Σε άλλο ένα προεκλογικό τρικ προχώρησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να αποδείξει το δήθεν φιλεργατικό της πρόσωπο και να σπείρει νέες αυταπάτες στο λαό και τους εργαζόμενους. Έτσι, εμφανίζεται με ένα ακόμη επίδομα (από τα πολλά που μοιράζει τώρα τελευταία), αυτή τη φορά για τους εργαζόμενους που αποκαλεί «εγκλωβισμένους», δηλαδή τους εργαζόμενους που βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας και τους εργαζόμενους που βρίσκονται σε φάση τριμερών «συμφιλιωτικών» διαπραγματεύσεων με την εργοδοσία και το Υπουργείο Εργασίας. Για τους εργαζόμενους αυτούς η κυβέρνηση υπόσχεται ένα επίδομα που μπορεί να φτάσει τα 1.150 ευρώ όπως αναπαρήγαγαν με μεγάλους τίτλους τα διάφορα ΜΜΕ. Όμως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά απ’ ό,τι παρουσιάζονται και η κοροϊδία διατρέχει όλη αυτή τη νέα εξαγγελία.
Πρώτ’ απ’ όλα, το επίδομα αναμένεται να δοθεί αρχικά σε 13.400 εργαζόμενους, δηλαδή σε ένα πολύ μικρό κομμάτι των εργαζομένων που ζουν κάτω από την ομηρία της απληρωσιάς ή της πτώχευσης της εταιρείας στην οποία εργάζονται. Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι οι εργαζόμενοι που εργάζονται απλήρωτοι για πολλούς μήνες υπολογίζονται σε περισσότεροι από ένα εκατομμύριο. Σε μελέτη, δε, που είχε δημοσιευτεί το καλοκαίρι του 2017 καταγράφονταν εκτιμήσεις των συνδικαλιστικών οργανώσεων για 1,5 εκατομμύριο εργαζόμενους που δούλευαν απλήρωτοι για διάστημα από έναν έως έξι μήνες. Ακόμη και αν αυτή η εικόνα έχει βελτιωθεί, είναι βέβαιο ότι το συγκεκριμένο επίδομα δεν αφορά παρά ένα ελάχιστο ποσοστό αυτών που ανέχονται να δουλεύουν απλήρωτοι κάτω από τον εκβιασμό της ανεργίας.
Αλλά ακόμη και γι’ αυτούς που θα πάρουν το επίδομα αυτό, τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως παρουσιάζονται. Το ποσό των 1.150 ευρώ είναι το μέγιστο (άρα θα υπάρξουν και μικρότερα) και μάλιστα πρόκειται για μικτά (δηλαδή θα υποστεί και κρατήσεις). Επομένως, το επίδομα που θα πάρουν όσοι το πάρουν θα είναι πολύ μικρότερο από αυτό που ανακοινώνεται.
Το «καλύτερο» όμως, είναι αυτό που αφήσαμε για το τέλος: δηλαδή, το ότι για να πάρουν το επίδομα αυτό (όσοι τελικά το πάρουν) οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι θα πρέπει να παρακολουθήσουν σεμινάρια κατάρτισης 120 ωρών «και θα οδηγούν σε πιστοποίηση των γνώσεων και δεξιοτήτων που θα αποκτηθούν. Τα προγράμματα κατάρτισης – πιστοποίησης θα υλοποιηθούν με το σύστημα επιταγών (voucher) από παρόχους που θα εκδηλώσουν ενδιαφέρον», όπως αναφέρεται στο πρόγραμμα. Μάλιστα, θα υπάρξει και «παρακολούθηση κάθε ωφελούμενου κατά τη διάρκεια και μετά την ολοκλήρωση της κατάρτισης, ώστε να αποτυπωθούν τα αποτελέσματα των δράσεων»! Με άλλα λόγια, προκειμένου να πάρουν το πενιχρό αυτό επίδομα, οι εργαζόμενοι σπρώχνονται να αποδεχτούν την ένταξή τους στο λαβύρινθο της εργασιακής περιπλάνησης, να μετατραπούν σε «μπαλάκι» για τις ορέξεις της λεγόμενης «αγοράς εργασίας», μέσα από τα γνωστά προγράμματα «δια βίου μάθησης», «επανακατάρτισης» ή όπως αλλιώς βαφτίζονται προκειμένου να ωραιοποιήσουν την εργασιακή ζούγκλα και να κάνουν τον εργαζόμενο να παραιτηθεί από το δικαίωμα στη σταθερή και πλήρη εργασία, και να φορτωθεί τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης κυνηγώντας «δεξιότητες».
Και φυσικά, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι από όλο αυτό το πανηγύρι (μέσω ΕΣΠΑ και υπό την αιγίδα της ΕΕ που, ως γνωστόν, πρωτοστατεί στη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και το ξερίζωμα των εργατικών δικαιωμάτων) θα τραφούν και μια σειρά ιδιώτες (οι λεγόμενοι «πάροχοι») που, μέσω των γνωστών ΚΕΚ, θα σπεύσουν να «εκδηλώσουν ενδιαφέρον».
• Φυσικά, δεν μας προκαλεί καμία έκπληξη αυτή η κυβερνητική τακτική. Ο ΣΥΡΙΖΑ όλα αυτά τα χρόνια έχει παίξει στα γερά το «χαρτί» των κάθε λογής ευρωπαϊκών προγραμμάτων προκειμένου να συντηρήσει μία πλαστή εικόνα βελτίωσης της θέσης των εργαζομένων, να παρουσιάσει πλαστά στοιχεία σχετικά με την ανεργία, και να προβάλει τη δήθεν έξοδο στο «ξέφωτο» της ανάπτυξης. Δεν είναι τυχαίο που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κομπάζει κάθε τόσο για το ότι έχει πετύχει τα υψηλότερα ποσοστά απορρόφησης των κονδυλίων της ΕΕ (ΕΣΠΑ και άλλα). Γιατί γνωρίζει ότι, εάν θέλει να λειτουργήσει ως πολιτικός διαχειριστής της άρχουσας τάξης πρέπει, πρώτα και κύρια, να αποδεχτεί τα καθεστώς της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, αυτό δηλαδή που ενισχύεται μέσα από όλα αυτά τα δεσμά που παρουσιάζονται ως χρηματοδοτήσεις και μάλιστα πέρα για πέρα απαραίτητες! Και πάντα σε βάρος των δικαιωμάτων των εργαζόμενων και λαϊκών μαζών.
• Ας μην βιαστούν λοιπόν κάποιοι να χαρούν για την κυβερνητική επιδοματική πολιτική, που δήθεν αποτελεί απόδειξη «θετικών οικονομικών δεικτών». Πίσω από κάθε τέτοιο επίδομα, κρύβεται μια ακόμη προσπάθεια αποκοίμισης των εργαζόμενων και λαϊκών μαζών, παραπέρα χτύπημα των δικαιωμάτων τους, αλλά και ακόμη μεγαλύτερο βάθεμα της εξάρτησης.
Αυτοί που σήμερα παρουσιάζονται ως φιλεργατικοί είναι αυτοί που συνέβαλαν σε τεράστιο βαθμό στην υπονόμευση των εργατικών δικαιωμάτων, αυτοί που επέτρεψαν στην εργοδοτική ασυδοσία να «απογειωθεί» (στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της επιχειρηματικότητας) και στο μαύρο τοπίο της απλήρωτης εργασίας και της εργασιακής ομηρίας να επικρατήσει.
