Η κινηματική κάμψη της τελευταίας περιόδου, στην οποία έχει συμβάλει και η προεκλογική περιδίνηση πολλών δυνάμεων από τον χώρο της Αριστεράς, δεν εμποδίζει τις δυνάμεις του συστήματος μέσα και έξω από την χώρα να συνεχίζουν «κανονικά» την δουλειά τους. Ίσα-ίσα που τους διευκολύνει αφάνταστα. Έτσι, εκτός από την εφαρμογή και τον σχεδιασμό βάρβαρων μέτρων, δημιουργούν όρους νέων αντιδραστικών εξελίξεων ενώ βομβαρδίζουν καθημερινά τον εργαζόμενο λαό με «ειδήσεις» και «στοιχεία» που στόχο έχουν να τον τρομοκρατήσουν , να τον κλείσουν στο σπίτι του με τον φόβο μίας επικείμενης και «ασύμμετρης» αιματοχυσίας.
Ταυτόχρονα, οι εξελίξεις τόσο στο ζήτημα της «τρομοκρατίας» όσο και στην «εξάρθρωση» της ΧΑ αποτελούν ένα επιπλέον πεδίο πάνω στο οποίο ξεδιπλώνεται τόσο η αντιπαράθεση και ο ανταγωνισμός, όσο οι πιέσεις και οι εκβιασμοί μερίδων του αστικού κόσμου, του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου και βεβαίως των «προστατών» ιμπεριαλιστών, που στα ζητήματα αυτά έχουν πάντα τον «πρώτο και τελευταίο λόγο».
Οι μέχρι τα σήμερα εξελίξεις διαμορφώνουν ένα πολιτικό σκηνικό με πολλαπλούς στόχους. Από την μία, να αναμορφώσουν, είτε με το «καλό» είτε το «άγριο», τις αστικές πολιτικές δυνάμεις και να καθορίσουν τον γενικότερο προσανατολισμό τους, μέσα στα πλαίσια της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. Το «πρόβλημα» είναι ότι η κάθε ιμπεριαλιστική πλευρά απαιτεί τόσο η αναμόρφωση όσο και ο προσανατολισμός να κινούνται κατά βάση προς τα δικά της συμφέροντα. Και επειδή κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει, έχουμε «εμπλοκές», «αποκαλύψεις» και όλα τα παρεπόμενα…
Από την άλλη, τόσο η επίθεση που αποτελεί κοινή συνισταμένη όλων των αντιδραστικών δυνάμεων αλλά και η αναμόρφωση του αστικού πολιτικού σκηνικού δεν μπορούν να προχωρήσουν χωρίς να τσακίσουν τον κύριο και πραγματικό εχθρό τους. Τον λαό και το μαζικό κίνημα αντίστασής του. Να εμποδίσουν τον λαό να σηκώσει κεφάλι, να τον αποτρέψουν να συνδεθεί η οργή και η αγανάκτησή του με την πολιτική συγκρότηση και πάλη για την ανατροπή της επίθεσης.
Για εμάς, η πολιτική ερμηνεία και η τοποθέτηση γύρω από τις τελευταίες εξελίξεις δεν μπορεί να αναζητηθεί πουθενά αλλού παρά μόνο στην ανάλυση του σημερινού πολιτικού πλαισίου μέσα στο οποίο «παρήχθησαν» καθώς και των σταθερών αντεργατικών-αντιλαϊκών επιδιώξεων των αντιδραστικών δυνάμεων του συστήματος μέσα και έξω από την χώρα.
Παραμένει και ενισχύεται, από τα πράγματα, ο βασικός άξονας της πολιτικής μας εκτίμησης ότι η ένταση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για την κυριαρχία στην χώρα ή με αφορμή την χώρα, καθορίζει και στρέφει σε όλο και πιο αντιδραστική και επικίνδυνη για τον λαό κατεύθυνση, την «ατζέντα» των εξελίξεων.
Την τελευταία ιδιαίτερα περίοδο, κάνουμε συνέχεια αυτή την επισήμανση, καθόσον τα αδιέξοδα της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης Σαμαρά συσσωρεύονται και η πολιτική αστάθεια μεγαλώνει παρά την προσπάθεια των ιμπεριαλιστών, είτε από κοινού είτε ο καθένας με τον τρόπο του, να στηρίξουν το μοναδικό αξιόπιστο αστικό πολιτικό κέντρο στην χώρα. Η στήριξη αυτή όμως έχει τόσο τις δεσμεύσεις της όσο και τις «δουλείες» της που τις περισσότερες φορές βρίσκονται σε ανταγωνιστική κατεύθυνση. Η κυβέρνηση Σαμαρά «απαντά» με ακόμη μεγαλύτερη επίθεση στον λαό και για να κάμψει τους αγώνες και τις αντιστάσεις του, προωθεί την ωμή καταστολή των αγώνων και την φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής. Αυτή η πολιτική κατεύθυνση δεν είναι ότι εξυπηρετεί μόνο τα στενά κομματικά σχέδια του Σαμαρά και της ΝΔ αλλά αποτελεί και ενοποιητικό στοιχείο όλων των αντιδραστικών δυνάμεων μέσα και έξω από την χώρα. Η επίθεση και η καταστολή «αποδίδουν» και δίνουν ανάσες στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης τόσο στην χώρα μας όσο και γενικότερα.
Η φασιστικοποίηση και η ωμή καταστολή του εργατικού-λαϊκού κινήματος προωθούνται με όλους τους διαθέσιμους μηχανισμούς του συστήματος που, όπως ομολογείται και με την τελευταία απόφαση του ΣτΕ, αποτελούν τον «σκληρό πυρήνα» του κράτους που χρήζει ειδικής προστασίας από τις συνέπειες του μνημονίου. Πέρα όμως από τον «σκληρό πυρήνα» του κράτους, την πολιτική των διώξεων, των σκευωριών και των απαγορεύσεων, το σύστημα μέσα και έξω από την χώρα έχει ανάγκη να δρομολογήσει την προβοκάτσια, την χαφιεδολογία και χαφιεδοφοβία, την πολιτική και ιδεολογική επίθεση στην αριστερά και ιδιαίτερα στην επαναστατική κομμουνιστική κατεύθυνση. Ταυτόχρονα και ιδιαίτερα από την μεριά των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, είναι αναγκαία η ύπαρξη «σχηματισμών» που η δράση τους θα αξιοποιηθεί για πιέσεις και εκβιασμούς και την πλήρη ευθυγράμμιση του αστικού πολιτικού προσωπικού σε ειδικούς και γενικότερους στόχους.
Δεν αρκεί ο αντικομμουνιστικός οχετός του Άδωνι Γεωργιάδη απέναντι στους εργαζόμενους που κινητοποιούνται στα νοσοκομεία, πρέπει και να «αποδειχθεί» ότι η αριστερή και κομμουνιστική ιδεολογία είναι και η «μήτρα» που γεννάει τους εγκληματίες και τους τρομοκράτες. «Παιδιά της αριστεράς οι τρομοκράτες», μας πληροφορεί ο Παντελής Καψής. Και επειδή δεν έφταναν οι δύο δολοφονίες των μελών της ΧΑ, οι πυροβολισμοί στο σπίτι του Γερμανού πρέσβη, οι σφαίρες σε Προβόπουλο και Πρεντετέρη για να «κατανοήσουμε» πόσο σίγουρο είναι ότι μπαίνουμε σε «νέο κύκλο τρομοκρατίας» έπρεπε να επανεμφανιστούν και οι «τιμωροί» της 17Ν, με την δραπέτευση κατόπιν… αδείας και το βίντεο Ξηρού.
Έτσι «νομιμοποιούνται» και οι Αμερικάνοι να απαιτούν από την κυβέρνηση την άμεση σύλληψη Ξηρού και όσο αυτή δεν πραγματοποιείται να ενισχύουν τα κλιμάκια των διάφορων «ειδικών υπηρεσιών» τους κα την «συνεργασία» με τις τοπικές υπηρεσίες. Ξαναμπαίνει έτσι το αστικό πολιτικό σύστημα στην «ομηρία» που βρισκόταν από την δράση της 17Ν, πριν την «απόσυρσή» της το 2002. Και δεν είμαστε καθόλου σίγουροι ότι θα καταφέρει να βγει από αυτή την κατάσταση προσφέροντας μόνο τα 4 εκατομμύρια ευρώ της επικήρυξης για την «σύλληψη των τρομοκρατών που διαφεύγουν».
Από την άλλη πλευρά, οι εξελίξεις γύρω από το ζήτημα της «τρομοκρατίας» χρησιμοποιούνται από τα κέντρα του συστήματος για να στριμώξουν ακόμα περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ και να τον αναγκάσουν σε ακόμα μεγαλύτερες προσαρμογές στην αστική νομιμότητα και την υπεύθυνη στάση. Οι εκπρόσωποι της ΝΔ και το γραφείο τύπου της προγράφουν σαν κοινοί χαφιέδες στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που παραβρέθηκαν σαν μάρτυρες υπεράσπισης στην δίκη της 17Ν και απαιτούν την διαγραφή τους από τον κόμμα. Είναι προφανές ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μπει και αυτός σε μία ανάλογη «ομηρία» όπως και οι υπόλοιπες αστικές πολιτικές δυνάμεις και χωρίς να έχει έρθει ακόμα η ώρα της κυβερνητικής διαχείρισης.
Η κυβέρνηση Σαμαρά και οι υπόλοιποι παράγοντες του συστήματος διαμορφώνουν με γρήγορους ρυθμούς τόσο το κλίμα όσο και το νέο πλαίσιο «ανοχής» του προς τις λαϊκές οργανώσεις και το εργατικό-λαϊκό κίνημα. Αξιοποιώντας την υπόθεση της «εξάρθρωσης» της ΧΑ και χρησιμοποιώντας την δράση και τα «μανιφέστα» των «αποφασισμένων», συγκροτείται το πλαίσιο το οποίο θα θέτει υπό διωγμό από την διάδοση των ιδεών μέχρι την πολιτική συγκρότηση και δράση που απειλούν την νομιμότητα της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και της εξάρτησης. Οι «υποθέσεις εργασίας» αλλά και οι προτάσεις για το πώς ένα «ακραίο» κόμμα ή μία οργάνωση μπορούν να βγουν εκτός νόμου, ξεπερνώντας τα εμπόδια του συντάγματος, δεν έχουν στόχο μόνο την ΧΑ αλλά κάθε «εγκληματική οργάνωση από όπου και αν προέρχεται».
Δεν έχουμε σκοπό να μπούμε σε εκτιμήσεις γύρω από τις τοποθετήσεις, τις επιστολές και τις διαρροές για διάφορα γεγονότα μέσα στις φυλακές Κορυδαλλού, όπου είναι φυλακισμένοι όσοι έχουν καταδικαστεί για συμμετοχή σε διάφορες οργανώσεις «επαναστατικής βίας». Πρώτον γιατί δεν αποτελούν «αδιαμεσολάβητη ενημέρωση» αλλά περνούν μέσα από τα διάφορα φίλτρα και τις στοχεύσεις των κάθε είδους μηχανισμών «ενημέρωσης» και προπαγάνδας του συστήματος. Δεύτερον, γιατί το κλίμα που αποπνέουν όχι μόνο δεν είναι αγωνιστικό-επαναστατικό αλλά υποταγμένο πλήρως στους χειρισμούς και τους σχεδιασμούς μηχανισμών και υπηρεσιών κάθε είδους και προέλευσης.
Απέναντι σε όλο αυτό το τρομοκρατικό κλίμα που στήνεται ενάντια στον λαό και τις οργανώσεις του, η απάντηση δεν είναι άλλη από το ξεδίπλωμα της μαζικής εργατικής-λαϊκής πάλης, αντίστασης και διεκδίκησης. Όσο καθυστερεί η συγκρότηση του εργατικού-λαϊκού παράγοντα, τόσο οι εξελίξεις θα καθορίζονται σε επικίνδυνη κατεύθυνση για το λαό, τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του. Όσο θα επικρατεί ο «προεκλογικός πυρετός» στα κόμματα και τις οργανώσεις της αριστεράς και αυτό θα καθορίζει αρνητικά το επίπεδο ανάπτυξης του κινήματος, τόσο θα αξιοποιούνται όλες οι «ευκαιρίες» που είτε προκύπτουν είτε παράγονται, για να βάλουν τον εργαζόμενο λαό στο περιθώριο των εξελίξεων. Για να καλύπτουν τους πραγματικούς τρομοκράτες της εργατικής τάξης και του λαού, το σύστημα της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και της εξάρτησης, το αστικό πολιτικό σύστημα και τους μηχανισμούς του.
Η κομμουνιστική αριστερά δεν έχει να απολογηθεί για τίποτα στις αντιδραστικές δυνάμεις, ούτε για τις ιδέες της ούτε για την δράση της. Πολύ περισσότερο δεν σκοπεύει να υπογράψει καμία δήλωση νομιμοφροσύνης και παραίτησης από την ταξική πάλη και τους αγώνες του λαού. Θα συνεχίσει να καλεί την εργατική τάξη και τον εργαζόμενο λαό να μπει στον δρόμο της οργάνωσης και της πάλης για την ανατροπή της βάρβαρης επίθεσης. Θα συνεχίσει να αποκαλύπτει την σαπίλα του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος και να υπερασπίζεται την προοπτική της επαναστατικής ανατροπής του από την δράση των ίδιων των μαζών. Θα συνεχίσει να ορθώνει την πολεμική της και να αποκαλύπτει όσους βάζουν εμπόδια σε αυτή την προοπτική, είτε με την συνδιαχείριση της κρίσης του συστήματος είτε με την ανάθεση της «επαναστατικής υπόθεσης» στους «αποφασισμένους».
