Πέρασαν μόνο λίγοι μήνες από τον Σεπτέμβριο του 2016, τότε που τον γύρο των καναλιών και του διαδικτύου είχε κάνει η είδηση ότι οι γονείς του Ωραιοκάστρου Θεσ/νίκης, μαζί με τη δημοτική αρχή, θέλουν να απαγορεύσουν στα προσφυγόπουλα τη σχολική ένταξη. Το θέμα αναζωπυρώθηκε με θόρυβο, όταν 9 προσφυγόπουλα εισήλθαν για πρώτη φορά στο προαύλιο του 1ου Δημοτικού σχολείου Ωραιοκάστρου. Οι εικόνες που ακολούθησαν τις επόμενες ημέρες ήρθαν να επιβεβαιώσουν αυτό που είχε γίνει ολοφάνερο εδώ και καιρό: ότι το ζήτημα έχει ξεφύγει προ πολλού από τις «υγειονομικές ανησυχίες» ορισμένων και έχει πάρει ανοιχτά πολιτική διάσταση.
Από την Παρασκευή 17/2 έγινε αισθητή η παρουσία ακροδεξιών φωνών (περίπου 15 άτομα) στον χώρο του σχολείου, οι οποίοι μάλιστα αλυσοδέθηκαν στη σχολική αυλόπορτα κρατώντας σημαίες προκειμένου να εμποδίσουν την είσοδο των παιδιών. Ωστόσο, την πρώτη εκείνη μέρα, δεν μπόρεσαν να υπερκεράσουν την παρουσία των τοπικών ΕΛΜΕ και των πολιτικών φορέων (ΚΕΕΡΦΑ, ΚΚΕ) που συγκεντρώθηκαν για την υποδοχή των προσφύγων. Να σημειωθεί ότι η νεολαία ΣΥΝ (και ο γενικός γραμματέας του υπουργείου παιδείας Γ. Παντής αργότερα) δεν έχασαν την ευκαιρία να εμφανιστούν για να ξεπλύνουν ακόμη μια φορά τον βρώμικο ρόλο της κυβέρνησης σε όλη αυτή την υπόθεση.
Ακολούθησαν τα γεγονότα της Δευτέρας 20/2 και των επόμενων ημερών, όπου εκτυλίχθηκε σε όλο της το μεγαλείο η αποκρουστική εικόνα των ρατσιστικών φασιστικών απόψεων. «Ελάς, Ελάς, ή ταν ή επί τας», «Ζήτω η ορθοδοξία», «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Μελιγαλάς», «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» ήταν μερικά μόνο από τα συνθήματα που ακούστηκαν κάτω από ελληνικές σημαίες και δικέφαλους αετούς, ενώ δεν έλειψαν και οι τραμπουκισμοί. Πρωταγωνιστής η «Πατριωτική Ένωση Ελλήνων Πολιτών Ωραιοκάστρου». Η ένωση αυτή συστάθηκε τον Οκτώβριο του 2016 μέσα στη φωτιά των πρώτων αντιδράσεων γύρω από το προσφυγικό ζήτημα στην περιοχή. Η «ανοχή» που έλαβε από τις δημοτικές αρχές, αλλά και από αρκετούς κατοίκους, έγινε φανερή στην πρώτη δημόσια εμφάνισή της την 28η Οκτωβρίου, όπου παρέλασε (!) ανενόχλητη στους δρόμους του Ωραιοκάστρου στην ουρά της μαθητικής παρέλασης. Βεβαίως, στις συγκεντρώσεις που έχει πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα δε συμμετέχουν παρά ολίγες δεκάδες κόσμου (20-30 άτομα) εκ των οποίων πολλοί καταφθάνουν από τις γύρω περιοχές της ευρύτερης δυτικής Θεσσαλονίκης. Ωστόσο, έχει διαμορφωθεί το κατάλληλο έδαφος για να μπορούν αυτές οι φωνές, έστω και υπό αυτές τις συνθήκες, να κάνουν φασαρία. Κι αυτό από μόνο του αποτελεί ζήτημα.
Ενδεικτικό είναι ότι στην ανακοίνωσή του ο σύλλογος γονέων του 1ου Δημοτικού Ωραιοκάστρου δε βρήκε τίποτε περισσότερο να στηλιτεύσει παρά την «αναίτια στοχοποίηση του σχολείου», τους «βανδαλισμούς από εξωσχολικούς και εξωθεσμικούς παράγοντες» ένθεν κι ένθεν, καταλήγοντας ότι «σωστά είχε προειδοποιήσει πως το εν λόγω σχολείο δεν είναι κατάλληλο να λειτουργήσει ως Δ.Υ.Ε.Π. (Δομή Υποδοχής για την Εκπαίδευση των Προσφύγων)» και πως «επιφυλάσσεται να κινηθεί νομικά απέναντι στους υπεύθυνους». Παράλληλα, κήρυξε τριήμερη αποχή των παιδιών από τα μαθήματα, η οποία συνδυαζόμενη με τον φόβο που έχει επικρατήσει στους γονείς, είχε ως αποτέλεσμα, στην πρωινή βάρδια των ημερών που ακολούθησαν, να απουσιάζει σταθερά πάνω από το 1/3 των μαθητών του σχολείου.
Η κυβέρνηση εντελώς υποκριτικά και επαίσχυντα έχει επιδοθεί στην προσπάθεια να αξιοποιήσει τα γεγονότα του Ωραιοκάστρου για να φορέσει τον μανδύα του ψευτοαριστερού προφίλ και της δήθεν κοινωνικής ευαισθησίας. Στον απόηχο του Χειμώνα, με τους δεκάδες θανάτους των προσφύγων από το κρύο και τις άθλιες συνθήκες κράτησης στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι επιδείξεις «αριστεροσύνης» είναι τουλάχιστον φαιδρές. Όσο για τη δημοτική αρχή, η οποία έσπευσε να πάρει αποστάσεις και να καταδικάσει με ψήφισμα τη «ρατσιστική βία απ’ όπου κι αν προέρχεται», αρκεί να θυμηθούμε τις προτροπές του δημάρχου Γαβότση σε «μη νόμιμες πράξεις», για να αποτραπεί η σχολική ένταξη των προσφυγόπουλων, προκειμένου να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της υποκρισίας.
Στον κόσμο της τοπικής κοινωνίας έχει επικρατήσει ο φόβος και η ανασφάλεια. Η παρέμβαση της αριστεράς στην περιοχή αποδεικνύεται ελλιπής και χωρίς πλατιά ερείσματα. Οι προοδευτικές φωνές φοβούνται την όξυνση της κατάστασης και ως επί το πλείστον ανησυχούν σιωπηλά για τις ρατσιστικές και φασιστικές απόψεις που ακούγονται προς τα έξω. Από την άλλη, υπάρχει και μια μερίδα κόσμου η οποία, μετά την ανοιχτά φασιστική δράση της αυτοαποκαλούμενης Πατριωτικής Ένωσης, έχει πάρει αποστάσεις από τον ακροδεξιό λόγο. Γεγονός, όμως, παραμένει πως οι προοδευτικές απόψεις, είτε δεν εκφέρονται είτε σκεπάζονται κάτω από το θόρυβο της άλλης πλευράς. Κι αυτό ακόμη το γεγονός υποδηλώνει έναν δύσκολο συσχετισμό ο οποίος είναι πραγματικός και όχι κατασκεύασμα τηλεοπτικών πλάνων.
Η περίπτωση «Ωραιόκαστρο» δεν χωρίζεται με σινικό τείχος από την υπόλοιπη κοινωνία. Ούτε οι εικόνες άλλων σχολείων που φιγουράρουν στα ΜΜΕ ως «απάντηση» στην περίπτωση του Ωραιοκάστρου είναι εικόνες από ένα άλλο καλύτερο σύμπαν. Αντίθετα, η παρέμβαση ακροδεξιών σκοταδιστικών απόψεων και η επίδρασή τους στο λαό σε συνθήκες κρίσης, φτώχιας και τεράστιας ανασφάλειας είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που χρίζει πολιτικής απάντησης.
Τους προηγούμενους μήνες στο Ωραιόκαστρο είχαν διοργανωθεί ανοιχτές εκδηλώσεις στον κόσμο της περιοχής από τη Λαϊκή Αντίσταση-Α.Α.Σ., την Ε’ ΕΛΜΕ Θεσ/νίκης και την Πρωτοβουλία Κατοίκων Ωραιοκάστρου, οι οποίες είχαν πλαισιωθεί από δεκάδες ως και εκατοντάδες κατοίκους. Αυτές ήταν ουσιαστικές κινήσεις σε σωστή κατεύθυνση. Ωστόσο, ο συσχετισμός δυνάμεων στην τοπική κοινωνία παραμένει δύσκολος και δεν είναι υπόθεση μιας ημέρας ή ενός μήνα. Απαιτεί επίπονη προσπάθεια σε πολλά επίπεδα και ιδιαίτερα μέσα στους συλλογικούς φορείς. Προπαντός η λύση δε βρίσκεται σε «θεαματικές ενέργειες» που θα οργανώσουν δήθεν αυτόκλητοι σωτήρες στον ρόλο του «ζορό» οι οποίες τάχα «θα στείλουν τους φασίστες πίσω στις τρύπες τους». Στην πραγματικότητα, τέτοιες πρακτικές πετυχαίνουν ακριβώς το αντίθετο. Αναγνωρίζοντας όλα τα παραπάνω, το αμέσως επόμενο διάστημα η Λαϊκή Αντίσταση-Α.Α.Σ. σχεδιάζει να προχωρήσει σε μαζική αφισοκόλληση και πλατιά παρέμβαση στην περιοχή υπερασπίζοντας τα δικαιώματα των προσφύγων, καταγγέλλοντας τη ρατσιστική και φασιστική βία και καλώντας σε κοινό μέτωπο των λαών απέναντι στην κοινή ρίζα των προβλημάτων που αντιμετωπίζει.
