Οπως είναι γνωστό πλέον, με πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ, και όχι μόνο, η χώρα οδηγείται σε εκλογές νωρίτερα από τις κάποτε αναμενόμενες ημερομηνίες. Είναι φανερό ότι εδώ και δύο βδομάδες όλοι εκείνοι που τους προηγούμενους μήνες πάσχιζαν με όλα τα μέσα που είχαν στα χέρια τους να πείσουν ότι ο Σημίτης είναι το ισχυρό χαρτί του ΠΑΣΟΚ και είναι ιδιαίτερα πετυχημένος πρωθυπουργός, έκαναν στροφή 180 μοιρών. Και με περισσή άνεση παρουσιάζουν το Σημίτη σαν να είναι περίπου καμένο χαρτί ή ακόμα και το βαρίδι στα πόδια του ΠΑΣΟΚ, που το εμπόδιζε και το εμποδίζει να ξανακερδίσει τις εκλογές.
Με την ίδια άνεση ανακάλυψαν το νέο Μεσσία, το Γιώργο Παπανδρέου, που σαν θεόσταλτο δώρο θα δώσει μονομιάς λύση στα προβλήματα του ΠΑΣΟΚ, του λαού, του έθνους. Ανακαλύφθηκε λοιπόν ο νέος ηγέτης! Που έχει μεγάλες δυνατότητες και ικανότητες. Που είναι αποδεκτός και αναγνωρισμένος όχι μόνο στο εσωτερικό της χώρας αλλά και στα πέρατα του κόσμου, στην Ουάσιγκτον, στις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Στις χώρες της Βαλκανικής και την Τουρκία. Που δεν έχει μόνο το όνομα αλλά και τη χάρη!
Ο ηγέτης, ο αρχηγός, ο πρόεδρος, που θα πάρει όλο το παιχνίδι στις πλάτες του και θα αντιστρέψει όλο το πολιτικό κλίμα που για τόσους μήνες ήταν αρνητικό για το ΠΑΣΟΚ. Αυτός που θα κατατροπώσει τη ΝΔ, θα συσπειρώσει εκ νέου το ΠΑΣΟΚ. Ολοι οι πολιτικοί αντίπαλοι του ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, θα “πρεπε να γελάνε μ” αυτά τα καραγκιοζιλίκια. Θα “πρεπε να τρίβουν τα χέρια τους με ικανοποίηση που το κυβερνητικό κόμμα, μπροστά στο σοβαρό ενδεχόμενο να χάσει τις εκλογές, ομολογεί τη χρεοκοπία της πολιτικής του. Θα “πρεπε να έχουν ήδη ξεκινήσει μια νέα αντεπίθεση απαξίωσης της νέας αυτής «αντεπίθεσης» του ΠΑΣΟΚ, μετά από τόσες και τόσες που έμειναν γρήγορα γρήγορα χωρίς καύσιμα.
Και όμως, μέχρι στιγμής, συμβαίνει το αντίθετο! Οι περισσότεροι του ΠΑΣΟΚ παρουσιάζονται, γεμάτοι αισιοδοξία και ενθουσιασμό, έτοιμοι να στοιχηθούν πίσω απ” τον Γ. Παπανδρέου, χωρίς να αισθάνονται καθόλου μα καθόλου απολογούμενοι για τη δρομολογούμενη εξέλιξη. Ενώ οι της αντιπολίτευσης (δηλαδή οι της ΝΔ) δείχνουν αμήχανοι και μάλλον φοβισμένοι απ” τις εξελίξεις. Λέτε να φταίει το κόμπλεξ τους μετά από τόσες χαμένες εκλογικές αναμετρήσεις; Ισως. Πιο πιθανό, βέβαια, είναι να ξαναδιαπίστωσαν τα στηρίγματα που εξακολουθεί να έχει το ΠΑΣΟΚ, και εντός και εκτός Ελλάδος, και που ανέλαβαν άμεσα το έργο να ξανασπρωχθεί το κυβερνητικό κόμμα.
Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε βουλευτικές εκλογές οι οποίες, όπως άλλωστε συνέβαινε με όλες τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις της περιόδου της μεταπολίτευσης, θα χαρακτηρίζονται απ” την κονταρομαχία των δύο μεγάλων αστικών κομμάτων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Το αντικείμενο του καβγά δεν θα είναι φυσικά άλλο απ” το ποιο απ” τα δύο κόμματα θ” αναλάβει τη διαχείριση του συστήματος για λογαριασμό της άρχουσας τάξης και των ξένων ιμπεριαλιστικών κέντρων Ευρώπης και ΗΠΑ. Το ιδιαίτερο γνώρισμα των εκλογών που έρχονται θα είναι η αγωνιώδης προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ και όσων το στηρίζουν (εντός και εκτός Ελλάδος) να αντιστρέψουν το πολιτικό κλίμα και να κάνουν την «έκπληξη». Μια προσπάθεια στην οποία το ΠΑΣΟΚ (όπως φάνηκε και απ” τις τελευταίες εξελίξεις-ανατροπές στο εσωτερικό του) παίζει κυριολεκτικά τα ρέστα του. Αν μη τι άλλο λοιπόν αυτό που κατόρθωσε η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ μέσα απ” τις μεθοδεύσεις της είναι να δώσει ενδιαφέρον και «κρισιμότητα» σε μια εκλογική μάχη η οποία στα μάτια του λαού παρουσιαζόταν αν όχι απαξιωμένη τουλάχιστον προδεδικασμένη.
Οι συνέπειες αρκετά ορατές! Εξαρση ψευτοδιλημμάτων. Προσπάθεια απογείωσης αυταπατών. Μπόλικα παχιά λόγια για δήθεν ανανέωση του πολιτικού προσωπικού της άρχουσας τάξης. Νέες αοριστολογίες και κούφιες υποσχέσεις. Νέοι εκβιασμοί για την υφαρπαγή της λαϊκής ψήφου και απ” τον ένα και απ” τον άλλο μονομάχο. Στην πραγματικότητα, τα σπουδαία περί δήθεν τέλους της μεταπολίτευσης, δημιουργίας νέων κομμάτων, διαμόρφωσης νέων συσχετισμών και ισορροπιών μετατίθενται γι” «αργότερα» και βλέπουμε!
Ετσι όπως είναι οι διεθνείς εξελίξεις και συσχετισμοί, η άρχουσα τάξη αλλά και οι ιμπεριαλιστές προτιμούν τις δοκιμασμένες συνταγές σιγουριάς παρά τους αμφίβολης αποτελεσματικότητας πειραματισμούς. Τα πραγματικά κέντρα εξουσίας μπορεί να επιδιώκουν επανεκλογή ενός «ανανεωμένου» και ακόμη πιο ευέλικτου ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν θα τα βάψουν και μαύρα αν εκλεγεί η ΝΔ μετά από τόσα χρόνια.
Ετσι, για μια ακόμη φορά, όλα δείχνουν ότι ο δικομματισμός θα θριαμβεύσει! Και όλοι όσοι στο όνομα της δύσμοιρης Αριστεράς και των «αλλαγών προς όφελος του λαού» λογάριαζαν διαφορετικά και ονειρεύονταν εντυπωσιακές εκλογικές καταγραφές, μάλλον θα ξαναπογοητευτούν και θα προσγειωθούν ανώμαλα και, δυστυχώς γι” αυτούς, μπορεί στο προαύλιο και όχι στα έδρανα της Βουλής.
Φυσικά το κύριο πρόβλημα για το λαό δεν είναι το ότι μέσα απ” τις επερχόμενες εκλογές θα επανεπιβεβαιωθεί η μεγάλη κυριαρχία των αστικών κομμάτων και θα επανακαταγραφεί ο αρνητικός συσχετισμός σε βάρος του. Αυτά ήταν αναμενόμενα, άσχετο αν τα κομματικά επιτελεία των κυρίαρχων κομμάτων αλλά και των κομμάτων της υποτιθέμενης Αριστεράς ψάχνουν να χρυσώσουν το χάπι. Ασχετο αν τα επιτελεία αυτά πασχίζουν τις δικές τους αγωνίες να τις μετατρέψουν με το ζόρι και το στανιό σε πρόβλημα του λαού.
Αλλωστε, το ζητούμενο για το σύστημα στη συγκεκριμένη περίπτωση, μέσα απ” τις επερχόμενες εκλογές, είναι να υποχρεώσει το λαό να επικυρώσει με την ψήφο του παραλλαγές της ΙΔΙΑΣ δεξιάς, αντιδραστικής, αντιλαϊκής πολιτικής, έτσι όπως σε γενικές γραμμές ακολούθησαν και θα ακολουθήσουν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ.
Στόχος αυτών που επιδιώκουν να διαμορφώσουν το σκηνικό των εκλογικών αναμετρήσεων κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους είναι να «νομιμοποιούν» και με τη βούλα της αστικής τους «δημοκρατίας» το καπιταλιστικό σύστημα. Τα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού, τους άδικους πολέμους, τις επεμβάσεις σε ξένες χώρες, την εκμετάλλευση, την καταπίεση, την εξάρτηση, την υποτέλεια, το «σεβασμό» στις περίφημες υποχρεώσεις προς τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς του ΝΑΤΟ, της ΕΕ. Την αποδοχή, δηλαδή, της καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων.
Πόσο όμως ρεαλιστικό είναι να πιστεύει κάποιος ότι ο λαός είναι σε θέση μέσα από την α” ή β” εκλογική στάση να ανατρέψει ή έστω να βραχυκυκλώσει τα αντιδραστικά σχέδια που μεθοδεύονται και που εκβιάζουν τη λαϊκή αποδοχή και έγκριση; Θα λέγαμε καθόλου! Και όσοι ισχυρίζονται το αντίθετο ή είναι γεμάτοι αυταπάτες ή κινούνται εκ του πονηρού! Οχι γιατί ο λαός δεν έχει τη διάθεση ν” αντισταθεί και να αντιπαλέψει. Αλλά γιατί ο λαός δεν έχει ακόμη διανύσει όλη εκείνη τη μεγάλη διαδρομή καθημερινής αντίστασης, οργάνωσης, αγώνα και πάλης που θα του δώσει τη δυνατότητα να χειραφετηθεί και να πάρει την υπόθεση στα χέρια του. Γιατί, πολύ απλά, ακόμη είναι ΑΝΕΤΟΙΜΟΣ!
ΑΝΕΤΟΙΜΟΣ να ανατρέψει την επίθεση που του γίνεται απ” το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό. Αρα, ανέτοιμος και να το εκφράσει, στο βαθμό που απαιτείται, και στις κάλπες! Αλλά και γιατί αυτό που είναι ΕΤΟΙΜΟΣ και ώριμος να εκφράσει μέσα στην καθημερινή πάλη και ζωή δεν του το επιτρέπει να εκφραστεί ο χαρακτήρας των αστικών βουλευτικών εκλογών, ο οποίος είναι έτσι φτιαγμένος για να διαστρέφει, να ακυρώνει και να αποκρύπτει τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες και προσδοκίες.
Μπορεί, βέβαια, ο λαός να είναι στο ΣΥΝΟΛΟ του ανέτοιμος. Ομως μεγάλα λαϊκά τμήματα εργαζομένων και νεολαίας είναι ΠΡΟΘΥΜΑ και ν” αντισταθούν και να παλέψουν. Και, χωρίς να έχουν αυταπάτες για το χαρακτήρα και τις δυνατότητες μιας ακόμη εκλογικής αναμέτρησης, θέλουν να εκφράσουν τη διάθεσή τους ν” αντισταθούν και στις κάλπες. Με όποιο πρόσφορο τρόπο υπαγορεύει η συνείδησή τους, η διάθεσή τους να μην υποταχθούν, να μη νομιμοποιήσουν.
Αν σταθούμε μόνο στα τελευταία δύο-τρία χρόνια και στα όσα έγιναν στη χώρα μας αλλά και διεθνώς, είμαστε βέβαιοι ότι έχει διευρυνθεί ο κόσμος που ΘΕΛΕΙ να χειραφετηθεί και να στείλει μήνυμα ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και με την ευκαιρία των εκλογών. Και το “χει δείξει μέσα απ” την όλη του στάση. Και στην καθημερινότητα και στους αγώνες που ξέσπασαν τα τελευταία χρόνια. Που κατέγραψε την ΠΡΟΘΥΜΙΑ του να βάλει πλάτη, να στηρίξει πρωτοβουλίες ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και ΑΓΩΝΑ στη γειτονιά του, στο χώρο δουλειάς του, στο χώρο που σπουδάζει, στους χώρους που ζει και κινείται.
Είναι αλήθεια πως το σύστημα δεν παραιτείται μέσα στη γενικότερη επίθεση που προωθεί ούτε απέναντι σ” αυτό τον κόσμο. Το σύστημα, ιδιαίτερα σε φάσεις φαινομενικής παντοδυναμίας του, όπως αυτή που περνάμε τις τελευταίες δεκαετίες, και παρά τα ρήγματα που δημιουργούνται σαν συνέπεια της κρίσης του, δεν κρύβει τις προθέσεις του να υποτάξει μ” όλα τα μέσα, άλλοτε με το καρότο και άλλοτε με το μαστίγιο, αυτό τον κόσμο. Και αν δεν τα καταφέρει να τον υποτάξει, τουλάχιστον να τον αδρανοποιήσει και να τον εκτρέψει απ” το ν” ακολουθήσει τους δρόμους της ρήξης και της ολοκληρωμένης αμφισβήτησης.
Γι” αυτό και το σύστημα πριμοδοτεί, ανέχεται και εναλλακτικές εφεδρικές «λύσεις» που καλυμμένα επιχειρούν να ξαναγυρίσουν μέσα από «άλλες» διαδρομές, ακόμη και «αγωνιστικές», όλον αυτό τον κόσμο στο μαντρί. Και εδώ είναι που το σύστημα συναντιέται με μια σειρά «εναλλακτικές» διεξόδους που τόσο απλόχερα σερβίρονται τα τελευταία χρόνια. Που έχουν πάρει μάλιστα και πολιτικές εκφράσεις και μορφοποιήσεις. Με «νέες» συσκευασίες του ιδίου περιεχομένου. Που συνωστίζονται «αριστερότερα» της κλασικής σοσιαλδημοκρατίας. Που στο όνομα μιας νεφελώδικης και αποπροσανατολιστικής «αντιπαγκοσμιοποίησης» πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Το ΚΚΕ(μ-λ), αν προσανατολίζεται να συμμετάσχει σ” αυτές τις εκλογές, το κάνει απευθυνόμενο και σ” αυτό τον κόσμο. Οπως το έκανε και θα συνεχίσει να το κάνει σ” όλη του τη διαδρομή μέχρι σήμερα, απευθύνοντάς του κάλεσμα ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ.
Το ΚΚΕ(μ-λ) είναι σίγουρο ότι στις επερχόμενες εκλογές εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόροι της χώρας θα θελήσουν να κρατήσουν αγωνιστική στάση και μπροστά στις κάλπες. Θα θελήσουν να στείλουν και μέσα απ” τα εκλογικά αποτελέσματα μήνυμα αντίστασης και απέναντι στο ΠΑΣΟΚ και απέναντι στη ΝΔ. Μήνυμα ότι θα συνεχίσουν την πάλη τους ενάντια στον πόλεμο, τον ιμπεριαλισμό, την καπιταλιστική επίθεση, την καταστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Θα αρπάξουν δηλαδή την ευκαιρία να εκφραστούν.
Το ΚΚΕ(μ-λ), απευθυνόμενο σταθερά στο λαό, απευθύνεται ειδικότερα σ” αυτό τον κόσμο και του ζητά να σκεφτεί ότι με την ψήφο διαμαρτυρίας που θα ρίξει δεν θα πρέπει να δώσει συγχωροχάρτι ούτε στις ηγεσίες του ΚΚΕ ούτε του ΣΥΝ για τα όσα είναι υπεύθυνες και στο πρόσφατο διάστημα αλλά και παλιότερα. Θα πρέπει αυτός ο κόσμος ν” αρνηθεί και τον «εκβιασμό» αυτών των ηγεσιών πάνω στον κόσμο της Αριστεράς.
Γιατι η χειραφέτηση απέναντι στο σύστημα μπορεί να ολοκληρωθεί μόνο μέσα απ” τη χειραφέτηση και απέναντι σε ηγεσίες που παρουσιάζονται αριστερές, που όμως έχουν αποδείξει ότι ούτε θέλουν ούτε μπορούν. Και στην καλύτερη περίπτωση λειτουργούν απλά σαν άλλοθι αγωνιστικότητας και «αριστεροφροσύνης».
Το ΚΚΕ(μ-λ) απευθύνεται σ” αυτό τον κόσμο και του ζητάει να δηλώσει και με την ψήφο του ότι η ανάκη ύπαρξης και δυναμώματος της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ συνεχίζει να υπάρχει. Το αριστερό πολιτικό κενό μπορεί ν” αργήσει να καλυφτεί, αλλά σίγουρα δεν καλύπτεται από εγχειρήματα τύπου Φόρουμ, ούτε απ” τους κούφιους αγωνιστικούς βερμπαλισμούς τύπου Παπαρήγα. Τους καλεί να δώσουν με την ψήφο τους το δικό τους νόημα σε σχέση με το πώς βλέπουν να αντιμετωπίζεται το ζήτημα της Αριστεράς, χωρίς να πέφτουν σε παγίδες «εύκολων λύσεων» και του μικρότερου κακού.
Το ΚΚΕ(μ-λ) έχει κατορθώσει μέσα απ” τη συμμετοχή του στους μικρούς και μεγάλους αγώνες να οικοδομήσει συναγωνιστικές σχέσεις μ” αυτό τον κόσμο. Γι” αυτό και δεν περίμενε τις τωρινές εκλογές για να του απευθύνει το μήνυμα της ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ και της ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ. Γι” αυτό και το όποιο εκλογικό αποτέλεσμα δεν θα επηρεάσει τη συνέχιση αυτής της απεύθυνσης. Γι” αυτό και δεν θα παραιτηθεί απ” το να προσπαθεί να επιβάλει μέσα από σωστές και διαφανείς διαδικασίες στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς τη λογική της πάλης, της αντίστασης πάνω σε στόχους που θα αναδεικνύει η ζωή. Στο αντιπολεμικό κίνημα, στην αντίσταση στην καπιταλιστική επίθεση, στον αγώνα για την υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών.
Το ΚΚΕ(μ-λ) όλα τα χρόνια της εικοσαετούς και πλέον δράσης του πάσχισε να οικοδομήσει με τους αγωνιστές της Αριστεράς και τα λαϊκά αγωνιζόμενα στρώματα σχέσεις εμπιστοσύνης μέσα από καθαρές εξηγήσεις και κουβέντες. Πασχίσαμε να μην κρύβουμε αυτό που πιστεύουμε και αυτό που παλεύουμε.
Ετσι κάνουμε και τώρα. Ανοίγουμε όλα μας τα χαρτιά χωρίς διάθεση να κοροϊδέψουμε τους ευατούς μας και τους άλλους. Συμμετέχουμε στις εκλογές και ζητάμε την ενίσχυση των αγωνιστών της Αριστεράς για να εκφραστεί και εκλογικά το μήνυμα της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και της ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ. Δεν θα απεμπολήσουμε όλα αυτά για τα οποία παλέψαμε τόσα χρόνια, για να πάμε να «κρυφτούμε» πίσω από δήθεν «ενωτικά» και «πλουραλιστικά» ψηφοδέλτια στο όνομα της πολύπαθης Αριστεράς.
Συμμετέχουμε στις εκλογές υπερασπιζόμενοι το κίνημα και αντιπαρατιθέμενοι με όσους κατά τη γνώμη μας όλα αυτά τα χρόνια όχι μόνο δεν το υπηρέτησαν αλλά θέλησαν να το υποτάξουν στις όποιες υποκειμενικές μικροκομματικές τους αγωνίες. Χωρίς καμία διάθεση να ωραιοποιήσουμε καταστάσεις. Χωρίς να θέλουμε να κρύψουμε μια σειρά κακώς κείμενα στο χώρο της Αριστεράς, που πρέπει να χτυπηθούν γιατί ταλαιπώρησαν και ταλαιπωρούν το κίνημα που πρέπει να δυναμώσει.
Δεν φοβηθήκαμε να συνεργαστούμε με καμία οργανωμένη δύναμη, με καμία συλλογικότητα, με κανέναν ανένταχτο αγωνιστή. Αντίθετα, το επιδιώξαμε και το επιδιώκουμε χωρίς διάθεση αλλά και δυνατότητα να καπελώσουμε κανέναν. Το τι καταφέραμε θα κριθεί μέσα στους αγώνες, στη ζωή, στην πορεία. Είμαστε αισιόδοξοι ότι, παρά τα πενιχρά αποτελέσματα, ο δρόμος που θα πάρουν τα πράγματα θα ευνοεί την κοινή δράση και την αντίσταση. Ομως δεν είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε άλματα στο κενό και αυτό που δεν επιτεύχθηκε ακόμη μέσα στους αγώνες και στο κίνημα να το εκβιάσουμε εκλογικά. Ο κόσμος της Αριστεράς, παρά την αναμφισβήτητη διάθεσή του για την ενότητά της, έχει μπουχτίσει από ψευδεπίγραφες «ενότητες», από «μεγαλεπήβολα» εγχειρήματα, από παχιά λόγια, ακόμη και αν δεν προέρχονται απ” το σύστημα αλλά από στόματα υποτιθέμενων εκφραστών του λαού. Και αυτό εμείς τουλάχιστον θα το σεβαστούμε!
φ.492, 10/1/04
