Οι εργαζόμενοι στον ΟΑΣΘ κι ο λαός της πόλης θα συνεχίσουν να πληρώνουν το μάρμαρο.
Μέσα στον Ιούλιο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε τον νόμο που καταργεί το προηγούμενο καθεστώς του ΟΑΣΘ. Ο ν.4482/2017 ιδρύει τον Ο.Σ.Ε.Θ ΑΕ, «Οργανισμός Συγκοινωνιακού Έργου Θεσσαλονίκης Α. Ε.» που αντικαθιστά το «Συμβούλιο Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης (Σ.Α.Σ.Θ.)». Δημιουργεί την θυγατρική εταιρεία την (Α.ΣΥ.Θ. Α.Ε.) «Αστικές Συγκοινωνίες Θεσσαλονίκης Ανώνυμη Εταιρία» με αντικείμενο το αστικό συγκοινωνιακό έργο με λεωφορεία, μετρό κλπ.
Η Α.ΣΥ.Θ. Α.Ε. αντικαθιστά τον Οργανισμό Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης (Ο.Α.Σ.Θ) ο οποίος και θα εκκαθαριστεί εν λειτουργία έως το τέλος του 2019. Μέχρι τότε συγκοινωνιακό έργο θα παρέχει ο ΟΑΣΘ με νέα διοίκηση, διορισμένη από την κυβέρνηση.
Ο ΟΑΣΘ ήταν μια εταιρία ιδιωτική με βεβαρυμμένο παρελθόν. Ιδρύθηκε το 1957 με βασιλικό διάταγμα και λειτουργεί έκτοτε μονοπωλιακά καθώς το υπάρχον τραμ καταργείται! Καμία κυβέρνηση δεν φροντίζει για να υπάρχει και άλλη επιλογή αστικής μετακίνησης για την πόλη για να μεγιστοποιείται το κέρδος των ιδιωτών. Ταυτόχρονα οι συμβάσεις με το δημόσιο εξασφαλίζουν το κέρδος των μετόχων με κρατική επιδότηση ανεξαρτήτως διαχείρισης και ζημιών. Οι μέτοχοι γα δεκαετίες απομυζούν εκατομμύρια παραμένοντας προστατευμένοι στην ανωνυμία.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από την αρχή επεδίωκε το έλεγχο του ΟΑΣΘ, ενός οργανισμού με που είχε προνομιακές σχέσεις με την ΝΔ, γιατί όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο Σπίρτζης «…πρέπει να τελειώνουμε με αυτό το δομημένο σύστημα αναπαραγωγής πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων». Αυτό ήταν το υπόβαθρο της κόντρας της κυβέρνησης με την διοίκηση του ΟΑΣΘ κι όχι το «ενδιαφέρον για την ταλαιπωρία του επιβατικού κοινού.
Η διοίκηση του ΟΑΣΘ απαίτησε εκατομμύρια ευρώ επιπλέον κρατική επιδότηση από την προβλεπόμενη από την σύμβαση. Στην προσπάθεια της να πιέσει την κυβέρνηση άφηνε απλήρωτους τους εργαζόμενους και μείωσε τα δρομολόγια και τον αριθμό των λεωφορείων.
Οι εργαζόμενοι στο ΟΑΣΘ μείνανε απλήρωτοι για μήνες και κινητοποιήθηκαν με επισχέσεις εργασίας. Την ίδια στιγμή το μάρμαρο πλήρωσε κι ο λαός της πόλης, οι εργαζόμενοι, οι νεολαίοι, οι συνταξιούχοι, που μη έχοντας κανένα άλλο μέσο αστικής μεταφοράς ταλαιπωρηθήκαν αφάνταστα και χρυσοπλήρωσαν τις μετακινήσεις.
Στην συνέχεια η κυβέρνηση με την ψήφιση του νόμου, επιβάλλει μια λύση που της εξασφαλίζει τον πολυπόθητο έλεγχο κι έχει σαν πρότυπο τις αστικές συγκοινωνίες στην πρωτεύουσα. Επικοινωνιακά εμφανίζεται σαν μια λύση που θα ανακουφίσει και θα ωφελήσει το κοινωνικό σύνολο.
Η κυβέρνηση διατείνεται ότι «κρατικοποιεί» τον ΟΑΣΘ και διασφαλίζει τον δημόσιο χαρακτήρα. Στην ουσία απαλλάσσεται από την προηγούμενη κατάσταση και μέσω της κρατικοποίησης ανοίγει το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση των συγκοινωνιών εκ νέου. Πόσο μπορεί κάποιος να πιστέψει την δέσμευση της κυβέρνησης, όταν :
Διαφαίνεται ότι στην καθημερινή ταλαιπωρία των Θεσσαλονικέων δεν θα αλλάξουν και πολλά. Οι μνημονιακές υποχρεώσεις για περικοπές και ιδιωτικοποίηση, είναι μια παράμετρος, που η κυβέρνηση ψήφισε και θα τηρήσει στο ακέραιο. Κι αυτό θέτει συγκεκριμένα όρια στο τι συγκοινωνίες και παροχές μπορεί να διασφαλίσει.
Η εναρμόνιση με τις συγκοινωνίες της Αθήνας που θα υπάρξει μελλοντικά, θα φέρει την αύξηση των εισιτηρίων. Οι εργαζόμενοι που σε αυτή την φάση διασφάλισαν τις θέσεις, θα βρεθούν αντιμέτωποι με την μείωση των μισθών και περικοπές δικαιωμάτων στα μνημονιακά επίπεδα.
Η ΝΔ διαφώνησε με το ν.4482/2017 και τον καταψήφισε, σε μια προσπάθεια να αποτρέψει τον έλεγχο του ΟΑΣΘ από το ΣΥΡΙΖΑ. Ο καυγάς της ΝΔ με την κυβέρνηση είναι «για το πάπλωμα», μιας και με το προηγούμενο καθεστώς διέθετε «ειδικές» σχέσεις και πεδίο παρέμβασης.
Σε αυτήν την κατεύθυνση η ΝΔ στηρίζει την κόντρα της παλιάς διοίκησης του ΟΑΣΘ και των μετόχων που εκπροσωπεί με την κυβέρνηση και δικαστικά. Οι πρώην μέτοχοι, ήδη έχουν προσφύγει στο ΣτΕκαι στο Πολιτικό Εφετείο, ζητώντας την κατάργηση του νόμου. Η υπόθεση θα εκδικαστεί το Δεκέμβρη και τον Οκτώβρη αντίστοιχα. Με πρόσφατη απόφαση το ΣτΕ παγώνει την διαδικασία εκκαθάρισης του ΟΑΣΘ μέχρις ότου εκδικαστεί η προσφυγή της παλιάς διοίκησης.
Ένα από τα πρώτα μέτρα που εξήγγειλε η νέα διοίκηση,ήταν η εφαρμογή της δωρεάν μετακίνησης των ανέργων, καθώς και η διαγραφή των βεβαιωμένων προστίμων.
Η κίνηση αυτή προβλήθηκε αρκετά από τα ΜΜΕ,παρά το γεγονός πως πρόκειται για ένα αυτονόητομέτρο, που μάλλον καθυστέρησε. Ο σχετικός νόμος (Ν.4331/2015) ίσχυε από τον Ιούνιο του 2015, αλλά εφαρμοζόταν μόνο στην Αθήνα!
Η κυβέρνηση με μεθοδικό τρόπο εκμεταλλεύτηκε την δυσαρέσκεια, που είχε δημιουργηθεί από την προηγούμενη διοίκηση του ΟΑΣΘ στο θέμα των προστίμων των ανέργων. Στη συνέχεια έσπευσενα επωφεληθεί επικοινωνιακά,ζητώντας «συγχωροχάρτι» και «άφεση αμαρτιών», για όλα όσα μέχρι τώρα κάνει. Δηλ. ο ΣΥΡΙΖΑ καίει πρώτα όλο το δάσος και μετά σε μια άκρη, φυτεύει ένα μικρό παρτέρι με ωραία λουλούδια και ζητά από όλους να τον χειροκροτήσουν!!
Το κίνημα, οι εργαζόμενοι, η νεολαία, δεν θα πρέπει να εγκλωβιστούν στον άχαρο ρόλο του χειροκροτητή και συμβουλάτορα της κυβέρνησης, όπως επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Οι εργαζόμενοι και η νεολαία της πόλης δεν πρέπει να δείξουν ανοχή στην κυβερνητική πολιτική, ούτε να έχουν αυταπάτες για τους στόχους της. Η μετακίνηση είναι ένα λαϊκό δικαίωμα που ικανοποιεί βασικές ανάγκες των εργαζόμενων και της νεολαίας, και γι” αυτό πρέπει να παραχωρείται ΔΩΡΕΑΝ, χωρίς όρους και προϋποθέσεις στο ΣΥΝΟΛΟ των πολιτών. Γι” αυτό, εργαζόμενοι και νεολαία δεν πρέπει να δεχθούν κανενός είδος «συμψηφισμό» ή «κοστολόγηση» των αναγκών τους. Δεν πρέπει να δείξουν κανενός είδος «κατανόηση» για τα αποτελέσματα της «εκκαθάρισης», ούτε να αποδεχθούν ότι η κυβέρνηση «είχε την πρόθεση και έκανε ό,τι μπορούσε στο δοσμένο πλαίσιο». Γιατί είναι οι εργαζόμενοι και η νεολαία που θα κληθούν να πληρώσουν το μάρμαρο, με την αύξηση στα εισιτήρια, την μείωση των δρομολογίων, το πετσόκομμα των εργασιακών δικαιωμάτων.
Τα πεδία πάλης και αγώνα δεν μπορεί να είναι στις προτάσεις προς το σύστημα. Οι προτάσεις οργάνωσης των αστικών συγκοινωνιών σε «δημόσια» ή «δημοτική» βάση, όσο επαναστατικές κι αν ακούγονται, είναι πλήρως ενσωματώσιμες, γιατί νομοτελειακά αναζητούν την κυβερνητική βούληση για να τις υλοποιήσει. Γι αυτό και οι πολιτικές δυνάμεις που τις προβάλλουν βρίσκονται σήμερα σε μια αμηχανία μπροστά στις επιλογές ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που έχουν μπόλικο «δημόσιο φορέα» στο περιτύλιγμα.
Με δεδομένο ότι η μετακίνηση είναι κοινωνικό αγαθό και δικαίωμα όλου του λαού, που πρέπει να παρέχεται δωρεάν για όλους, το εργατικό και λαϊκό κίνημα οφείλει να αναπτύξει μαζικούς αγώνες διεκδίκησης.
Μόνο σ΄αυτό το πεδίο πάλης και με αυτά τα αιτήματα μπορούν οι λαϊκές δυνάμεις να ανατρέψουν τους αρνητικούς συσχετισμούς και να επιβάλουν τη θέληση και τα δίκια τους.
04/09/2017
