Άρθρο από την Προλεταριακή Σημαία (φύλλο 878)
Δεν έχασε την ευκαιρία της ΔΕΘ ο Μητσοτάκης για να εξαγγείλει νέα αντεργατικά μέτρα. Προφανώς, η «Ελλάδα της αυτοπεποίθησης» που «χτίζει» αυτός και η κυβέρνησή του (όπως βαυκάλιζε το σύνθημα της κεντρικής του ομιλίας) περνάει μέσα από την ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων και το μεγαλύτερο ξεζούμισμα των εργαζομένων. Την ώρα που η ανεργία φουντώνει και δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι είναι σε αναστολή ή σε μισοδουλειά και με σκοτεινά όλα τα προγνωστικά, την ώρα που ο καπιταλισμός παραδέρνει μέσα στην κρίση και η χώρα βυθίζεται στην ύφεση, ο πρωθυπουργός του κεφάλαιου έχει το θράσος να
μιλά για «αυτοπεποίθηση». Πόση «αυτοπεποίθηση» μπορεί να νιώσουν άραγε οι εργαζόμενοι της «βαριάς βιομηχανίας» του τουρισμού που μετρούν μήνες άνεργοι ή πληρωμένοι με ψίχουλα; Πόση «αυτοπεποίθηση» να νιώσουν οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί που προσλαμβάνονται με τρίμηνες συμβάσεις;
Προφανώς, η «αυτοπεποίθηση» δεν αφορά όλους αυτούς, την πλατιά κοινωνική πλειοψηφία. Απευθύνεται κυρίως προς τις δυνάμεις του κεφάλαιου, ντόπιου και ξένου. Αποτελεί μία προσπάθεια να πειστούν οι δυνάμεις της πλουτοκρατίας ότι η κυβέρνηση μπορεί και σε αυτές τις συνθήκες να προωθήσει τα συμφέροντά τους
ενάντια –πρώτα και κύρια– στον ταξικό τους αντίπαλο, την εργατική τάξη. Εκεί ακριβώς στοχεύουν και τα νέα
αντεργατικά μέτρα που φρόντισε να εξαγγείλει στη ΔΕΘ. «Εκσυγχρονίζεται η Αγορά Εργασίας» και «αναμορφώνεται η Επικουρική Ασφάλιση» μας ενημερώνει ο πρωθυπουργός. Αυτό που κρύβεται πίσω από
τις ευφάνταστες εκφράσεις (που συνηθίζουν να χρησιμοποιούν τα αστικά επιτελεία όταν προετοιμάζουν αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα) είναι ένα νέο χτύπημα στο συνδικαλισμό, μεγαλύτερη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και χτύπημα του σταθερού χρόνου εργασίας, παραπέρα χτύπημα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων και παράδοση των επικουρικών συντάξεων στα νύχια του κεφάλαιου.
• «Εκσυγχρονίζεται η Αγορά Εργασίας, με βάση εισηγήσεις του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας. Καταργούνται παρωχημένες ρυθμίσεις του περασμένου αιώνα και καθιερώνονται νέα δικαιώματα, που διασφαλίζουν το μέλλον της εργασίας. Ενώ το νέο πλαίσιο ενθαρρύνει τις νέες θέσεις απασχόλησης», ανέφερε ο Μητσοτάκης στην ομιλία του. Και για όσους δεν κατάλαβαν τι σημαίνουν όλα αυτά, η συνέντευξη Τύπου της επόμενης ημέρας ήταν ακόμη πιο διαφωτιστική: νέος αντεργατικός νόμος μέσα στον επόμενο μήνα για την αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου 1264/82 και τη λεγόμενη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας, δηλαδή την παραπέρα ελαστικοποίησή του προς όφελος των εργοδοτών. «Ένας συνδικαλιστικός νόμος, ο οποίος, εάν δεν κάνω λάθος, είχε ψηφιστεί το 1982, χρειάζεται επιτέλους κάποιον ουσιαστικό εξορθολογισμό». Στα χνάρια της αντεργατικής νομοθεσίας που χτύπησε το δικαίωμα της απεργίας, που επιβάλλει ασφυκτικούς περιορισμούς και έλεγχο στα σωματεία (ηλεκτρονικά μητρώα, ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, πραγματικοί δικαιούχοι κ.λπ.), που κατάργησε ή ευνούχισε τις συλλογικές συμβάσεις, η κυβέρνηση της ΝΔ ετοιμάζεται για ένα σοβαρότερο χτύπημα στις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Πρόκειται για μια κατεύθυνση που την έχει εδώ και χρόνια η άρχουσα τάξη. Δεν ανέχεται τη δυνατότητα των εργαζομένων να αποφασίζουν συλλογικά και να αγωνίζονται διεκδικώντας τα δικαιώματά τους, και μάλιστα με νομιμοποίηση του δικαιώματος αυτού. Δεν ανέχεται πια ακόμη και το συνδικαλιστικό νόμο του ΠΑΣΟΚ, τον 1264 του 1982, που αποτέλεσε τη βάση για την εξουδετέρωση του ταξικού συνδικαλισμού, που έβαλε το αστικό κράτος ως γενικό επόπτη του συνδικαλισμού και οδήγησε στη σημερινή κατάντια. Θέλουν ακόμη μεγαλύτερη ελευθερία στην εκμετάλλευση των εργαζομένων, θέλουν τους εργαζόμενους απομονωμένους και ανήμπορους. Η συμπαιγνία του κράτους με την ανώτατη συνδικαλιστική ηγεσία, με τις ωμές κρατικές επεμβάσεις σε εργατικά κέντρα και ομοσπονδίες, και τους διορισμούς διοικήσεων είναι «σκηνές προσεχώς», προμηνύματα αυτού που πραγματικά θέλουν να επιβάλουν σε διευρυμένη βάση. Και προφανώς δεν είναι ζητήματα που αφορούν τις συνδικαλιστικές άδειες, όπως διαρρέουν εντέχνως διάφορα συστημικά παπαγαλάκια για τις επικείμενες αλλαγές, προκειμένου να μετριάσουν τις αντιδράσεις. Η υπεράσπιση του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΑΞΙΚΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ είναι καθήκον πρώτης γραμμής και άμεσο για τους εργαζόμενους και το εργατικό κίνημα.
• «Λίγοι θα είχαν αντίρρηση στο να μπορούν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να έχουν περισσότερη ευελιξία, εφόσον το επιθυμούν οι ίδιοι, στο πώς κατανέμουν το χρόνο τους Χωρίς αυτό, σε καμία περίπτωση, να σημαίνει κατάργηση του 8ώρου», συνεχίζει ο Μητσοτάκης στην συνέντευξη Τύπου. Στο φαντασιακό κόσμο που θέλει να μας παρουσιάσει η εργοδοτική αυθαιρεσία, οι καθημερινοί εκβιασμοί με το μαχαίρι στο λαιμό (κυριολεκτικά!) ή
με τα πιστόλι στο χέρι (πάλι κυριολεκτικά!), η απειλή της απόλυσης (με καθόλου ή ελάχιστο κόστος για τον εργοδότη) απλά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!!! Ο Μητσοτάκης θέλει να μας πείσει ότι στους χώρους δουλειάς εργοδότες και εργαζόμενοι λειτουργούν με ίσους όρους. Θέλει να μας πείσει ότι ο εργάτης που σκοτώνεται γιατί δεν τολμάει από φόβο να απαιτήσει μέτρα προστασίας έχει «περιθώρια ευελιξίας». Ή ότι ο εργαζόμενος που λιώνει στην απλήρωτη (και φυσικά κατάμαυρη) υπερωρία έχει επιλογές. Αυτό που πραγματικά εννοεί και θέλει να πετύχει η κυβέρνηση της ΝΔ είναι η κατάργηση κάθε έννοιας σταθερού χρόνου εργασίας. Στα σχέδιά τους το οχτάωρο (που είναι ήδη καταργημένο) θα αποτελεί μια γενική και αφηρημένη έννοια, ενώ αυτό που θα συμβαίνει στην πραγματικότητα θα είναι το μεγαλύτερο ξεζούμισμα των εργαζομένων, όποτε και για όσο θέλει ο εργοδότης και χωρίς «ενοχλητικούς» ελέγχους από το κράτος και με περιορισμένη τη δυνατότητα καταγγελίας από τον εργαζόμενο. Η λεγόμενη «ευελιξία» ή αλλιώς η «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας δεν είναι παρά η προώθηση της υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων, η κατάργηση της υπερωριακής αμοιβής, η μετατροπή του εργαζόμενου σε δούλο. Ο αγώνας για ΠΛΗΡΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ο αγώνας για την ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ 8ΩΡΟΥ, είναι κρίσιμος αγώνας, αγώνας που συγκροτεί την εργατική τάξη στην αντιπαράθεσή της με το κεφάλαιο.
• «Αναμορφώνεται η Επικουρική Ασφάλιση με την εισαγωγή του κεφαλαιοποιητικού συστήματος. Ενός ατομικού «κουμπαρά» για κάθε νέο εργαζόμενο, που θα επαναφέρει την εμπιστοσύνη όλων, κυρίως των νέων, στο ασφαλιστικό σύστημα», ανέφερε στην ομιλία του στη ΔΕΘ και επανέφερε στο προσκήνιο όλα όσα γράφαμε τόσο για τον προηγούμενο αντιασφαλιστικό νόμο (από τον οποίο δεν πέρασε ούτε ένας χρόνος) όσο και για την έκθεση Πισσαρίδη. Στο στόχαστρο παραμένει η επικουρική ασφάλιση και τα επικουρικά ταμεία, κάτι που
είχε αφήσει σε εκκρεμότητα ο προηγούμενος νόμος. Ωστόσο είχε επιβάλει την ένταξη του ΕΤΕΑΕΠ (το ταμείο που αφορά τις επικουρικές και τα εφάπαξ) στον ΕΦΚΑ, προμηνύοντας τα χειρότερα για τις επικουρικές συντάξεις και τα εφάπαξ, και δημιουργώντας τους όρους για συνολικότερα «μαγειρέματα» (και τζογαρίσματα) σε βάρος των ασφαλισμένων. Αυτά δηλαδή που ανακοίνωσε ο Μητσοτάκης. Παρουσιάσουν την ιδιωτική ασφάλιση ως ευκαιρία για το λαό και στοιχείο αξιοπιστίας. Στην πραγματικότητα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Στόχος τους είναι να προσφέρουν ζεστό χρήμα στο κεφάλαιο, αλλά και να τσακίσουν τη συνείδηση του λαού σχετικά με το δικαίωμά του στην ασφάλιση. Να σταματήσει να θεωρείται υποχρέωση του κράτους η εξασφάλιση αξιοπρεπούς περίθαλψης και σύνταξης για όλο το λαό και τη νεολαία, αλλά να αποτελεί πλέον ατομική υπόθεση του καθενός. Ο αγώνας για πλήρη ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ, για αυξήσεις στις συντάξεις και μείωση των ορίων συνταξιοδότησης, είναι αγώνας που δεν αφορά μόνο όσους είναι συνταξιούχοι. Είναι αγώνας ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ενάντια στη νέα αντιασφαλιστική επίθεση.
• Η υπεράσπιση των συμφερόντων της άρχουσας τάξης από τον Μητσοτάκη φαίνεται ακόμη και από τις δήθεν ευνοϊκές για τους εργαζόμενους ρυθμίσεις, όπως η κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης για το 2021 ή, πολύ περισσότερο, για την 6μηνη επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών εργαζομένων και εργοδοτών έως και για 100.000 νέες προσλήψεις. Στην πρώτη περίπτωση μιλάμε για μηδενική ή μηδαμινή αύξηση στο μηνιαίο μισθό της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζομένων. Συγκεκριμένα, δεν αφορά τους μισθωτούς με καθαρό ετήσιο εισόδημα έως 15.000 ευρώ (που δεν πληρώνουν εισφορά), ενώ οι μισθωτοί με ετήσιο εισόδημα από 15.000 έως 22.000 θα δουν –στην καλύτερη περίπτωση– μία αύξηση της τάξης των 4,71 ευρώ το μήνα! Και ως «κερα-
σάκι στην τούρτα» έρχεται και ο αποκλεισμός των δημόσιων υπαλλήλων από τη ρύθμιση. Όσο για την επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών, αυτό ουσιαστικά αφορά μόνο τους εργοδότες, καθώς δεν θα αλλάξει τίποτε για την τσέπη του εργαζομένου. Αυτό όμως που θα σημάνει για τους εργαζομένους είναι ότι θα λειτουργούν στη βάση της προσωρινότητας, διότι είναι ζήτημα εάν θα δεχτεί να τους κρατήσει ο εργοδότης στη δουλειά μετά τους 6 μήνες, ενώ συνολικά η «αγορά» σπρώχνεται προς την εμπέδωση της ανασφάλιστης εργασίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους εκβιασμούς που θα δέχονται οι εργαζόμενοι.
• Το επόμενο διάστημα, λοιπόν, είναι κρίσιμο για τους εργαζόμενους. Κρίνεται συνολικά το εργασιακό πλαίσιο στη χώρα, οι όροι και οι σχέσεις εργασίας. Η επίθεση δεν αφορά κάποιο συγκεκριμένο στρώμα εργαζομένων, τους αφορά συνολικά. Oι αγώνες που πρέπει να δοθούν πρέπει να είναι μαζικοί και αποφασιστικοί. Και είναι οι μόνοι που μπορούν να τονώσουν πραγματικά την αυτοπεποίθηση των εργαζομένων.
