*Καρλ Μαρξ
Χιλιάδες το τελευταίο διάστημα διαδήλωσαν μαζικά στους δρόμους, αψηφώντας τις απαγορεύσεις και το κλίμα κρατικής τρομοκρατίας που έχει επιβληθεί. Ο λαός και η νεολαία ασφυκτιά μέσα στις συνθήκες εργασιακής και κοινωνικής βαρβαρότητας που έχουν διαμορφωθεί και οργίζονται απέναντι στο χτύπημα των δημοκρατικών ελευθεριών και στα αμέτρητα περιστατικά αστυνομικής βίας. Η κυβέρνηση μας καταδικάζει σε ένα παρατεταμένο lock-down, δε νοιάζεται για την υγεία του λαού και επιβάλλει βάρβαρα μέτρα. Το ξέσπασμα αυτό της λαϊκής οργής και οι επίμονες κινητοποιήσεις της φοιτητικής νεολαίας έδωσαν ένα ελπιδοφόρο μήνυμα.
Πήγαν όμως αυτές οι κινητοποιήσεις ένα βήμα παραπέρα στην πολιτικοποίηση τους, ώστε να μπορούν να μπορούν να μπουν σε πραγματική θέση μάχης απέναντι στο σύστημα και τους εκφραστές του; Φαίνεται πως όσο προβάλλονται ακόμα στο δρόμο στόχοι πάλης ήττας που έχουν χρεωκοπήσει από την ίδια την ιστορία, τόσο πιο πολύ απομακρυνόμαστε από την νική. Για άλλη μια φορά δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και της αναρχοαυτονομίας σύρονται πολιτικά πίσω από τον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ., κάποιοι ακόμα πίσω από το ΚΚΕ και τον κυβερνητισμό του, όπως φάνηκε στις φοιτητικές διαδηλώσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιαζεται ως “αγκαλιά” των λαϊκών κινητοποιήσεων ενώ ο δρομος που εφάρμοσε, μιας δήθεν “φιλολαϊκής κυβερνητικης διαχείρισης” αποδείχτηκε δρόμος πιστής υπηρέτησης των αστικών κέντρων εξουσίας και των ιμπεριαλιστών, δρόμος σκληρής ταξικής επίθεσης. Πως γίνεται να τίθονται αιτήματα που ευνοούν τη λογική ΣΥΡΙΖΑ, αιτήματα που οδήγησαν στην εκτόνωση της λαϊκής οργής στις κάλπες και στον αφοπλισμό των κινημάτων του 10’-12’; Με βάση τα όσα ακούμε για άλλη μια φορά θέτουμε τα παρακάτω ερωτήματα:
→ Να “παραιτηθούν όλοι”; Και τι γίνεται με τους νόμους και τις αντιλαϊκές πολιτικές που εφαρμόζουν χρόνια;
Σίγουρα όλα αυτά τα στελέχη της κυβέρνησης που επιβάλλουν τους πιο αντιλαϊκούς νόμους είναι λαομίσητοι! Το να στοχεύει όμως το κίνημα στην παραίτηση του κάθε υπουργού ή και της κυβέρνησης και όχι στην πολιτική που υπηρετούν είναι επικίνδυνα αποπροσανατολιστικό από την ουσία της πάλης. Διότι όλα αυτά τα πολιτικά πρόσωπα ειναι εκφραστές μιας συνολικής πολιτικής επίθεσης απέναντι στο λαό, που ενσαρκώνεται σε όλα τα βάρβαρα μέτρα και νομοσχέδια που έχουν περασει. Την σκυτάλη της επίθεσης την πήραν από προηγούμενες κυβερνήσεις και αυτή θα παραδώσουν στις επόμενες και στους επόμενους Υπουργούς που θα αναλάβουν.
→ Γιατί οι ίδιοι λοιπόν που φωναζουν στις κινητοποιήσεις των φοιτητών το να “Παραιτηθεί η Κεραμέως ή ο Χρυσοχοίδης” φωνάζουν και “Ο νόμος Κεραμέως- Χρυσοχοίδη να μείνει στα χαρτιά”;
Η βάση και των δυο αιτημάτων είναι η αποδοχή της ήττας. Είναι μια υπεκφυγή να δώσουν τη μάχη για την ανατροπή του νόμου, τη μάχη σύγκρουσης με αυτή την πολιτική. Λειτουργούν με τη μικροαστική λογική “ του μικρότερου κακού” και μας καλούν να επιλέξουμε έναν καλύτερο εφαρμοστή όλων αυτών των μέτρων εν τέλει! Γιατί δεν εμπιστεύονται τη δύναμη του κινήματος ότι μπορει να νικήσει, να ανατρέψει νόμους, να κερδίσει δικαιώματα!
Ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. είναι ο κύριος εκφραστής αυτών των αντιλήψεων, και στο χυλό αυτών των κοινοβουλευτικών αυταπατών τσαλαβουτούν και άλλες δυνάμεις ωθώντας το κίνημα ουσιαστικά σε αίτημα “ανασχηματισμού της κυβέρνησης”! Φυσικά ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. πατώντας σε αυτές τις αντιλήψεις, δεν παρέλειψε να δώσει παχυλές υποσχέσεις ότι αν εκλεγεί ως κυβέρνηση δήθεν θα “καταργησει το νόμο Κεραμέως”. Για άλλη μια φορά προσπάθησε μια πάλη που διεξάγεται στους δρόμους να την μεταφέρει στις κάλπες, λειτουργώντας ως πυροσβέστης της νεολαιίστικης οργής.
→ Το “να παραιτηθούν οι Υπουργοί και η κυβέρνηση” νίκη ή αυταπάτη; Είναι νίκη να επιλέξουμε τους επόμενους δήμιους των δικαιωμάτων μας;
Δεν έχουμε καμιά αμφιβολία πως όποια επόμενη κυβέρνηση αναλάβει την εξουσία θα είναι συνεχιστές της επίθεσης! Εξάλλου αυτή η στρατηγικού χαρακτήρα επίθεση απέναντι στην εργατική τάξη και στο λαό συμβαίνει σε παγκόσμια κλίμακα, και οι κυβερνήσεις έχουν βρει την “χρυσή ευκαιρία” της πανδημίας για να ξεμπερδεύουν με δικαιώματα και κατακτήσεις αιώνων που το εργατικό κίνημα έχει καταφέρει. Γι αυτό και αυτή η κυβέρνηση δρα λυσσαλέα και με βαθιά εκδικητικότητα απέναντι στο κίνημα. Ισοπεδώνει δικαιώματα και ελευθερίες, για να ικανοποιήσει τις χρόνιες επιδιώξεις της τάξης της και των συμφερόντων των ιμπεριαλιστών από τους οποίους ειναι εξαρτημένη. Αυτό το σάπιο σύστημα λοιπόν το μόνο που έχει να τάξει στους λαούς ειναι μεσαίωνα, εκμετάλλευση, φτώχεια, πολέμους. Δεν εξανθρωπίζεται με καλύτερους διαχειριστές, αντίθετα διεξάγει αυτή τη στιγμή βάναυσο ταξικό πόλεμο! Νίκη λοιπόν είναι σε αυτό τον πόλεμο να κερδίσουμε τα δικαιωματα μας, όχι να διαλέξουμε τους δήμιους των δικαιωμάτων μας!
→ Με τη φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής συγκρουόμαστε στο δρόμο ή στο κοινοβούλιο;
Αυτή η κυβέρνηση έχει επιβάλλει μια σειρά από αντιδραστικούς νόμους, χτυπά το άσυλο, τις δημοκρατικές ελευθερίες, απαγορεύει διαδηλώσεις και επιβάλλει μια γενικευμένη αστυνομοκρατία και τρομοκρατία. Ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. απο την άλλη προσπαθεί να παρουσιάστεί ως πιο “δημοκρατικός” και σπέρνει αυταπάτες μαζί και με άλλες δυνάμεις, όπως το ΜΕΡΑ25, ότι μέσα από την κοινοβουλευτική οδό και την εκλογή του θα αποκατασταθεί η δημοκρατία. Όσο και αν κάποιοι θέλουν να χαρακτηρίζουν αυτό που ζούμε ως “Χούντα” δεν είναι τίποτα άλλο από το πραγματικό μαύρο πρόσωπο της δημοκρατίας των αστών! Οι δυο έννοιες δεν ταυτιζονται. Το σύνθημα "η χουντα δεν τελειωσε το 74" παρερμηνευει αυτη την διαφορετικοτητα των εννοιών αφηνοντας την υπόνοια ότι υπαρχει στρατιωτική χουντα και κοινοβουλευτική ισοπεδώνοντας τις εξελίξεις που βιώνουμε ή ακόμα χειρότερα ότι μπορεί να υπάρξει μια καλύτερη δημοκρατια αστικη χωρις αυτη την κυβερνηση μάλλον! Αυτό το καθεστώς θα καλεστεί να διαχειριστεί οποιαδήποτε επόμενη κυβέρνηση είτε είναι ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. είτε οποιοσδήποτε άλλος. Τα δημοκρατικά δικαιώματα δε θα τα κερδίσουμε στα κοινοβούλια, αλλά στο δρόμο, εκεί που πρώτη φορά κατακτήθηκαν!
→ Θα διαλέγουμε και τα τάγματα της αστυνομίας που θα μας ξυλοφορτώνουν δηλαδή;
Στην ίδια κατεύθυνση αυταπατών μια σειρά από δυνάμεις όπως είναι ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ., το Κ.Κ.Ε. ή ακόμα και δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς βγαίνουν αυτό το διάστημα με αιτήματα όπως το “Να διαλυθουν Δράση, Δίας, ΜαΤ κλπ”. Μπαίνουν στον βούρκο της συνδιαχείρισης και ζητούν μια “εξανθρωπισμένη αστυνομία”!
→ Εν τέλει θα διαλέγουμε τους καταπιεστές μας ή θα αναμετριώμαστε με αυτούς;
Υπάρχουν δυο δρομοι μέσα στο κίνημα αυτός της συνδιαλλαγής-συνδιαχείρισης και αυτος της αναμετρησης. Δεν υπάρχει κάποια παράπλευρη ή μεσοβέζικη οδός για να νικήσουμε από το να αναμετρηθούμε απευθείας με αυτή την αντιλαϊκή πολιτική, να ανατρέψουμε τους νόμους τους, να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα μας. Ο δρόμος της συνδιαχείρισης είναι δρόμος υποταγής και οφείλουμε να τον ξεμπροστιάσουμε στο κίνημα και να φέρουμε όλους αυτούς που τον υπηρετούν αντιμέτωπους με τις ευθύνες της ήττας. Η κατεύθυνση της αναμέτρησης για να είναι νικηφόρα πρέπει να υπηρετηθεί με όρους μαζικούς και όχι με τη λογική του “ήρωα Ζορό”, που προβάλλεται από πολλους χώρους και εμπνέεται από την ήττα του κινήματος και από την ανεμπιστοσύνη στις δυνάμεις του λαού. Όταν ο λαός και η νεολαία κατεβάινουν μαζικά, συλλογικά και οργανωμένα στους δρόμους κάνουν πραγματικότητα τους χειρότερους εφιάλτες του συστήματος και όλοι αυτοί οι εκμεταλλευτές τους μοιάζουν με “χάρτινες τίγρεις”. Να τολμήσουμε να επιμένουμε, να αναμετριώμαστε και να διεκδικούμε, μακριά από κάθε αυταπάτη! Έτσι μόνο θα νικήσουμε!
