Η κατάθεση του προϋπολογισμού, αλλά και του φορολογικού που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη στη νέα χρονιά, σε συνδυασμό με τις αλλαγές που ψηφίστηκαν από την αναθεώρηση του Συντάγματος, έρχονται όχι μόνο να πιστοποιήσουν την αντιλαϊκή πολιτική της περεταίρω φτωχοποίησης των λαϊκών στρωμάτων αλλά και τη νομιμοποίησή της μέσω αυτών των αποφάσεων.
Κύριο χαρακτηριστικό των δυο νομοσχεδίων η παροχή διευκολύνσεων και ελαφρύνσεων στο κεφάλαιο και ιδιαίτερα στο ξένο, με την ελπίδα κάποιας ενδεχόμενης προσέλκυσης επενδυτικών κεφαλαίων, αλλά και η κραυγαλέα απογύμνωση της εργατικής τάξης και των εργαζόμενων της χώρας από όσες κατακτήσεις και δικαιώματα απέμειναν, μετά την πολύχρονη επίθεση που τα στρώματα αυτά δέχτηκαν με τα μνημόνια και με πρόφαση την κρίση.
Όταν το κράτος καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις, ακόμη και σε δημόσιες υπηρεσίες όπως η ΔΕΗ για τους νεοπροσλαμβανόμενους, παρεμβαίνει στα σωματεία και στο δικαίωμα της απεργίας αλλά ακόμη και στη δυνατότητα του σωματείου να ενημερώνει, όπως αποφάσισε η τράπεζα Πειραιώς, ήταν αναμενόμενο οι πολυεθνικές και ο ιδιωτικός τομέας να πάρουν το μήνυμα για να αμφισβητήσουν συνολικότερα το δικαίωμα στον συνδικαλισμό και την πολιτική δράση στους εργαζόμενούς τους, όπως κάνει η Coca Cola με το νέο κανονισμό εργασίας που μοίρασε στους εργαζόμενούς της και όπου διατυπώνεται η απαίτηση: «Ενθαρρύνουμε την προσωπική συμμετοχή στην κοινωνία των πολιτών και στην πολιτική διαδικασία. Ωστόσο, η εργασία σας δεν πρέπει να επηρεάζεται από τις προσωπικές πολιτικές σας απόψεις ή τη δραστηριότητα. Εάν σχεδιάζετε να επιδιώξετε ή να αποδεχτείτε ένα δημόσιο αξίωμα, πρέπει να λάβετε προηγούμενη έγκριση στην ηλεκτρονική πλατφόρμα (Portal) Εγκρίσεων COBC». Δηλαδή την έγκριση της εργοδοσίας. Αντισυνδικαλιστικά μέτρα απαραίτητα ώστε να μπορεί να υλοποιηθεί η νέα λιτότητα που εξήγγειλε η κυβέρνηση με τον προϋπολογισμό.
Πρόκειται για προϋπολογισμό σκληρής λιτότητας, αφού από τη μια ψαλιδίζει όλα τα κοινωνικά επιδόματα, εκτός του εισοδήματος αλληλεγγύης (επίδομα ΑμΕΑ, οικογενειακό, στεγαστικό, τη σχολική σίτιση), ενώ και στο επίδομα θέρμανσης περιορίζει τους δικαιούχους και παράλληλα για τη θέρμανση δηλώθηκε αδυναμία πρόβλεψης για τον επόμενο χρόνο. Την ίδια στιγμή που, όπως διαπιστώνει η έρευνα του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, πάνω από 50% του εισοδήματος δαπανάται για φόρους και λογαριασμούς.
Σε αυτές τις δαπάνες προστίθεται και η νέα τροποποίηση του ασφαλιστικού, που για τους μη μισθωτούς, δηλαδή πολύ μεγάλο τμήμα των εργαζόμενων στη χώρα, φέρνει νέες μεγάλες αυξήσεις και ακόμη χειρότερες συντάξεις. Παράλληλα, για το υπερπλεόνασμα που καταγράφηκε από την αφαίμαξη των εργαζόμενων μέσω φόρων και περικοπών υπάρχει σκεπτικισμός, αν, πόσο και σε ποιους από όσους αυτοί ορίζουν ως… ακραία φτωχούς, θα δοθεί, όχι ως θεσμοθετημένη 13η σύνταξη ή μισθός αλλά… στο χέρι, για να μην εμπεδωθεί η αντίληψη ότι θα δίνονται αυτά τα ψίχουλα κάθε χρόνο.
Αντιλαϊκή συνταγματική αναθεώρηση
Στην ίδια λογική, και όσον αφορά τα λαϊκά στρώματα, κινήθηκε και η συνταγματική αναθεώρηση. Σ’ αυτήν, με το απύθμενο θράσος που τους διακρίνει, διακηρύσσουν ότι θεσμοθετείται και εξασφαλίζεται η «αξιοπρεπής διαβίωση με το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα», όταν, όπως δήλωσε ο Βρούτσης, ανά νοικοκυριό κατά μέσο όρο αναλογούν 213 ευρώ! Εισόδημα στο οποίο ενσωματώνονται και τα επιδόματα, περιορίζοντας τους δικαιούχους ακόμη και αυτού του εξευτελιστικού ποσού. Πρόκειται για τη λογική του καπιταλισμού, για διατήρηση στα όρια επιβίωσης ενός σημαντικού παραγωγικού κομματιού, ώστε να χρησιμοποιείται για να πέφτουν τα μεροκάματα αλλά και να δείχνει ότι έχει κοινωνική πρόνοια.
Όσον αφορά το ίδιο το σύστημα, οι τροποποιήσεις για τη συνταγματική αναθεώρηση αφορούσαν την περαιτέρω ενίσχυση της πολιτικής σταθερότητας του συστήματος, όπως οι ίδιοι την ορίζουν, με τον διαχωρισμό της εκλογής προέδρου από τις εκλογές, κάτι που το 2015 οδήγησε στην κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτόχρονα, προστατεύονται οι τράπεζες και τα λαμόγια που κατάκλεψαν το δημόσιο μέσω των λεγόμενων θαλασσοδανείων και τα σκάνδαλα που κατά καιρούς έρχονται στην επιφάνεια, αποκαλύπτοντας την ουσία του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.
Η αντιλαϊκή τους πολιτική γίνεται φανερό ότι όχι μόνο θα συνεχιστεί αλλά θα επιβληθεί με «νόμο και τάξη», όπως φάνηκε από την κρατική τρομοκρατία και καταστολή που εξαπέλυσε στη νεολαία με αφορμή την ΑΣΟΕΕ αλλά και μετά την πορεία του Πολυτεχνείου. Ακριβώς γιατί η μαζικότητά της αλλά και ο αγωνιστικός τρόπος που απαντήθηκε η πολιτική Κεραμέως και Χρυσοχοΐδη έκρουσαν το καμπανάκι του κινδύνου για τα κινηματικά σκιρτήματα που εκδηλώθηκαν, σε συνδυασμό με τους φόβους της διασποράς και σε άλλους λαούς που υφίστανται στυγνή εκμετάλλευση από το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό, των εξεγέρσεων σε χώρες της Λ. Αμερικής αλλά και της Μ. Ανατολής την τελευταία περίοδο. Καταστολή, χαφιεδισμός και απαγορεύσεις όπως η 15μερη διαταγή του σερίφη Χρυσοχοΐδη στις καταλήψεις και η ανάλογου ύφους διαταγή του Πατούλη για τις αφισοκολλήσεις, δείχνουν ότι το λαϊκό κίνημα θα βρεθεί άμεσα απέναντι σε ακήρυχτο ιδιώνυμο και διώξεις, ώστε να διασφαλιστεί η κατάπνιξή του πριν διογκωθεί με εργατικά στρώματα. Η ίδια φασιστικοποίηση εφαρμόζεται και στο άλλο ευαίσθητο κομμάτι της κοινωνίας, τους πρόσφυγες, δεδομένου ότι ετοιμάζονται στρατόπεδα συγκέντρωσης ακόμη και σε ξερονήσια για να απομονωθούν από τα λαϊκά στρώματα.
Και η γειτονιά μας βράζει…
Οι δοκιμές στα ρώσικα οπλικά συστήματα που διενεργεί ο Ερντογάν μετά την επίσκεψή του στον Τραμπ ανάγκασαν τον Πομπέο να δηλώσει την «ανησυχία των ΗΠΑ», ενώ η άρνηση της Τουρκίας να υπογράψει τα πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ απέναντι στη Ρωσία για την περιοχή της Βαλτικής και της Πολωνίας, αν δεν δικαιωθεί ο πόλεμος που έχει εξαπολύσει απέναντι στους Κούρδους, καταγράφει με επικίνδυνο τρόπο τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς αλλά και τις μωροφιλοδοξίες εξαρτημένων αστικών τάξεων που προσπαθούν να παζαρέψουν καλύτερους όρους χωροφύλακα στην περιοχή τους. Ακόμη και πακιστανικά πλοία που συμμετέχουν σε τούρκικη άσκηση διαπλέουν τη Μεσόγειο, εντείνοντας τους φόβους για πολεμικά επεισόδια στο Αιγαίο και την Α. Μεσόγειο. Ανησυχίες που εκφράστηκαν και στην πρόσφατη συνάντηση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων για τον ορισμό νέας πενταμερούς συνάντησης, ώστε να προχωρήσει το σχέδιο διχοτόμησης που επιδιώκουν να προωθήσουν οι Αμερικάνοι μέσω του ΟΗΕ, ώστε να ελέγξουν τις εξελίξεις στην περιοχή και καθιστώντας το νησί ΝΑΤΟϊκή βάση.
Τα λαϊκά ξεσπάσματα δείχνουν την απάντηση
Τα σύννεφα της καταστολής, της εκμετάλλευσης και των πολεμικών συρράξεων λόγω των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και της κρίσης που μαστίζει τον καπιταλισμό δείχνουν να γίνονται ολοένα και πιο μεγάλα και… μαύρα. Αυτή όμως είναι η μια ανάγνωση της εικόνας. Η άλλη ανάγνωση προβάλλει ύστερα από πολύ καιρό ως χαραμάδα, ως διέξοδος: το μαζικό λαϊκό κίνημα που αντιστέκεται, διεκδικεί και προβληματίζεται για τον δρόμο που πρέπει να χαραχτεί ξανά, ώστε οι καταπιεσμένοι να ορθώσουν το ανάστημά τους αλλά και να προτάξουν το δικό τους όραμα. Το βλέπουμε στη Χιλή του πιο άγριου καπιταλισμού, στη Βολιβία, ακόμη και στο Λίβανο και την Παλαιστίνη, ενώ έστω και στρεβλωμένα η διάθεση των λαών ανιχνεύεται ακόμη και στις κινητοποιήσεις του Χονγκ Κονγκ, που φανερά γίνονται χειρίσιμες από τους ανταγωνιστές της ιμπεριαλιστικής Κίνας.
Οι λαοί, παρά την ήττα του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος και ακριβώς λόγω της έλλειψης μιας κομμουνιστικής κατεύθυνσης, δεν το βάζουν κάτω. Με νεκρούς, τραυματίες αλλά και χιλιάδες συλλήψεις, αψηφώντας την στρατιωτική και πολιτική υπεροχή των καταπιεστών τους, δίνουν πραγματικά μια άνιση μάχη, αυτή τη φορά όχι με αφετηρία την ήττα αλλά με διάθεση ο ηττημένος που ρίχτηκε στο έδαφος να ορθοποδήσει, ακουμπώντας στο δίκιο των πολλών. Να ξαναγράψει την ιστορία. Αυτό είναι που φοβούνται και εδώ οι ηγέτες της αστικής τάξης, διαβάζοντας τις πρόσφατες δηλώσεις- διαπιστώσεις των Καραμανλή, Στουρνάρα για τον κίνδυνο να τους αγκαλιάσει αυτό το κύμα αντίστασης που δείχνει να ενισχύεται. Και δεν είναι καθόλου αντιφατικό ότι σε αυτή τη θαυμάσια για το λαϊκό κίνημα περίοδο, η δεξιότερη μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ εντείνεται, ενόψει και του συνεδρίου του, ώστε να αποκτήσει ακόμη πιο αρεστά για το σύστημα χαρακτηριστικά και να μπορεί να αποτελεί πυλώνα του. Η «πασοκοποίησή» του, όπως την ονομάζει η εσωκομματική του αντιπολίτευση, επιταχύνεται διαψεύδοντας όσους, μπροστά στην αντιδραστική λαίλαπα της ΝΔ, σκέπτονται να αναζητήσουν πάλι αποκούμπι στις αυταπάτες για μια… ηπιότερη εκδοχή αυτής της πολιτικής. Γιατί περί αυτού πρόκειται, καθότι τα δείγματα της αντιλαϊκής του πολιτικής τα βίωσε ο κόσμος της εργασίας αλλά και η νεολαία.
Αυτόν το δρόμο, της αναζήτησης απαντήσεων μέσα από το κίνημα και τις μαζικές του διαδικασίες, θα πρέπει να πορευτούν όσοι παλεύουν για το δίκιο των εργαζόμενων, των μαζών. Συνταγές για την ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος δεν υπάρχουν άλλες πέρα από την αντίσταση και διεκδίκηση, με προοπτική την ανατροπή.
