Πριν από 90 χρόνια, οι εργάτες και οι αγρότες με την καθοδήγηση των κομμουνιστών κατέλαβαν την εξουσία και οικοδόμησαν την πρώτη σοσιαλιστική χώρα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Δημιουργήθηκαν και αναπτύχθηκαν οι πρώτες σοσιαλιστικές χώρες, ώσπου έφτασαν στο ένα τρίτο της ανθρωπότητας. Εδειξαν στην πράξη και σε μεγάλη κλίμακα ότι ο καπιταλισμός δεν είναι αιώνιος, ότι δεν είναι ούτε ο μοναδικός ούτε ο καλύτερος δυνατός τρόπος παραγωγής, ότι οι εργάτες μπορούν και χωρίς αφέντες και ότι μπορούν να κυβερνούν καλύτερα από αυτούς. Δημιουργήθηκε και η Τρίτη Διεθνής, που προώθησε και έδωσε την έμπνευση για τη συγκρότηση νέων κομμουνιστικών κομμάτων που οργάνωσαν προσανατολισμένους και καθοδηγημένους αντιαποικιακούς και εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες, λαϊκοδημοκρατικές επαναστάσεις και αντάρτικη αντίσταση κατά του ναζι-φασισμού σε όλο τον κόσμο.
Στις μέρες μας κυκλοφορεί ότι η Οκτωβριανή Επανάσταση ξεκίνησε τον τρόμο, ότι ο κομμουνισμός είναι το ίδιο με το ναζισμό, ότι ο κομμουνισμός ήταν μια τρομερή τραγωδία και ότι οι χιλιάδες απελπισμένοι που φτάνουν στην Ιταλία από τη Ρουμανία και άλλες πρώην σοσιαλιστικές χώρες το αποδεικνύουν: έχουμε έναν αξιότιμο «βουλευτή» που πρότεινε ακόμη και την καθιέρωση του εγκλήματος «της υπεράσπισης του κομμουνισμού». Είναι οι δεξιοί αστοί, ο Μπερλουσκόνι και οι όμοιοί του που ενώθηκαν με τους δήθεν αριστερούς που πρόσφατα ίδρυσαν το λεγόμενο «Δημοκρατικό Κόμμα». Είναι οι εκπρόσωποι των μεγαλοβιομηχάνων, των καρχαριών του χρηματιστηρίου, οι κερδοσκόποι, οι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι, ο κόσμος της Μαφίας και η ιεραρχία του Βατικανού. Είναι αυτοί που θέλουν να μας επιβάλουν τα τρένα-υπερταχείες, την αμερικάνικη βάση στη Βιτσέντζα, το Πρωτόκολλο του Ιούλη κατά των δικαιωμάτων των εργαζομένων, την επισφάλεια, το κυνήγι των μεταναστών, με λίγα λόγια τα σχέδια της αστικής τάξης. Είναι αυτοί που θέλουν να οδηγήσουν τους εργάτες και τους εργαζόμενους εκατό χρόνια πίσω, στο όνομα της «ανάκαμψης της εθνικής οικονομίας», της «εθνικής ασφάλειας», της «ασφάλειας της εθνικής οικονομίας» και του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας».
Αυτό που μένει από την αστική αριστερά, τα απομεινάρια του πρώην ρεβιζιονιστικού Κομμουνιστικού Κόμματος, οι ηγέτες του Κόμματος της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης και το Κόμμα των Ιταλών Κομμουνιστών, στην καλύτερη περίπτωση δηλώνουν ότι ο κομμουνισμός είναι ένα καλό και ευγενές αλλά ανέφικτο ιδανικό, ότι η εφαρμογή του στην πράξη δημιούργησε μόνο «λάθη και φρίκη», ότι η Οκτωβριανή Επανάσταση, ακόμη κι αν ήταν ένδοξη, τώρα πια ανήκει στο παρελθόν. Μπορεί να την τιμούμε μια φορά το χρόνο, αλλά έχει λήξει, είναι μια ωραία εικόνα για να την κρεμάμε στον τοίχο και να την ατενίζουμε με νοσταλγία.
Σήμερα στη χώρα μας υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες εργατών και εργαζομένων που δεν έχουν καμιά εμπιστοσύνη στους αφέντες, στις αρχές τους και στους πάπες τους, που είναι αποφασισμένοι να βάλουν τέλος σε όλες τις «απολαύσεις» που τους επιβάλλει η αστική τάξη. Ψήφισαν ΟΧΙ στο δημοψήφισμα για την κλοπή της αποζημίωσης απόλυσης και το ίδιο έκαναν για το Πρωτόκολλο του Ιούλη, διαδήλωσαν κατά της κυβέρνησης στις 20 Οκτώβρη και κατέβηκαν σε απεργία στις 9 Νοέμβρη, προώθησαν και οργάνωσαν χιλιάδες αγώνες για να αντικρούσουν τα αντιλαϊκά μέτρα της συμμορίας του Μπερλουσκόνι πριν, και του τσίρκου του Πρόντι τώρα. Πολλοί από αυτούς έχουν την Οκτωβριανή Επανάσταση και το κόκκινο λάβαρο στην καρδιά τους. Εμείς τους λέμε: Ας μην κατευθυνόμαστε από αυτούς που υποστηρίζουν τα αστικά συμφέροντα και τα συμφέροντα του Βατικανού. Ας ενωθούμε να συγκροτήσουμε το Λαϊκό Μπλοκ και να μεταφέρουμε τα διδάγματα της Οκτωβριανής Επανάστασης σε κάθε γωνιά της χώρας και σε κάθε κινητοποίηση!
Κόντρα σ” αυτά που λένε δεξιοί και αριστεροί αστοί, η Οκτωβριανή Επανάσταση δεν έχει σβήσει. Ο σπόρος που έσπειρε υπάρχει ακόμη στη χώρα μας: στις κατακτήσεις των λαϊκών μαζών που απέσπασαν από την αστική τάξη, καθοδηγημένοι από τους κομμουνιστές, στο κύμα της δύναμης και των επιτυχιών του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος σε όλο τον κόσμο. Ο σπόρος της Οκτωβριανής Επανάστασης ζει στις συνειδήσεις, τα αισθήματα, τις προσδοκίες που οδηγούν εκατοντάδες χιλιάδες εργατών και εργαζομένων να λένε ΟΧΙ στο κοινό πρόγραμμα της ιμπεριαλιστικής αστικής τάξης. Στην οργανωτική δυνατότητα που άφησε παρακαταθήκη σε εκατοντάδες χιλιάδες εργατών και εργαζομένων και τους οδηγεί σε αγώνες και κινητοποιήσεις.
Σύντροφοι! Ο εκφυλισμός στον οποίο έχουμε πέσει έχει πολύ ξεκάθαρες αιτίες! Οφείλεται στο γεγονός ότι οι αφέντες έχουν πάρει και πάλι την ελευθερία της εκμετάλλευσης, της λεηλασίας και της καταστροφής που το κομμουνιστικό κίνημα είχε περιορίσει (στις ιμπεριαλιστικές χώρες) και είχε αποτινάξει (στις σοσιαλιστικές). Την πήραν ξανά όχι μόνο λόγω του ότι βρισκόμαστε σε μια φάση γενικευμένης κρίσης, όπως στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα, αλλά κυρίως λόγω της αδυναμίας και της διάλυσης του κομμουνιστικού κινήματος που προκάλεσε η για δεκαετίες επικράτηση των ρεβιζιονιστών, των υποστηριχτών και διαφημιστών της συνδιαλλαγής μεταξύ εργαζομένων και αστών (η «ειρηνική συνύπαρξη καπιταλισμού και σοσιαλισμού» του Χρουστσόφ και οι «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις σαν το ειρηνικό πέρασμα στο σοσιαλισμό» του Τολιάτι και του Μπερλινγκουέρ).
Στις σοσιαλιστικές χώρες άρχισαν να στραβώνουν από τη δεκαετία του ’50, οι ρεβιζιονιστές πήραν τον έλεγχο των κομμουνιστικών κομμάτων του κράτους και των παραγωγικών μηχανισμών και αντέστρεψαν τον προσανατολισμό τους, έδωσαν πεδίο δράσης στις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, δίνοντας και πάλι την εξουσία και την ελευθερία στην παλιά και νέα αστική τάξη. Η φρίκη ξεκίνησε στα 1989-90, όταν οι εγκληματίες και νέοι τσάροι, φιλαράκια του Μπερλουσκόνι και αξιότιμοι φίλοι του Πρόντι, άρχισαν να επαναφέρουν την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και να επιβάλλουν την ενοποίηση με κάθε κόστος στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα.
Στις ιμπεριαλιστικές χώρες η επικράτηση των ρεβιζιονιστών οδήγησε τους εργαζόμενους και τις λαϊκές μάζες να χάνουν βήμα το βήμα τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα που είχαν κερδίσει με την αντιφασιστική Αντίσταση και τους μεγαλειώδεις αγώνες που ακολούθησαν τις επόμενες δεκαετίες.
Ενάντια στην πορεία που η αριστερή αστική τάξη τραβάει τις λαϊκές μάζες πρέπει να ακολουθήσουμε και πάλι το δρόμο που χάραξε η Οκτωβριανή Επανάσταση, να συλλέξουμε τα διδάγματά της και να αποτιμήσουμε την εμπειρία που επέτρεψε στις λαϊκές μάζες και των πρώτων σοσιαλιστικών χωρών να κάνουν θαύματα σε κάθε τομέα: στην παραγωγή, την περίθαλψη, την εκπαίδευση, τη γυναικεία χειραφέτηση και τον πολιτισμό.
Πρέπει να προωθήσουμε την αναγέννηση του κομμουνιστικού κινήματος που προχωράει σε όλο τον κόσμο: οι λαϊκοί επαναστατικοί πόλεμοι στο Νεπάλ, τις Φιλιππίνες και αλλού, η μεγαλειώδης αντι-ιμπεριαλιστική αντίσταση των λαών της Παλαιστίνης, του Ιράκ, του Αφγανιστάν και του Λιβάνου, οι αντι-ιμπεριαλιστικές δημοκρατίες της Λατινικής Αμερικής, η αντίσταση των εργατών και των λαϊκών μαζών στις ιμπεριαλιστικές χώρες. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσουμε την Οκτωβριανή Επανάσταση!
Ζήτω η Οκτωβριανή Επανάσταση!
Ζήτω η αναγέννηση του κομμουνιστικού κινήματος!
Ζήτω ο προλεταριακός διεθνισμός!
Ας κάνουμε την Ιταλία μια νέα σοσιαλιστική χώρα!
7 Νοέμβρη 2007
* Committees to Support Resistance – for Communism (CARC) – Italy, ανακοίνωση του διεθνούς τμήματος, www.carc.it
φ.585, 17/11/07
