Για άλλη μια φορά παρακολουθούμε μια διαδικασία «διαπραγμάτευσης» μεταξύ των δανειστών-ιμπεριαλιστών και της ελληνικής κυβέρνησης, με στόχο την ολοκλήρωση της αξιολόγησης και το «ξεκλείδωμα» της επόμενης δόσης των δανείων.
Αυτή τη φορά, βέβαια, η κυβέρνηση είναι «αριστερή»… Αυτό, όμως, δεν την εμποδίζει να κρατά την ίδια στάση με τις προηγούμενες. Κι έτσι η διαπραγμάτευση δεν είναι τίποτε άλλο από την αναζήτηση συμβιβασμών (πολιτικών κατά βάση) ανάμεσα, πρώτα και κύρια στους ίδιους τους δανειστές και, δευτερευόντως, ανάμεσα στους δανειστές και την κυβέρνηση. Συμβιβασμοί στους οποίους η ελληνική κυβέρνηση κάνει πίσω, όλο και πιο πίσω, φορτώνοντας το λαό με ακόμα περισσότερα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα.
Η συγκεκριμένη διαδικασία χαρακτηρίστηκε από την ακόμα πιο ανοιχτή κόντρα του ΔΝΤ με την ΕΕ για τον τρόπο με τον οποίο θα προχωρήσει η επίθεση στον ελληνικό λαό. Οχι γιατί υπάρχει μια πλευρά που …μας συμπονά, αλλά γιατί τα δικά τους ιδιαίτερα συμφέροντα επιβάλλουν εκείνες ή τις άλλες κατευθύνσεις. Κεντρικό σε αυτή την κόντρα παραμένει το ζήτημα του ελληνικού χρέους, με το ΔΝΤ να θέλει να το συζητήσει υπό πολύ σκληρές (για το λαό) προϋποθέσεις και τη Γερμανία να το απορρίπτει εξαρχής.
Στην προσπάθεια κάθε πλευράς να διαφυλάξει τα συμφέροντά της και να πλήξει την αντίπαλη, ο σίγουρος χαμένος είναι ο ελληνικός λαός, ο οποίος θα δει το πενιχρό του εισόδημα να μειώνεται κι άλλο, τα λιγοστά του δικαιώματα να περιορίζονται ακόμα περισσότερο. Κι αυτή τη φορά, όλα θα γίνουν με ακόμα μια «αριστερή» υπογραφή, η οποία θα τιμήσει τις υπογραφές που έβαλε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από το περασμένο καλοκαίρι, αλλά θα τσακίσει, ξανά και ξανά, έναν λαό που υποφέρει τα πάνδεινα…
Αυτή είναι η ουσία των όσων διαμείφθηκαν στα περίφημα ξενύχτια στο Χίλτον. Κι ενώ υπήρχαν σοβαρά ανοιχτά θέματα (επικουρικές συντάξεις, αφορολόγητο, κόκκινα δάνεια) η Κομισιόν ζήτησε πρόσθετο πακέτο μέτρων ύψους 3,5 δισ. ευρώ, το οποίο έπρεπε να συμφωνηθεί από τώρα, αλλά να εφαρμοστεί, αν χρειαστεί, αργότερα. Παράλληλα, το ΔΝΤ εξακολουθούσε να πιέζει κι αυτό για περισσότερα μέτρα, ώστε να επιτευχθεί ο στόχος του πλεονάσματος του 3,5%.
Η κυβέρνηση απάντησε κατεβάζοντας το φορολογικό και το ασφαλιστικό προς διαβούλευση, με στόχο να ξεμπλοκάρει τη διαπραγμάτευση ακόμα και με μονομερή ενέργεια. Αυτό δεν είναι, βέβαια, κάτι για το οποίο πρέπει να …χαιρόμαστε, γιατί τα δυο νομοσχέδια περιλαμβάνουν μέτρα ύψους 3,6 δισ. ευρώ (1,8 δισ. ευρώ το καθένα), ενώ αναμένονται και τα μέτρα για την έμμεση φορολογία, επίσης ύψους 1,8 δισ. ευρώ (κάτι τους αρέσει σε αυτό το νούμερο εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ!). Σύνολο 5,4 δισ. ευρώ, χωρίς τα επιπλέον 3,5 δισ. που ζητά η Κομισιόν. Πρόκειται, δηλαδή, για ένα από τα βαρύτερα πακέτα μέτρων στην εξαετία των μνημονίων.
Το αν τα μέτρα αυτά θα είναι και τα τελικά μένει να το δούμε. Η εμπειρία των τελευταίων χρόνων λέει ότι μέχρι και λίγο πριν την ψήφιση στη Βουλή γίνονται αλλαγές. Ας …θαυμάσουμε, τα όσα συζητιούνται ή έχουν ήδη αποφασιστεί από την κυβέρνηση που …θα έσκιζε τα μνημόνια!
Το φορολογικό νομοσχέδιο
Το φορολογικό νομοσχέδιο αφορά την άμεση φορολογία, με βασικούς άξονες τη φορολογική κλίμακα και την ειδική εισφορά αλληλεγγύης, δηλαδή το χαράτσι που θα καταργούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τώρα το αυξάνει!
Το βασικό σημείο τριβής στη διαπραγμάτευση ήταν το αφορολόγητο όριο, το οποίο λένε ότι δεν έχει καταληχθεί ακόμη. Η διαφωνία δεν ήταν στο αν θα μειωθεί, αλλά πόσο! Η κυβέρνηση ήθελε από 9.550 ευρώ που είναι σήμερα να το κατεβάσει στις 9.100, ενώ το ΔΝΤ ζητούσε 8.100. Το νομοσχέδιο το ορίζει στις 9.091 ευρώ.
Η φορολογική κλίμακα αναπροσαρμόζεται και σε αυτή εντάσσονται μισθωτοί, συνταξιούχοι, ελεύθεροι επαγγελματίες και αγρότες. Το χαράτσι αλλάζει και μπαίνει σε κλίμακα, όπως η φορολογία εισοδήματος. Η κλίμακα είναι τέτοια που, τελικά, αυξάνει το χαράτσι για όλα τα εισοδήματα.
Ο συνδυασμός του αφορολόγητου, της νέας κλίμακας εισοδήματος και του χαρατσιού ευνοεί τους μισθωτούς και συνταξιούχους με ετήσιο εισόδημα από 28.000 ως 40.000 ευρώ και αυξάνει το φόρο σε όλους τους άλλους. Οπως ευνοεί και τους αγρότες με εισόδημα ως 20.000 ευρώ και τους ελεύθερους επαγγελματίες με εισόδημα ως 30.000 ευρώ. Δηλαδή, την πληρώνουν, βασικά, πάλι τα χαμηλότερα εισοδήματα, ενώ φαίνεται μια προσπάθεια να κρατηθούν κάποιες ισορροπίες με μικρομεσαία στρώματα, ίσως στη βάση γενικότερων πολιτικών σχεδιασμών. Αν και φορολογικές ελαφρύνσεις της τάξης των 300 ευρώ το χρόνο δεν τις λες ακριβώς και κοινωνικό συμβόλαιο!
Αλλωστε, το επόμενο μέτρο, που αφορά αυξήσεις στα εισοδήματα από ακίνητα, επαναφέρει …την τάξη! Οι αυξήσεις του φόρου μπορεί να φτάσουν και το 40% και μειώνονται όσο αυξάνονται τα εισοδήματα!
Με δυο λόγια, η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζόμενων και συνταξιούχων θα δουν το εισόδημά τους να μειώνεται ακόμα περισσότερο. Και, προφανώς, η «δικαιοσύνη» των μεγάλων φόρων στα υψηλά εισοδήματα είναι κάλπικη, γιατί τα ψηλά εισοδήματα αντέχουν, τα χαμηλά, απλά θα πεινάσουν…
Το πακέτο των έμμεσων φόρων
Στους έμμεσους φόρους κυριαρχεί η αύξηση του μεγάλου συντελεστή του ΦΠΑ από 23% σε 24%. Ο συντελεστής αυτός εφαρμόζεται σε τυποποιημένα είδη διατροφής (μακαρόνια, ρύζι, αλεύρι, καφές, κακάο, αλλαντικά, μαρμελάδες, σοκολάτες, παγωτά, είδη ζαχαροπλαστικής, μπαχαρικά, προψημένο ψωμί, προμαγειρεμένα φαγητά, ψωμί του τοστ, φρυγανιές κ.ά.), σε αναψυκτικά και χυμούς, στην εστίαση, στα εισιτήρια των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, στα ταξί και στην συντήρηση παλαιών κατοικιών.
Αλλά δεν είναι μόνο ο ΦΠΑ. Ενα σωρό άλλοι έμμεσοι φόροι λέγεται ότι έχουν ήδη συμφωνηθεί: Αύξηση των ειδικών φόρων σε αμόλυβδη βενζίνη και φυσικό αέριο, αλλά και στην κινητή τηλεφωνία και τα τσιγάρα. Νέος φόρος στις συνδέσεις στο διαδίκτυο (ανάλογος με την ταχύτητα σύνδεσης) και τη συνδρομητική τηλεόραση. Αύξηση της φορολογίας των τυχερών παιχνιδιών, νέο ειδικό τέλος διέλευσης στα Ι.Χ. με ξένες πινακίδες, αύξηση του τέλους ταξινόμησης για καινούρια, αλλά και μεταχειρισμένα αυτοκίνητα. Το ειδικό τέλος ανά διανυκτέρευση στα ξενοδοχεία φέρεται να μην έχει κλείσει ακόμα.
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι τα μέτρα αυτά θα ισχύσουν από το 2018, ωστόσο αυτό είναι μάλλον αμφίβολο γιατί οι δανειστές πιέζουν για άμεση εφαρμογή ώστε να βγουν τα νούμερα που απαιτούν για την αξιολόγηση.
Οι έμμεσοι φόροι αφορούν προϊόντα, αγαθά και υπηρεσίες ευρείας κατανάλωσης και πρώτης ανάγκης, όπως είναι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που θα ακριβύνουν. Και το φέσι θα το πληρώσουν όλοι και άμεσα, ανεξάρτητα με το εισόδημά τους. Γι’ αυτό και οι φόροι αυτοί είναι και άδικοι, αλλά και αποδοτικοί για το κράτος και τους δανειστές.
Το ασφαλιστικό
Το ασφαλιστικό του Κατρούγκαλου ακολουθεί πιστά τα …δόγματα των προκατόχων του, δηλαδή την αύξηση των εισφορών και τη μείωση των παροχών.
Συγκεκριμένα, το ύψος των εισφορών ορίζεται στο 20% του εισοδήματος και αυτό ισχύει, πλέον, για όλους (μισθωτούς, ελεύθερους επαγγελματίες και αγρότες). Αυτό αφορά μόνο τις εισφορές για την κύρια σύνταξη, οι οποίες αυξάνονται, ιδιαίτερα για τους αγρότες. Την τελευταία στιγμή, ωστόσο, συμφωνήθηκε και αύξηση των εισφορών για τις επικουρικές συντάξεις, αλλά και τις εισφορές για περίθαλψη.
Στο ύψος των συντάξεων, τα χτυπήματα είναι πολλαπλά! Μείωση των επικουρικών όταν το άθροισμα με την κύρια είναι πάνω από 1.300 ευρώ και, κυρίως, αλλαγή του τρόπου υπολογισμού του ανταποδοτικού μέρους της σύνταξης, η οποία θα υπολογίζεται με βάση το μέσο μισθό σε ολόκληρο τον εργασιακό βίο. Αντιλαμβάνεται κανείς τι σημαίνει αυτό σε μια χώρα με τεράστια ανεργία και μισθούς που συνεχώς μειώνονται…
Ενα άλλο σημαντικό στοιχείο, που αφορά πολλούς εργαζόμενους, είναι η κατάργηση του διαχωρισμού «παλιών» και «νέων» ασφαλισμένων, δηλαδή των πριν και μετά το 1992. Η διάκριση αυτή είχε βασικό ρόλο στο ασφαλιστικό σύστημα και ευνοούσε τους «παλιούς». Η τωρινή εξίσωση γίνεται, προφανώς, προς τα κάτω, αν και ήδη οι διαφορές στις εισφορές είχαν αμβλυνθεί πολύ.
Ο λόγος που είχε τεθεί αυτός ο διαχωρισμός από το ασφαλιστικό του Σιούφα το 1991 ήταν η σταδιακή αφαίρεση δικαιωμάτων, μέχρι, όμως, την πλήρη κατάργησή τους όπως γίνεται τώρα. Την ίδια λογική ακολουθά τώρα και το νομοσχέδιο του Κατρούγκαλου, το οποίο ορίζει μεταβατικές περιόδους για τα περισσότερα από τα μέτρα που περιλαμβάνει, οι οποίες φτάνουν ως και το 2020. Το γεγονός αυτό δεν κάνει, βέβαια, τα μέτρα λιγότερο αντιλαϊκά, απλά η κυβέρνηση ελπίζει να αποτρέψει πιθανές αντιδράσεις από μια πιο απότομη εφαρμογή τους.
Σε αυτή τη λογική αποτελεί κεντρική ιδέα το να πληγούν περισσότερο οι μελλοντικοί συνταξιούχοι και λιγότερο οι τωρινοί. Εδώ, φυσικά, το σημαντικότερο, ίσως, αποτέλεσμα είναι ότι κατοχυρώνεται η αντίληψη του «δε θα πάρω ποτέ σύνταξη» στο μεγαλύτερο κομμάτι του λαού και ιδιαίτερα της νεολαίας, η οποία, τελικά, θα φτάσει να μη γνωρίσει καν αυτό το δικαίωμα και, άρα, να μην το διεκδικήσει ποτέ. Τουλάχιστον έτσι ελπίζουν…
Τέλος, σημαντικό βήμα είναι η ενοποίηση των ταμείων, με την οποία θα δημιουργηθούν δυο μεγάλα ταμεία, ένα για τις κύριες συντάξεις κι ένα για τις επικουρικές και τα εφάπαξ. Τα ίδια τα μέτρα που προτείνονται ορίζουν και το πλαίσιο λειτουργίας τους, το οποίο είναι πιστό στη λογική της εξίσωσης προς τα κάτω.
Επί του πιεστηρίου…
Η έκδοση της εφημερίδας πρόλαβε τις ανακοινώσεις της Eurostat που δίνουν πρωτογενές πλεόνασμα 0,7% για το 2015, τις δηλώσεις Γιούνκερ ότι δε θα χρειαστούν πρόσθετα μέτρα, την ανακοίνωση του Κατρούγκαλου ότι έκλεισε το ασφαλιστικό και τις δηλώσεις ότι έκλεισαν και οι εκκρεμότητες στα κόκκινα δάνεια. Χαρές και πανηγύρια στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η οποία θεωρεί ότι πάει στο Eurogroup της Παρασκευής με ισχυρά χαρτιά.
Τα ισχυρά χαρτιά είναι, ουσιαστικά, το τσάκισμα των δικαιωμάτων του λαού! Αυτό είναι το σημαντικότερο επιχείρημα της κυβέρνησης απέναντι στους αδίστακτους δανειστές-ιμπεριαλιστές: Οτι μπορεί να προχωρήσει την επίθεση …χωρίς αυταπάτες!
Το θέμα για το λαό δεν είναι άλλο από αυτό που επιβεβαιώνεται καθημερινά τα τελευταία έξι μνημονιακά χρόνια: Η επίθεση δεν έχει τέλος, δεν εξαρτάται από λογιστικά αποτελέσματα, δεν ανακόπτεται ούτε από «υπεύθυνες» ούτε από «υπερήφανες» κυβερνήσεις. Η λογική της είναι μία και μόνη: Το ξεζούμισμα του λαού, η βίαιη μεταφορά πλούτου προς τις ήδη παχιές τσέπες μέσα και έξω από τη χώρα.
Κι έτσι, η ευθύνη για το σταμάτημά της πέφτει ακριβώς πάνω στα θύματά της, το λαό, τους εργαζόμενους, τη νεολαία. Δε θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσουμε!
