Τέθηκε σε ισχύ κι εφαρμογή από 1-11-2018 ο νέος Ενιαίος Κανονισμός Παροχών Υγείας (ΕΚΠΥ) του ΕΟΠΥΥ που αφορά τους ΑΜΕΣΑ και ΕΜΜΕΣΑ ασφαλισμένους εργαζόμενους και συνταξιούχους καθώς και τους ανασφάλιστους. Αντικατέστησε ανάλογο του Ιουνίου 2018 και αναφέρεται στο σύνολο των υπηρεσιών περίθαλψης που καλύπτει ο “Οργανισμός” και με συνεπαγωγή σ” όσες δεν καλύπτει. Εξακολουθεί να προκαλεί θύελλα αντιδράσεων από επιστημονικούς-επαγγελματικούς φορείς και συλλόγους χρόνια πασχόντων ασθενών, με σχεδόν όλους να ζητούν μεταβατική περίοδο και διάλογο. Ο λαός δυστυχώς θα γευτεί γι” ακόμη μια φορά τις συνέπειές του στην πράξη…
Αναφορικά με τους λεγόμενους “παρόχους”, είναι ολοφάνερη η εύνοια των μεγάλων συμφερόντων (μεγάλα ιδιωτικά νοσοκομεία-κλινικές, αλυσίδες διαγνωστικών και θεραπευτικών κέντρων κλπ.) και η συμπίεση στα όρια της επιβίωσης των γιατρών, των εργαστηριακών και των άλλων επαγγελματιών της υγείας, με πολλούς απ” τους τελευταίους να καταγγέλλουν αφαίρεση έργου από τον κλάδο τους. Έτσι εξηγείται και η έντονη απροθυμία σύναψης συμβάσεων των μικρών “παρόχων” που έχει οδηγήσει ακόμη και στην πρόσφατη απόφαση παράτασης της προθεσμίας υλοποίησης του θεσμού του οικογενειακού γιατρού, που, μαζί με τις Τοπικές Μονάδες Υγείας (ΤΟΜΥ), προβλέπονται ν” αποτελέσουν τον πρώτο μεγάλο κυματοθραύστη και εμπόδιο πρόσβασης σε πιο εξειδικευμένους επιστήμονες και βασικά στα νοσοκομεία. Με αυτόν τον τρόπο θα δρομολογηθεί ένας νέος γύρος ενοποιήσεων-συγχωνεύσεων και κλεισιμάτων τμημάτων, λειτουργιών και ολόκληρων νοσοκομείων, ενώ, από εκεί που λείπει, θα “περισσεύει”(!) και προσωπικό. Παράλληλα, καταγράφονται αυξημένα έσοδα του ιδιωτικού τομέα περίθαλψης για το 2018 σε πρόσφατη μελέτη της ICAP.
Μια ακόμη αλλαγή που έχει δρομολογηθεί είναι και η κατάργηση των Βιβλιαρίων Υγείας από 1-2-2019 για την παροχή υγειονομικής περίθαλψης σε είδος και σε χρήμα. Από την ημερομηνία αυτή, θα απαιτείται μόνο ο Αριθμός Μητρώου Κοινωνικής Ασφάλισης (ΑΜΚΑ) και η αστυνομική ταυτότητα. Μοναδική αξαίρεση (μάλλον για πιο άμεσο έλεγχο) θ” αποτελέσουν οι ασφαλισμένοι που λαμβάνουν φάρμακα υψηλού κόστους από τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ. Έτσι κι αλλιώς, σχεδόν τα πάντα είναι πλέον μηχανογραφημένα.
Στις δημόσιες δομές περίθαλψης οι ασφαλισμένοι που έχουν ΑΜΚΑ και οι αποδεδειγμένα ανασφάλιστοι τυπικά δεν πληρώνουν. Το ζήτημα είναι ότι – πέραν του επείγοντος – προγραμματισμένα ραντεβού για εξετάσεις ή θεραπείες ορίζονται μετά από μήνες, με αποτέλεσμα να ωθούνται οι ασθενείς στον ιδιωτικό τομέα. Εκεί τα πράγματα είναι “σαφή”. Στους συμβεβλημένους “παρόχους” καταβάλλουν συμμετοχή με προβλεπόμενα ποσοστά που κυμαίνονται από 10-30% ανάλογα με την παροχή. Δεν καταβάλλουν συμμετοχή μόνο όσοι έχουν χρόνια σοβαρή πάθηση (από αυτές που αναφέρονται περιοριστικά) και όσοι έχουν ποσοστό αναπηρίας πιστοποιημένο από ΚΕΠΑ 80% και άνω. Υπάρχουν και οι μη συμβεβλημένοι αλλά διαπιστευμένοι “πάροχοι”, στους οποίους οι ασθενείς καταβάλλουν το σύνολο της αμοιβής για υπηρεσίες περίθαλψης, διαγνωστικές εξετάσεις και υλικά που χρησιμοποιούνται, εξ ολοκλήρου από την τσέπη τους.
Ένα επίσης αξιοσημείωτο κι ενδεικτικό γεγονός είναι ότι τα παραπεμπτικά για εξετάσεις που προβλέπει ο νέος ΕΚΠΥ έχουν διάρκεια ισχύος για τρεις εβδομάδες κι όχι, όπως πριν, για ένα μήνα. Αυτό σημαίνει ότι ο ασθενής πρέπει να βιαστεί, αν θέλει να μην λήξει και καταστεί άκυρη η παραπομπή του αυτή. Βεβαίως προβλέπεται παράταση μέχρι και οχτώ εβδομάδες, αν το παραπεμπτικό εκτελεστεί σε δημόσιες δομές. Ελάχιστα ραντεβού όμως σ” αυτές ορίζονται εντός διμήνου. Ο “πάντα πρόθυμος” ιδιωτικός τομέας μας περιμένει. Εδώ, οι “τιμές αγοράς” υπηρεσιών, ιατροτεχνολογικών προιόντων και σκευασμάτων είναι μεγαλύτερες από τις “τιμές αποζημίωσης” που καταβάλλει ο ΕΟΠΥΥ! Με άλλα λόγια, η “διαφορά”, που πολλές φορές είναι πολλαπλάσια, θα καλύπτεται επί τόπου από την…τσέπη του ασθενούς. Αυτό συμβαίνει και σήμερα ως επί το πλείστον αλλά αναμένεται να λάβει καθολικά και γενικευμένα χαρακτηριστικά πλέον.
Οι αλλαγές που δρομολόγησε η εφαρμογή του νέου ΕΚΠΥ είναι προς το χειρότερο, τόσο στις παροχές υγείας όσο και στο ύψος αποζημίωσής τους. Ένα επιπρόσθετο βάρος μετακυλίεται στις πλάτες του λαού για να “ελαφρυνθεί”-μειωθεί η κρατική δαπάνη. Και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να μετριαστεί με τη δυνατότητα κάποιων προληπτικών ελέγχων του πληθυσμού μέσα σε συγκεκριμένα χρονικά και ηλικιακά όρια. Ούτε η δυνατότητα προμήθειας φαρμάκων με τιμή έως 3000 ευρώ (το προηγούμενο όριο ήταν στα 1000 ευρώ) από τα φαρμακεία μπορεί ν” αλλάξει τα δεδομένα, πολύ περισσότερο όταν η πλειοψηφία των κυκλοφορούντων φαρμάκων-σκευασμάτων σήμερα ανήκει στην κατηγορία των μη συνταγογραφούμενων (ΜΗΣΥΦΑ) και κατά συνέπεια μη αποζημιούμενων από τον ΕΟΠΥΥ.
Θα άξιζε κάποιος να παρακολουθήσει για ένα ικανό διάστημα επισταμένως την πορεία εφαρμογής και λειτουργίας του νέου ΕΚΠΥ για να βγάλει αποδεδειγμένα συμπεράσματα. Το βέβαιο πάντως είναι ότι η “συμμετοχή” στο κόστος των υπηρεσιών περίθαλψης θα αποτελεί πλέον τον κανόνα για κάθε άνθρωπο που έχει ανάγκη. Μέχρι του σημείου να επωμίζεται αυτό το κόστος…εξ ολοκλήρου! Και ας σκεφτεί κανείς ότι η υγειονομική του περίθαλψη έχει ήδη τριπλά προπληρωθεί από το λαό, μέσω της υποαμοιβόμενης-εκμεταλλευόμενης δουλειάς του, της ληστείας-φορολογίας του και των κρατήσεων γι” αυτό το σκοπό – μεταξύ και των άλλων – στις αποδοχές του. Και του ζητιέται από το σύστημα να ξαναπληρώσει τη δύσκολη ώρα. Το αίτημα του κινήματος δεν μπορεί να είναι άλλο από το: ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ!
