Άρθρο από την Προλεταριακή Σημαία (φύλλο 896)
Με το νομοσχέδιο-τερατούργημα να βρίσκεται ήδη στη Βουλή, η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει τον αντεργατικό της «οδοστρωτήρα», έχοντας μάλιστα εξαγγείλει και τη συνέχειά του με νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο! Είναι τέτοιες οι δεσμεύσεις της στο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο που δεν έχει την πολυτέλεια να καθυστερήσει την αντιλαϊκή επίθεσή της και παρόλο που δεν πείθουν τα επιχειρήματά της περί αναγκαίου «εκσυγχρονισμού», «εκδημοκρατισμού» κ.λπ. Εξάλλου, οι διατάξεις του αντεργατικού νομοσχεδίου έχουν ως βασικό τους στόχο το χτύπημα κάθε δυνατότητας οργανωμένης εργατικής απάντησης, το χτύπημα της απεργίας, το χτύπημα των σωματείων, στοιχείο κρίσιμο για να συνεχίσει ανεμπόδιστα το σύστημα ην επίθεσή του. Δεν είναι τυχαίο ότι η κυβέρνηση έτρεξε σαν έτοιμη από καιρό να συμπληρώσει το τερατούργημα με διατάξεις που κάνουν σφοδρότερο το χτύπημα στο δικαίωμα στην απεργία. Η κυβέρνηση και το σύστημα που υπηρετεί γνωρίζουν πολύ καλά ότι η πολιτική τους γεννά και θα συνεχίσει να γεννά αντιδράσεις και αντιστάσεις, γι’ αυτό και προετοιμάζονται κατάλληλα.
Όμως το σύστημα γνωρίζει επίσης ότι έχει πολύτιμη βοήθεια στην επιβολή της αντεργατικής πολιτικής του. Από τις υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, και τους κούφιους λεονταρισμούς του ΠΑΜΕ, μέχρι την υποτιθέμενη αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν όλοι τους συμβάλει στην καθυστέρηση της συγκρότησης των εργατικών αντιστάσεων, ενώ ακόμη και τώρα που η εργατική οργή εκδηλώθηκε μαζικά με την απεργία στις 10 Ιούνη, συνεχίζουν στην ίδια ρότα.
Το ομόθυμο ξεπούλημα της απεργίας στις 3 Ιούνη ήταν ένα σαφέστατο δείγμα, αλλά δεν ήταν το μοναδικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει, απροκάλυπτα πλέον, να μετατρέψει τις κινητοποιήσεις ενάντια στο νομοσχέδιο σε προεκλογική του καμπάνια, ενώ ήταν φανερό ότι από την πρώτη στιγμή αυτός ήταν ο στόχος του. Τις τελευταίες μέρες περισσεύει ο «ρεαλισμός» της υποταγής, η «διαπίστωση» ότι είναι αναπόφευκτη η ψήφιση του νομοσχεδίου και επομένως η «μόνη λύση» είναι να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και να το καταργήσει. Ακόμη πιο απροκάλυπτος, ο Κυρίτσης του ΣΥΡΙΖΑ έφτασε στο σημείο, τρεις μέρες πριν την απεργία, να «τουιτάρει» ότι «το εργασιακό νομοσχέδιο του χατζιδακη μαθηματικά θα ψηφιστεί όσο μαζική και αν είναι η απεργία», υπονομεύοντας ανοιχτά την απεργία και τη συνέχεια του αγώνα που πρέπει να δοθεί. Προφανώς, θέλουν να ξεχάσουμε τα έργα και τις ημέρες του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και τις αντεργατικές διατάξεις που ψήφισε, δρομολογώντας σημαντικές πτυχές του τωρινού νομοσχεδίου όπως είναι το χτύπημα της απεργίας και ο κρατικός έλεγχος στα σωματεία.
Αλλά και το ΚΚΕ δεν πάει πίσω σε κοινοβουλευτική πλειοδοσία. Φαίνεται δεν ήταν αρκετές οι κοινοβουλευτικές αυταπάτες με το σχέδιο νόμου που κατέθεσε το προηγούμενο διάστημα, γι’ αυτό και επιστρατεύτηκε και το... ευρωκοινοβούλιο! «Τον αντεργατικό χαρακτήρα των Οδηγιών της ΕΕ, που υλοποιεί η κυβέρνηση της ΝΔ προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων και σε βάρος των εργαζομένων, αναδεικνύει η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ με Ερώτηση που κατέθεσαν οι ευρωβουλευτές του Κόμματος Κώστας Παπαδάκης και Λευτέρης Νικολάου-Αλαβάνος προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή» όπως περιγράφει ο Ριζοσπάστης. Είναι τέτοιος ο ρεφορμιστικός ζήλος του ΚΚΕ που ζητάει να τοποθετηθούν επί του νομοσχεδίου αυτοί που το υπαγόρευσαν, αυτοί που εδώ και τέσσερις δεκαετίες επιβάλλουν το ξεζούμισμα του ελληνικού λαού!
Έχει και όλους αυτούς, λοιπόν, να αντιμετωπίσει το εργατικό κίνημα. Αυτούς που τον έχουν χορτάσει στις διαβεβαιώσεις ότι το νομοσχέδιο «θα μείνει στα χαρτιά», «θα καταργηθεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ» και άλλα παρόμοια. Αυτούς που έχουν νομιμοποιήσει εδώ και δεκαετίες την κρατική παρέμβαση στα συνδικάτα και το εργατικό κίνημα. Αυτούς που έχουν συμβάλει στην προώθηση της αντεργατικής επίθεσης, είτε από κυβερνητικές θέσεις (ΣΥΡΙΖΑ) είτε από ηγετικές θέσεις στο συνδικαλιστικό κίνημα (ΚΚΕ).
Σήμερα, που η επίθεση είναι σε πλήρη εξέλιξη, δεν χωράει κανένας εφησυχασμός. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να περιμένουν σαν πρόβατα επί σφαγή, δεν μπορούν να ελπίζουν σε επίδοξους σωτήρες. Τέτοιοι ούτε υπήρξαν ούτε πρόκειται να υπάρξουν. Η ανατροπή του νομοσχεδίου προϋποθέτει την πλατιά ενεργοποίηση των εργαζομένων, προϋποθέτει να πάρουν την υπόθεση του αγώνα στα δικά τους χέρια και να κλιμακώσουν τις αντιστάσεις τους. Οι επόμενες μέρες μέχρι την ψήφιση του νομοσχεδίου πρέπει να είναι ημέρες συνέχισης της απεργιακής μάχης. Αυτό πρέπει να απαιτήσουν οι εργαζόμενοι και αυτό πρέπει να θέσουν οι αγωνιστικές δυνάμεις μέσα στο κίνημα.
