Ηλεκτρονικά μαθήματα πραγματοποιούνται εδώ και δύο μήνες σχεδόν σε όλα τα Πανεπιστήμια της χώρας. Το τι ήθελε κυρίως να πετύχει η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας με την εφαρμογή τους είναι γνωστό: Μια «προσομοίωση» της κανονικής λειτουργίας των ιδρυμάτων, για να παρουσιάζεται μια εικόνα ότι η κατάσταση είναι υπό έλεγχο, παρά την εξάπλωση της πανδημίας.
Τα τηλεμαθήματα δεν αποτελούν μια ειδική συνθήκη. Δεν έρχονται προφανώς να αντικαταστήσουν εξ ολοκλήρου την «παραδοσιακή» λειτουργία των ιδρυμάτων, αλλά αποτελούν μια πρόβα για την αξιοποίηση της εξ αποστάσεων εκπαίδευσης κατά περιπτώσεις και στην μετα-κορωνοϊού εποχή. Σε ευκαιρία αναδεικνύονται τα ηλεκτρονικά μαθήματα, για παράδειγμα, ως τρόπος εκβιασμού των φοιτητών για αναπληρώσεις μαθημάτων σε περιόδους κινητοποιήσεων ή αντιπαραθετικά με συνελεύσεις φοιτητικών συλλόγων.
Με την εφαρμογή τους, έδειξαν τον ταξικό χαρακτήρα της τηλεκπαίδυεσης. Υπάρχουν, από τη μία, τα πιο «αθώα» τεχνικά προβλήματα, που όμως δυσκολεύον τους φοιτητές στο να παρακολουθήσουν τα μαθήματα αυτά, όπως οι server που «πέφτουν» και πλατφόρμες με όρια επισκεψιμότητας που πετούν κόσμο εκτός μαθήματος. Υπάρχουν, από την άλλη και αυτά με την πιο… ταξική φύση. Αποκλείονται αυτόματα από την εκπαιδευτική διαδικασία φοιτητές και φοιτήτριες που δεν έχουν σύνδεση στο ίντερνετ, που δεν έχουν τα υλικοτεχνικά μέσα ή που πρέπει να τα μοιράζονται με γονείς που τηλε-εργάζονται.
Αποδεικνύεται πόσο δεν νοιάζεται το Υπουργείο για την επί της ουσίας λειτουργία της ηλεκτρονικής εκπαίδευσης, που ενώ υπάρχει αυτή η κατάσταση, κάνει λόγο για ηλεκτρονικές εξεταστικές! Και όλα αυτά, σε μια ψυχολογικά δύσκολη περίοδο εγκλεισμού, οικονομικών προβλημάτων, που μπορεί η υγεία του ίδιου του φοιτητή ή κάποιου συγγενικού του προσώπου να βρίσκεται σε κίνδυνο.
Όσοι καταφέρνουν βέβαια να τα παρακολουθήσουν, έρχονται αντιμέτωποι με το «ξεχείλωμα» του ωρολόγιου προγράμματος, με επιπλέον μαθήματα από τα προκαθορισμένα, με υποχρεωτικές προόδους και τεστ, με μαθήματα ακόμη και Σαββατοκύριακα ή την Πρωτομαγιά, με αύξηση(!) των εργασιών, με την επιβολή παρουσιών σε μαθήματα που δεν είχαν. Τι μας δείχνουν όλα αυτά τα παραδείγματα; Ότι με την εφαρμογή τους τα ηλεκτρονικά μαθήματα έφεραν μεγάλη εντατικοποίηση στους ρυθμούς σπουδών, με τους φοιτητές λόγω συνθηκών να μην μπορούν εύκολα να συσπειρωθούν και να απαντήσουν στις αυθαιρεσίες των καθηγητών.
Μπροστά στο άγχος για το χαμένο εξάμηνο, ορισμένοι φοιτητές υπερασπίζονται την ανάγκη συνέχισης των μαθημάτων ηλεκτρονικά. Σε ορισμένα ιδρύματα μπορεί να υπήρξε και μεγαλύτερη συμμετοχή στις ηλεκτρονικές διαλέξεις, φαινομενικά τουλάχιστον, και με βάση ότι οι φοιτητές είναι περιορισμένοι σπίτι τους. Παρόλα αυτά, όλο και περισσότερος κόσμος αντιλαμβάνεται τις αδυναμίες της τηλεκπαίδευσης και την ανάγκη μείωσης της ύλης, προκειμένου να καταφέρει να ανταπεξέλθει στην εξεταστική.
Στις πρόσφατες δηλώσεις της, η Κεραμέως ανέφερε ότι τα μαθήματα που δεν έχουν εργαστηριακό χαρακτήρα θα συνεχίσουν να γίνονται ηλεκτρονικά μέχρι και την εξεταστική, ενώ για τα υπόλοιπα οι σχολές θα ανοίξουν από 25/5. Σε μια πρώτη φάση, δεν μπόρεσε το φοιτητικό κίνημα να αποτρέψει την τηλεκπαίδευση. Με την επιστροφή στις σχολές, θα πρέπει να γίνουν οι πρώτες προσπάθειες συζητήσεων και συνελεύσεων. Κόντρα στον ατομικό δρόμο και την αδιαφορία, θα πρέπει οι φοιτητές μέσα από τους συλλόγους τους να βγουν μπροστά, ώστε να διεκδικήσουν μέτρα προστασίας, τη μη παράταση του εξαμήνου, τη διεξαγωγή της εξεταστικής με ανθρώπινους ρυθμούς και τη μείωση της ύλης σε όλα τα μαθήματα!
