Άρθρο από την Προλεταριακή Σημαία (φύλλο 872)
Οι συμβασιούχοι στα νοσοκομεία είναι μια παλιά ιστορία που τα τελευταία χρόνια έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις. Υπολογίζεται ότι οι εργαζόμενοι με κάθε είδους ευέλικτη μορφή εργασίας (επικουρικοί, μέσω ΟΑΕΔ, πρώην εργολαβικοί κ.ά.) φτάνουν τους 16.000. Πολλοί απ’ αυτούς δουλεύουν πάνω από 6-7 χρόνια. 4.000 είναι οι εργαζόμενοι που προσλήφθηκαν μέσω ΟΑΕΔ το 2017. Καθώς οι ελλείψεις σε προσωπικό όλων των κλάδων είναι τεράστιες (35.000 με βάση στοιχεία της ΠΟΕΔΗΝ), οι κυβερνήσεις ανανεώνουν τακτικά τις συμβάσεις σε πάρα πολλούς εργαζόμενους, διατηρώντας τους σε ομηρία.
Βέβαια πάρα πολλοί είναι κι αυτοί που έχουν χάσει τη δουλειά τους με τη λήξη της σύμβασης. Ανά διαστήματα δε, σταματούν να πληρώνονται, γιατί «απαγορεύεται» στο δημόσιο να είναι κανείς συμβασιούχος πάνω από 24 συνεχόμενους μήνες, και πρέπει να κινητοποιηθούν για να πάρουν με καθυστέρηση τα δεδουλευμένα τους. Επομένως, οι κυβερνήσεις φροντίζουν -όπου μπορούν- ν’ αφήνουν κενό διάστημα μεταξύ των συμβάσεων. Τα περισσότερα σωματεία δεν δέχονται για μέλη τους τους πρώην εργολαβικούς εργαζόμενους όπως κι αυτούς του ΟΑΕΔ, με αποτέλεσμα να είναι τελείως ανοργάνωτοι κι ανυπεράσπιστοι.
Μέσα στην πανδημία έληξε η σύμβαση εργαζόμενων στη φύλαξη και την καθαριότητα κάποιων νοσοκομείων καθώς και κάποιων επικουρικών γιατρών. Επειδή θα ήταν πολύ προκλητικό να πετά η κυβέρνηση «ήρωες» στο δρόμο, παρέτεινε τη δουλειά τους για 4 μήνες. Οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία όμως καταλαβαίνουν ότι η κατάσταση συνεχώς χειροτερεύει. Η κυβέρνηση ούτε τους αγάπησε ξαφνικά ούτε αποφάσισε να κάνει τώρα ό,τι δεν έκανε δεκαετίες. Οι ΣΔΙΤ, η με κάθε τρόπο ενίσχυση της κερδοφορίας του ιδιωτικού κεφαλαίου στο χώρο της περίθαλψης και η μετακίνηση όλο και περισσότερων βαρών στις πλάτες του λαού ήταν είναι και θα είναι η μέριμνά της.
Μετά από πρωτοβουλία εργαζόμενων μέσω ΟΑΕΔ και την ανάλογη πίεση, η ΠΟΕΔΗΝ προκήρυξε στις 4/6 τρίωρη στάση εργασίας για όλο το προσωπικό με κύριο αίτημα τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων. Θα ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό, το να εννοούσε η συνδικαλιστική ηγεσία αυτό το αίτημα. Μπροστά στους συμβασιούχους το βροντοφωνάζει, όμως αυτό που θέλει είναι να διαμορφώνει σε συνεργασία με το υπουργείο τη μοριοδότησή τους, μοιράζοντας υποσχέσεις και αξιοποιώντας κι η ίδια το καθεστώς ομηρίας. Στις ελάχιστες προκηρύξεις μόνιμου προσωπικού, πάντα λένε πως δίνουν έμφαση στην προϋπηρεσία. Όμως είναι τόσο λίγες οι θέσεις και τόσοι πολλοί οι επικουρικοί που κάθε φορά η πλειοψηφία μένει απ’ έξω.
Σε κάποια νοσοκομεία, η συμμετοχή (κυρίως συμβασιούχων) ήταν ενθαρρυντική, όμως αυτό δεν φτάνει. Το ζητούμενο είναι όλοι οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να μονιμοποιηθούν όλοι οι συμβασιούχοι χωρίς όρους και προϋποθέσεις και να γίνουν μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Μόνο ο κοινός, μαζικός κι ανυποχώρητος αγώνας μπορεί να δώσει λύσεις στα προβλήματα των εργαζόμενων.
