Δευτέρα 8 Ιουλίου 2019
• Τα εκλογικά αποτελέσματα της Κυριακής 7 Ιούλη επιβεβαίωσαν την επάνοδο της ΝΔ στην κυβέρνηση και με ποσοστό που της δίνει αυτοδυναμία. Πρόκειται για καταγραφή της ενίσχυσης μιας αντιδραστικότερης μετατόπισης του πολιτικού πλαισίου, για την οποία έστρωσε το δρόμο όλο το προηγούμενο διάστημα η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η κυβερνητική εναλλαγή –σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα κόμματα της επίθεσης (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ) συγκέντρωσαν το 80% των ψήφων, που αποτελεί μια σημαντική επιτυχία των δυνάμεων του συστήματος μέσα και έξω από την χώρα– θα συνεχίσει και θα βαθύνει την επίθεση ενάντια στις κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργαζόμενων και του λαού γενικότερα. Επίσης, κατέγραψαν και μια παγίωση της αποχής η οποία μπορεί να μεγεθύνει τα ποσοστά των κυρίαρχων δυνάμεων, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί σε σημαντικό βαθμό και μια μορφή διαμαρτυρίας απέναντι στις αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων που εναλλάσσονται τα τελευταία χρόνια.
• Το υψηλό ποσοστό της ΝΔ –σε σχέση πάντα με τα ποσοστά των άλλοτε (προ κρίσης) βασικών πυλώνων– της επιτρέπει να επιδοθεί σε μια ολομέτωπη επίθεση, ώστε να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου, οδηγώντας τους εργαζόμενους σε περαιτέρω φτωχοποίηση και τη χώρα σε μεγαλύτερη πρόσδεση στα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Οι προεκλογικές συναντήσεις του Μητσοτάκη με αμερικάνους και ευρωπαίους εκπροσώπους έδειξαν ότι τα ξένα κέντρα –και κυρίως οι ΗΠΑ– επέλεξαν (μετά την υλοποίηση βασικών τους απαιτήσεων από μια κυβέρνηση που ήθελε να προβάλλεται ως αριστερή και μάλιστα με την κήρυξη κινηματικής παύσης) να συνεχίσουν την προώθηση των στόχων τους, σε μια περίοδο όπου τα γεωστρατηγικά ζητήματα της περιοχής αποτελούν πρώτη και καθοριστική επιλογή στον ανταγωνισμό τους με τη Ρωσία, στηρίζοντας μια δύναμη καθεστωτική και έμπειρη όπως η ΝΔ.
• Η αντιλαϊκή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ τα προηγούμενα χρόνια επέτρεψε την «αποκατάσταση» σε σημαντικό βαθμό των άλλοτε απαξιωμένων πολιτικών πυλώνων της αστικής τάξης μετά από τις μαζικές λαϊκές αντιστάσεις του 2010-2012. Έτσι και το ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ) κατάφερε να συσπειρώσει κάποιες από τις δυνάμεις του πρώην ΠΑΣΟΚ, επαναπατρίζοντας μέρος των ψηφοφόρων του που στράφηκαν προς ΣΥΡΙΖΑ το 2015.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε, μέσα από εκβιαστικά διλήμματα, να περιορίσει τις απώλειές του από τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές, και με ένα ποσοστό 31,5% να διεκδικήσει τη θέση του δεύτερου πυλώνα του αστικού συστήματος. Η ήττα του σίγουρα θα σημάνει επαναθεώρηση του τι κόμμα θέλει να διαμορφώσει –μετά από δύο κυβερνητικές θητείες, και τα εύσημα που έλαβε από τους αμερικάνους και τους γερμανούς ιμπεριαλιστές– απαλλαγμένο πλέον από τα όποια «αριστερά» βαρίδια έσερνε. Η αντιπολίτευσή του θα εδράζεται στην υπεράσπιση της αντιλαϊκής του πολιτικής και σίγουρα ο λαός δεν έχει να κερδίσει κάτι από αυτή.
• Κομμάτι της δυσαρέσκειας προς τον ΣΥΡΙΖΑ (και όχι μόνο) εισέπραξε και το κόμμα του Βαρουφάκη. Με τη μάσκα του «αντιμνημονιακού» και του «σκληρού διαπραγματευτή», και κρύβοντας την ευθύνη του ως υπουργού Οικονομικών της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η τηλεπερσόνα-Βαρουφάκης αποτελεί ένα ακόμη πρόθυμο δεκανίκι του συστήματος, έναν ακόμη διάττοντα αστέρα της πολιτικής (από τους πολλούς που έχουν εμφανισθεί κατά καιρούς)
• Η εκλογική ήττα της ναζιστικής ΧΑ σίγουρα προκαλεί την ικανοποίηση όλου του δημοκρατικού κόσμου και των δυνάμεων που αντιστάθηκαν στην δολοφονική πολιτική αυτού του μορφώματος. Όμως δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι σημαντικό μέρος των οπαδών της επέλεξε (και μπροστά στον κίνδυνο να επιλεγεί από το σύστημα μια παραδειγματική καταδίκη κάποιων στελεχών της) ως εκλογική έκφραση τη ΝΔ και τον Βελόπουλο. Αυτό σημαίνει ότι οι ακροδεξιές –έως και ανοιχτά φασιστικές– εκφράσεις μπορούν να βρουν άλλους φορείς και δρόμους μέσα στο νέο κοινοβούλιο. Είναι σίγουρο ότι η αντιδραστική πολιτική της νέας κυβέρνησης και το συνολικότερο κλίμα φασιστικοποίησης που καλλιεργεί το σύστημα, θα διευκολύνουν την ενίσχυση τέτοιων «πολιτικών φυραμάτων» με στόχο να τρομοκρατήσουν τα λαϊκά στρώματα.
• Ο κόσμος της Αριστεράς –έχοντας γαλουχηθεί με αυταπάτες για αριστερές κυβερνήσεις και «αντεπιθέσεις» με προτάσεις νόμων και κοινοβουλευτικές αυταπάτες– βρέθηκε αφοπλισμένος εμπρός στο αντιδραστικό κλίμα που οικοδόμησε η σαρωτική επίθεση των τελευταίων κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Για άλλη μια φορά εγκλωβίστηκε στα κηρύγματα αντιδεξιών μετώπων με τον ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι ένα μικρό μέρος του κόσμου που στις προηγούμενες εκλογικές διαδικασίες έκφρασε την οργή του ενάντια στην κυβέρνηση, επανέκαμψε στον ΣΥΡΙΖΑ ως απάντηση στην επικείμενη αυτοδυναμία του Μητσοτάκη, ενώ ένα σημαντικό μέρος του επέλεξε την αποχή που ήταν από τις μεγαλύτερες σε βουλευτικές εκλογές.
• Το ΚΚΕ καθηλώθηκε – παρά τη δεξιά μετατόπισή του, τον εκλογικίστικο τρόπο παρέμβασής του και την προσπάθειά του να θέσει τα δικά του ψευτοδιλήμματα. Η ψεύτικη εικόνα της επάρκειας, ο αδιέξοδος δρόμος των ακτιβισμών και τα μεγάλα «ταξικά» λόγια (που προεκλογικά μεταφράστηκαν σε πλαισίωση των ψηφοδελτίων του με ανθρώπους που καμία σχέση δεν έχουν με το κίνημα και την Αριστερά) αποδείχτηκαν τεχνάσματα που δεν μπορούν να δώσουν καμία πραγματική διέξοδο.
ΛΑΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχαν σοβαρές απώλειες ψήφων, πληρώνοντας τις συνέπειες της κατάρρευσης των δικών τους αυταπατών για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κοινοβουλευτικό δρόμο. Τα διάφορα προγράμματα που εκπονούσαν με μπόλικη ευκολία («μεταβατικά», «προοδευτικής διακυβέρνησης», «σωτηρίας» ή όπως αλλιώς τα ονόμαζαν) είναι πια στον αέρα.
Όλα αυτά είναι απόδειξη ότι η βάση δυναμώματος και ενίσχυσης της Αριστεράς δεν είναι άλλη από τους αγώνες και τις αντιστάσεις που αναπτύσσονται στην εργατική τάξη και το λαό, και όχι οι κοινοβουλευτικές διεργασίες, τα διάφορα πολιτικά κόλπα και οι ακτιβισμοί.
• Το ΚΚΕ(μ-λ) χαιρετίζει τα μέλη, τους συναγωνιστές, αλλά και κάθε αγωνιστή που στήριξε την εκλογική του προσπάθεια να αντισταθεί στις κοινοβουλευτικές αυταπάτες, τους πολιτικούς εκβιασμούς και τα κάθε λογής αποπροσανατολιστικά πολιτικά σχέδια εύκολων «λύσεων».
Το εκλογικό αποτέλεσμα του ΚΚΕ(μ-λ) καταγράφει μια σταθερή και διακριτή βάση κόσμου που ασπάζεται την εκτίμησή του ότι μόνο μέσα από τους καθημερινούς αγώνες για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων στη δουλειά, στις σπουδές και στη ζωή, καθώς και ενάντια στα φιλοπόλεμα σχέδια των ιμπεριαλιστών στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Αν. Μεσογείου, μπορούν να ισχυροποιηθούν οι δεσμοί με το λαό και την εργατική τάξη.
• Λαός και νεολαία σύντομα θα βρεθούν μπροστά σε μια έντονα επιθετική πολιτική ενάντια στα δικαιώματά τους και θα πρέπει να συγκροτήσουν την αντιπαράθεσή τους απέναντι στην επίθεση αυτή. Για εμάς προέχει η οργάνωση της εργατικής τάξης, των εργαζόμενων γενικότερα, και της νεολαίας, στις δικές τους οργανωτικές δομές, που όχι μόνο δεν θα εκφράζουν κοινωνική συναίνεση, αλλά θα καταγράφουν με σαφήνεια την ταξική πάλη που διατρέχει όλο τον κοινωνικό και πολιτικό κορμό αυτής της εκμεταλλευτικής κοινωνίας.
• Η κρίσιμη περίοδος για την κομμουνιστική Αριστερά ξεκινά μετά τις εκλογές, στα μέτωπα της σκληρής καθημερινότητας και της ταξικής πάλης. Στα μέτωπα αυτά θα κριθούμε κι εμείς, μέσα από τη συμμετοχή μας σε αυτά θα ενισχύσουμε τις δυνάμεις μας. Σκοπός μας είναι να συνεχίσουμε με συνέπεια και αποφασιστικότητα. Στους νέους αγώνες και στα νέα ξεσπάσματα που έρχονται, για να τα ενισχύσουμε και να τα πολιτικοποιήσουμε προς τη διέξοδο της ανεξαρτησίας και του σοσιαλισμού.
