Το τελευταίο διάστημα, και με αφορμή τις κινητοποιήσεις που υπήρξαν στην Κούβα, ξεσπάθωσαν οι εκφραστές του ιμπεριαλισμού αλλά και της ντόπιας αντίδρασης. «Ξεσηκώθηκαν» οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές για το δικαίωμα του λαού της Κούβας στην «Ελευθερία». Έναν λαό που έχουνε για δεκαετίες φροντίσει να στραγγαλίσουνε με το οικονομικό εμπάργκο, αλλά και προσπάθησαν να καταπνίξουνε με τις επεμβάσεις τους. Ο Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός είναι ο τελευταίος που μπορεί να μιλάει για τα δημοκρατικά δικαιώματα των λαών και ειδικά στην Αμερική, όπου έχει στήσει χούντες και πραξικοπήματα. Τελευταία παραδείγματα οι επεμβάσεις στην εκλογική διαδικασία της Βολιβίας και της Ονδούρας.
«Ξεσηκώθηκαν» από κοντά και τα εγχώρια παπαγαλάκια των ελληνικών ΜΜΕ, οι απολογητές της υποταγής και της εξάρτησης, για τη διαχείριση της πανδημίας, ενάντια σε μια χώρα που έφτιαξε το δικό της εμβόλιο, έχει τον 1/10 των θανάτων, και αντί να κλείνει νοσοκομεία προσφέρει ιατρική βοήθεια δωρεάν στο εξωτερικό!
Βασικοί υπαίτιοι για τις ελλείψεις και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Κουβανέζικος λαός είναι οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές και η πολιτική τους. Θέλουνε και δεν το έχουνε κρύψει, να ανατρέψουνε την κυβέρνηση της Κούβας, και να επιβάλλουνε ξανά ένα καθεστώς της αρεσκείας τους, όπως ήτανε αυτό της διδακτορίας του Μπατίστα, που ανέτρεψε η Κουβανέζικη Επανάσταση. Ονειρεύονται να καταπνίξουνε μια και καλή αυτή την εστία αμφισβήτησης της κυριαρχίας τους πάνω στους λαούς της Βόρειας και Νότιας Αμερικής, που αντλώντας έμπνευση και από την Κούβα, ποτέ δεν σταμάτησαν να ξεσηκώνονται εναντίων τους. Το τελευταίο διάστημα, έγιναν μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις σε Χιλή, Εκουαδόρ, Κολομβία, Περού, χώρες που στενάζουνε από την ασφυκτική κυριαρχία των ΗΠΑ.
Για όλους αυτούς του λόγους, το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα στη χώρα μας αποφασιστικά θα πρέπει να εναντιωθεί ενάντια σε κάθε μεθόδευση για στρατιωτική ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Κούβα, στο εμπάργκο, αλλά και σε κάθε είδους επέμβαση του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Το διεθνιστικό αυτό καθήκον δεν παραγράφει την ανάγκη για πολιτική κριτική στην ηγεσία της Κουβανέζικής Επανάστασης, που ακολούθησε μια σειρά πολιτικές του ρεβιζιονισμού και όχι της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Τόσο στις πρώτες δεκαετίες, όταν η οικονομική εξάρτηση από την ΕΣΣΔ οδήγησε στην οικονομική κρίση του 1991-94, όσο και στα τωρινά χρόνια, όπου η οικονομική ανάπτυξη της Κούβας βασίστηκε στον τουρισμό και με όρους καπιταλιστικής αγοράς. Η ιμπεριαλιστική περικύκλωση, το εμπάργκο και οι οικονομικές επιλογές της κυβέρνησης (μονομερής στήριξη στον τουρισμό, ενίσχυση ιδιωτικής ιδιοκτησίας, περιθωριοποίηση συλλογικών θεσμών) οδήγησαν σε ένταση τις κοινωνικές ανισότητες, και έδωσαν έδαφος στην δράση του ιμπεριαλισμού.
Ο Κουβανέζικος λαός έχει με περήφανο τρόπο επιλέξει να μην υποκύψει στην ιμπεριαλιστική περικύκλωση και έχει διατηρήσει με βάση τα δεδομένα της περιοχής σημαντικές κατακτήσεις σε κοινωνικά δικαιώματα. Έκανε πραγματικότητα μέσα από την πράξη του το σύνθημα: «Οι λαοί δεν έχουνε ανάγκη από προστάτες». Ως ένα τέτοιο σύμβολο Ελευθερίας και Ανεξαρτησίας, οφείλουμε να τον υπερασπιστούμε.
· Κάτω τα χέρια από την Κούβα
· Να αποτραπεί η ξένη ιμπεριαλιστική επέμβαση
· Να αρθεί το εμπάργκο
· Οι λαοί δεν έχουν ανάγκη από προστάτες
