Άρθρο από την Προλεταριακή Σημαία (φύλλο 878)
“Τα αίτια της πυρκαγιάς διερευνώνται”. Αυτή η χιλιοειπωμένη φράση δεν ακούστηκε από τα επίσημα κρατικά και κυβερνητικά χείλη, από την πρώτη κιόλας νύχτα της συμφοράς στο ΚΥΤ της Μόριας. Παρά τους αλλεπάλληλους εμπρησμούς, ταυτόχρονους αλλά και σε διαφορετικό χρόνο, που τουλάχιστον απαιτούσαν στοιχειώδες ψάξιμο, σύσσωμη η κυβέρνηση και τα αστικά ΜΜΕ έσπευσαν να χρεώσουν το κακό στους ίδιους τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Σ’ αυτούς που χρόνια τώρα παραμένουν φυλακισμένοι σ’ αυτό, όπως και σε άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης-φυλακές. Σ’ εκείνους που βιώνουν τα πάνδεινα, βομβαρδισμένοι στις χώρες τους από τις επεμβάσεις και τους κατακτητικούς πολέμους των ιμπεριαλιστών, κυνηγημένοι από τη φτώχεια και τη μιζέρια όπου τους καταδίκασαν από κοινού αυτές οι ίδιες δυνάμεις παρέα με τους ντόπιους αστούς. Σ’ όσους, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, ψάχνοντας μια καλύτερη ζωή, ανακάλυψαν με πικρό τρόπο ότι δεν αποτελούν παρά αναλώσιμο αντικείμενο εκμετάλλευσης και χειρισμού στην “πολιτισμένη” Δύση.
Ο ουρανός ήταν η στέγη τους, το χώμα, η κατοικία τους. Ζέστη-κρύο, ήλιος-βροχή εναλλάσσονταν ποιος θα τους εξουθενώσει περισσότερο. Κι από κοντά οι μηχανισμοί του ΟΗΕ και της ΕΕ, των κυβερνήσεων και του κεφαλαίου, επίσημοι και ανεπίσημοι, όλοι με το αζημίωτο για να τους υποτάξουν, να τους καθηλώσουν, να τους “πείσουν” ότι πρέπει να “συνεργάζονται”, να υπομένουν, να λένε κι “ευχαριστώ”. Τα λιγοστά υπάρχοντά τους έγιναν στάχτη. Τα “όνειρα” για μια ακόμη φορά αποδείχτηκαν εφιάλτες. Σαν “απόκληροι γυρίζουν στην κακούργα ξενιτιά, περιπλανώμενοι-κυνηγημένοι” μακριά απ’ τη χώρα που τους γέννησε.
Πάνω από 13.000 άνθρωποι, στοιβαγμένοι σαν τα ποντίκια, επιβίωναν στο ΚΥΤ της ντροπής. Πριν λίγο καιρό είχαν φτάσει και τους 25.000 στην ίδια ακριβώς έκταση. Τώρα απέμειναν στάχτη και αποκαΐδια. Και το καψαλισμένο σύρμα για να θυμίζει… Πάλι καλά που δεν θρηνήσαμε και θύματα.
Παριστάνουν τους αποσβολωμένους τα ανθρωποειδή που συνέργησαν σ’ αυτό το έγκλημα. Γνωρίζουν ότι δεν θα τιμωρηθούν, γιατί έχουν ισχυρές “πλάτες”. Η αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ χρειάζεται τροποποίηση, ψελλίζουν. Ο τρόπος χορήγησης ή μη ασύλου πρέπει ν’ αλλάξει, λένε.
Βρήκαν κιόλας τη “λύση”: όσοι παίρνουν άσυλο πετάγονται στο δρόμο, χωρίς στέγη, τροφή, νερό, δουλειά, περίθαλψη, εκπαίδευση. Οι... άλλοι μπορούν να ξαποσταλλούν από εκεί που ήρθαν και να “μας” αδειάσουν τη γωνιά. Ελάχιστοι θα πάνε πιο δυτικά από τη... Δύση, στα σκλαβοπάζαρα του “αναπτυγμένου κόσμου”. Να συναντήσουν, ίσως, συγγενείς τους που “γεύονται” ήδη τα “καλά” της οικονομίας της αγοράς και της “φιλοξενίας” του ευρωπαίου Ξένιου Δία.
Συγκινητικά πλάνα και φωτογραφίες της απερίγραπτης αυτής τραγωδίας συνεχίζουν να κάνουν το γύρο του κόσμου. Γροθιά στο στομάχι, όχι μόνο κάποιων ανθρωπιστών, ευαίσθητων ή και ιδιότυπα ρομαντικών. Κάθε λαϊκός άνθρωπος, όπου γης, πρέπει να σηκωθεί όρθιος, να αγανακτήσει, να εξοργιστεί, να αντιδράσει. Όχι, δεν είναι οι κάτοικοι της Λέσβου ό,τι αναδεικνύεται και προβάλλεται από τα κανάλια της απόκρυψης, του μπιζαρίσματος του φασισμού, του ρατσισμού και του εθνικισμού. Υπήρχε και υπάρχει η Λέσβος της ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης, του σεβασμού και της συμπαράστασης σ’ αυτούς τους κατατρεγμένους ανθρώπους. Μόνο που αυτή δεν χωράει στις ποικιλώνυμες σκοπιμότητες της αστικής “μας” τάξης και των ιμπεριαλιστικών αφεντικών της. Γι’ αυτό ξανασήκωσαν κεφάλι οι πάσης φύσης φασίστες - έχουν άλλωστε και κοινοβουλευτική εκπροσώπηση - ζητώντας να ξανανοίξουν Μακρονήσια, Γιούρες κ.λπ. Να αποκτήσουν ζωή και οι βράχοι, στο τέλος τέλος!
Το επίσημο κράτος, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, μαζί με τα υπόλοιπα αστικά και ρεφορμιστικά κόμματα, όταν δεν τους φυλακίζουν, μ’ ένα στόμα αναφωνούν: πάρτε τους από εδώ, βάλτε τους προσωρινά στην ηπειρωτική χώρα, ας δείξει η “Ευρώπη” “αλληλεγγύη”, απεγκλωβίστε τους επιτέλους! Αρκεί να φύγει το “πρόβλημα” από “εμάς”. Με την πολιτική αυτή, στην ουσία, στρέφονται ενάντια στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Ωραιοποιούν την ΕΕ. Καλλιεργούν αυταπάτες ότι υπάρχει “διέξοδος” μέσα στο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα. Πετούν από πάνω τους (ιδιαίτερα όσοι καμώνονται τους προοδευτικούς-αριστερούς) την ανάγκη-καθήκον στήριξης αυτών των ανθρώπων, ένταξής τους στο κίνημα του λαού μας, συστράτευσής τους στην κοινή πάλη για ανεξαρτησία, ψωμί, ζωή με δικαιώματα.
Από κοντά και η “ανακάλυψη ξένου δάκτυλου”. Λέτε να τους έβαλαν οι “Τούρκοι” και ο Ερντογάν; “Είναι ζήτημα εθνικής ασφάλειας”, διακηρύσσει, μεταξύ των άλλων, ο Μητσοτάκης. Τι κι αν αλωνίζουν σε στεριά, θάλασσα και αέρα οι “σύμμαχοι” αμερικάνοι κι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές; Τι κι αν έχουν μετατρέψει εδώ και χρόνια τη χώρα μας σε πεδίο βολής φτηνό; Τι κι αν κάθε κυβερνητική απόφαση, τόσο της σημερινής όσο και κάθε προηγούμενης κυβέρνησης, δεν μπορεί να προχωρήσει βήμα αν δεν έχει την “άνωθεν” κι “έξωθεν” έγκριση; Ο “εχθρός” έχει βρεθεί και δεν είναι άλλος από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Για να διασπάται η εργατική τάξη, να διαχωρίζεται ο λαός, να χάνονται τα ίχνη του… δολοφόνου.
Οι πρόσφυγες αρνούνται στην πλειοψηφία τους να συμμορφωθούν στις υποδείξεις. Μετά από τόσα χρόνια ξέρουν. Το νέο κλειστό στρατόπεδο που άρον άρον στήνουν, στο πεδίο βολής του πρώην στρατοπέδου του Καρά Τεπέ, δεν θα διαφέρει σε τίποτε από εκείνο της Μόριας. Ή μάλλον θα έχει μια διαφορά. Θα είναι πλήρως ελεγχόμενο, με όλους εντός του και κανέναν στα “πέριξ”. Θα πρόκειται για μια αναβάθμιση της φυλακής τους, που θα κάνει ακόμη πιο δύσκολη την επικοινωνία τους με τον “έξω κόσμο”, τον συγχρωτισμό τους με τους ντόπιους κατοίκους του νησιού της Λέσβου, την από κοινού αντιμετώπιση όλων των μεγάλων προβλημάτων, της ανεργίας, της λιτότητας, των κινδύνων που ελλοχεύουν. Μα, ταυτόχρονα, θα πρόκειται και για το “οριστικό” κλείσιμο κάθε δυνατότητας αλλαγής της ζωής τους και με τον κίνδυνο της πανδημίας να αυξάνεται.
Ξανάγιναν, λοιπόν, “υγειονομική βόμβα” οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, ακριβώς για να αποκοπούν πλήρως από το ντόπιο στοιχείο, προς δόξαν της αντιδραστικής αστικής ιδεολογίας αλλά και προς “αποδοχή” της αντιδραστικής πολιτικής του διαχωρισμού “των μιασμάτων” από τον “υγιή εθνικό κορμό”. Τώρα, αν σ’ αυτή την ευρεία κατηγορία υπάγονται - χωρίς να αναφέρονται - και οι μαζικοί χώροι δουλειάς, οι σαρδελοποιημένοι επιβάτες στα ΜΜΜ, οι μαθητές στις σχολικές αίθουσες-κλουβιά, οι τρόφιμοι των γηροκομείων και των φυλακών, πάσα ομοιότητα είναι απλώς φαινομενική. Άλλωστε, πρώτα και κύρια σ’ αυτούς θα ριχτεί το ανάθεμα σε περίπτωση περαιτέρω εξάπλωσης της πανδημίας. Έχουν όμως ένα “ατού” στα χέρια τους. Όποιος δεχτεί οικειοθελώς να φυλακιστεί, θα έχει κάνει το rapid-test για covid-19 και θα είναι ελεγμένος!
Πάσης φύσης κατασταλτικές μονάδες έσπευσαν από την πρώτη στιγμή να επιβάλουν την τάξη στους χιλιάδες αποκαμωμένους πρόσφυγες και μετανάστες στη Λέσβο. Βλέπετε, η απελπισία δεν γνωρίζει από “κανόνες” και δεν είναι πάντοτε εύκολος ο έλεγχος της κατάστασης. Έγιναν αρκετές οδομαχίες στην προσπάθεια των τελευταίων να προσεγγίσουν στην πόλη της Μυτιλήνης και πιο ειδικά στο λιμάνι, με ταυτόχρονη “αναχαίτιση” από τις ενισχυμένες δυνάμεις των ΜΑΤ που κατέφθασαν από άλλες περιοχές και που έκαναν σε πολλές περιπτώσεις εκτεταμένη χρήση χημικών. Ηλικιωμένοι και μωρά παιδιά βρέθηκαν στο στόχαστρο. Ακόμη και τα ειδικά τεθωρακισμένα οχήματα της ΕΛΑΣ που είχαν βρεθεί στον Έβρο στις αρχές του χρόνου επιστρατεύτηκαν για την επιβολή της τάξης. Μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι λέξεις, αναφέρονταν μεγάλα κομμάτια προσφύγων και μεταναστών που παλεύουν να αποφύγουν τον εγκλεισμό και που η μονταζιέρα της κυβερνητικής προπαγάνδας παρουσιάζει ως “θύματα της αφγανικής μαφίας”! Συνέλαβαν, μάλιστα, ήδη 6 πρόσφυγες αφγανικής καταγωγής.
Μέσα στην αναμπουμπούλα, προσπαθεί να “ξετσουτσουρίσει” και ο ΣΥΡΙΖΑ, που εμφανίζεται ως τάχα μου “προστάτης” των προσφύγων-μεταναστών, κάνοντας πως ξεχνάει ότι αυτός είναι ο πρώτος διδάξας στη διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος και μη έχοντας να προτείνει πρακτικά τίποτε διαφορετικό από αυτό που υλοποιεί η ΝΔ, με τις ευλογίες των επιτελείων της ΕΕ.
Αλλά και η Μόρια της αλληλεγγύης
Ένα κύμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης ξεσηκώθηκε σε αρκετές πόλεις της χώρας. Κομμάτια του λαού έκφρασαν με συγκεντρώσεις και πορείες αυτά τους τα αισθήματα, δυνάμεις της Αριστεράς και του α/α χώρου πρωτοστάτησαν στέλνοντας το μήνυμα ότι ο λαός δεν τρώει αμάσητο το αστικό αφήγημα και δηλητήριο. Στον καταιγισμό προπαγάνδας του συστήματος και της κυβέρνησης, απάντησαν με τη φυσική τους παρουσία στους δρόμους, σπάζοντας για άλλη μια φορά στην πράξη την απαγόρευση των συγκεντρώσεων και των διαδηλώσεων. Παρά τα σοβαρά πολιτικά προβλήματα που αναδεικνύονται από τις απόψεις των διαφόρων δυνάμεων, η συμπόρευση και σε κάποιες περιπτώσεις κοινή παρέμβαση που έγινε αποτελεί μια στοιχειώδη παρακαταθήκη για το από εδώ και μπρος. Ωστόσο, και για να μην ωραιοποιούμε καταστάσεις, υπάρχει σοβαρό έλλειμμα σε πανελλαδικό επίπεδο. Θα μπορούσαν να είχαν γίνει πολύ περισσότερες συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις. Πάντως σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Χανιά αλλά και στη Λέσβο έγιναν διαδηλώσεις και παρεμβάσεις σε φιλοπροσφυγική, αντιπολεμική, αντιιμπεριαλιστική, αντιφασιστική και αντιεθνικιστική κατεύθυνση, ενώ διαδηλώσεις συμπαράστασης έγιναν και στη Γερμανία.
Στην Αθήνα, μια μαζική συγκέντρωση και πορεία πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 11 Σεπτέμβρη το απόγευμα από την Πλατεία Βικτωρίας προς τη Βουλή. Συμμετείχαν σ’ αυτήν περί τους 3.000 διαδηλωτές. Το ΚΚΕ(μ-λ) με δικό του μπλοκ πορεύτηκε, φωνάζοντας αντιπολεμικά, αντιιμπεριαλιστικά αλλά και συνθήματα υπεράσπισης των δικαιωμάτων των προσφύγων-μεταναστών, των κοινών τους αγώνων με το λαό μας και της κοινής προοπτικής της πάλης μας. Η πορεία ολοκληρώθηκε στα Προπύλαια.
Αξίζει ν’ αναφερθεί και να κριτικαριστεί το πώς προέκυψε αυτή η πορεία. Μια σειρά δυνάμεις που προέρχονται ή έχουν ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με τον ΣΥΡΙΖΑ με “υπόγειες” διαδικασίες συνεννοήθηκαν και προχώρησαν στο κάλεσμα. Κανένα ανοιχτό κάλεσμα για κοινή δράση δεν υπήρξε. Ελάχιστες μέρες πριν το ΚΚΕ(μ-λ) είχε καλέσει με ανοικτό κάλεσμα σε σύσκεψη (για την Τρίτη 8/9) για τη συνδιοργάνωση αντικυβερνητικής συγκέντρωσης-πορείας και στην Αθήνα με αφορμή τις εξαγγελίες Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη. Οι περισσότερες δυνάμεις την απαξίωσαν, με κάποιες που ήρθαν να ισχυρίζονται ότι “πέφτουν πολλές διαδηλώσεις μαζί”, γιατί υπάρχουν οι συγκεντρώσεις-πορείες για τον Φύσσα (18/9) και την απόφαση στη δίκη της Χρυσής Αυγής (7/10), με ανοικτό το τι θα γίνει κατά τη σύνοδο κορυφής της ΕΕ στις 24 και 25/10. Λίγα 24ωρα μετά, όλοι οι προσχηματικοί λόγοι... εξέλιπαν!
