Μνημονιακή κυβέρνηση με μνημονιακή αντιπολίτευση
και αντιδραστικές εφεδρείες
ΕΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟ ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ
1. Ένα πιο αντιλαϊκό και αντιδραστικό σκηνικό ανέδειξαν οι εκλογές της 20ής Σεπτέμβρη. Γιατί η «δεύτερη φορά Αριστερά» με την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ, σημαίνει τη συνέχιση της προώθησης του νέου κύκλου βάρβαρων, αντιλαϊκών μέτρων που επιβάλλει το τρίτο μνημόνιο υποταγής στα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, μέτρα στα οποία είναι διατεθειμένο να συναινέσει και το σύνολο των αστικών δυνάμεων του μαύρου μετώπου (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) και του συνοδοιπόρου τους, το Ποτάμι.
Γιατί η επανεκλογή ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει τη συνέχιση υπηρέτησης των αντιδραστικών ιμπεριαλιστικών σχεδίων για την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, την ασφυκτικότερη πρόσδεση-υποταγή στα αμερικανονατοϊκά σχέδια που μακελεύουν λαούς και χώρες και γεννούν τα κύματα της προσφυγιάς.
Αλλά και γιατί η «δεύτερη φορά Αριστερά» συνοδεύεται με την εδραίωση της ναζιστικής Χρυσής Αυγής στην τρίτη θέση.
2. Ωστόσο, η 20ή Σεπτέμβρη ανέδειξε και την ανακύκλωση των αδιεξόδων της αστικής τάξης. Γιατί μπορεί ο «προσαρμοσμένος» ΣΥΡΙΖΑ να σχημάτισε κυβέρνηση, μπορεί ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να ανανέωσαν την παραμονή τους στα πολιτικά πράγματα και ως πολιτικές επιλογές του συστήματος, όμως η λαϊκή δυσαρέσκεια είναι καταγεγραμμένη με διάφορους τρόπους και ευκαιρίες και εγκυμονεί κινδύνους για το σύστημα, κινδύνους αναζωπύρωσης λαϊκών ξεσπασμάτων.
3. Η εκλογική επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ, παρά την απώλεια 320.000 ψήφων, είναι το αποτέλεσμα της επικράτησης της λογικής του «μικρότερου κακού» και της «δεύτερης ευκαιρίας». Με την ελπίδα και τις αυταπάτες περί ριζικής αλλαγής μέσω της κάλπης, προ πολλού ξεθωριασμένες και φανερά ψαλιδισμένες, οι ψήφοι που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ψήφοι που κυρίως εκφράζουν το αδιέξοδο πλατιών λαϊκών μαζών μπροστά στο μέγεθος της επίθεσης που δέχονται και πρόκειται να δεχτούν, και με την αγωνιστική κατεύθυνση υπονομευμένη και περιθωριοποιημένη, πρώτα και κύρια από τους εκφραστές της «επίσημης» Αριστεράς.
Είναι όμως και το αποτέλεσμα του χυδαίου προεκλογικού εκβιασμού που δέχτηκαν λαός και εργαζόμενοι μέσα από το ψεύτικο και αποπροσανατολιστικό δίλημμα «ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ» που σκόπιμα τροφοδοτήθηκε μέχρι τελευταία στιγμή. Δίλημμα το οποίο πάτησε πάνω στην πολιτική εμπέδωσης του καπιταλιστικού «μονόδρομου» και της μνημονιακής «αναγκαιότητας» που προώθησε συστηματικά η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Δίλημμα στο οποίο συνέβαλαν τα μέγιστα τόσο οι εταιρείες δημοσκοπήσεων (που αποδείχτηκαν για μια ακόμη φορά πολύτιμο εργαλείο χειραγώγησης των λαϊκών μαζών) όσο και η συντήρηση της αντίληψης περί «χαμένης ψήφου», την οποία αναπαρήγαγε σύμπασα η Αριστερά, κοινοβουλευτική και μη.
4. Παρ’ όλα αυτά, ένα σημαντικό κομμάτι λαού δεν υπέκυψε στον εκβιασμό. Η εκτόξευση της αποχής σε πρωτόγνωρα -για βουλευτικές εκλογές- επίπεδα αποτελεί την πιο σαφή έκφραση της δυσαρέσκειας, της αποδοκιμασίας αλλά και της απογοήτευσης πλατιών λαϊκών στρωμάτων από την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και την πλήρη προσαρμογή του στις εντολές ΗΠΑ, ΕΕ και ΔΝΤ, αλλά και από τη συνολικότερη εικόνα που παρουσιάζει το πολιτικό σκηνικό της χώρας. Εικόνα εντελώς αναντίστοιχη με τις λαϊκές αγωνίες και την ανάγκη μαζικής αγωνιστικής απάντησης στην επίθεση.
Πολιτικότερη από ποτέ, η αποχή της 20ής Σεπτέμβρη αποτελεί ένα στοιχείο που σίγουρα ανησυχεί τα αστικά επιτελεία. Διότι αυτές οι 760.000 λιγότεροι από το Γενάρη ψηφοφόροι αποτελούν ένα κομμάτι κόσμου το οποίο -σε αυτήν τη φάση- μπόρεσε και αποδεσμεύτηκε από τα ψεύτικα διλήμματα. Το ζητούμενο είναι αυτός ο κόσμος να «δεσμευτεί» στην κατεύθυνση της αντίστασης και του αγώνα. Και αυτό αφορά πρώτα και κύρια τις δυνάμεις του κινήματος και του αγώνα.
5. Αυτό που σίγουρα δεν ανησυχεί τις δυνάμεις του συστήματος είναι η εκλογική στήριξη πολιτικών δυνάμεων όπως η Χρυσή Αυγή και ο Λεβέντης. Διότι αποτελούν επιλογές που (με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, και παρά τις σαφείς διαφορές τους) είναι ιδιαίτερα χρήσιμες για την προώθηση και εδραίωση αυτής της βάρβαρης πολιτικής και του αντιδραστικού πολιτικού συσχετισμού. Αυτός είναι και ο λόγος που τα καθεστωτικά ΜΜΕ τούς έδωσαν ιδιαίτερη προβολή (έως και τούς έσπρωξαν).
Και αν ο Λεβέντης ενσωματώνει την έκφραση του απολίτικου χαβαλέ και της συνολικότερης πολιτικής αποσυγκρότησης (αν και έχει ήδη φανεί ότι οι επιλογές του Λεβέντη είναι βαθιά πολιτικές και αντιδραστικές), τα πράγματα με τη Χρυσή Αυγή είναι πολύ πιο επικίνδυνα. Και το γεγονός ότι αυτή η δύναμη έχει καταφέρει να εδραιωθεί εκλογικά σε τέτοια ποσοστά, να αναδειχθεί ξανά σε τρίτο κόμμα και μάλιστα με αύξηση των βουλευτών της, πρέπει να αποτελέσει σοβαρό σήμα κινδύνου, πρώτα και κύρια για τις δυνάμεις που αναφέρονται στο λαϊκό και εργατικό κίνημα. Γιατί είτε με το πραγματικό της, δολοφονικό πρόσωπο είτε με το δήθεν σοβαρό προσωπείο που της ετοιμάζουν, η δύναμη αυτή είναι -πριν απ’ όλα- το μακρύ, μαύρο χέρι του συστήματος ενάντια σε κάθε λαϊκή διεκδίκηση, ενάντια στην υπεράσπιση των λαϊκών και δημοκρατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Είναι το παρακρατικό συμπλήρωμα των μηχανισμών κρατικής καταστολής, προϊόν του κλίματος φασιστικοποίησης που και επί ΣΥΡΙΖΑ συνέχισε να αναπαράγεται.
6. Και αν η απάντηση στην εξέλιξη αυτή αφορά πρώτα και κύρια την ανάπτυξη μαζικού εργατικού και λαϊκού κινήματος και την Αριστερά, το ερώτημα είναι ποια Αριστερά θα μπορέσει να υπηρετήσει αυτήν την ανάγκη, να συμβάλει δηλαδή στην οικοδόμηση Μετώπου Αντίστασης και Διεκδίκησης, ενάντια στην ιμπεριαλιστική κυριαρχία και την καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Το ΚΚΕ δεν θέλει να κινηθεί σε αυτήν την κατεύθυνση. Και το εκλογικό του αποτέλεσμα (με πτώση 35.000 ψήφων από το Γενάρη) είναι ενδεικτικό και της αδυναμίας του να προβάλει μια πραγματικά αγωνιστική διέξοδο για τις λαϊκές μάζες, τώρα που η «κυβερνώσα Αριστερά» άνοιξε ορθάνοιχτα τα χαρτιά της.
Και βέβαια ούτε η Λαϊκή Ενότητα του Λαφαζάνη μπόρεσε να πείσει ότι αποτελεί μία διαφορετική πολιτική πρόταση. Η προσπάθειά της να εμφανιστεί ως εκφραστής του «όχι» στο δημοψήφισμα και να αποκρύψει τις ευθύνες της για την πολιτική εξαπάτηση του λαού από τον ΣΥΡΙΖΑ, απέτυχε παταγωδώς.
7. Μια δύσκολη περίοδος για το λαό και την εργατική τάξη ξεκίνησε την επόμενη ημέρα των εκλογών της 20ής Σεπτέμβρη. Περίοδος που σηματοδοτείται από την εφαρμογή του τρίτου βάρβαρου μνημονίου, τη συνέχιση και την ένταση της επίθεσης που σήμαναν τα δύο πρώτα μνημόνια. Η Εκλογική Συνεργασία ΚΚΕ(μ-λ) και Μ-Λ ΚΚΕ, μακριά από εκλογικές αυταπάτες και από αστικές εκλογικές αντιλήψεις και θεωρίες, αυτό που θέλησε να αναδείξει είναι ότι η μόνη διέξοδος για το λαό και τους εργαζόμενους συνεχίζει να βρίσκεται στην κατεύθυνση της αντίστασης και του αγώνα ενάντια στο καθεστώς της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και την καπιταλιστική επίθεση. Έδωσε την άνιση μάχη των εκλογών-εξπρές με όλες της τις δυνάμεις και αποφασιστικά. Το γεγονός ότι -παρά τη γενικευμένη αποχή και το γενικότερο δυσμενή συσχετισμό- κατόρθωσε να αυξήσει τις ψήφους της σε σχέση με τον Γενάρη, είναι ένα θετικό στοιχείο και δείχνει ότι οι απόψεις που εκφράζει μπορούν να πείσουν και να εμπνεύσουν. Και στο αποτέλεσμα αυτό είναι βέβαιο ότι καθοριστικό ρόλο έπαιξε και η δράση της Λαϊκής Αντίστασης – ΑΑΣ, του μετωπικού σχήματος που συγκρότησαν οι δύο οργανώσεις της Εκλογικής Συνεργασίας.
Παρ’ όλα αυτά, τα καθήκοντα της επόμενης ημέρας είναι μεγάλα. Αφορούν τη ζωή και το μέλλον όλου του λαού και της εργατικής τάξης και είναι άμεσα. Και το εκλογικό αποτέλεσμα δείχνει ότι θα είναι και πολύ δύσκολα.
Δευτέρα 21 Σεπτέμβρη 2015
