Κατατέθηκε στις 20/11 στη Βουλή απ΄ τον υπουργό Δικαιοσύνης Αθανασίου το λεγόμενο «νομοσχέδιο για την καταπολέμηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας» και εύλογα γεννιούνται μια σειρά ερωτήματα. Πώς, δηλαδή, η επίσημη διαχείριση ενός συστήματος που γεννά και τροφοδοτεί το ρατσισμό –ειδικά σε περιόδους όξυνσης της οικονομικής κρίσης– με στόχο να διασπάσει την εργατική τάξη σε «Έλληνες» και «ξένους», αλλά και να αποκρύψει στα μάτια των εργαζόμενων, των άνεργων και του λαού τους πραγματικούς υπαίτιους για τα δεινά τους -τα ντόπια και ξένα ιμπεριαλιστικά αφεντικά, δηλαδή- παρουσιάζεται ως «διώκτης» των φορέων αυτού του φαινομένου;
Πώς την ίδια στιγμή το επίσημο κράτος και οι μηχανισμοί του αποτελούν φορέα βίας και καταστολής απέναντι στους μετανάστες, με πλήθος τέτοιων κρουσμάτων των πραιτοριανών του στους δρόμους και πλατείες ή μέσα σε αστυνομικά τμήματα; Πώς την ίδια στιγμή στήνονται πανάθλια στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα ονομαζόμενα «Κέντρα Υποδοχής μεταναστών»; Πώς έχουν μείνει ατιμώρητα τόσα εγκλήματα και δολοφονίες του παρακράτους και των «άγνωστων» νεοναζί δραστών; Πώς ζουν και βασιλεύουν οι Νέες Μανωλάδες; Θα μπορούσαμε να σταματήσουμε εδώ, για να φανεί μόνο ένα δείγμα της υποκρισίας της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ κι όλων των εκφραστών του σάπιου αυτού συστήματος όσον αφορά τη λεγόμενη καταπολέμηση του ρατσισμού, του φυλετικού μίσους, της ρατσιστικής βίας κ.ο.κ. Ο ρατσισμός και το φυλετικό μίσος δεν αντιμετωπίζονται απ΄ αυτούς που τα γεννούν. Κι ούτε με νομοσχέδια και νόμους, αλλά με τη συγκρότηση μαζικού λαϊκού κινήματος ενάντια στο σύστημα και την πολιτική του.
Ωστόσο το ερώτημα γιατί κατατίθεται ένα τέτοιο νομοσχέδιο, και ειδικά σ΄ αυτή τη φάση, παραμένει. Κι η απάντηση δεν είναι «άσχετη» με την προσπάθεια εξομοίωσης των λεγόμενων «άκρων». Όπου πίσω απ΄ αυτή τη θεωρία ο πραγματικός στόχος είναι… το ένα «άκρο», ο δυνάμει «εγκληματίας» αγωνιζόμενος λαός, δηλαδή. Ή με την εξομοίωση «ναζισμού–κομμουνισμού», που περίτεχνα κρύβεται πίσω απ΄ την αναφορά στα εγκλήματα «γενοκτονιών και πολέμων». Όπου απ΄ τη μία υποκριτικά «καταδικάζονται» το «Ολοκαύτωμα» και οι ναζιστικές θηριωδίες του παρελθόντος απ΄ τους υποστηρικτές ενός συστήματος το οποίο δεν θα διστάσει να απειλήσει με νέες ανάλογες θηριωδίες και γενοκτονίες τους λαούς. Αλλά με έντονη, απ΄ την άλλη, τη σχετική αντικομμουνιστική και αντισταλινική συκοφαντική εκστρατεία και «πτωματολογία» δεκαετιών ή τα αντικομμουνιστικά μνημόνια της Ε.Ε. και τις αποφάσεις του Ευρωκοινοβουλίου για τα «εγκλήματα του κομμουνισμού και των ολοκληρωτικών καθεστώτων». Την ίδια στιγμή μάλιστα που οι δολοφόνοι ιμπεριαλιστές και τα τσιράκια τους επιδίδονται καθημερινά σε μαζικά εγκλήματα σε βάρος των λαών. Στο Ιράκ, την Παλαιστίνη, τη Συρία, το Κουρδιστάν, το Αφγανιστάν και αλλού, ή στήνουν «Γκουαντάναμο» και «Αμπου Γκράιμπ». Δευτερευόντως το νομοσχέδιο μπορεί να ενταχθεί στην προσπάθεια «κουρέματος» του φασιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής απ΄ την επίσημη πολιτική διαχείριση, μ’ όλες τις διακυμάνσεις που γνωρίζει μια επιχείρηση που έχει ως αφετηρία τις ανάγκες της διαχείρισης του συστήματος κι όχι λόγω κάποιου όψιμου «αντιφασισμού».
Οι ποινές που προβλέπει το νομοσχέδιο για όποιους συμμετέχουν στις αξιόποινες πράξεις που προβλέπει κυμαίνονται ανάμεσα σε φυλάκιση 6 μηνών έως 5 χρόνων και σε πρόστιμα 15.000 μέχρι 30.000 ευρώ ή και μέχρι 50.000 ευρώ, εάν πρόκειται για «δημόσιο λειτουργό». Η ποινικοποίηση που προβλέπει το υποκριτικό νομοσχέδιο φτάνει σε σημείο να διώκει αυτεπάγγελτα ακόμα και τον «εγκωμιασμό» όσων «επιδοκιμάζουν ή αρνούνται τη σοβαρότητα των γενοκτονιών και των εγκλημάτων».
Καμιά αυταπάτη δεν πρέπει να υπάρξει, από κανέναν προοδευτικό άνθρωπο, ότι τέτοιες εξελίξεις έχουν έστω κάποια «θετικά» στοιχεία, σε «δημοκρατική κατεύθυνση» κ.ο.κ. Αντίθετα, με αίσθηση πλήρους… ανεμπιστοσύνης προς το σύστημα και τους εκφραστές του, πρέπει να αναζητούνται οι πραγματικοί λόγοι που βρίσκονται πίσω απ΄ τα υποκριτικά λόγια που έχουν ως στόχο το λαό, τους αγώνες, τις αντιστάσεις, αλλά και την προοπτική τους, τις αριστερές επαναστατικές ιδέες και τη διέξοδο της ανατροπής για το λαό.
