Στις 7 Ιουλίου 2020, έφυγε από την ζωή ο σύντροφος Τάσος Παρκοσίδης , ύστερα από επιδείνωση της κατάστασης της υγείας του που βάλλονταν από πολλά χρόνια , αλλά ο Τάσος δεν διαμαρτύρονταν και ούτε το έβαζε κάτω. Φτάνοντας έτσι στο 78ο έτος της ηλικίας του, πάντα όρθιος , απλός , λιτός κι΄ αδέκαστος.
Τον σύντροφο Τάσο τον γνωρίσαμε στην Ιταλία στα χρόνια της φασιστικής χούντας και μας έκανε εντύπωση η αποφασιστικότητα και η καθαρότητα του μυαλού του , ακόμα κι όταν επρόκειτο για δύσκολες αποφάσεις Είχε προηγηθεί κάποια χρόνια από εμάς στον πηγαιμό μας στην Ιταλία και εκεί με τους άλλους εκλεκτούς συντρόφους Ελληνες στην Εμίλια Ρομάνια και ιδιαίτερα στην αριστερή Πάρμα αφήσαν τις καλύτερες εντυπώσεις ως αγωνιστές του αντιφασιστικού αντιιμπεριαλιστικού αγώνα , ως κομμουνιστές μαρξιστές -λενινιστές που “το΄λεγε η ψυχή τους”. Δώσανε μάχες και γι αυτό κερδίσανε ισχυρή επιρροή μέσα στον σύλλογο των Ελλήνων φοιτητών της Πάρμας αλλά και σε ολόκληρη την πόλη.
Ο σύντροφος Τάσος δεν ήταν μόνο στα χρόνια της φασιστικής δικτατορίας στην πρώτη γραμμή του αγώνα αλλά από την μεταπολίτευση και μετά , πρωτοστάτησε και καθοδήγησε ως υψηλόβαθμο στέλεχος της ΟΜΛΕ και του ΚΚΕ( μ-λ) τις “Ιστορικές Εκδόσεις” που ανέπτυξαν πλούσια εκδοτική δραστηριότητα και απέκτησαν κύρος , συνεχίζοντας την παράδοση της εκδοτικής δράσης της δεκαετίας του 60. Συμβάλλοντας έτσι σημαντικά στην ανάδειξη και την προβολή των ιδεών του ελληνικού και διεθνούς μαρξιστικού -κινήματος στην ελληνική κοινωνία.
Από το 1982 επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του στο Ριζάρι της Πέλλας , ένα χωριό στις ρίζες της πόλης της Έδεσσας με ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος , και δεν δέχθηκε ποτέ ως γεωλόγος και ταυτόχρονα πρωτοπόρος αγωνιστής του αντιφασιστικού -αντιδικτατορικού αγώνα , να συμβιβαστεί ή να συνδιαλλαχθεί και προτίμησε να γίνει αγρότης . Παρέμεινε ένας άνθρωπος αγαπητός που παρότι ολιγόλογος , μετέδιδε πολλά μηνύματα , σταθερός στις αξίες που του δίδαξε η ζωή και ο ωραίος αγώνας για τα δίκαια του λαού και την άλλη κοινωνία , την κοινωνία του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού
Γι αυτό και πλήθος κόσμου συνόδευσε τον σύντροφο Τάσο το απόγευμα της Τετάρτης 8 Ιουλίου στην τελευταία του κατοικία , με το καλό κατευόδιο στα χείλη και την πεποίθηση πως τίποτε δεν πάει χαμένο. Ακόμη και όταν χάνονται και ξαναχάνονται όνειρα και οράματα ανθρώπων ξεχωριστών όπως ήταν και θα παραμείνει στην μνήμη και την θύμηση μας ο Τάσος Παρκοσίδης!
Γιάννης Κελεσίδης
Στέλιος Αγκούτογλου
