίνουν μαζικοί διορισμοί εκπαιδευτικών στις υπάρχουσες δομές ειδικής αγωγής. Και αυτό δεν είναι μόνο ζήτημα «μας» αλλά και ζήτημα των μαθητών και των εργαζόμενων γονιών γιατί θα χτυπηθούν οι όποιες δομές (προβληματικές έστω!) υφίστανται αυτή τη στιγμή και παρέχουν μια αντισταθμιστική παρέμβαση και υποστήριξη.
Αν αυτό είναι κάπως κατανοητό λιγότερο κατανοητό φαίνεται να είναι το γεγονός ότι η επίθεση στην «Ειδική αγωγή» -που προφανώς αποτελεί ένα ακόμα αδύνατο κρίκο- δεν είναι ξεκομμένη από τη γενικότερη, στρατηγικού και… υπαρξιακού χαρακτήρα, επίθεση που δεχόμαστε στα εργασιακά, σπουδαστικά, και δημοκρατικά δικαιώματα.
Άρα δεν πρόκειται να απαντηθεί ξεκομμένα. Όπως ξεκομμένα πήγε να απαντηθεί –ανεπιτυχώς- το ζήτημα της «αυτοαξιολόγησης».
Ότι είναι αναγκαίο από… χθες ένα μεγάλο απεργιακό ξεκίνημα σε όλη την εκπαίδευση που θα βάλει φραγμό στην βάρβαρη επίθεση και θα αποτελέσει- πολύ πιθανώς- την θρυαλλίδα για την έκφραση της λαϊκής οργής και του λαϊκού ξεσηκωμού!
Ακόμα και αν χάθηκε η ιστορική ευκαιρία της επιστράτευσης η εξελισσόμενη βαρβαρότητα δεν μας αφήνει «στην ησυχία μας» και δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερες ανάγκης απεργιακής και κινηματικής συγκρότησης.
Κάθε αναβολή αυτού του γενικού απεργιακού μετώπου θα φέρνει τις… ερπύστριες της βαρβαρότητας πιο βαθιά, πιο καταλυτικά στις ζωές μας. Θα πολλαπλασιάζει τα θύματα και τους απολυμένους ,θα τσακίζει με τη φασιστικοποίηση την ελεύθερη σκέψη μέσα στα σχολεία.
Κάθε παραπομπή της στο μέλλον θα λειτουργεί ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία ότι «ο κλάδος δεν τραβάει» (ποιος κλάδος αυτός που σε λίγο θα είναι παρελθόν;) και θα ποτίζει τα φιντάνια της ανθρωποφαγίας και του «να βγει το μάτι του διπλανού» που ήδη διαφαίνονται (και όχι μόνο στην «ειδική αγωγή!)…
Μάης του 2014-05-05
