Να σταματήσουν οι ασκήσεις και κάθε στρατιωτική εμπλοκή της χώρας στα σχέδια ΗΠΑ – Ισραήλ – αραβικών καθεστώτων
Το καθεστώς των βάσεων και ιδιαίτερα η super βάση της Σούδας δεν είναι μονάχα το σύμβολο της στρατιωτικοπολιτικής ιμπεριαλιστικής εξάρτησης της χώρας μας από τις ΗΠΑ. Μια σειρά εξελίξεις τα τελευταία χρόνια ενισχύουν συστηματικά τον ρόλο της χώρας σαν πολεμικό ορμητήριο των ιμπεριαλιστών. Ο νατοϊκός στόλος ήρθε για να μείνει στο Αιγαίο, τα πολεμικά πλοία πυκνώνουν στις ελληνικές θάλασσες, ενώ οι στρατιωτικές ασκήσεις που προσομοιώνουν υπαρκτά πολεμικά σχέδια διαδέχονται η μια την άλλη με διάφορες συμμετοχές των ΗΠΑ- ΝΑΤΟ – Ισραήλ.
Η Σούδα χαρακτηρίζεται βάση- «διαμάντι» για το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ, γιατί συνδυάζει λιμάνι για μεγάλα αεροπλανοφόρα δίπλα σε αεροδρόμιο και κρίσιμες εγκαταστάσεις και υποδομές στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Αποκτά κρίσιμο και στρατηγικό χαρακτήρα στις ροές εμπορευμάτων και ενέργειας, «εποπτεύει» στρατιωτικά όλη την Ανατολική Μεσόγειο και τις περιβάλλουσες χώρες. Και έτσι αναβαθμίζεται σημαντικά στα πλαίσια του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, που οξύνεται επικίνδυνα και συνεχώς.
Οι ΗΠΑ έχουν ήδη συμφωνήσει δημόσια και φωναχτά με την κυβέρνηση για επέκταση και νέες δραστηριότητες στη βάση της Σούδας (εκβάθυνση, εγκατάσταση βατραχανθρώπων και πεζοναυτών), καθώς και για ψήφιση στη βουλή όχι πλέον ετήσιας συμφωνίας παραμονής των βάσεων, αλλά πενταετούς ή και δεκαετούς. Ταυτόχρονα, νέα βάση για drones συζητιέται για το Καστέλι Ηρακλείου, ενώ συνολικά η χώρα με βάση και τη δράση του ελληνικού πολεμικού ναυτικού, τις αντιδραστικές συμμαχίες με Ισραήλ και Αίγυπτο κ.λπ. και τις πολιτικοδιπλωματικές πρωτοβουλίες χαρακτηρίζεται από παράγοντες του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού σαν soft Israel.
Η ανάγνωση των εξελίξεων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής αλλά και των Βαλκανίων, στο φόντο του όλο και πιο οξυμένου ανταγωνισμού των ΗΠΑ- Ρωσίας που τις καθορίζει αλλά και συνολικά των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, ερμηνεύει την ανάγκη των ΗΠΑ για μετατροπή της χώρας μας σε πολεμικό τους ορμητήριο. Τα στρατιωτικά και πολιτικά επιτελεία της ντόπιας αστικής τάξης διαβάζουν εδώ και χρόνια αυτές τις εξελίξεις και τις ανάγκες των ΗΠΑ και μιλάνε ωμά για αξιοποίηση του γεωπολιτικού ρόλου της χώρας. Διαβάζουν ταυτόχρονα τις αναταράξεις που προκαλούν οι εξελίξεις στην αστική τάξη της Τουρκίας, το κρατικό της μόρφωμα, τη γεωπολιτική της στάση και την υπόστασή της. Διαβάζουν την ανάγκη του Ισραήλ για το στρατηγικό βάθος που δίνει στην ανάπτυξη της φονικής στρατιωτικής του μηχανής ο ελλαδικός χώρος. Διαβάζουν την ανάγκη εξόδου του καθεστώτος Αλ Σίσι της Αιγύπτου από τη διπλωματική και συνολική απομόνωση και την ανάγκη σύνδεσης ιδιαίτερα με την Ευρώπη. Από την άλλη, η όξυνση των καταστάσεων επέβαλε στην αστική τάξη να κόψει τα λοξοκοιτάγματα στη Ρωσία και οι όποιες βλέψεις για ενεργειακούς και άλλους ρόλους να συμβαδίζουν πλέον σταθερά με τα σχέδια των ΗΠΑ και τους κανόνες και τις ανάγκες των Ε.Ε. – ΝΑΤΟ.
Τα επιτελεία της αστικής τάξης, από τα χρόνια του Γ. Παπανδρέου λίγο πριν τα μνημόνια, μετά με τους Σαμαρά- Βενιζέλο και τώρα ένα παραπάνω με τους ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, παρά την οικονομική αποδιάρθρωση της χώρας και την ανείπωτη φτώχεια στην οποία έχουν οδηγήσει το λαό, έχουν τους λόγους τους όταν μιλάνε για σταθερότητα στη χώρα. Μιλάνε για το σταθερό και αταλάντευτο προσανατολισμό τους στη Δύση και τους «θεσμούς» της. Επίσης, παρά την επιτροπεία και τον δημοσιονομικό εκβιασμό του χρέους, η αστική τάξη νιώθει και είναι ενισχυμένη απέναντι στην εργατική τάξη και τον εχθρό λαό, με τη νικηφόρα σφοδρή επίθεση που εξαπέλυσε κάνοντας την κρίση ευκαιρία. Κάπως έτσι και όχι τυχαία προκύπτουν υπουργοί Άμυνας σαν τον Καμένο που σαλπάρουν από τα ελικόπτερα του ελληνικού στρατού στα αεροπλανοφόρα των ΗΠΑ, παραγγέλνουν απλόχερα παρά τα δημοσιονομικά νέα οπλικά συστήματα, δίνουν νέες βάσεις στις ΗΠΑ αφού καμαρώνουν από κοινού με τα γεράκια των ΗΠΑ για το τέλειο ορμητήριο της Σούδας. Κάπως έτσι οι Λεβέντηδες του έθνους με θράσος ζητάνε το κόψιμο μιας ακόμη σύνταξης για αγορά νέων F16 και ο επικίνδυνος αντιδραστικός εθνικισμός φτάνει σε κοινές προκλητικές φιέστες κυβερνητικών στελεχών επίσημα με Χρυσαυγίτες στο Καστελόριζο.
Η ελεεινότητα, η φασιστικοποίηση και οι κίνδυνοι που γεννά αυτή η πολιτική της αστικής τάξης εκδηλώνονται καθημερινά. Όσο το πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης από ΗΠΑ- Ε.Ε. στριμώχνει την αστική τάξη, άλλο τόσο προκειμένου να υπηρετήσει ορέξεις αλλά και υπαρκτές βλέψεις της, οδηγείται σε αντιδραστικές – τυχοδιωκτικές και ολοφάνερα επικίνδυνες επιλογές για τη χώρα και τον λαό της. Ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα Πάιατ, αφού έδρασε στα γεγονότα στο Κίεβο και την Ουκρανία σαν πρέσβης εκεί, τώρα εμφανίζεται να στηρίζει την ελληνική αστική τάξη, με τον τρόπο που ξέρουν οι ΗΠΑ, στον έλεγχο των ΑΟΖ και τη διεκδίκηση ενεργειακών και εμπορικών δρόμων αλλά και επενδύσεις στην Ελλάδα που έχουν την έγκριση των ΗΠΑ. Στους Κινέζους μπαίνουν όρια στην αγορά της Εθνικής Ασφαλιστικής αλλά αφήνονται και περιθώρια για να ανασάνει η αστική τάξη, περισσότερα απ’ όσα ανέχεται η Γερμανία που ανησυχεί για την κινέζικη διείσδυση στις φτωχές ευρωπαϊκές χώρες.
Ο καλύτερος σύμμαχος της αστικής τάξης, ξεφωνίζει ο Καμένος, είναι οι ΗΠΑ. Γιατί όμως στ’ αλήθεια οι ΗΠΑ στηρίζουν, φυσικά όπως νομίζουν, την ελληνική αστική τάξη στηρίζοντας ταυτόχρονα και τα γερμανικά μνημόνια, που έχουν πάντα άλλωστε σαφές ταξικό πρόσημο; Η Ελλάδα ανήκει στη Δύση, είναι Δύση και αυτό το ξέρουν οι ΗΠΑ όπως και οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές και αυτό έχει τη σημασία του σε μια τέτοια συγκυρία στην περιοχή. Ιδιαίτερα οι ΗΠΑ ποντάρουν στην ελληνική αστική τάξη όσο τους δίνει αγόγγυστα όλα όσα ζητούν. Και αυτό τον καιρό ζητούν κυριολεκτικά τη μετατροπή της χώρας σε πολεμικό τους ορμητήριο.
Η πάντα φιλόδοξη ελληνική αστική τάξη εμφανίζεται σταθερά επικίνδυνα πρόθυμη. Πρόθυμη όχι μόνο να επεκτείνει βάσεις και να δίνει τη χώρα από την Αλεξανδρούπολη ως την Κρήτη σαν πολεμικό ορμητήριο, αλλά ταυτόχρονα να συμμετάσχει η ίδια ενεργά με τις αντιδραστικές συμμαχίες της και σε επικίνδυνο ανταγωνισμό με την τουρκική αστική τάξη στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Οι επιλογές της αστικής τάξης έχουν στόχο την υπηρέτηση στενών ταξικών συμφερόντων της και ανεξάρτητα αν είναι ή όχι ανιστόρητες, είναι σίγουρα αντιδραστικές και σαφώς επικίνδυνες για τον λαό και τη χώρα. Επομένως και στο ζήτημα των βάσεων και του ρόλου της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια υπάρχει αντίθεση συμφερόντων των λαϊκών δυνάμεων με την αστική τάξη. Είναι μάλιστα ένα κρίσιμο ζήτημα που μπορεί και πρέπει να γίνει υπόθεση της πάλης των μαζών σε αλληλοτροφοδότηση με την αντίσταση στη συνολικότερη επίθεση κεφαλαίου ιμπεριαλιστών.
Στην πάλη μας απαιτείται ξεκάθαρο πλαίσιο κόντρα συνολικά στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση αλλά και στο σύρσιμο πίσω από τον εθνικισμό, που ενισχύει την αστική τάξη και τις επιλογές της. Απαιτείται να μοχθήσουμε για ένα τέτοιο πλαίσιο πάλης, αλλά πάντα επιδιώκοντας την κοινή δράση σαν τη μόνη γραμμή που μπορεί να βάλει σε κίνηση τη νεολαία και ευρύτερες λαϊκές μάζες. Αυτή την κατεύθυνση θέλει να θέσει αποφασιστικά η Πρωτοβουλία Αντίστασης στα Χανιά με την εκδήλωσή της στις 12 του Ιούλη.
