Στην Ελλάδα, η συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού, η εγκατάλειψη μιας σειράς καλλιεργειών, η ερήμωση της υπαίθρου και η διάλυση ολόκληρων χωριών είναι σήμερα πραγματικότητα. Η προοπτική που διαγράφεται δείχνει ότι η εξέλιξη αυτή δε θα σταματήσει εδώ, αλλά θα συνεχιστεί. Οι επιπτώσεις δεν περιορίζονται μόνο στη φτωχομεσαία αγροτιά, αλλά επηρεάζουν όλο το λαό. Η «ιστορία» ξεκινάει από παλιά .Οι συνέπειες στη χώρα μας από την ένταξή της στην ΕΟΚ και σημερινή ΕΕ είναι μεγάλες και ιδιαίτερα στον αγροτικό τομέα.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που πάνω από το 1/3 του ενεργού πληθυσμού της απασχολείται στον αγροτικό τομέα και που, λόγω κλίματος, διαθέτει ασύγκριτα πλεονεκτήματα παραγωγής προϊόντων υψηλής ποιότητας, με μεγάλες δυνατότητες και στην κτηνοτροφία. Όμως σήμερα ο αγροτικός τομέας οδηγείται με γρήγορους ρυθμούς σε ακόμα μεγαλύτερη συρρίκνωση. Από το 17% περίπου που είναι σήμερα, ο αγροτικός πληθυσμός μειώνεται καθημερινά και ο στόχος της πολιτικής που ακολουθείται είναι να φτάσει στο 8%. Η συντελούμενη αποψίλωση της παραγωγής και της φτωχομεσαίας αγροτιάς είναι το αποτέλεσμα μίας σειράς μέτρων που υπαγορεύονται από τη μεριά των ιμπεριαλιστών της ΕΕ. Πολιτική που εφαρμόζεται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Μια πολιτική η οποία, ανεξάρτητα αν ονομάζεται αναδιάρθρωση, εκσυγχρονισμός κ.λπ., σε καμιά περίπτωση δε στοχεύει στη στήριξη και προστασία της ντόπιας παραγωγής, αλλά στην ικανοποίηση των απαιτήσεων των ισχυρών χωρών της ΕΕ.
Η Ελλάδα, από μια χώρα εξαγωγής σημαντικών ποσοτήτων αγροτικών προϊόντων, μετατρέπεται σε μια χώρα εισαγωγής ακόμη και ομοειδών προϊόντων που αποδεδειγμένα μπορούν να παραχθούν στον τόπο μας με καλύτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά . «Το άνοιγμα της αγοράς» των 260 εκατομμυρίων κατοίκων της τότε ΕΟΚ (για τα προϊόντα μας), οι υποσχέσεις και τα παχιά λόγια περί κοινοτικής προτίμησης και αλληλεγγύης, ο πακτωλός των εκατομμυρίων που θα γέμιζαν τις τσέπες της αγροτιάς όχι μόνο έμειναν λόγια μα σήμερα μεταφράζονται σε εντολές και ντιρεκτίβες και πρόστιμα συνυπευθυνότητας. Πολιτικές που όχι μόνο αποθαρρύνουν τους νέους να μείνουν στα χωριά τους, αλλά δημιουργούν ακόμη μεγαλύτερα εμπόδια σ’ αυτούς που έχουν παραμείνει αγρότες.
Ανέκαθεν το χαρακτηριστικό της ελληνικής γεωργίας ήταν ο μικρός κλήρος. Όταν ο μέσος κλήρος των φάρμερς των ΗΠΑ είναι 1.500 στρέμματα, στην Ευρώπη 250, στην Ελλάδα είναι 40-50 στρέμματα. Παρ’ όλα αυτά, η ελληνική γεωργία κατάφερνε να επιβιώνει και μάλιστα το αγροτικό εμπορικό ισοζύγιο παρουσίαζε σημαντικό πλεόνασμα μέχρι την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ (1979). Σ’ αυτό συντελούσε η ποικιλία των καλλιεργειών, η υψηλή ποιότητα προϊόντων λόγω κλίματος, αλλά και ο συνδυασμός γεωργίας και κτηνοτροφίας. Σήμερα, παραδοσιακά αγροτικά προϊόντα έχουν εκτοπιστεί από ομοειδή προϊόντα άλλων χωρών (σίγουρα όχι ανώτερης ποιότητας) είτε στοιβάζονται κάθε χρόνο στις χωματερές λόγω αδυναμίας διάθεσης είτε βρίσκονται «υπό διωγμό» και πωλούνται από τους παραγωγούς σε εξευτελιστικές τιμές.
Η ΚΑΠ (Κοινή Αγροτική Πολιτική) που καθιερώθηκε από την ΕΟΚ βοήθησε σημαντικά στην ανάπτυξη της καπιταλιστικής γεωργίας των ιμπεριαλιστικών χωρών της βόρειας Ευρώπης σε βάρος του φτωχού και μεσογειακού νότου.
Πραγματικά τα αποτελέσματα ήταν θεαματικά. Η βιομηχανική παραγωγή ζωικών προϊόντων μπροστά στην επιδίωξη του μεγαλύτερου κέρδους δε δίστασε να χρησιμοποιήσει ό,τι πιο διεφθαρμένο και ανώμαλο μπορεί να χωρέσει ο κοινός νους, προκειμένου να κερδίσει την εσωτερική αγορά σε ανταγωνισμό μάλιστα με τις ΗΠΑ. Τα αποτελέσματα τα είδαμε, τα ακούσαμε, τα φάγαμε. Τις αγελάδες που από φυτοφάγα μετατράπηκαν σε σαρκοφάγα, τα κοτόπουλα που γέμισαν με διοξίνες, τα χοιρινά που μεγάλωσαν με τα καμένα ορυκτέλαια. Αυτά είναι τα νέα προϊόντα ευρωπαϊκής κουλτούρας (!) που κατακλύζουν και την ελληνική αγορά και εκτόπισαν βίαια τη ντόπια παραγωγή των «καθυστερημένων και οπισθοδρομικών» Ελλήνων κτηνοτρόφων.
Βασικά προϊόντα ασυναγώνιστης ποιότητας της ελληνικής γεωργίας, όπως είναι το λάδι και το βαμβάκι, δεν είχαν καλύτερη τύχη. Αν πριν 15 χρόνια 40 στρέμματα βαμβάκι έδιναν ένα σημαντικό εισόδημα, σήμερα τα 200 στρέμματα δε φτάνουν. Αν 2 τόνοι λάδι μπορούσαν να καλύψουν τις βασικές ανάγκες μίας οικογένειας, σε λίγο θα είναι ασύμφορη ακόμη και η συλλογή του.
Οι επιδοτήσεις της ΚΑΠ, που καρπώνονται κυρίως οι μεγαλοαγρότες των ισχυρών χωρών της ΕΕ, υπήρξαν το μεγάλο όπλο προπαγάνδας και αποπροσανατολισμού της αγροτιάς. Τα ψίχουλα που κατάφερναν να φτάσουν στις τσέπες της αγροτιάς ήταν το αντάλλαγμα για την πλήρη καταστροφή της παραγωγικής βάσης της χώρας, την παραρτημοποίηση της ελληνικής οικονομίας και το παραπέρα βάθεμα της εξάρτησης.
Επί της ουσίας, σύμφωνα με την κοινοτική νομοθεσία, για κάθε κράτος που είναι ενταγμένο στην ΕΕ δεν υπάρχουν εθνικά μέτρα, κρατικές πολιτικές. Όλα αποφασίζονται από την ΕΕ.
Σήμερα, λοιπόν, που η κρίση και τα αδιέξοδα της αγροτικής οικονομίας των ισχυρών της ΕΕ μεγαλώνει, αυτή η κρίση μεταφέρεται και στη χώρα μας και το μεγαλύτερο τίμημα θα το πληρώσουν χώρες εξαρτημένες όπως είναι η Ελλάδα. Την ίδια ώρα που η όξυνση του ανταγωνισμού και των αντιθέσεων μεταξύ των ιμπεριαλιστών μεγαλώνει, πληθαίνουν οι φωνές και οι απόψεις, που υπαγορεύονται από συγκεκριμένα κέντρα, για περιορισμό ή και πλήρη κατάργηση των επιδοτήσεων, για χάρη δήθεν του υγιούς ανταγωνισμού και της ελεύθερης οικονομίας.
Ανεξάρτητα του τι θα αποφασιστεί στις επόμενες αναθεωρήσεις της ΚΑΠ (που δεν έχει να κάνει με τις παραπάνω δικαιολογίες, αλλά με ζητήματα πολύ σοβαρότερα όπως ο ανταγωνισμός ιμπεριαλιστικών κέντρων εντός και εκτός ΕΕ), σήμερα είμαστε μπροστά σε μια πραγματικότητα. Η μείωση των επιδοτήσεων είναι γεγονός. Η αποσύνδεση της επιδότησης από την παραγωγή αρχίζει να εφαρμόζεται. Οι τιμές που πωλούνται τα αγροτικά προϊόντα δεν μπορούν να καλύψουν, στις περισσότερες περιπτώσεις, το κόστος παραγωγής. Να σημειώσουμε εδώ ότι αυτό συμβαίνει παρά τα εξευτελιστικά μεροκάματα των εργατών γης που είναι σχεδόν στο σύνολό τους μετανάστες. Το κόστος των γεωργικών εφοδίων, μηχανημάτων , καυσίμων κ.λπ. εκτινάσσεται στα ύψη. Το κόστος συνολικά της ζωής γίνεται δυσβάσταχτο για τη φτωχομεσαία αγροτιά . Η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση όχι μόνο δε στηρίζουν τον αγρότη, αλλά με το επιχείρημα ότι δεσμεύονται από τους κοινοτικούς κανόνες σηκώνουν ψηλά τα χέρια. Οι κρατικές υπηρεσίες καθοδήγησης, γεωργικής έρευνας κ.λπ. βρίσκονται υπό κλείσιμο και ο αγρότης στο μάτι του κυκλώνα.
Η αποσύνδεση της επιδότησης από την παραγωγή ανοίγει το δρόμο σε παραπέρα μείωση της αγροτικής παραγωγής, σε εγκατάλειψη χιλιάδων στρεμμάτων καλλιεργήσιμης γης με μεγάλες επιπτώσεις και σε μια σειρά άλλες δραστηριότητες κι τομείς .
Παρά το γεγονός ότι τα αστικά κέντρα σήμερα δεν είναι καθόλου φιλόξενα για τους νέους, τα παιδιά των αγροτών (η όποια νεολαία έχει απομείνει στην ύπαιθρο) προς τα εκεί σκέφτεται να μετακινηθεί. Η «διέξοδος» που προσφέρει σήμερα το σύστημα της εξάρτησης, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης στο νέο αγρότη είναι ή να γίνει Ασιάτης στις οικονομικές απαιτήσεις ή να γίνει άνεργος στην πόλη.
Υπάρχει όμως και η άλλη διέξοδος. Να παλέψει για να υπερασπιστεί τη ζωή του. Για την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής. Για την αναγέννηση του αγροτικού κινήματος. Για να βγει η Ελλάδα έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μεταλλαγμένα
Πολύ συζήτηση και αντιπαράθεση γίνεται τα τελευταία χρόνια σχετικά με τα μεταλλαγμένα τρόφιμα, φυτά και ζώα. Δικαιολογημένη η ανησυχία και η ανεμπιστοσύνη που υπάρχει στους λαούς απέναντι σ’ αυτούς που επιχειρούν να εξωραΐσουν τα νέα επιτεύγματα της αγροτικής βιοτεχνολογίας. Τα ερωτήματα στα οποία οι απαντήσεις είναι θολές ή ανύπαρκτες είναι πολλά. Αυτό συμβαίνει όχι κατά βάση γιατί δεν μπορούν να δοθούν, αλλά γιατί αυτοί που μπορούν να τις δώσουν δεν τους συμφέρει. Θα προσπαθήσουμε , έστω επιγραμματικά , να προσεγγίσουμε κάποιες πλευρές του ζητήματος, απαντώντας ταυτόχρονα και σε κάποια χονδροειδή ψέματα που διαδίδονται από την πλευρά των συμφερόντων που τα προωθούν.
Σήμερα εταιρείες οι οποίες ασχολούνται με την ανάπτυξη της γεωργικής βιοτεχνολογίας είναι: BASE, Dow Agro Sciences, Monsanto, Bayer, Dupont, Syngenta.
Η γενετική μηχανική είναι μια τεχνολογία όχι πολύ παλιά, που σπάει τα γενετικά εμπόδια που γνωρίζαμε όχι μόνο στα κύτταρα, αλλά και στα φυτά, τα ζώα και τους ανθρώπους .Έχει τη δυνατότητα να συνδυάσει γονίδια από διαφορετικά είδη, να τους αλλάξει τους γενετικούς κώδικες και να δημιουργήσει νέους οργανισμούς. Έτσι μπορούμε να έχουμε γονίδια ψαριών ή ζώων σε τομάτες, γονίδια ανθοκομικών φυτών σε λαχανικά κ.λπ. και να δημιουργηθούν χιλιάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες νέοι οργανισμοί με χαρακτηριστικά λίγο ή εντελώς διαφορετικά απ’ αυτά που παραδοσιακά γνωρίζουμε. Έχουμε φτάσει στην εποχή, δηλαδή, που η γνώση που έχει κατακτήσει ο άνθρωπος μέσα από την πορεία αιώνων έχει καταφέρει να φτάσει ακόμη και στο να μπορεί να δημιουργήσει την ίδια την ζωή. Πραγματικά, πέρα από τις ενστάσεις και την κριτική που θα μπορούσε να κάνει ο καθένας για το συγκεκριμένο αποτέλεσμα, δεν μπορεί να μη σταθεί σ’ αυτές τις τεράστιες δυνατότητες που έχει κατακτήσει το ανθρώπινο είδος. Δεν μπορεί όμως ταυτόχρονα, κάθε λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος να μην εξοργιστεί και από τη δημαγωγία που γίνεται από τους ισχυρούς της γης, ότι δήθεν θέλουν αλλά δυσκολεύονται να λύσουν απλούστατα προβλήματα που έχουν να κάνουν με την ίδια τη διαβίωση των ανθρώπων. Μας φαίνεται, λοιπόν, αδιανόητο να πιστέψουμε ότι υπάρχει βούληση και δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της φτώχειας, το ότι δηλαδή καθημερινά σ’ αυτόν τον πλανήτη χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν από πείνα, δίψα, κακουχίες και οι εξαθλιωμένοι πολλαπλασιάζονται χωρίς ουσιαστική στήριξη και βοήθεια.
Αυτό που μπορούμε να πούμε χωρίς καμιά επιφύλαξη , είναι ότι τα παραπάνω προβλήματα υπάρχουν και συνυπάρχουν μαζί με την ίδια την ύπαρξη του καπιταλιστικού συστήματος και δεν έχουν να κάνουν με τη δυνατότητα του ανθρώπου να λύσει οριστικά (και όχι πρόσκαιρα) το ζήτημα της διατροφής σ’ αυτόν τον πλανήτη.
1. Ένα από τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι υποστηριχτές των γενετικά τροποποιημένων φυτών και τροφίμων είναι ότι μ’ αυτόν τον τρόπο θα χορτάσουν οι πεινασμένοι της γης και θα λυθεί το πρόβλημα του υποσιτισμού, ιδιαίτερα στις χώρες του τρίτου κόσμου. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα. Την ίδια στιγμή που καθημερινά στον κόσμο πεθαίνουν πάνω από 40.000 άνθρωποι από πείνα, τα παραγόμενα προϊόντα μπορούν να θρέψουν τον πλανήτη τρεις φορές. Οι καπιταλιστές και οι κυβερνώντες προτιμούν να τα καταστρέψουν παρά να τα δώσουν στους πεινασμένους. Κατά συνέπεια, θα μπορούσε να πει κανείς ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος που έχει να κάνει με τις πραγματικές ανθρώπινες ανάγκες που να επιβάλλει την αύξηση της παραγωγής.
2. Μήπως, όμως, τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα μπορεί να έχουν μεγαλύτερη διατροφική αξία όπως ισχυρίζονται; Όπως π.χ. αραβόσιτος με αυξημένη λυσίνη, τομάτα με περισσότερο λυκοπένιο, σόγια με περισσότερη πρωτεΐνη κ.λπ.;
Κατ’ αρχάς, το πόσο ακίνδυνα είναι όλα αυτά τα τρόφιμα ενδεχομένως να μην το γνωρίζουν ούτε οι ίδιοι που τα παράγουν. Γιατί ένα ζήτημα είναι πόσο ελεγμένα είναι και ένα δεύτερο είναι το ποιος τα ελέγχει. Έτσι κι αλλιώς είμαστε αρκετά δύσπιστοι για να τους εμπιστευτούμε. Το σίγουρο είναι ότι δεν ενδιαφέρονται για την υγεία μας και για την υγιεινή διατροφή. Γιατί είναι οι ίδιοι που έχουν κατακλύσει την αγορά με επικίνδυνα προϊόντα. Είναι τα ίδια συμφέροντα που δημιούργησαν τις τρελές αγελάδες, τα κοτόπουλα με διοξίνες, τα ακατάλληλα γάλατα ακόμη και για μωρά. Είναι αυτοί που μας έχουν πείσει πως ουδόλως τους ενδιαφέρει η υγεία του λαού, παρά μόνο το μεγαλύτερο κέρδος.
3. Πόσο μπορεί να ισχύει το επιχείρημα ότι τα γενετικά τροποποιημένα φυτά έχουν μεγαλύτερη ανθεκτικότητα, απαιτούν λιγότερα φυτοφάρμακα και χημικά, άρα ωφελούν το περιβάλλον;
Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι για τα προϊόντα αυτά που παράγονται χρησιμοποιούνται πιο ήπια μέσα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ότι η Bayer αναγκάστηκε να αποσύρει το μεταλλαγμένο καλαμπόκι από τη Μ. Βρετανία γιατί χρησιμοποιούσε ένα ιδιαίτερα τοξικό φάρμακο, το ατραζίν, που είναι απαγορευμένο στην ΕΕ. Σίγουρα αυτές οι εταιρείες, που είναι οι ίδιες που σχεδόν μονοπωλούν την αγορά των αγροχημικών, θέλουν να εξακολουθήσουν και για τα καινούρια προϊόντα να έχουν τον απόλυτο έλεγχο και μονοπώλιο. Όσο για το θέμα περιβάλλον απλά δεν τους ενδιαφέρει. Άλλωστε τόσα χρόνια αυτοί τροφοδοτούν την αγορά με χημικά χωρίς ουσιαστικό έλεγχο, προχωρούν στην έρευνα και παραγωγή νέων δραστικών ουσιών, που για τις περισσότερες απ’ αυτές μόνο οι εταιρείες γνωρίζουν τις μελλοντικές επιπτώσεις.
Παραθέτουν επιχειρήματα ότι τα γενετικά τροποποιημένα φυτά παράγουν καρπούς με καλύτερο μέγεθος, σχήμα, χρώμα, αντοχή στο χρόνο κ.λπ. Αλήθεια, δεν πολυκαταλαβαίνουμε ποιες είναι αυτές οι διατροφικές ανάγκες του ανθρώπου που καθορίζονται από την εμφάνιση και από την απεριόριστη (!) αντοχή στο χρόνο που μπορεί να έχει ένα φρούτο ή ένα λαχανικό. Αυτό που μπορούμε να καταλάβουμε είναι ότι αυτά τα χαρακτηριστικά δεν έχουν σχέση με τις πραγματικές ανάγκες του ανθρώπου, αλλά με τις απαιτήσεις των αλυσίδων σούπερ μάρκετ και των εταιρειών παραγωγής μεταλλαγμένων, που επιδιώκουν να ελέγξουν με κάθε τρόπο την παγκόσμια αγορά .
Σ’ αυτό το σημείο θέλουμε να σταθούμε λίγο παραπάνω. Είναι γνωστό ότι η έρευνα για τα μεταλλαγμένα -και όχι μόνο- γίνεται από μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες και καθορίζεται από τις εμπορικές ανάγκες των εταιρειών και καθόλου (τις περισσότερες φορές είναι κόντρα) από τα συμφέροντα των λαών και ιδιαίτερα των φτωχών και καταπιεσμένων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα πάνω σ’ αυτό το ζήτημα είναι ότι οι χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου έχουν μετατραπεί από τους ιμπεριαλιστές σε πειραματόζωα κάθε νέας έρευνας και δοκιμής, χωρίς να λαμβάνεται κανένα μέτρο προστασίας. Σήμερα οι λαοί του λεγόμενου τρίτου κόσμου δεν καλλιεργούν για να φάνε οι ίδιοι, ούτε φυσικά για να κερδίσουν. Καλλιεργούν για λογαριασμό άλλων καταστρέφοντας τον ίδιο τους τον τόπο, αποψιλώνοντας την ίδια τους τη φύση, ενώ εξαθλιώνονται ακόμη παραπέρα εκατομμύρια άνθρωποι και ξεκληρίζονται ολόκληρες περιοχές. Θα μπορούσε να γράψει κανείς τόμους από βιβλία για τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει οι ισχυροί της γης σε βάρος αυτών των χωρών και των λαών τους, με το κοινότυπο πάντα επιχείρημα ότι προσπαθούν να τους σώσουν.
4. Η εξάπλωση των μεταλλαγμένων μπορεί να επιφέρει ανεπίστρεπτες –απρόβλεπτες- καταστροφικές μεταβολές πάνω στον πλανήτη. Στη φύση δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν υγειονομικές ζώνες. Οι μεταλλαγμένοι οργανισμοί, από τη στιγμή που θα αφεθούν στη φύση, μπορούν να επιμολύνουν άλλες συμβατικές καλλιέργειες ακόμη και σε μεγάλη απόσταση. Η γύρη π.χ. των φυτών μπορεί να μεταφερθεί πολλά χιλιόμετρα μακριά με τον αέρα, τα έντομα κ.λπ. Πάνω σ’ αυτό δεν γνωρίζουμε κάποιο σοβαρό επιχείρημα που να το αντικρούει από τη μεριά των υποστηρικτών των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών.
Με την προώθηση των μεταλλαγμένων μια φούχτα ανθρωποειδή του πλανήτη επιχειρούν με την έρευνα να πατεντάρουν την ίδια τη φύση. Έχοντας νομική κατοχύρωση να μπορούν να πωλούν τη δικιά τους πατέντα όσο θέλουν και όπου θέλουν. Οι παλιές συνήθειες θα πρέπει να ξεχαστούν. Η εξάρτηση του καλλιεργητή από την εταιρεία θα είναι καθολική
Σχετικά με τη θέση της ΕΕ. Είναι αλήθεια ότι αντιτάχθηκε στην αρχή στη διάδοση και κυκλοφορία των γενετικά τροποποιημένων τροφίμων. Ο λόγος που υπήρξαν αυτές οι αντιδράσεις ήταν ότι οι ΗΠΑ είχαν ένα προβάδισμα σ’ αυτόν τον τομέα. Ο ανταγωνισμός και οι κόντρες δεν έχουν να κάνουν με τις ευαισθησίες, αλλά με το ποιος θα καταφέρει να έχει τον έλεγχο της αγοράς, άρα και το μεγαλύτερο κέρδος. Σήμερα ήδη, μεγάλες ευρωπαϊκές εταιρείες προχωρούν στην παραγωγή και εμπορία μεταλλαγμένων. Παρά τους όποιους φόβους και επιφυλάξεις, τα μεταλλαγμένα κυκλοφορούν και παράγονται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Τα νομικά εμπόδια αρχίζουν να γίνονται πιο ελαστικά. Όσον δε αφορά στον έλεγχο και τις δοκιμές που απαιτούνται, ποιος πραγματικά καλόπιστος μπορεί να τους πιστέψει ότι γίνονται; Μας έχουν δείξει ότι μπροστά από το κέρδος δε βάζουν ούτε το περιβάλλον, ούτε την ανθρώπινη ζωή, την ελευθερία ή καμιά αξία. Η καπιταλιστική βαρβαρότητα σ’ όλο της το μεγαλείο.
Το μεγάλο ερώτημα που τίθεται ξανά και σ’ αυτό το ζήτημα είναι το ποιος μπορεί να τους σταματήσει. Το πρόβλημα αφορά στο λαό μας, στους λαούς της Ευρώπης, στους λαούς όλου του κόσμου. Κι αν παρενθετικά στην Ελλάδα ακόμη έχει δοθεί μια μικρή παράταση για την εξάπλωση των μεταλλαγμένων, αυτό δεν πρόκειται να υπάρχει για πολύ ακόμη. Τα δεσμά της εξάρτησης δεν επιτρέπουν και πολλούς ελιγμούς. Τα μεταλλαγμένα (που δε γνωρίζουμε πόσο υπάρχουν σήμερα) σύντομα θα υπάρχουν μαζικά και στο δικό μας τραπέζι .
Είναι αναστρέψιμη αυτή η κατάσταση; Ο αγώνας ενάντια στα μεταλλαγμένα πρέπει να γίνει υπόθεση του λαϊκού κινήματος, των λαών όλου του κόσμου. Είναι αγώνας που μπορεί και πρέπει να έχει συγκεκριμένους στόχους πάλης και αντιπαράθεσης ενάντια στην εισβολή των μεταλλαγμένων, ενάντια στις κυβερνήσεις που τη στηρίζουν και την προωθούν.
Στο αρχικό ερώτημα που θέσαμε απαντάμε ως εξής: Οι λαοί του κόσμου έχουν να πληρώσουν πολλά δεινά ακόμη από την ύπαρξη και κυριαρχία του βάρβαρου ιμπεριαλιστικού –καπιταλιστικού συστήματος! Απαιτείται να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για την ανατροπή του.
