Το Νεπάλ είναι μια χώρα περικυκλωμένη από την Ινδία και την Αυτόνομη Περιοχή του Θιβέτ της Κίνας. Στο Νεπάλ βρίσκεται το όρος Έβερεστ (8.850 μ), το ψηλότερο βουνό του κόσμου. Στα νότια σύνορα του το Νεπάλ υπάρχει μια λωρίδα επίπεδης γης που κατά το ένα μέρος της καλύπτεται από δάση και κατά το άλλο καλλιεργείται. Βόρεια από αυτήν βρίσκονται οι πλαγιές του κύριου όγκου των Ιμαλαΐων, συμπεριλαμβανόμενου και του Έβερεστ αλλά και πολλών άλλων κορυφών με υψόμετρο άνω των 8.000 μέτρων.
Εμβαδόν :140.800 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Πληθυσμός: (υπολογισμοί του 2006) 28.287.147 (ρυθμός αύξησης: 2,2%), δείκτης γεννήσεων: 31,0/1000, βρεφική θνησιμότητα: 65,3%, προσδόκιμο ζωής: 60,2 χρόνια, πυκνότητα πληθυσμού ανά τετραγωνικό μίλι: 536 κάτοικοι.
Γλώσσες: Νεπαλέζικα 48% (επίσημη γλώσσα), Μαϊτάλι 12%, Μποτζπούρι 7%, Τάρου 6%, Ταμάνγκ 5,5% και άλλες. Τα Αγγλικά χρησιμοποιούνται από πολλά μέλη του κρατικού μηχανισμού και αξιωματούχους της κυβέρνησης.
Εθνότητες/φυλές: Βραχμάνοι-των Λόφων 12,5%, Τσέτρι 15,5%, Μαγκάρ 7%, Τάρου 6,6%, Ταμάνγκ 5,5%, Νιούαρ 5,4%, Μουσουλμάνοι 4,2%, Κάμι 3,9%, Γιαντάβ 3,9%, άλλες 32,7% και αταξινόμητες 2,8% (στοιχεία του 2001).
Θρησκείες: Ινδουισμός 81%, Βουδισμός 11%, Ισλαμισμός 4%, Κιράντ 4% (στοιχεία του 2001)
Γνώση ανάγνωσης και γραφής: 45% (στοιχεία του 2003)
Η ιστορία της επανάσταση του Νεπάλ δεν διαφέρει από άλλες χώρες, όμως το κίνημα μας διαφέρει. Εδώ και 238 χρόνια ο Νεπαλέζικος λαός υποφέρει από καταπίεση, καταστολή και μαζικές σφαγές από την μοναρχία. Η μοναρχία και η φεουδαρχία μοίραζαν καραμελίτσες στο λαό. Υπήρξαν πολλά μαζικά κινήματα πριν την 19μερη λαϊκή εξέγερση/επανάσταση, το δεύτερο λαϊκό κίνημα (5 Απρίλη μέχρι 24 Απρίλη 2006) όμως τα αστικά και ρεβιζιονιστικά κόμματα πάντα προσκυνούσαν τη μοναρχία στο τέλος.
Από την άλλη η κατάσταση είναι ίδια με την επανάσταση του Απρίλη στη Σοβιετική Ένωση. Εμείς (οι επαναστάτες) δεν έχουμε πάρει όλη την εξουσία αλλά δεν είμαστε μακριά από τα αστικά και ρεβιζιονιστικά κόμματα. Σήμερα ενώ συμμετέχουμε στο προσωρινό κοινοβούλιο και διαμορφώσαμε το μεταβατικό σύνταγμα φύγαμε από την προσωρινή κυβέρνηση. Γιατί όλες οι ιμπεριαλιστικές και αντιδραστικές δυνάμεις θέλουν να σαμποτάρουν το κόμμα μας. Προσπαθούν να απομονώσουν το κόμμα μας. Ταυτόχρονα οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές θέλουν να σαμποτάρουν την ειρηνευτική διαδικασία και τις κατακτήσεις μας.
Εμείς (οι επαναστάτες), τα Επτά Πολιτικά Κόμματα, η Κοινωνία των Πολιτών, οι δημοσιογράφοι, οι γιατροί και οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι υπάλληλοι τραπεζών, οι υπάλληλοι ξενοδοχείων και εστιατορίων, οι φοιτητές και οι καθηγητές τους, οι αγωνιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι οπαδοί του κόμματος, οι σύλλογοι αναπήρων και ηλικιωμένων ακόμη και οικογένειες των αξιωματούχων του Δυνάμεων Ασφαλείας βγήκαμε στους δρόμους και κάναμε την επανάσταση του Απρίλη στο Νεπάλ.
Όταν ο βασιλιάς Γκιανέντρα κατέλαβε κάθε εξουσία και κυβερνούσε αυταρχικά τη χώρα, συγκροτήθηκε ένας συνασπισμός μεταξύ των επτά πολιτικών κομμάτων και του ΚΚΝ(Μ) στο Νεπάλ. Κατέληξαν στην συμφωνία των 12 σημείων στο Νέο Δελχί (Ινδία). Ο δεκάχρονος λαϊκός πόλεμος μαζί με τις 19 ημέρες της εξέγερσης (η επανάσταση του Απρίλη) έφθασαν την κατάσταση στο σημερινό πολιτικό επίπεδο.
Η συμφωνία των 12 σημείων έφτασε σε ανώτερο επίπεδο στις 16 Ιούνη του 2006 όταν στην σύσκεψη που έγινε στην πρωθυπουργική κατοικία ανακοινώθηκε η συμφωνία των 8 σημείων.
Η συμφωνία των 8 σημείων καθόρισε συγκεκριμένα την αληθινή Νεπαλέζικη ατζέντα και κατάφερε να ξεκαθαρίσει το δρόμο προς ένα νέο Νεπάλ. Η ουσία της συμφωνίας είναι να δοθεί η εξουσία στο Νεπαλέζικο λαό. Αν αναλύσουμε πολιτικά τα σημεία που περιείχε η συμφωνία, δηλαδή από τη μια πλευρά το τέλος του επικεφαλής της φεουδαρχίας, της μοναρχίας που εκμεταλλεύεται το Νεπαλέζικο λαό τα τελευταία 238 χρόνια και έκλεισε το κοινοβούλιο με ανώτερο στόχο να κρατάει το λαό σε ένα φαύλο κύκλο κι έδωσε δύναμη στην ενέργεια του λαού επανειλημμένα από το 1951 από την άλλη. Ο Νεπαλέζικος λαός ανυπομονούσε να τελειώσει και με τους δυο παλιούς εχθρούς. Όμως δυστυχώς, οι Μορίαρτι των επτά πολιτικών κομμάτων και οι αφέντες τους, για παράδειγμα ο αληθινός Μορίαρτι (ο αμερικάνος πρέσβης στο Νεπάλ) αντιστρατεύονται ανοιχτά την ιστορική συμφωνία των 8 σημείων. Στην πραγματικότητα, οι Μορίαρτι είναι οι εχθροί της νεολαίας του Νεπάλ που ήταν ανάστατη, καταπιεζόταν αλλά και δεν ελέγχονταν. Οι κατέχοντες την εξουσία έχουν κάνει χιλιάδες δολοπλοκίες για να αποτύχει η ειρηνευτική διαδικασία. Θέλουν να παραδοθεί το ΚΚΝ(Μ) και να το εξαφανίσουν. Το ΚΚΝ(Μ) όμως έχει την πεποίθηση ότι μπορεί να μπει στο δίκτυο της συνομωσίας, να εξουδετερώσει τους δολοπλόκους και να προχωρήσει μπροστά. Ο λαός έχει πια μεγαλύτερη πολιτική συνειδητοποίηση και οι Μαοϊκοί βαθύτερη σχέση με την συνείδηση τους. Η τακτική πολιτική δράση, η επίβλεψη από την κομματική καθοδήγηση, η ώριμη καθοδήγηση αρχών, ο δεκάχρονος λαϊκός πόλεμος και η εξέγερση των 19 ημερών έχουν συσσωρευτεί σαν εμπειρία στα μυαλά μας.
Ο λαός ξεσηκώθηκε ενάντια στον κύριο εκπρόσωπο της φεουδαρχίας, τη μοναρχία που εκμεταλλευόταν το λαό για 238 χρόνια. Σε διάφορες καμπές της ιστορίας ο λαός παρά τους ξεσηκωμούς δεν κατάφερε ποτέ να φτάσει στο στόχο του, να βάλει τέλος στη μοναρχία, καθώς αυτοί οι αγώνες είτε καταστέλλονταν βάναυσα από αυτούς που είχαν την εξουσία είτε από συμφωνίες που προδίδαν το λαό. Η συνέχιση του λαϊκού κινήματος αλλά και η διακριτή μορφή αυτού του κινήματος που αναδείχτηκε μέχρι τις 24 Απρίλη του 2006 αποτέλεσε το νέο στοιχείο της κατάστασης. Κι αυτή τη φορά οι ξένες δυνάμεις (ΗΠΑ και Ινδία) έπαιξαν με τα επτά πολιτικά κόμματα και οι ηγεσίες τους πρόδωσαν το λαό όταν συμπαρατάχθηκαν στην εκστρατεία του κεντρικού εκπροσώπου της φεουδαρχίας.
Τα επτά κόμματα επανέλαβαν την αρνητική ιστορία εξαπατώντας το λαό. Στην πραγματικότητα το δεύτερο λαϊκό κίνημα ήθελε να εξαλείψει τη μοναρχία και να ανακηρύξει τη δημοκρατία στη χώρα και δεν θα τους έπαιρνε παραπάνω από δυο μέρες να ξεριζώσουν τη μοναρχία αν τα επτά κόμματα έκαναν λίγη υπομονή. Οι ντόπιοι και ξένοι αντιδραστικοί έτρεμαν το λαό και σκέφτονταν ότι αν το κίνημα συνεχίζονταν για 2-3 μέρες ακόμη τότε οι Μαοϊκοί θα έπαιρναν την κεντρική εξουσία. Για αυτό και για να εξασφαλίσουν χώρο για το βασιλιά (τυπική μοναρχία) εξαπάτησαν το λαό για άλλη μια φορά σταματώντας το κίνημα. Η πρόσφατη δήλωση του πρωθυπουργού Κ.Π.Κοϊράλα (ότι πρέπει να δοθεί χώρος στο βασιλιά και ότι μπορεί να διεξαχθούν οι εκλογές της Συντακτικής Συνέλευσης χωρίς τη συμμετοχή μας (ΚΚΝ(Μ)) αποτελούν την ουσία αυτής της προδοσίας που βρίσκεται ενάντια στις συμφωνίες των 12 και των 8 σημείων. Τα παιχνίδια μέσα στο κοινοβούλιο λοιδορούν το πνεύμα του λαϊκού κινήματος. Αυτή είναι η ισχυρότερη απόδειξη ότι κάποιοι ηγέτες και κόμματα από τα επτά πολιτικά κόμματα δεν έχουν τη δυνατότητα να σκέφτονται ανεξάρτητα, με βάση τα συμφέροντα του Νεπάλ, του λαού και των αναγκών του, να κάνουν σχέδια ή να τα υλοποιούν. Το Νεπάλ και ο Νεπαλέζικος λαός δεν υπήρξαν ποτέ ανεξάρτητοι με την πραγματική έννοια του όρου καθώς οι κατέχοντες την εξουσία σκέφτονται με βάση τα ξένα συμφέροντα και ενεργούν αντίστοιχα. Έχουν τη λογική της παραίτησης και θεωρούμε ότι μια τελική επανάσταση είναι απόλυτα απαραίτητη στη χώρα για να ξεριζωθεί ο παραδοσιακός τόπος σκέψης της εθνικής υποτέλειας.
Σ’ αυτά τα πλαίσια οι πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες στο Νεπάλ βρίσκονται σε κρίσιμη καμπή. Είτε θα μετατρέψουμε το Νεπάλ σε μια αξιοπρεπή χώρα αν καταφέρουμε να δώσουμε το τελικό χτύπημα στη φεουδαρχίας αξιοποιώντας τις συνθήκες σαν μια χρυσή ευκαιρία. Στο μεταξύ, αν δεν γίνει αυτό υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η Νεπαλέζικη κοινωνία να καταπιέζεται για τα επόμενα 50 χρόνια ή και περισσότερο από την ανελέητη φεουδαρχία. Σ’ αυτή την κρίσιμη συγκυρία για την κοινωνική εξέλιξη στο Νεπάλ, η εθνική ανάγκη του νεολαιίστικου κινήματος δεν είναι ένα απλό επεισόδιο. Η νεολαιίστικη μας παράταξη έχει αποδειχτεί η πιο επαναστατική στην ιδεολογία, η πιο ηγετική δύναμη από την άποψη του τρόπου σκέψης, η μεγαλύτερη από άποψη οργάνωσης και η πιο μαχητική από τη φύση της και έχει καλύψει όλους τους τομείς και όλους τους θεσμούς αποτελεσματικά. Με βάση τις θυσίες χιλιάδων μαρτύρων, την αποφασιστικότητα εκατοντάδων εξαφανισμένων φίλων και ενισχυμένοι από τους αμέτρητους φίλους με αναπηρία, όπως μια τίγρη στους δρόμους, αυτή η νεολαιίστικη παράταξη (ANNISU (Revolutionary)) προετοιμάζεται και οργανώνεται για την τελική αναμέτρηση της κατάργησης της φεουδαρχίας. Για αυτό το σκοπό, καλούμε τους πάντες σε ανοιχτό διάλογο με θέμα το συγκεκριμένο δρόμο για ένα Νέο Νεπάλ και για την ανάπτυξη μιας νέας αντίληψης του κόσμου μέσω του κινήματος μας.
Σ’ αυτή την κατάσταση βρισκόμαστε πολύ πιο κοντά στο στόχο μας αλλά αντιμετωπίζουμε τα ίδια δύσκολα εμπόδια από την αντιδραστική και ιμπεριαλιστική πλευρά. Σύμφωνα με το νόμο της επανάστασης που ενεργοποιεί την ισχυρή αντεπανάσταση, η κύρια πρόκληση της Νεπαλέζικης δημοκρατικής επανάστασης είναι να αντιπαλέψουμε την ιμπεριαλιστική επέμβαση. Βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή της παγκόσμιας επανάστασης που ετοιμάζεται να αντεπιτεθεί από την σημερινή κατάσταση της στρατηγικής ισορροπίας στη χώρα μας. Αυτή η πρόκληση δεν απευθύνεται μόνο στη Νεπαλέζικη εργατική τάξη και το λαό αλλά στην εργατική τάξη και τις εργαζόμενες μάζες συνολικά. Και μόνο η παγκόσμια λαϊκή αντίσταση μπορεί να αντιμετωπίσει αυτή την πρόκληση.
Είμαστε άνθρωποι του 21ου αιώνα και θεωρούμε ότι κερδίζουμε τα δίκαια μας και την εξουσία με αγώνες. Δεν θα μπορούσαμε να τα κερδίσουμε ζητιανεύοντας από την άρχουσα τάξη και την κυβέρνηση. Γιατί δεν μας άκουσαν ποτέ. Και τότε ο Νεπαλέζικος λαός σήκωσε τα όπλα το 1996 και ξεκίνησε ο λαϊκός πόλεμος στη χώρα μας. Τώρα βρισκόμαστε σε ειρηνευτική διαδικασία αλλά δεν θεωρούμε ότι θα κερδίσουμε τα δίκια μας από αυτή τη διαδικασία. Πρέπει να προετοιμάσουμε μια νέα επανάσταση. Πράγμα που σημαίνει ότι η εξέγερση του Απρίλη θα συνεχιστεί με την Οκτωβριανή επανάσταση. Η Νεπαλέζικη επανάσταση είναι Νεπαλέζικο μοντέλο καθώς ξέρουμε ότι «η επανάσταση δεν επαναλαμβάνεται αλλά αλλάζει η φύση της».
