«Ρεαλιστικός», όπως λέει η κυβέρνηση, ή «στον αέρα», όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι ο Προϋπολογισμός για το 2014; «Θα αναθεωρηθεί σύντομα», όπως εκτιμούν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες ή «δεν θα αναθεωρηθεί», όπως ελπίζει (και «πιέζει») το ΠΑΣΟΚ; Αυτά είναι τα διλήμματα που κυρίως απασχόλησαν τη μέχρι τώρα συζήτηση στη Βουλή για τον Προϋπολογισμό του 2014. Μόνο που τα πραγματικά ζητήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους δεν είναι τέτοιου είδους ψευτοδιλήμματα αλλά οι νέοι φόροι που θα επωμιστούν στο 2014, το «μαχαίρι» που μπαίνει σε Υγεία-Πρόνοια-Ασφάλιση, οι νέες μειώσεις που έρχονται σε μισθούς και συντάξεις, η παραπέρα υποχρηματοδότηση της Παιδείας, οι άγριες περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες και όλα τ’ άλλα βάρβαρα μέτρα που προβλέπει αυτός ο Προϋπολογισμός. Γι αυτό και ούτε «άχρωμος» είναι (ΔΗΜΑΡ) ούτε απλά άλλος ένας προϋπολογισμός που – ως είθισται στον καπιταλισμό – γενικά «αναδιανέμει τον κοινωνικό πλούτο υπέρ του κεφαλαίου» (ΚΚΕ). Πρόκειται για έναν προϋπολογισμό άγριας αντιλαϊκής επίθεσης που συνεχίζει και κλιμακώνει τη βάρβαρη μνημονιακή πολιτική, που εξαθλιώνει παραπέρα το λαό και οδηγεί τους εργαζόμενους στον κοινωνικό Καιάδα.
Εν μέσω ύφεσης, με μισθούς και συντάξεις να μειώνονται και την «επίσημη» ανεργία να ξεπερνά το 25%, ο προϋπολογισμός του 2014, αντί για μείωση, προβλέπει αύξηση των φορολογικών εσόδων! Η κυβέρνηση σχεδιάζει να εισπράξει 1,3 δισ. παραπάνω φόρους μέσα στο 2014 (45,7 δισ. από 44,4 δισ. που ήταν το 2013), με ένταση της φοροληστείας και μπαράζ από παλιά και νέα φοροχαράτσια. Είναι χαρακτηριστικό ότι προβλέπεται αύξηση των φορολογικών εσόδων κατά 2,8%, δηλαδή πολύ μεγαλύτερη από το 0,6% που προβλέπεται να είναι η αύξηση του ΑΕΠ!
Το «πρωτογενές πλεόνασμα» για το οποίο κομπάζει η κυβέρνηση θα προκύψει με:
- φοροαφαίμαξη των μισθωτών και συνταξιούχων που στο 2014 θα πληρώσουν περισσότερους φόρους, αφού για τα εισοδήματα του 2013 θα φορολογηθούν με τη νέα φορολογική κλίμακα που καταργεί το αφορολόγητο και αυξάνει το φορολογικό συντελεστή για τα χαμηλά εισοδήματα (από 10% στο 22%) ενώ τον μειώνει για τα μεγάλα εισοδήματα (από 45% στο 42%),
- φορολογικό στραγγαλισμό των μικροεπαγγελματιών και αυτοαπασχολούμενων που θα φορολογηθούν με 26%, από το πρώτο ευρώ, για τις πρώτες 50.000 ευρώ εισόδημα και 33% για το εισόδημα πάνω από 55.000 €, οδηγούμενοι σε μαζικά λουκέτα και σε αφανισμό,
- νέο φόρο στα ακίνητα που μονιμοποιεί το – «προσωρινό» και «έκτακτο» μας το είχαν πει – χαράτσι της ΔΕΗ, καταργεί το αφορολόγητο του ΦΑΠ και φορτώνει με νέους φόρους τα αγροτεμάχια και τη λαϊκή στέγη,
- κατάργηση φοροαπαλλαγών και φοροελαφρύνσεων, όπως εκπτώσεις φόρου για τα παιδιά, ενοίκια, φροντιστήρια, τόκοι στεγαστικών δανείων κλπ, που για τη λαϊκή οικογένεια μεταφράζονται σε εκτίναξη της φορολογικής επιβάρυνσης.
Σαμαράς και Βενιζέλος έχουν εν μέρει δίκιο, όταν λένε ότι δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα, αφού αυτά που ήδη έχουν ψηφίσει φτάνουν και περισσεύουν για να κάνουν κόλαση τη ζωή των εργαζόμενων.
Και ενώ υλοποιούν μια άνευ προηγουμένου φοροεπιδρομή στους εργαζόμενους, την ίδια στιγμή παρέχουν νέες φοροαπαλλαγές και νέες φοροελαφρύνσεις στο μεγάλο κεφάλαιο. Από το σύνολο των 45,7 δισ. φόρων που προβλέπονται να εισπραχθούν στο 2014, το μεγαλύτερο κομμάτι είναι έμμεσοι φόροι (ΦΠΑ, φόροι κατανάλωσης κλπ) και φόροι φυσικών προσώπων, δηλαδή φόροι που κυρίως βαρύνουν τη λαϊκή οικογένεια ενώ μόνο το 8,5% (3,9 δισ.) θα πληρώσουν οι μεγάλες επιχειρήσεις (ΑΕ, ΕΠΕ)! Για τα νομικά πρόσωπα θα έχουμε μείωση της μέσης φορολογικής τους επιβάρυνσης στο 32,8% μ.ο. από το 40% που ήταν μέχρι σήμερα!
Τα αντίστροφα προβλέπονται για τις πρωτογενείς δαπάνες του προϋπολογισμού (αποδοχές, συντάξεις, κοινωνικές δαπάνες κλπ) που όχι μόνο δεν αυξάνονται όπως οι φόροι, όχι μόνο δεν ακολουθούν την προβλεπόμενη, έστω μικρή, αύξηση του ΑΕΠ (+0,6%) αλλά συνολικά μειώνονται κατά 6,4% σε σύγκριση με το 2013! Επίσης μείωση 18,4% (από 17 δισ. το 2013 στα 13,9 δισ. το 2014) προβλέπεται και στη χρηματοδότηση φορέων κοινωνικής ασφάλισης, νοσοκομείων, ΟΤΑ κλπ. Ειδικότερα:
- Ασφαλιστικά Ταμεία: μείωση της χρηματοδότησης κατά 11,4% (από 12,3 δισ. το 2013, προβλέπονται 10,9 δισ. για το 2014)
- ΕΟΠΥΥ: μείωση 30,1% (από 1,1 δισ. το 2013 στα 0,77 δισ. το 2014)
- Νοσοκομεία: μείωση 32,2% (από 1,6 δισ. το 2013 στα 1,1 δισ. το 2014)
- ΟΤΑ: μείωση 3% (από 3,1 δισ. το 2013 στα 2,9 δισ. το 2014)
Στα παραπάνω να συνυπολογιστούν οι περικοπές που προβλέπονται στα επιδόματα ανεργίας και στα πολυτεκνικά επιδόματα (λόγω αυστηρότερων κριτηρίων) καθώς και η κατάργηση του ΕΚΑΣ για χαμηλοσυνταξιούχους κάτω των 65 ετών, ενώ παραπέρα μειώσεις προβλέπονται και στα κονδύλια του υπουργείου Παιδείας που από 4,9 δισ. το 2013 πέφτουν στα 4,6 δισ. για το 2014.
Όσον αφορά το χρέος, στο όνομα του οποίου ξετυλίγεται αυτή η βάρβαρη πολιτική, ο προϋπολογισμός εμφανίζει για το 2014 μια ελάχιστη μείωση και σαν ποσοστό του ΑΕΠ (174,8 % από 175,5% πέρυσι) και σε απόλυτα νούμερα (320 δισ. από 321 δισ. το 2013). Που και πάλι όμως είναι πολύ πιο πάνω από τα προ μνημονίων επίπεδα (239,7 δισ. ήταν στα τέλη του 2007), κάνοντας φανερό οτι, παρά τα «κουρέματα» και τις «επιμηκύνσεις», το χρέος συντηρείται και διαιωνίζεται ως βασικό εργαλείο διαιώνισης της εξάρτησης και αφαίμαξης του λαού και της χώρας από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Η κυβέρνηση τον παρουσιάζει σαν ένα προϋπολογισμό «εξόδου από την κρίση» αλλά για τους εργαζόμενους θα σημάνει παραπέρα βύθιση στην εξαθλίωση, παραπέρα φτωχοποίηση και χρεοκοπία. Η «επιβράδυνση της ύφεσης», η «ανάταξη της οικονομίας», το «πρωτογενές πλεόνασμα» και η «επιστροφή στην ανάπτυξη» που επικαλούνται ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν είναι τίποτα άλλο παρά το προκάλυμμα μιας αντιλαϊκής πολιτικής που μέσα στο 2014 θα δυναμώσει και θα κλιμακωθεί. Στόχος και αυτού του προϋπολογισμού δεν είναι η «επανεκκίνηση» της οικονομίας, όπως ισχυρίζεται η κυβερνητική προπαγάνδα, αλλά η χειροτέρευση των όρων ζωής της εργατικής τάξης, η συμπίεση του λαϊκού εισοδήματος, η κατεδάφιση δικαιωμάτων και καταχτήσεων, η σύνθλιψη του βιοτικού επιπέδου των εργαζόμενων, η παραχώρηση νέων πεδίων κερδοφορίας στο κεφάλαιο, η αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου από «τους κάτω» προς «τους πάνω», από «τους μέσα» προς «τους έξω». Ο λαός και οι εργαζόμενοι έχουν κάθε λόγο να τον «εκτροχιάσουν» με τους αγώνες τους.
