Για μία ακόμα φορά το κολαστήριο προσφύγων στη Μόρια της Λέσβου βρίσκεται στο επίκεντρο της δημοσιότητας. Στη γνωστή εικόνα εξαθλίωσης ήρθαν να προστεθούν οι καταγγελίες για βιασμούς παιδιών και για απόπειρες αυτοκτονίας. Όσο περνούν οι μέρες βγαίνουν κι άλλα στη φόρα και η κατάσταση χαρακτηρίζεται τραγική. Το στρατόπεδο έφτασε να χαρακτηριστεί ως το χειρότερο στον κόσμο, ενώ η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου έδωσε προθεσμία 30 ημερών στο υπουργείο για την αποκατάσταση των προβλημάτων (!), αλλιώς προειδοποιεί με κλείσιμό του.
Η όλη αντιμετώπιση μοιάζει λες και πρόκειται για μια «εξαίρεση στον κανόνα» ή για κάτι «συγκυριακό» κι όχι για συνέπεια μιας γνωστής για τη ζωή των προσφύγων κατάστασης. Όπου 9.000 πρόσφυγες ζουν πεινασμένοι, σε χώρο με τυπική «υποδομή» για 3.000, σε άθλια κοντέινερ και σκηνές, στοιβαγμένες μέσα στη λάσπη, σε αφόρητη ζέστη ή κρύο. Με αφορμή τις καταγγελίες αυτές, αστικά και ιμπεριαλιστικά ΜΜΕ, (βρετανική Guardian, Al Jazeera), μέχρι και εγχώριοι παράγοντες σαν το δήμαρχο Λέσβου, Γαληνό, και την περιφερειάρχη Βορείου Αιγαίου, Καλογήρου, «ανακάλυψαν» όψιμα τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν στο στρατόπεδο και την ανάγκη «αποσυμφόρησής» του.
Από δίπλα, άλλοι αντιδραστικοί κύκλοι χύνουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο με αφορμή την εξαθλίωση των προσφύγων. Όλοι αυτοί οι εκπρόσωποι και ενεργούμενα του συστήματος της εκμετάλλευσης αναφέρονται στον μεγάλο αριθμό των προσφύγων και αιτήσεων για άσυλο, στα κονδύλια που διατίθενται αλλά δεν απορροφώνται καθώς και -λιγότερο βέβαια- στην κατάσταση που βιώνουν οι κάτοικοι των νησιών στην καθημερινότητά τους. Στην ίδια γραμμή και οι δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών, όπως του Βίτσα, που εξέθεσε και το «όραμά» του για την «αλληλέγγυα Ευρώπη», για το σεβασμό στη «συνθήκη της Γενεύης», ενώ προσπάθησε και να «στρογγυλέψει» την κατάσταση στη Μόρια, σιωπώντας βέβαια επιδεικτικά για το ποια είναι η πολιτική που γεννά την προσφυγιά.
Πιστοί υπηρέτες της ιμπεριαλιστικής πολιτικής της Ε.Ε. και των ΗΠΑ, όπως και συνολικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μιλάνε υποκριτικά για «αλληλεγγύη» απ’ τη μία, ενώ απ’ την άλλη παραδίδουν τη χώρα στους αιματοβαμμένους πολεμικούς σχεδιασμούς τους, κάνουν τις πιο αιματηρές συμφωνίες υποταγής στο μεγαλύτερο σφαγέα των λαών, τις ΗΠΑ, και συνάπτουν αντι-προσφυγικές συμφωνίες με την ιμπεριαλιστική Γερμανία. Συγχρόνως, το ίδιο υποκριτικά μιλάνε για τους κατοίκους της Μόριας και για το «πόσα τραβάνε με την παραβατικότητα» και τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή. Λες και ανακάλυψαν χθες ότι ένα γκέτο είναι συνώνυμο με την εξαθλίωση, την πορνεία, τα ναρκωτικά, τους βιασμούς και τις «τυφλές» συγκρούσεις.
Από δίπλα και οι «φιλάνθρωπες» ΜΚΟ, που με την παρουσία τους στα νησιά εδραίωσαν τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, προπαγανδίζοντας συγχρόνως πόσο «καλός», «ελεήμων» και «φιλάνθρωπος» μπορεί να γίνει ο καπιταλισμός. Με το σύνθημα «δίνουμε βοήθεια – δεν παίρνουμε θέση» βάζουν και αυτές το διόλου ευκαταφρόνητο λιθαράκι τους στο να στηρίζεται η κυρίαρχη πολιτική του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού.
Όλες αυτές οι εκδοχές όμως του συστήματος, που δεν μπορούν πια ν’ αποκρύψουν την αθλιότητα που… ξεχειλίζει, δεν θα μπορούν σύντομα ν’ αποκρύψουν κι ένα άλλο γεγονός. Το ότι η κατάσταση αυτή δεν περιορίζεται μόνο στη Μόρια! Πως το ίδιο επιφυλάσσεται συνολικά για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που ζουν φυλακισμένοι και περιθωριοποιημένοι στη χώρα μας. Το ότι η κατάσταση αυτή επίσης δεν είναι στάσιμη! Όχι μόνο γιατί το καζάνι της εξαθλίωσης βράζει (κι αυτό δεν παράγει πάντα -ή μόνο- αντίσταση). Αλλά κύρια γιατί η προσφυγιά, ο ξεριζωμός κι η μετανάστευση των καταπιεσμένων λαών της Ασίας και της Αφρικής συνεχίζονται κάθε ώρα και κάθε στιγμή, ως συνέπεια της πολεμικής και εκμεταλλευτικής πολιτικής των ιμπεριαλιστών και του κεφαλαίου. Οι πληγές δηλαδή που δημιουργούν οι ιμπεριαλιστές στους λαούς και ανοικτές είναι και πληθαίνουν! Στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική, στην ευρύτερη περιοχή μας.
Φυσικά, όλοι οι παραπάνω «ιθύνοντες» αποφεύγουν «διά ροπάλου» οποιαδήποτε αναφορά στις πραγματικές αιτίες. Τους πολέμους και την εξαθλίωση τα θεωρούν «φυσικά φαινόμενα». Ή συνέπεια της δήθεν «κατωτερότητας» των λαών της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Το πρόβλημα δεν μπορεί να απαντηθεί ούτε με τη λεγόμενη «ορθή διαχείριση και κατανομή των ΕΣΠΑ και άλλων κονδυλίων» που ζητούν απ΄ τους ιμπεριαλιστές η κυβέρνηση και η ντόπια αστική τάξη. Κι αυτό πέρα απ’ τις αντιθέσεις και τις ισορροπίες ανάμεσα σε τμήματα της αστικής τάξης σε σχέση μ΄ αυτά. Το μεταναστευτικό περιπλέκεται ακόμα περισσότερο και με τις αντιθέσεις που γεννιούνται στους κόλπους της ΕΕ και γι” αυτό το θέμα, αλλά και μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ, και της χρησιμοποίησής του ως μοχλού πίεσης απ’ τους πρώτους απέναντι στους δεύτερους. Κάτι που έχει ως συνέπεια την παραπέρα όξυνσή του!
Αλήθεια, η κατάσταση στα υπόλοιπα λεγόμενα «Hotspots», σε καταυλισμούς ή «Κέντρα Φιλοξενίας», όπως υποκριτικά ονομάζονται, είναι καλύτερη; Στη Χίο, στη Σάμο, στη Θεσσαλονίκη, στη Μαλακάσα, στη Ριτσώνα, στον Ελαιώνα και αλλού; Είναι καλύτερη η κατάσταση στα κάτεργα υπερεκμετάλλευσης των μεταναστών σαν τα φραουλοχώραφα της Ηλείας; Τα γεγονότα στη Μόρια θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως μια… «εικόνα απ΄ το μέλλον». Εκτός κι αν ένα μαζικό κίνημα αντίστασης Ελλήνων και προσφύγων-μεταναστών βάλει τη σφραγίδα του και το δικό του «φρένο» σ΄ αυτή την κατάσταση. Διεκδικώντας ανθρώπινες συνθήκες σε διαμονή, σίτιση, στέγαση, μετακίνηση, περίθαλψη, δουλειά και δικαιώματα για όλους, Έλληνες και μετανάστες – πρόσφυγες. Και πάνω απ΄ όλα το δικαίωμα στην ίδια τη ζωή!
