Άρθρο από την Προλεταριακή Σημαία (φύλλο 875)
Όσα είπε κι όσα απέκρυψε ο Μητσοτάκης
Με τη συμπλήρωση ενός χρόνου διακυβέρνησης από το κόμμα του, ο Μητσοτάκης παραχώρησε συνέντευξη στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ. Σ’ αυτή προσπάθησε να εμφανίσει τη ΝΔ ως σταθερό και ακλόνητο πυλώνα, τόσο αναφορικά με το μέτωπο της οικονομίας όσο και μ’ αυτό της πανδημίας. Τα άγχη, ωστόσο, της τάξης που εκπροσωπεί δεν θα μπορούσαν να κρυφτούν. Οι αστοί πολιτικοί δεν είναι εύκολο, ακόμη κι όταν απευθύνονται στον λαό, να απεκδυθούν των συμφερόντων της τάξης που υπηρετούν.
Παρά το μειλίχιο ύφος, η αγωνία για το τι μέλλει γενέσθαι με την πανδημία ήταν ολοφάνερη. Μπορεί να βάζουν μπροστά τους ειδικούς, αλλά όλες οι αποφάσεις είναι εν τέλει πολιτικές και στενά συνυφασμένες με το γενικότερο πλαίσιο λειτουργίας του συστήματος διεθνώς και στη χώρα μας. Εδώ η κατεύθυνση είναι το “βλέποντας και κάνοντας”. Πάντα έτσι ήταν για τη ντόπια ολιγαρχία. Τώρα θ’ αλλάξει; Μπορεί, επομένως, ν’ “ανοίξει” κι άλλο η οικονομία, μπορεί αν υπάρξει δεύτερο κύμα να “ξανακλείσει”, μπορεί να “φράξουν” τα σύνορα μόνο, μπορεί να επιβληθούν τοπικές καραντίνες, μπορεί… Όλα τα ενδεχόμενα είναι πάνω στο τραπέζι. Μιλάμε, δηλαδή, για μια πλήρως ελεγχόμενη (;) κατάσταση.
Η Ελλάδα, κατά τον Μητσοτάκη, ΤΩΡΑ είναι πιο ισχυρή απ’ ότι πριν την πανδημία (!), παρά την ύφεση στην οποία έχει προσωρινά (;) εισέλθει. Πρόκειται για “πρωτότυπη” τοποθέτηση, μιας και δεν υπάρχει εγχώριο κι εξωχώριο κέντρο που να μη λέει ακριβώς το αντίθετο. Μέσα στις δύσκολες αποφάσεις που αναγκάστηκε να πάρει η κυβέρνηση της ΝΔ (lockdown αλλά και ξανάνοιγμα), σίγουρα δεσπόζει το ζήτημα του τουρισμού-μεταφορών-εστίασης, από το οποίο προκύπτει περίπου το 1/3 του ΑΕΠ της χώρας. Τέτοια αστική τάξη υπηρετεί το αστικό πολιτικό προσωπικό, τέτοιου χαρακτήρα οικονομία έχει να διαχειριστεί. Με πρώτο στόχο τις “επενδύσεις”. Όχι από την τσέπη των ντόπιων αρπακτικών, βέβαια, αλλά από τους απ' έξω. Το μάννα που λέγεται Ταμείο Ανάκαμψης ανοιχτά παραδέχτηκε ότι θα συνοδεύεται από “γενναίο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα”. Εδώ πράγματι το κεφάλαιο και οι ιμπεριαλιστές αδυνατούν να “εφεύρουν” νέες ορολογίες και επαναλαμβάνουν μονότονα τα περί εκσυγχρονισμού, ανάπτυξης, μεταρρυθμίσεων κ.λπ.
Τα “επιτεύγματα” που απαριθμούνται στα πρώτα γενέθλια της ΝΔ δια στόματος πρωθυπουργού είναι η μείωση των φόρων (για το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο), οι (ελάχιστες, διάβαζε αρπαχτές) επενδύσεις, το νομοθετικό έργο (εδώ εντάσσονται όλοι οι αντιλαϊκοί κι αντεργατικοί νόμοι, οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και οι διάφορες διατάξεις σε όλα τα μέτωπα) και ασφαλώς η εμπέδωση της τάξης και της ασφάλειας (κάτι αντιλήφθηκαν οι σακατεμένοι διαδηλωτές στις πρόσφατες συγκεντρώσεις-πορείες). Παρ’ όλα αυτά, όσο κι αν είναι “ανέντιμη” κίνηση η άμεση προσφυγή σε εκλογές και “άκαιρος” ο ανασχηματισμός, ο χειμώνας που έρχεται προβλέπεται “δύσκολος”. Η αναφορά του Μητσοτάκη περί “στήριξης των θέσεων εργασίας και των εισοδημάτων” απ’ την κυβέρνησή του, μόνο ως μαύρο χιούμορ θα πρέπει να εκληφθεί, με τους φτωχούς (με τα δικά τους κριτήρια) γύρω στα 3 εκατομμύρια και τους (επίσημα) ανέργους γύρω στο 1.200.000.
Στα ελληνοτουρκικά, το όχημα της διπλωματίας που επικαλείται ο αρχηγός της ΝΔ για την επίλυση των διαφορών της αστικής “μας” τάξης με την τουρκική, είναι έως και άμεση παραδοχή του σημερινού συσχετισμού δύναμης στην περιοχή. Κατά τα λοιπά, ο φράχτης ήταν “αυτονόητη επιτυχής” κίνηση στον Έβρο, ενώ για το τουρκολυβικό μνημόνιο-σύμφωνο, εμμέσως πλην σαφώς αναγνωρίστηκε η αδυναμία μονομερούς αντιμετώπισης, με την εναπόθεση της όποιας διευθέτησης στη σύμμαχο (;) ΕΕ. Απέφυγε πάντως επισταμένα να μπει πιο “βαθιά” στα ζητήματα αυτά, δείγμα των πονοκεφάλων, της ταλάντευσης, του προβληματισμού και των αδιεξόδων της άρχουσας τάξης.
Κατά τα λοιπά, αναφέρθηκε στη γνωστή φαγωμάρα μεταξύ των βασικών πυλώνων του συστήματος (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ) και ανομολόγητα των οικονομικών και πολιτικών κέντρων που βρίσκονται πίσω τους, αναφορικά με τις υποθέσεις Παπαγγελόπουλου και Παππά, στη βάση της γνωστής αντιαριστερής κι αντικομμουνιστικής τοποθέτησης των δεξιών πολιτικών περί του “χαμένου ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς”.
Από τη συνέντευξη Μητσοτάκη απουσίαζε επιδεικτικά κάθε αναφορά στα “υψηλά” αφεντικά και τον ρόλο τους στη χώρα. Είναι πλέον ίδιον των αστών πολιτικών να αποκρύπτεται ο ρόλος των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών στη χώρα, την περιοχή και τον κόσμο ολόκληρο. Λες και δεν υπάρχουν, δεν παρεμβαίνουν καθοριστικά στην πορεία των πραγμάτων, δεν διαμορφώνουν φανερά και υπόγεια τα πολιτικά δεδομένα, όσο κι αν ο λαλίστατος και πολυπράγμων πρέσβης τους πασχίζει για το αντίθετο. Το “επίτευγμα” της μετατροπής της χώρας σε μια απέραντη στρατιωτική πλατφόρμα για τις ΗΠΑ με τη συμφωνία αναβάθμισης κι επέκτασης των βάσεων, δεν κρίνεται άξιο σχολιασμού από τον πρωθυπουργό, ακριβώς γιατί θεωρείται δεδομένο. Όπως και τα νέα μνημόνια που εξυφαίνονται ως συνέχεια των προηγούμενων από τους “εταίρους” στο πλαίσιο της ΕΕ, με όλες τις πολιτικές και οικονομικές τους συνέπειες.
Το μεγαλύτερο ψέμα, ωστόσο, αφορά στη βασική προπαγάνδα των δυνάμεων του συστήματος και της Νέας Δημοκρατίας. Αυτήν που δήθεν ενδιαφέρεται για τον λαό και τους εργαζόμενους. Αυτή που έχει ιδιαίτερη έγνοια για τη μεσαία τάξη. Αυτή που αποσκοπεί δήθεν στη βελτίωση των συνθηκών και των όρων περίθαλψης κι εκπαίδευσης. Αυτή που πασχίζει κάλπικα για την προστασία της ζωής και του περιβάλλοντος. Αυτή που αποκτά ρόλο επιρροής στις συνειδήσεις των ανθρώπων της δουλειάς και του μόχθου μέσω της αδιάλειπτης πλύσης εγκεφάλου από τα συστημικά ΜΜΕ. Αυτή που ακόμη και τις δολοφονίες του συστήματος μπορεί να τις παρουσιάζει ως “ατυχήματα και κακιά στιγμή” μέσα κι έξω απ’ τους χώρους εργασίας. Με το κράτος και τους μηχανισμούς του να συμπεριφέρονται ως άλλη μαφία και συμμορία ενάντια στον εχθρό-λαό.
Για όλα αυτά ήταν επόμενο να μην κάνει την παραμικρή νύξη ο Κ.Μ. Δεν πρέπει να σκαλίζονται πληγές του σάπιου κόσμου που υπηρετεί αυτός και οι όμοιοί του, όσο κι αν το αφήγημα της “χαρισάμενης ζωής” για τον λαό έχει καταρρεύσει προ πολλού. Αυτό είναι έργο των δυνάμεων της Αριστεράς, που οφείλουν να κάνουν τον ουσιαστικό απολογισμό της ως τώρα κυβερνητικής θητείας. Είναι καθήκον των δυνάμεων του κινήματος, μέσα σ’ αυτές και δικό μας, να ξεμπροστιάσουν το άθλιο, επίπλαστο περιτύλιγμα και να φέρουν στο προσκήνιο την αλήθεια, την πραγματικότητα και τις αναγκαίες απαντήσεις που έχουν ανάγκη λαός και νεολαία. Στον αγώνα, την απεργία, τη συγκέντρωση και τη διαδήλωση. Με τις αντιστάσεις, τις διεκδικήσεις και τις αναμετρήσεις της εποχής μας. Πόσο “μικρός” και “λίγος” θα φαίνεται ο λόγος και η παρουσία του κάθε Μητσοτάκη τότε!
