Στις 3 Ιούνη πραγματοποιείται το 1ο Πανρωσικό Συνέδριο των Σοβιέτ. Οι Μπολσεβίκοι είναι ακόμα μειοψηφία. Παρά το γεγονός της συντριπτικής υπεροχής των Μενσεβίκων και των Εσέρων (είχαν περισσότερους από 700 συνέδρους έναντι μόλις 100 των Μπολσεβίκων), οι Μπολσεβίκοι κατάφεραν να ξεσκεπάσουν τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου και τη συμβιβαστική πολιτική της πλειοψηφίας του Συνεδρίου, υπερασπιζόμενοι το στόχο για εξουσία στα Σοβιέτ ως το μόνο δρόμο για την εδραίωση της ειρήνης στη χώρα.
Στις 6 Ιούνη πραγματοποιείται ευρεία συνδιάσκεψη της ΚΕ του μπολσεβίκικου κόμματος. Ο Λένιν προτείνει τη διοργάνωση ειρηνικής διαδήλωσης των εργατών και στρατιωτών ενάντια στην πολιτική της συνέχισης του πολέμου και στην επιχείρηση της κυβέρνησης να διώξει από την Πετρούπολη τις στρατιωτικές μονάδες που εκφράζονταν και δρούσαν επαναστατικά. Η κυβέρνηση απαντά με απαγόρευση των διαδηλώσεων. Σε μια νέα συνεδρίαση της ΚΕ, με πρόταση των Λένιν και Στάλιν αναστέλλεται η διαδήλωση που είχε οριστεί για τις 10 Ιούνη ώστε να προετοιμαστεί καλύτερα.
Οι Μενσεβίκοι και οι Εσέροι βρίσκουν την ευκαιρία να προγραμματίσουν διαδηλώσεις για τις 18 Ιούνη, ελπίζοντας να εκφραστούν σ” αυτές τα αντιμπολσεβίκικα στοιχεία. Οι Μπολσεβίκοι δέχονται την πρόκληση και συμφωνούν για τη διαδήλωση. Έτσι, στις 18 Ιούνη πραγματοποιείται μια από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις στην Πετρούπολη, με τη συμμετοχή 500 χιλιάδων λαού και με κυρίαρχα τα συνθήματα των μπολσεβίκων «Κάτω ο πόλεμος» και «Όλη η εξουσία στα Σοβιέτ». Όλοι παραδέχονται πλέον πως οι Μπολσεβίκοι είναι κυρίαρχοι και η πολιτική των Μενσεβίκων και των Εσέρων είχε καταρρεύσει.
Παρά την παλλαϊκή διάθεση για τερματισμό του πολέμου, την ίδια μέρα, η Προσωρινή Κυβέρνηση, πιστή στις δεσμεύσεις της στους Άγγλους και Γάλλους ιμπεριαλιστές, στέλνει επιπλέον στρατό στο μέτωπο. Η απόφαση αυτή θα ξεσηκώσει τους φαντάρους και αρχίζουν να εμφανίζονται μαζικά φαινόμενα απειθαρχίας στο στράτευμα. Είναι ολοφάνερη η έλλειψη εμπιστοσύνης στη στρατιωτική ηγεσία, υπάρχει μεγάλη έλλειψη σε πολεμοφόδια και οι στρατιώτες είναι καταβεβλημένοι. Η επίθεση του ρωσικού στρατού στο μέτωπο καταλήγει σε αποτυχία και μέσα σε λίγες μέρες οι νεκροί ξεπερνούν τους 60.000. Έτσι, στα τέλη του μήνα ξεσπούν νέα τεράστια αντιπολεμικά και αντικυβερνητικά συλλαλητήρια αφού είναι πλέον φανερό πως η κυβέρνηση εξαπατά το λαό και η ηγεσία του Σοβιέτ της Πετρούπολης δεν έχει καμιά διάθεση να την κοντράρει.
