Σε νέες δηλώσεις, που υποδεικνύουν τις διαθέσεις του εφόσον αναλάβει τα κυβερνητικά ηνία, προχώρησε ο Κ. Μητσοτάκης κατά την ομιλία του σε εκδήλωση του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών με θέμα «Ελλάδα 2021 – Ατζέντα για την ελευθερία και την ευημερία». Συγκεκριμένα, αναφερόμενος στην κατάσταση που επικρατεί στα Εξάρχεια, τόνισε: « […] Η κατάσταση έχει ξεφύγει τελείως. Φτάσαμε στο σημείο εγκληματικές ομάδες όχι μόνον να οπλοφορούν, αλλά και να αφοπλίζουν άνδρες των Σωμάτων Ασφαλείας. Το άβατο των Εξαρχείων έχει κάνει τη ζωή αβίωτη στους πολίτες της περιοχής […]».
Συνέχισε λέγοντας ότι «Με κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας τα άβατα τελειώνουν» και πρόσθεσε: «Όπως τελειώνει και το άσυλο εγκληματικότητας στα πανεπιστήμια. Το άσυλο δεν θα αλλάξει, θα καταργηθεί αμέσως μόλις αναλάβουμε τη διακυβέρνηση. Όπως θα καταργηθεί και ο νόμος Παρασκευόπουλου, που απελευθέρωσε εκατοντάδες εγκληματίες. Αμέσως θα γίνει διαχωρισμός ποινικών και τρομοκρατών και θα λειτουργήσουν φυλακές υψίστης ασφαλείας. Και στις γειτονιές θα επιστρέψει η ασφάλεια. Με την επανίδρυση της Ομάδας ΔΕΛΤΑ και την ενίσχυση της ομάδας ΔΙΑΣ και στοχευμένες δράσεις σε περιοχές υψηλής παραβατικότητας […]».
Πρόκειται για δηλώσεις-συνέχεια των εικόνων που κατακλύζουν τα μίντια τις τελευταίες μέρες, στις οποίες τα ΜΑΤ κάθε βράδυ «δίνουν μάχη με τις φλόγες» στην Πατησίων και οι «οργισμένοι κάτοικοι των Εξαρχείων απαιτούν ασφάλεια εδώ και τώρα». Συνέχεια, εν ολίγοις, της τρομοϋστερίας, που καλλιεργείται επιμελώς από το ντόπιο κεφάλαιο και τους εκπροσώπους του, στην προσπάθειά τους να κρατήσουν το λαό «στον γύψο». Αν, λοιπόν, από τη μία, ο α/α χώρος, εκμεταλλευόμενος την κινηματική νηνεμία και το κενό της Αριστεράς, πολλαπλασιάζει τα αδιέξοδα και ξένα προς το λαό «ντου στους μπάτσους», από την άλλη πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ, από κυβερνητική θέση, τα αξιοποιεί για να εντείνει τα μέτρα «έκτακτης ανάγκης και αστυνόμευσης». Αυτό φάνηκε από τις προσαγωγές και την εισβολή στις καταλήψεις προσφύγων, για τις οποίες έδωσε εντολή ως απάντηση στα «ντου».
Όλα αυτά είναι «λουκούμι» για τη ΝΔ, που δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω και πασχίζει να κλειδώσει το δημοσκοπικό της προβάδισμα στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές. Πολλώ, δε, μάλλον, δεδομένου ότι γνωρίζει πού «χάνει» και πού «κερδίζει» σε αυτόν τον προεκλογικό αγώνα… Γιατί, παρά την τεράστια πίστη που δηλώνει ο Κ. Μητσοτάκης στο καπιταλιστικό–ιμπεριαλιστικό σύστημα, υπάρχουν εδώ και καιρό ζητήματα που προκαλούν «αναταράξεις» στις σχέσεις του με τους ιμπεριαλιστές και δη τους Αμερικάνους. Βασική εκ των οποίων υπήρξε η καθ’ όλο το προηγούμενο διάστημα επιρροή στο εσωτερικό της ΝΔ των διαθέσεων μερίδων της ντόπιας αστικής τάξης να κρατήσει «σκληρή στάση» στα λεγόμενα «εθνικά ζητήματα» (Μακεδονικό, Ελληνοτουρκικά, Κυπριακό), προς διεκδίκηση πιο αναβαθμισμένης θέσης και ρόλου. Η στάση αυτή έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της εικόνας αφενός μίας πλήρως συμμορφωμένης –στους ιμπεριαλιστές– κυβέρνησης, αφετέρου μίας «ανυπάκουης» αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Συνεπώς, ο Μητσοτάκης γνωρίζει καλά ότι η πλήρης ευθυγράμμιση του ΣΥΡΙΖΑ με τις απαιτήσεις των ιμπεριαλιστών τόσο στο οικονομικό όσο και στα γεωπολιτικό μνημόνιο φθείρει την πολιτική επιρροή της ΝΔ στο εσωτερικό της χώρας, εις βάρος της πιθανότητας να αναρριχηθεί στην κυβερνητική εξουσία. Έτσι, σε αντιστάθμισμα της «ανυπακοής» της, πλειοδοτεί στους όρκους τόσο για ένταση της εξάρτησης και ιδιαίτερα από τους Αμερικάνους (βλ. στήριξη Γουαϊδό στη Βενεζουέλα και βολές για στάση Τσίπρα) όσο και για συνεπή υπηρέτηση της πολιτικής «τα πάντα στο κεφάλαιο» (βλ. πρόταση για ιδιωτική ασφάλιση στην Υγεία).
Εν προκειμένω, και ενώ εντείνονται οι αντιπολιτευτικές κορόνες του ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. σκάνδαλο Novartis), δεν θα μπορούσε παρά να πλειοδοτεί και στις εγγυήσεις ασφάλειας που θα κατοχυρώσει, συντρίβοντας «άβατα», «ανομία», Άσυλο. Έχουν, άλλωστε, προηγηθεί οι αντιδράσεις της ΝΔ για τις άδειες στον Κουφοντίνα (νόμος Παρασκευόπουλου), τις οποίες συμμερίζονται πλήρως οι ΗΠΑ… Με τον τρόπο αυτό ελπίζει ότι θα ενισχύσει τη θέση της στις «προτιμήσεις» ιμπεριαλιστών και κεφαλαίου σε σχέση με τη σημερινή κυβέρνηση, καθώς η παρατεταμένη θέση στην αντιπολίτευση θα δημιουργούσε σοβαρούς τριγμούς σε έναν βασικό πυλώνα του συστήματος στη χώρα.
Επιπλέον, βρίσκει ευκαιρία να ταυτίσει κουκουλοφόρους, αγωνιζόμενους φοιτητές και διωκόμενους… Σκορπίζοντας, δηλαδή, μπόλικη σύγχυση για το τι σημαίνει αγώνας στις γειτονιές και τους χώρους σπουδών, που καμία σχέση δεν έχει με τις δράσεις μικροαστικής αδημονίας του α/α χώρου, στρώνει το έδαφος για την παγίωση ενός νέου, πιο αντιδραστικού θεσμικού πλαισίου διώξεων και συγχρόνως μιας πιο «σκληρής» πρακτικής καταστολής.
Μιλάμε, προφανώς, για πραγματικό κίνδυνο. Γιατί, στο πλαίσιο ενός ρευστού πολιτικού σκηνικού, σε σταθερά ωστόσο δεξιά κατεύθυνση, εν καιρώ όξυνσης της φασιστικοποίησης και περιστολής των δημοκρατικών δικαιωμάτων, η πολιτικολογία ενάντια στα «άκρα», την αριστερά και τους κομμουνιστές, για την ανάγκη «φυλακών υψίστης ασφαλείας» και επαναφοράς των λαομίσητων ΔΕΛΤΑδων μετατρέπεται σε προεκλογική, προς υλοποίηση δέσμευση. Βέβαια, το αν και πώς αυτή θα υλοποιηθεί έγκειται στο σχεδιασμό ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.
Όχι μόνο, όμως. Θα κριθεί από την προετοιμασία – ετοιμότητα – οργάνωση του λαού, της νεολαίας, των εργαζομένων ενάντια στα νέα σχέδια φίμωσης και καταστολής τους.
Και εδώ, η αδράνεια της Αριστεράς για την όρθωση του αναστήματός της απέναντι σε τέτοιου τύπου δηλώσεις, οι ευθύνες της για την αποδοχή από μερίδα κόσμου της πολιτικής των «περισσότερων κλομπ» σαν αναγκαίας, «κόντρα στην ακυβερνησία», το ήδη πολύμηνο αλληθώρισμά της μπροστά στις καρέκλες των Δήμων, που εκφράζεται και σε επίπεδο δρόμου (βλ. απουσία σε διαδηλώσεις όπου η ίδια καλεί!), είναι σοβαρά ζητήματα. Εξίσου σοβαρή η ανάγκη να ενισχυθεί η κατεύθυνση της Αντίστασης και της Αναμέτρησης.
