Σχεδόν ένα μήνα μετά και παρά τη συντονισμένη προσπάθεια κυβέρνησης και ΜΜΕ να μας πείσουν ότι η ζωή στη Μάνδρα επανέρχεται στους κανονικούς ρυθμούς της, η πραγματικότητα τους διαψεύδει.
Ο κρατικός μηχανισμός σταδιακά μειώνει την
Σχεδόν ένα μήνα μετά και παρά τη συντονισμένη προσπάθεια κυβέρνησης και ΜΜΕ να μας πείσουν ότι η ζωή στη Μάνδρα επανέρχεται στους κανονικούς ρυθμούς της, η πραγματικότητα τους διαψεύδει.
Ο κρατικός μηχανισμός σταδιακά μειώνει την παρουσία του στη πόλη. Με τον ίδιο ρυθμό που η είδηση για τη ζωή των κατοίκων στη Μάνδρα χάνεται από τα δελτία των ειδήσεων. Με τον ίδιο ρυθμό που οι επισκέψεις ή ακόμη και οι αναφορές των κυβερνητικών στελεχών, αλλά και των αντίστοιχων της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εξαφανίζονται από την πολιτική επικαιρότητα.
Οι κάτοικοι της Μάνδρας είναι υποχρεωμένοι να υπερασπιστούν το βιός τους, το δίκιο τους, τη ζωή και το μέλλον τους. Και ο μόνος τρόπος για να το κάνουν είναι να στοχοποιήσουν τους υπαίτιους και να αγωνιστούν για να κερδίσουν αυτά που δικαιούνται. Μαζί τους έχουν έναν πολύτιμο σύμμαχο, το λαό και τους εργαζομένους της χώρας που στενάζουν από την ιδιά αντιλαϊκή πολιτική.
Η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης, με τις μικρές της δυνάμεις, πραγματοποιεί επισκέψεις στη Μάνδρα, εκφράζοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη της στους πλημμυροπαθείς με είδη ρουχισμού, καθαριστικά, τρόφιμα, αλλά και με συνεργεία καθαρισμού στα σπίτια. Τέτοιες παρεμβάσεις έγιναν τις Κυριακές 26/11 και 3/12 με πολυπληθή παρουσία. Παράλληλα, από μια αντιπροσωπεία, την Πέμπτη 23/11 πραγματοποιήθηκε επίσκεψη στο ξενοδοχείο στην Ελευσίνα, που διαμένουν περίπου 60-70 άτομα των οποίων το σπίτι καταστράφηκε ολοσχερώς και συνεχίζει να είναι αβέβαιο για πόσο διάστημα θα μπορούν να μείνουν εκεί. Ενώ την Παρασκευή 24/11 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση σε συγκέντρωση κατοίκων στο κέντρο της πόλης. Φαίνεται ότι το περιεχόμενο της ανακοίνωσης ενόχλησε ορισμένους, όχι όμως και τη συντριπτική πλειοψηφία των συγκεντρωμένων που άκουσε την τοποθέτησή, ενώ οι συζητήσεις συνεχίστηκαν και μετά το πέρας της συγκέντρωσης.
Η Πρωτοβουλία δεν κάνει φιλανθρωπία, ούτε θέλει να μετατρέψει τους κατοίκους σε επαίτες. Γι’ αυτό άλλωστε η έμπρακτη αλληλεγγύη συνοδεύεται με την κατεύθυνση του αγώνα. Όπως χαρακτηρίστηκα αναφέρει η ανακοίνωσή της: «Λαέ της Μάνδρας… Πάρε την κατάσταση στα χέρια σου, μην την αφήνεις στους υποκριτές και τους φαρισαίους. Κάνε την οργή, την αγανάκτηση και τον πόνο σου δύναμη συλλογικού αγώνα και πάλης ενάντια στους πραγματικούς ενόχους, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική του συστήματος. Φτιάξε τις δικές σου επιτροπές αγώνα, τα δικά σου εργαλεία οργάνωσης, συσπείρωσης, αντίστασης και διεκδίκησης. Πάλεψε και αγωνίσου μέσα από αυτά για το δίκιο και τη ζωή σου. Φώναξε, διαδήλωσε, απαίτησε, διεκδίκησε, κατάκτησε αυτά που σου χρωστάνε, αυτά που δικαιούσαι, τα αυτονόητα: Άμεση και πλήρη αποκατάσταση των ζημιών και των πληγέντων. Άμεσες και πλήρεις αποζημιώσεις, χωρίς έντοκα και άτοκα δάνεια. Έργα υποδομής-αντιπλημμυρικά έργα. Ελεύθερη πρόσβαση των μαθητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση».
Το χαρακτήρα αυτής της παρέμβασης κατανοούν οι κάτοικοι και είναι ένας από τους λόγους που η Πρωτοβουλία γίνεται αποδέκτης διάφορων καταγγελιών. Όπως η έντονη αγανάκτηση τους απέναντι στη Δημοτική Αρχή για τον τρόπο διαχείρισης των υλικών πρώτης ανάγκης και όχι μόνο.
Οι συνεντεύξεις που παραχώρησαν στη Π.Σ. δυο κάτοικοι της Μάνδρας είναι ενδεικτικές της κατάστασης που επικρατεί.
παρουσία του στη πόλη. Με τον ίδιο ρυθμό που η είδηση για τη ζωή των κατοίκων στη Μάνδρα χάνεται από τα δελτία των ειδήσεων. Με τον ίδιο ρυθμό που οι επισκέψεις ή ακόμη και οι αναφορές των κυβερνητικών στελεχών, αλλά και των αντίστοιχων της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εξαφανίζονται από την πολιτική επικαιρότητα.
Οι κάτοικοι της Μάνδρας είναι υποχρεωμένοι να υπερασπιστούν το βιός τους, το δίκιο τους, τη ζωή και το μέλλον τους. Και ο μόνος τρόπος για να το κάνουν είναι να στοχοποιήσουν τους υπαίτιους και να αγωνιστούν για να κερδίσουν αυτά που δικαιούνται. Μαζί τους έχουν έναν πολύτιμο σύμμαχο, το λαό και τους εργαζομένους της χώρας που στενάζουν από την ιδιά αντιλαϊκή πολιτική.
Η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης, με τις μικρές της δυνάμεις, πραγματοποιεί επισκέψεις στη Μάνδρα, εκφράζοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη της στους πλημμυροπαθείς με είδη ρουχισμού, καθαριστικά, τρόφιμα, αλλά και με συνεργεία καθαρισμού στα σπίτια. Τέτοιες παρεμβάσεις έγιναν τις Κυριακές 26/11 και 3/12 με πολυπληθή παρουσία. Παράλληλα, από μια αντιπροσωπεία, την Πέμπτη 23/11 πραγματοποιήθηκε επίσκεψη στο ξενοδοχείο στην Ελευσίνα, που διαμένουν περίπου 60-70 άτομα των οποίων το σπίτι καταστράφηκε ολοσχερώς και συνεχίζει να είναι αβέβαιο για πόσο διάστημα θα μπορούν να μείνουν εκεί. Ενώ την Παρασκευή 24/11 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση σε συγκέντρωση κατοίκων στο κέντρο της πόλης. Φαίνεται ότι το περιεχόμενο της ανακοίνωσης ενόχλησε ορισμένους, όχι όμως και τη συντριπτική πλειοψηφία των συγκεντρωμένων που άκουσε την τοποθέτησή, ενώ οι συζητήσεις συνεχίστηκαν και μετά το πέρας της συγκέντρωσης.
Η Πρωτοβουλία δεν κάνει φιλανθρωπία, ούτε θέλει να μετατρέψει τους κατοίκους σε επαίτες. Γι’ αυτό άλλωστε η έμπρακτη αλληλεγγύη συνοδεύεται με την κατεύθυνση του αγώνα. Όπως χαρακτηρίστηκα αναφέρει η ανακοίνωσή της: «Λαέ της Μάνδρας… Πάρε την κατάσταση στα χέρια σου, μην την αφήνεις στους υποκριτές και τους φαρισαίους. Κάνε την οργή, την αγανάκτηση και τον πόνο σου δύναμη συλλογικού αγώνα και πάλης ενάντια στους πραγματικούς ενόχους, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική του συστήματος. Φτιάξε τις δικές σου επιτροπές αγώνα, τα δικά σου εργαλεία οργάνωσης, συσπείρωσης, αντίστασης και διεκδίκησης. Πάλεψε και αγωνίσου μέσα από αυτά για το δίκιο και τη ζωή σου. Φώναξε, διαδήλωσε, απαίτησε, διεκδίκησε, κατάκτησε αυτά που σου χρωστάνε, αυτά που δικαιούσαι, τα αυτονόητα: Άμεση και πλήρη αποκατάσταση των ζημιών και των πληγέντων. Άμεσες και πλήρεις αποζημιώσεις, χωρίς έντοκα και άτοκα δάνεια. Έργα υποδομής-αντιπλημμυρικά έργα. Ελεύθερη πρόσβαση των μαθητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση».
Το χαρακτήρα αυτής της παρέμβασης κατανοούν οι κάτοικοι και είναι ένας από τους λόγους που η Πρωτοβουλία γίνεται αποδέκτης διάφορων καταγγελιών. Όπως η έντονη αγανάκτηση τους απέναντι στη Δημοτική Αρχή για τον τρόπο διαχείρισης των υλικών πρώτης ανάγκης και όχι μόνο.
Οι συνεντεύξεις που παραχώρησαν στη Π.Σ. δυο κάτοικοι της Μάνδρας είναι ενδεικτικές της κατάστασης που επικρατεί.
1η Συνέντευξη: κ.Χαρούλα
Π.Σ.: Ποια είναι η κατάσταση;
Αυτή τη στιγμή για μένα η κατάσταση είναι τραγική. Δεν πρόκειται να φτιάξει αν δεν γίνουν τα έργα που ζητάμε. Ζητάμε αντιπλημμυρικά έργα και τα ζητάμε χρόνια. Η κατάσταση δεν είναι καινούρια, δεν έγινε τώρα, έχει γίνει και στο παρελθόν άλλες δύο φορές. Έπρεπε να φτάσουμε να πνιγούμε 24 θύματα; Ενώ ξεκινήσανε τα έργα, σταματήσανε. Ποιος ο λόγος που σταματήσανε; Δεν υπήρχαν χρήματα; Είχαν δοθεί τα χρήματα για αντιπλημμυρικά από την Ευρώπη! Φτιάξανε τα έργα στην οδό Κοροπούλη. Στην Κοροπούλη ήτανε ποτάμι, από μικρό παιδί θυμάμαι φτιάχναμε χάρτινες βαρκούλες και παίζαμε. Φτιάχτηκε λοιπόν ένα ωραίο έργο, επί ΠΑΣΟΚ, με το σκεπτικό όμως, απ’ ό,τι έχω μάθει, ότι θα φτιαχνόντουσαν και τα αντιπλημμυρικά, γιατί γνωρίζανε ότι εκεί υπήρχε ποτάμι. Φτιάξανε ένα κανάλι όμβριων που όμως δεν χωράει όλα τα νερά. Τα νερά που κατεβαίνουν τώρα είναι πολύ περισσότερα από παλιά. Και από τότε έχουμε αυτές τις πλημμύρες.
Τι να πω! Είμαι απελπισμένη. Έχασα φίλους, έχασα γειτόνους, έχασα ένα φίλο του γιού μου. Για όλα αυτά υπάρχουν ευθύνες. Και με το ΠΑΣΟΚ, και με τη ΝΔ, και τώρα με το ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα, στην ηλικία που είμαι βλέπω ότι οι ευθύνες είναι ένα μπαλάκι. Ο ένας το ρίχνει στον άλλο. Και οι Δήμαρχοι, στην προηγούμενη πλημμύρα, έριχναν το μπαλάκι ο ένας στον άλλο. Αλλά και η Περιφέρεια για μένα έχει μεγάλη ευθύνη. Έπρεπε το έργο να είχε τακτοποιηθεί. Όχι να το αφήσουμε στη μέση. Εμένα δε με νοιάζει ποιος είναι επάνω. Με νοιάζει να μην βρει άλλη συμφορά τον τόπο μου, να μη χάνονται άνθρωποι. Και να μην τυραννιόμαστε και εμείς. Εμείς για δέκα μέρες μέναμε στην Ελευσίνα. Δεν μπορούσαμε να μείνουμε στο σπίτι μας.
Χάσαμε τρία αυτοκίνητα. Το ένα έχει υποστεί ολική καταστροφή, τα άλλα δύο χρειάζονται πάρα πολλά λεφτά. Πως θα φτιάξουμε τις ζημιές όταν εγώ παίρνω 300 ευρώ το μήνα και ο άντρας μου είναι με μια μικρή σύνταξη.
Π.Σ.: Πως βλέπετε να συνεχίζετε;
Αν δεν ενωθούνε όλοι, να πάρουν τις ευθύνες τους και να κοιτάξουνε να κάνουνε έργα υποδομής όχι παγκάκια και έργα βιτρίνας, δεν γίνεται τίποτα. Πρέπει να προχωρήσουν τα αντιπλημμυρικά έργα. Δεν αντέχουμε να χάνουμε ανθρώπους και φίλους.
Και εμείς πώς θα φτιάξουμε ότι καταστράφηκε; Δουλείες δεν υπάρχουν, οι φόροι αυξάνονται, φτωχοί άνθρωποι είμαστε. Η ασφαλιστική, για το αυτοκίνητο που θέλει 5000 ευρώ για να φτιαχτεί, λέει δωσ’ του 3000 να φύγει. Έτσι λειτουργούνε! Εδώ, στη Μυτιλήνη που έγινε ο σεισμός και έχασαν άνθρωποι τα σπίτια τους, τους έχουν δώσει τόσους μήνες μόνο 580 ευρώ!
Π.Σ.: Δεν νομίζετε ότι πρέπει να οργανωθείτε οι κάτοικοι και να διεκδικήσετε;
Είμαστε μεγάλοι άνθρωποι, έχουμε εμπειρία, δεν «κοιμόμαστε»! Γνωρίζουμε ποιοι έχουν την ευθύνη! Ο λαός ξέρει ποιος έχει την ευθύνη. Βέβαια οι πρώτες μέρες είναι δύσκολες. Όλοι οι πληγέντες προσπαθούν να λύσουν τα άμεσα προβλήματα για να λειτουργήσουν τα στοιχειώδη. Το επόμενο βήμα είναι να μαζευτούμε και να διεκδικήσουμε.
2η Συνέντευξη: Η κάτοικος ζήτησε να παραμείνει ανώνυμη
Π.Σ.: Ποια είναι η κατάσταση;
Η καταστροφή είναι ολική! Ό,τι υπάρχει μέσα σ’ ένα σπίτι πρέπει να ξαναφτιαχτεί. Καταλαβαίνετε ότι λόγω της οικονομικής κρίσης λεφτά δεν υπάρχουνε, πάρα πολύς κόσμος είναι άνεργος, σε μια οικογένεια μπορεί να δουλεύει μόνο ένας. Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν μικρά παιδιά , 3ηλυκείου και 3ηγυμνασίου, που χρειάζονται φροντιστήρια.
Χρειαζόμαστε υποστήριξη! Να βρεθεί πρώτα ένας χώρος να στεγάσουμε την οικογένεια, κάποια είδη πρώτης ανάγκης έστω και μεταχειρισμένα, να μπορέσει λίγο ο κόσμος να ορθοποδήσει, στήριξη και βοήθεια γι’ αυτά τα παιδιά.
Π.Σ.: Εκτός από εσάς, εδώ πόσα σπίτια έχουνε πληγεί; Πόσο μεγάλη είναι η καταστροφή;
Πάρα πολλά σπίτια, η καταστροφή είναι πάρα πολύ μεγάλη. Δεν είχε ξαναγίνει τέτοιο πράγμα.
Π.Σ.: Βρήκατε υποστήριξη απ’ την πλευρά του Δήμου;
Κάναμε μεγάλη προσπάθεια, μείναμε τις πρώτες μέρες σε ξενοδοχείο. Ζητήσαμε απ’ τον αντιπεριφερειάρχη να μπούνε οι μηχανικοί, το πρώτο και βασικό,να δούνε την καταλληλόλητα των κτιρίων. Κατά τη γνώμη μας, μεγάλος αριθμός των κτιρίων είναι ακατάλληλα. Έρχεται και χειμώνας και είναι ακόμη χειρότερα τα πράγματα. Το καλοκαίρι στήνεις και ένα τσαντίρι ή ένα λυόμενο και μένεις προσωρινά, το χειμώνα τι γίνεται; Ιδίως αν έχεις και μικρά παιδιά. Να έρθουν λοιπόν οι μηχανικοί να μας πουν τι επισκευάζεται, όπως έκανε το ΤΕΕ, να επισκευαστούν όσο το δυνατόν γρηγορότερα, και ό,τι δεν επισκευάζεται να βρεθεί κάποια λύση γι’ αυτούς τους ανθρώπους με μια επιδότηση ενοικίου, για να μπορέσουν να ξαναξεκινήσουν τη ζωή τους.
Π.Σ.: Η κυβέρνηση και ο δήμος τι έχει κάνει για τους πληγέντες;
Πάρα πολύ λίγα πράγματα. Η περισσότερη βοήθεια ήταν από ιδιωτικούς φορείς και εθελοντές.
Π.Σ.: Αυτό όμως δεν είναι πρόβλημα;
Φυσικά, η κυβέρνηση είναι εκείνη που θα έπρεπε να μεριμνήσει. Και περισσότερο η δημοτική αρχή. Να πέρναγε από σπίτι σε σπίτι να δει τις ανάγκες και όχι όπου έχουμε κομματικά συμφέροντα δίνουμε και όπου δεν έχουμε τους γράφουμε.
Μας είπαν να φύγουμε απ’ τα σπίτια και να βρούμε να νοικιάσουμε και να επιπλώσουμε άλλα. Από κει και πέρα δεν έκαναν τίποτε.
Π.Σ.: Εσείς βρίσκεστε μεταξύ σας για να δείτε τι θα κάνετε;
Μέχρι στιγμής ο καθένας κοιτάζει να μαζέψει το σπίτι του. Υπάρχει και η μεγάλη αβεβαιότητα αν θα δοθούν τα λεφτά γιατί υπάρχει μεγάλη γραφειοκρατεία, με το παραμικρό υπάρχει πρόβλημα. Ζητάνε φωτογραφίες. Όταν ήρθαν τα συνεργεία θα έπρεπε να πάρουν και τις φωτογραφίες και με το ΑΦΜ του καθενός να καθορίσουν τις ανάγκες.
Π.Σ.: Έτσι όπως το περιγράφεις, καταλαβαίνουμε ότι ο καθένας μόνος του απέναντι σε κυβέρνηση, Δήμο και γραφειοκρατεία δεν μπορεί να σταθεί. Δεν υπάρχει ανάγκη να διεκδικήσετε συλλογικά;
Αυτό σας λέω, είναι δύσκολο, τουλάχιστον αυτοί που βρίσκονται στο ξενοδοχείο να βρεθούνε. Φεύγουν πρωί, έχουνε τους εθελοντές, έχουν δικούς τους ανθρώπους που έρχονται και τους βοηθάνε. Είναι δύσκολο να βρεθούνε όλοι μαζί. Βέβαια υπάρχει ένας σύμβουλος στην περιοχή ο οποίος είπε ότι θα καλέσει έκτακτο συμβούλιο. Εννοείται ότι πρέπει να μαζευτούμε όλοι και να πάμε.
Το πιο βασικό απ’ όλα είναι πού θα στεγαστούμε. Ίσως θα βοηθούσε ένα μαζικό κάλεσμα και ζητάμε και τη δική σας βοήθεια. Οι συνδικαλιστέςκαι οι φορείς να καλέσουνε τον κόσμο να τον στηρίξουνε γιατί κι εμείς ζούμε μια εξωπραγματική κατάσταση. Προσπαθούμε από μόνοι μας, δεν ξέρουμε που να πρωτοτρέξουμε και τι να κάνουμε.
