• Για τα πολιτικά δεδομένα που οδήγησαν τον Απρίλη του 2012 στη συγκρότηση της Πρωτοβουλίας για την Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία (ΠΑΑΣ) και στη συνέχεια, στη συγκρότηση της Λαϊκής Αντίστασης-Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας, τον Οκτώβρη του 2013, έχουμε αναφερθεί κατ’ επανάληψη τα τελευταία χρόνια.
Επιγραμματικά να αναφέρουμε: Διαπιστώναμε, από το 2008 κιόλας, τα στοιχεία διαμόρφωσης μίας διαδρομής στα πλαίσια δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς με κατεύθυνση τα λεγόμενα «μεταβατικά προγράμματα», και τη δημιουργία «υγειονομικών ζωνών» οι οποίες δυσκόλεψαν σε σημαντικό βαθμό την υπόθεση της κοινής δράσης που θέλαμε να υπηρετήσουμε. Αυτό ενισχύεται κι από την υποκειμενική αδυναμία μας να ευνοήσουμε ένα διαφορετικό συσχετισμό στο πλαίσιο της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και να συσπειρώσει γύρω της ένα πλατύ αγωνιστικό δυναμικό, τέτοιο που να μπορεί να θέσει την κατεύθυνση της κοινής δράσης και την κατεύθυνση της οικοδόμησης Μετώπου Αντίστασης και Διεκδίκησης.
Τα παραπάνω ξεκαθάρισαν κατά την περίοδο των αγώνων που ξέσπασαν ενάντια στα μνημόνια, στις μεγάλες απεργιακές μάχες και ιδιαίτερα στις πλατείες. Την περίοδο εκείνη τα πάντα έπρεπε να υποταχθούν στη λογική των συνελεύσεων και της «αμεσοδημοκρατίας», όπου η έννοια της Αριστεράς (και ιδιαίτερα της κομμουνιστικής) ήταν έως και υπό διωγμό. Η υποταγή στα αντιοργανωτικά, απολιτικά χαρακτηριστικά που έχει επιβάλει στο λαό η αστική κυριαρχία παρουσιάζεται ως δήθεν ευελιξία και ως δήθεν υπηρέτηση της ανάγκης για πλατιά δουλειά στο λαό. «Ευελιξία» που μετά από λίγο καιρό σαρώθηκε από το ΣΥΡΙΖΑ, τις εκλογικές αυταπάτες και την προοπτική της κυβερνητικής του ανέλιξης.
Στη βάση αυτών των εξελίξεων, εκτιμήσαμε πως κάποια ζητήματα έπρεπε να τεθούν άμεσα στο κίνημα:
- Η ανάγκη της μαζικής πάλης ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, τον ιμπεριαλισμό και την εξάρτηση.
- Η ενίσχυση της αντιιμπεριαλιστικής κατεύθυνσης και της διεθνιστικής αλληλεγγύης.
- Η αναγκαιότητα ανάδειξης πλαισίου στόχων για την ανατροπή της επίθεσης.
Αυτά ακριβώς τα ζητήματα κατέθεσε η οργάνωσή μας με την πρωτοβουλία που πήρε τον Οκτώβρη του 2011 με την Πρόταση Μετωπικού Συντονισμού Κοινής Δράσης και Αγώνα. Το αποτέλεσμα αυτής της πρότασης ήταν η συγκρότηση της (ΠΑΑΣ) με τη συμμετοχή του Μ-Λ ΚΚΕ και ανένταχτων αγωνιστών, η οποία στη συνέχεια μετεξελίχθηκε σε Λαϊκή Αντίσταση-ΑΑΣ.
• Από την ίδρυσή της μέχρι τώρα, η δράση της ΛΑΪΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ – ΑΑΣ βγάζει ένα θετικό πρόσημο. Ιδιαίτερα αν συγκριθεί με αλλά εγχειρήματα που επιχειρήθηκαν στο παρελθόν. Τόσο όσον αφορά στη διάρκειά της, όσο και στο ζήτημα των απόψεων που εκφράζει σε αρκετά θέματα, στις όποιες πρωτοβουλίες πήρε, αλλά ακόμη και στη λειτουργία της, σε σχέση πάντα με τα προηγούμενα.
Όμως, για να είμαστε ειλικρινείς, μια τέτοια αξιολόγηση δεν θα πρέπει να αφορά μόνο τη σύγκριση με το παρελθόν (και σε άλλες συνθήκες, πολιτικές και κινήματος), αλλά θα πρέπει να αφορά και το αν και πόσο ανταποκρίθηκε το εγχείρημα στους στόχους που έθεσε όταν ξεκίνησε. Κι εδώ υπάρχουν πολλά που πρέπει να επισημανθούν.
• Το εγχείρημα της ΛΑΪΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ – ΑΑΣ βρέθηκε αντιμέτωπο με την ταχύτατη τροποποίηση των πολιτικών δεδομένων –διεθνώς και εσωτερικά, γεγονός που κλόνισε βεβαιότητες, απαίτησε προσαρμογές και τροποποιήσεις, και αναπόφευκτα όξυνε υπαρκτές αντιθέσεις μεταξύ των δυνάμεων που στήριζαν τη συνεργασία.
Η ΛΑΪΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΑΣ καλέστηκε να δράσει, να παραγάγει άποψη και να πάρει πρωτοβουλίες σε ένα περιβάλλον με έντονη ρευστότητα από την όξυνση όλων των αντιθέσεων και των ανταγωνισμών των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Με τα πολεμικά μέτωπα σε Ουκρανία και Συρία σε πλήρη εξέλιξη και με ολοφάνερη σ’ αυτά την αντιπαράθεση ΗΠΑ-Ρωσίας. Με την εκλογή Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ, που τροφοδότησε παραπέρα τη ρευστότητα και την αβεβαιότητα. Με τους τριγμούς και τα αδιέξοδα στο λεγόμενο ευρωπαϊκό οικοδόμημα της ΕΕ. Είχαμε το BREXIT. Είχαμε την όξυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, σαν απότοκο της παρόξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην περιοχή. Αλλά και την ωμή καταπάτηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων των λαών, την ένταση και την αναβάθμιση της κρατικής και ιμπεριαλιστικής τρομοκρατίας, τα διάφορα «έκτακτα μέτρα» και τη φασιστικοποίηση στην ημερήσια διάταξη. Οι αντιδραστικές αυτές εξελίξεις συνοδεύονται από τη μεγάλη εξάπλωση της ανεργίας και της φτώχειας, αλλά και το μεγάλο προσφυγικό κύμα.
Η σταθεροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ σε, αποδεκτή από ιμπεριαλιστές και ντόπιο κεφάλαιο, λύση αστικής διαχείρισης μπορεί να αποκάλυψε τη μεγάλη απάτη των διακηρύξεών του για «μια κυβέρνηση της Αριστεράς που θα καταργούσε με ένα νόμο και ένα άρθρο τα μνημόνια», αλλά έστρωσε το δρόμο του συμβιβασμού, της υποταγής, διαμορφώνοντας και δεδομένα στα πλαίσια του κινήματος αυτά τα τελευταία χρόνια (κινηματική αδράνεια, απογοήτευση, αποσυγκρότηση, υποταγή στο εφικτό, κ.λπ.).
• Σε αυτό το πολιτικό περιβάλλον μια σειρά ζητημάτων που σχετίζονται με τις απαιτήσεις της παρέμβασης, τη φυσιογνωμία και τα χαρακτηριστικά της Λαϊκής Αντίστασης-ΑΑΣ δεν προσδιορίζονται στα ιδρυτικά της κείμενα. Δεν θα μπορούσε, άλλωστε, να ήταν διαφορετικά, αφού, πάρα τη γενική συμφωνία που αυτά εκφράζουν, οι δυο εκκινούσες δυνάμεις έχουν διαφορετική άποψη για τη φυσιογνωμία και τα χαρακτηριστικά της συνεργασίας, για την ανάγκη που τη γέννησε, για το κενό που καλείται να καλύψει, για το ρόλο που οφείλει να διαδραματίσει, για τον τρόπο που θα προωθεί τα καθήκοντά της και θα υλοποιεί τους διακηρυγμένους στόχους της.
Μάλιστα, πολλές φορές, η γενική συμφωνία που καταγράφεται σε αυτά “απολάμβανε” διττή ερμηνεία που λειτουργούσε παραλυτικά στη δράση της Συνεργασίας, κεντρικά και κυρίως τοπικά.
Ζητήματα όπως η εξειδίκευση της πολιτικής γραμμής, η σχέση των εκκινουσών δυνάμεων με το εγχείρημα της ΛΑΪΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ – ΑΑΣ, η σχέση γραμματείας-σχημάτων, η λειτουργία των οργάνων και –κυρίως– των σχημάτων, ο πολιτικός διάλογος, η τακτική, η από κοινού δράση με άλλες δυνάμεις, δεν αντιμετωπίζονταν ουσιαστικά, αν και απαιτούσαν άμεσα αποσαφήνιση, συγκεκριμενοποίηση, ανάπτυξη, εμπλουτισμό, εμβάθυνση. Δηλαδή, παρέμεναν (και παραμένουν) ανοιχτά ως προς τη διαμόρφωσή τους.
• Τον Ιούλη του 2017 έγινε στην Αθήνα το Πανελλαδικό Συντονιστικό της ΛΑΪΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ – ΑΑΣ. Σε εκείνη την πανελλαδική συνάντηση συμμετείχαν εκπρόσωποι σχημάτων της ΛΑ-ΑΑΣ από την Αθήνα, τον Πειραιά, τη Θεσσαλονίκη, τα Γιάννενα, τη Λαμία, την Ξάνθη, τη Σάμο, την Ικαρία, τα Χανιά, το Ηράκλειο, την Πάτρα, το Ξυλόκαστρο, τα Τρίκαλα, το Βόλο και την Ηγουμενίτσα.
Στο ντοκουμέντο του Πανελλαδικού Συντονιστικού αποτυπώνεται με ξεκάθαρο τρόπο η συμβολή μας στην συνέχιση του εγχειρήματος της ΛΑΪΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ – ΑΑΣ. Στον πρόλογο της απόφασης φαίνεται το εύρος και η σοβαρότητα των ζητημάτων που τέθηκαν:
«Ανοίχθηκε διάλογος για τα ζητήματα στα οποία παρουσιάστηκαν διαφοροποιήσεις και διαφωνίες (για τις πολιτικές εκτιμήσεις σχετικά με την εξέλιξη του ενδο-ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού και κύρια μεταξύ ΗΠΑ-Ρωσίας και ΗΠΑ-Κίνας και Γερμανίας, τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, την κατεύθυνση της πάλης της ΛΑ-ΑΑΣ ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση, την καπιταλιστική εκμετάλλευση και τις λεγόμενες “συνδιαχειριστικές λύσεις”, τα ζητήματα ανάληψης πρωτοβουλιών ή συμμετοχής σε πρωτοβουλίες, και τη δράση της ΛΑ-ΑΑΣ σε μέτωπα πάλης που ανοίγει η επίθεση του ιμπεριαλισμού, του κεφαλαίου και της κυβέρνησης, ενάντια στους εργαζόμενους και στο λαό, την εκτίμηση της ΛΑ-ΑΑΣ απέναντι στην κατάσταση που επικρατεί στα σωματεία και στα συνδικάτα και της σχέσης της μ’ αυτά, την κοινή δράση και τις απευθύνσεις της ΛΑ-ΑΑΣ σε άλλες πολιτικές δυνάμεις και συλλογικότητες, για συγκεκριμένα κάθε φορά ζητήματα, τη λειτουργία της ΛΑ-ΑΑΣ, το ρόλο της Γραμματείας, των συνελεύσεων και των τοπικών σχημάτων και τη σχέση μεταξύ τους».
Στη συνεδρίαση εκείνη αποφασίστηκε (με δική μας έντονη και επίμονη παρέμβαση) το άνοιγμα προσυσκεψιακού πολιτικού διαλόγου και προσδιορίστηκε η πραγματοποίηση της 2ης Πανελλαδικής Σύσκεψης όλου του δυναμικού της ΛΑ-ΑΑΣ, η οποία έγινε στις 10-11 Μάρτη του 2018 στην Αθήνα.
Η πολιτική απόφαση της 2ης Πανελλαδικής Σύσκεψης της ΛΑ-ΑΑΣ επικεντρώθηκε στα παρακάτω ζητήματα:
α) Στα ελληνοτουρκικά: «Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα η αποτροπή των κινδύνων και περιπετειών που εγκυμονούνται είναι υπόθεση της κοινής πάλης των λαών της Ελλάδας, της Τουρκίας, και της Κύπρου, ενάντια στα σχέδια των ιμπεριαλιστών και στην πολιτική των κυρίαρχων τάξεων στις χώρες τους. Οι λαοί της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Κύπρου πρέπει να αντιταχθούν στον εθνικισμό και στην πολιτική υποτέλειας στον ιμπεριαλισμό. Να εναντιωθούν σε σχέδια αλλαγής συνόρων και αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων. Να εναντιωθούν στους πολέμους και στις ξένες επεμβάσεις. Να δουλέψουν για τη δημιουργία ενός αντιιμπεριαλιστικού – αντιπολεμικού μετώπου των λαών. Ο λαός μας καλείται να αναπτύξει ένα στιβαρό αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, θέτοντας στην πρώτη γραμμή πάλης την ειρήνη και τη φιλία των λαών, την καταδίκη των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων, του εθνικισμού, του φασισμού, ρατσισμού και του αλυτρωτισμού».
β) Στο εργατικό κίνημα: «Η ισχυροποίηση της κατεύθυνσης να πάρουν οι εργαζόμενοι την υπόθεση της ζωής τους και του αγώνα στα χέρια τους κόντρα στους ελιγμούς και τα ξεπουλήματα των αστικών και ρεφορμιστικών συνδικαλιστικών ηγεσιών. Αποτελεί ανάγκη η αντιπαράθεση στη γραμμή της ταξικής συνεργασίας και της υποταγής, του εξωραϊσμού του αστικού κράτους και της καπιταλιστικής διαχείρισης….Απαιτείται η πιο έγκαιρη κεντρική πολιτική προετοιμασία της ενόψει των νέων μέτρων ώστε τα σχήματα της ΛΑ-ΑΑΣ να κινητοποιηθούν και να παλέψουν χωρίς να «περιμένουν» -την καθόλου δεδομένη πλέον- εθιμοτυπική κίνηση διαμαρτυρίας των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ απέναντι σε αυτά. Να κινητοποιηθούν και να παλέψουν με όρους και μορφές που τα ίδια προφανώς θα κρίνουν στις εργατικές και λαϊκές γειτονιές των αστικών κέντρων και σε όλη τη χώρα, επιδιώκοντας την ευρύτερη δυνατή συμμετοχή κόσμου και δυνάμεων στις κινητοποιήσεις αυτές».
γ) Για τα σχήματα: «…τα σχήματά της να είναι όργανα που θα συγκροτούνται στη βάση της ουσιαστικής κάθε φορά συμφωνίας και θα δρουν με σκοπό να ενισχύσουν και να δώσουν ένα αριστερό αγωνιστικό προσανατολισμό στην πάλη του λαού και της νεολαίας της περιοχής τους. Να έχουν τη δική τους υπόσταση και λειτουργία, με ταχτικές, δικές τους,ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες που θα εξασφαλίζουν τη δυνατότητα συμμετοχής, λόγου και άποψης στους αγωνιστές που συμμετέχουν στα σχήματα ή αναφέρονται στη Συνεργασία και θέλουν να την παρακολουθούν. Να έχουν την ικανότητα να προωθούν ουσιαστικά, και όχι απλά να «αναπαράγουν» με ένα τυπικό τρόπο τις γενικές κατευθύνσεις πάλης της ΛΑ-ΑΑΣ αλλά με ένα ζωντανό τρόπο εξειδικεύοντας τες στις συνθήκες της περιοχής που δρουν. Εφοδιασμένα με τους άξονες πάλης της ΛΑ-ΑΑΣ, να τους αναπτύσσουν με συγκεκριμένο τρόπο ώστε να αναδείξουν λαϊκά προβλήματα και πολιτικά ζητήματα, γενικά και τοπικά, να παρέμβουν σε αυτά, να πάρουν πρωτοβουλίες γι’ αυτά και να βοηθήσουν στην ανάπτυξη μαζικής λαϊκής δράσης και κινητοποίησης γύρω απ’ αυτά».
δ) Για την κοινή δράση: «Με την άμεση συμμετοχή στα μέτωπα πάλης του λαού, απ’ τα πιο μεγάλα έως τα πιο μικρά, με την κοινή δράση και το συντονισμό -για συγκεκριμένα κάθε φορά ζητήματα- να ανοίγουμε με τη πολιτική και την πρακτική της ΛΑ-ΑΑΣ τον δρόμο της προσέλκυσης δυνάμεων στο μαζικό αγώνα και της συσπείρωσης νέων δυνάμεων γύρω της. Σε μια τέτοια πορεία και δυναμική, θα αντλεί εμπειρίες η ΛΑ-ΑΑΣ και θα βγάζει και το παραπέρα προχώρημα της δράσης της».
• Η ΛΑΪΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΑΣ, παρά τις αδυναμίες, τις ολιγωρίες, τις διαφορετικές ταχύτητες, τις σοβαρές πολίτικες αντιθέσεις των εκκινουσών δυνάμεων, προσπάθησε να θέσει στο κίνημα την κατεύθυνση της αντίστασης και της πάλης, και τους όρους συγκρότησης αυτής της πάλης που είναι αναγκαία για το λαό και τη νεολαία. Σε μια σειρά περιπτώσεις πήγε κόντρα στο ρεύμα του συμβιβασμού, των αυταπατών και του κυβερνητισμού, και επεδίωξε να δημιουργήσει όρους πάλης και χειραφέτησης των λαϊκών μαζών από τους εκβιασμούς και τους μονόδρομους του ιμπεριαλιστικού-καπιταλιστικού συστήματος.
Ανέπτυξε πανελλαδικές καμπάνιες για την ΑΠΟΧΗ από το δημοψήφισμα του 2015, για το δικαίωμα στην ασφάλιση και την υγεία-περίθαλψη, για την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Διοργάνωσε σειρά δικών της εκδηλώσεων-συζητήσεων με θέματα αντιιμπεριαλιστικά, που αναφέρονταν στις κρίσιμες εξελίξεις στην Ουκρανία, στην Κύπρο, στην εκλογή του Τραμπ, στον πόλεμο στη Συρία και την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, ενάντια στις αμερικάνικες βάσεις στη Σούδα. Συμμετείχε αγωνιστικά στη λαϊκή πάλη ενάντια στα μέτρα του δεύτερου μνημονίου, ενάντια στο κλείσιμο της ΕΡΤ, ενάντια στα αντιαγροτικά μέτρα, ενάντια στη διαπραγμάτευση υποταγής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με την τρόικα, ενάντια στο τρίτο μνημόνιο, ενάντια στον αντιασφαλιστικό νόμο, ενάντια στο πολυνομοσχέδιο της τρίτης αξιολόγησης. Στήριξε δραστήρια τις κινητοποιήσεις ενάντια στην επίσκεψη Ομπάμα, την επίσκεψη Κέρι, την επίσκεψη Μακρόν και Μέρκελ, τις διαδηλώσεις της επετείου του Πολυτεχνείου, τις διαδηλώσεις αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό (με μελανό σημείο την απουσία της Συνεργασίας από τις κινητοποιήσεις ενάντια στην επίσκεψη Νετανιάχου) και άλλες αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις, καθώς, επίσης, και στις αντιφασιστικές διαδηλώσεις για την δολοφονία του Φύσσα και την καταγγελία των αντιδημοκρατικών μέτρων και της κρατικής τρομοκρατίας. Η λειτουργία του ιστολογίου της και ο πολιτικός διάλογος στα πλαίσιά του αποτελούν σοβαρή κατάχτηση, αν και μετά τη 2η Πανελλαδική Σύσκεψη η συμμετοχή έχει ατονήσει.
Στα αρνητικά σημεία καταγράφεται (και με ιδιαίτερη βαρύτητα) η αδυναμία της Συνεργασίας να παρέμβει στις δολοφονικές καταστροφές στη Μάντρα και στο Μάτι, παρά τις προτάσεις της οργάνωσής μας, η οποία τελικά αναγκάστηκε να παρέμβει μόνη της.
• Όσον αφορά το πολιτικό πλαίσιο των πρωτοβουλιών, αλλά και των όποιων δραστηριοτήτων της ΛΑΪΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ – ΑΑΣ, επισημαίνουμε εκείνες ενάντια στα αποτελέσματα της πολεμικής δράσης του ιμπεριαλισμού, των συνεπειών για τους λαούς και των κινδύνων που γεννά.
Στην πλευρά που αφορά την αντικαπιταλιστική πάλη (αλλά και την αντισυνδιαχειριστική) που συνδέεται με τα εργασιακά, την πάλη για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, τα εργατολαϊκά προβλήματα στις γειτονιές, αν εξαιρέσουμε την πρωτοβουλία για την υγεία και τις κεντρικές παρεμβάσεις σε εργατικές κινητοποιήσεις, η ΛΑΪΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΑΣ δεν έχει να δείξει κάποιο αξιόλογο έργο, πέρα από γενικόλογες καταγγελίες. Οι σοβαρές αυτές καθυστερήσεις –απόρροια αγκυλώσεων και σεχταρισμού– έπλητταν σταδιακά την όλη αξιοπιστία του εγχειρήματος και εκ των πραγμάτων κατέβαζαν τον πήχη των προσδοκιών και των φιλοδοξιών που οι αγωνιστές θα μπορούσαν να επενδύσουν στη Συνεργασία.
Επίσης, υπάρχουν πολλά προβλήματα στις διαφορετικές εκτιμήσεις και απόψεις πάνω σε ζητήματα που αφορούν την κατάσταση του εργατικού κινήματος, για τα σωματεία, για το τι χρειάζεται για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος και πώς την εκτιμούμε αυτή καθαυτή, για τη συνδιοίκηση κ.ά.
Όσον αφορά την πλευρά της υπεράσπισης των δημοκρατικών δικαιωμάτων και το αντιφασιστικό ζήτημα, επίσης δεν θα πρέπει να προσπερνάμε το γεγονός ότι υπάρχουν δυσκολίες που κυρίως προέρχονται από διαφωνίες σχετικά με το εύρος των δυνάμεων που μπορούν να συμμετέχουν σε πρωτοβουλίες αλλά και στο ποιους υπερασπιζόμαστε.
Σε σχέση με ζητήματα που αφορούν την από κοινού δράση με άλλες δυνάμεις, είχαμε να αντιμετωπίσουμε δυο εμπόδια, πέραν αυτών που έβαζε η δυσκολία της φάσης. Από τη μια, η αντίληψη που θεωρεί πως η ΛΑΪΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΑΣ αρχίζει και τελειώνει με τις δύο οργανώσεις, και είναι σαφές ότι την βλέπει σαν προθάλαμο της κομματικής ενότητας. Από την άλλη, η ηγεμονίστικη – καπελωματική νοοτροπία μιας σειράς δυνάμεων του εξωκοινοβουλίου που μόνιμα βάζουν ως προαπαιτούμενο κοινής δράσης όλο τους το πολιτικό πλαίσιο.
• Συνολικά, στα πλαίσια της ΛΑΪΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ – ΑΑΣ, απαιτούνταν και απαιτείται να κατατίθενται ανοιχτά και δημόσια τα πολιτικά ζητήματα που κάθε φορά τίθενται και προκύπτουν. Μια τέτοια στάση δεν είναι «πόλεμος» που στοχεύει να «ανατινάξει» τη Συνεργασία και την όποια συμφωνία έχει κατακτηθεί, ούτε επιδιώκει να υπονομεύσει τις συντροφικές σχέσεις μεταξύ του δυναμικού που στηρίζει την κοινή προσπάθεια.
Πρέπει διαρκώς να γίνεται σαφές, με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, το τι πραγματικά θέλουμε και παλεύουμε να είναι η ΛΑΪΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΑΣ. Θέλουμε ένα όργανο της πάλης των μαζών που τα τρία «αντί» δεν θα εξαντλούνται σε γενικές διακηρύξεις και καταγγελίες, αλλά θα αποτελούν βάση διαμόρφωσης στόχων πάλης που θα εμπνέει και θα συσπειρώνει εργαζόμενους και νεολαία.
• Είναι καθοριστικό για την έκβαση του εγχειρήματος το να παρθούν πρωτοβουλίες, τοπικού ή και πανελλαδικού χαρακτήρα, στις οποίες να εμπλέκονται άλλες δυνάμεις και ένα δυναμικό αγωνιστών που θα συμβάλει στη συγκρότηση Μετώπου Αντίστασης και Διεκδίκησης στους καιρούς μας.
Απαιτείται, λοιπόν, η ΛΑΪΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΑΣ να έχει μια σταθερή και ουσιαστική λειτουργία. Τέτοια που να της επιτρέπει ν’ αποφασίζει (τοπικά αλλά και κεντρικά), να παίρνει πρωτοβουλίες που ν’ απευθύνονται και προς τα έξω, και να μην είναι μόνο αποτέλεσμα κεντρικών συμφωνιών των δύο οργανώσεων.
Δεν είμαστε ούτε αισιόδοξοι ούτε απαισιόδοξοι για το μέλλον της ΛΑΪΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ-ΑΑΣ. Είμαστε όμως βέβαιοι ότι δεν θα επιβιώσει αν δεν λύσει το ζήτημα της σύνδεσής της με το κίνημα, τις εστίες αντίστασης και την ταξική πάλη.
