Κύμα οργής έχει προκαλέσει στον ελληνικό λαό η συνεργασία του Υπουργείου Εργασίας με το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδας, που θα επιτρέπει την «απασχόληση σε ξενοδοχειακές μονάδες» δεκαεξάχρονων παιδιών. Πρόκειται για ασυνόδευτα παιδιά που διαβιούν σε δομές φροντίδας ανηλίκων και ατόμα με αναπηρία.
Τα επιχειρήματα από την πλευρά της υφυπουργού εργασίας Δόμνας Μιχαηλίδου και του ΞΕΕ δεν είναι παρά γελοία και προκλητικά. Κάνουν λόγο για «ομαλή αποϊδρυματοποίηση των παιδιών, αλληλεγγύη και κοινωνική προσφορά» όταν πάνε να νομιμοποιήσουν την παιδική εργασία. Το υπουργείο εργασίας με θράσος δηλώνει, ότι δουλεύει για μια κοινωνία «συμπεριληπτική και ισότιμη»…
Ξεκινώντας από αυτό το ιδιαίτερα ευαίσθητο κοινωνικό στρώμα μελλοντικά θα προωθήσουν την παιδική εργασία και στα υπόλοιπα παιδιά. Θέλουν να διαμορφώσουν μία νεολαία, που δε θα έχει ιδέα την έννοια του δικαιώματος. Μια νεολαία η οποία δε θα χωράει στο σχολείο (πόσο μάλλον στο πανεπιστήμιο). Θέλουν να εμπεδώσει, ότι τα ασυνόδευτα παιδιά των δομών φροντίδας, τα παιδιά των εργατών και γενικότερα τα παιδιά από τις φτωχές και τις λαϊκές οικογένειες θα μπορούν να γίνουν μόνο φτηνά εργατικά χέρια σε κάποια ξενοδοχειακή μονάδα ή σε κάποια άλλη δουλειά του ποδαριού ή ακόμα και του σκοτωμού.
Οι εξαγγελίες αυτές της κυβέρνησης πάνε πλάι πλάι με τον νόμο για την τεχνική εκπαίδευση, που «ψηφίστηκε νύχτα» τον Δεκέμβρη του ‘20. Οι λεγόμενες Επαγγελματικές Σχολές Κατάρτισης, τη δημιουργία των οποίων προβλέπει ο νόμος αυτός, θα περιμένουν 15χρονους μαθητές, οι οποίοι θα σπρώχνονται στην απλήρωτη εργασία. Πάνε πλάι πλάι με τον νόμο Χατζηδάκη, που καταργεί το οκτάωρο, νομιμοποιεί την τηλεργασία, καταργεί την κυριακάτικη αργία και βάζει την απεργία και τον ταξικό συνδικαλισμό στην παρανομία. Πάνε πλαί πλάι και με τον νόμο Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη και την ΕΒΕ, που πέταξε από την τριτοβάθμια 40.000 μαθητές.
Η επίθεση του συστήματος στον λαό και την εργατική τάξη είναι κατά μέτωπη. Χτυπάνε κάθε δικαίωμα, το οποίο έχει κατακτηθεί με αίμα. Το δικαίωμα στη ζωή, στη δουλειά, στην εκπαίδευση, στην υγεία… Τα δικαιώματα αυτά που μας καταστρατηγούν μόνοι μας και μόνο μπορούμε να τα υπερασπιστούμε. Στηριζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις. Στον δρόμο. Στις μαζικές κινητοποιήσεις και τις διαδηλώσεις.
Τα κροκοδείλια δάκρυα του ΣΥΡΙΖΑ δε θα καταργήσουν την παιδική εργασία και ούτε θα φέρουν καλύτερες μέρες στον λαό και την εργατική τάξη. Η παιδική εργασία είναι γέννημα θρέμμα αυτού του σάπιου καπιταλιστικού – ιμπεριαλιστικού συστήματος (το οποίο υπηρετεί κάθε αστική κυβέρνηση), που οδηγεί τις λαϊκές οικογένειες στη φτωχοποίηση και αναγκάζει τα παιδιά να δουλεύουν. Παράνομα σε μία προηγούμενη φάση. Νόμιμα σε μία επόμενη.
Η νομιμοποίηση της παιδικής εργασίας θα αποτελέσει ένα ακόμα σοβαρό χτύπημα στα δικαιώματα των παιδιών του λαού. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αφεθεί αυτό αναπάντητο. Με μαζικές διαδηλώσεις να διεκδικήσουμε το δικαίωμα στη ζωή με αξιοπρέπεια.
