Η πάλη των λαών για να διώξουν από τις χώρες τους τις στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ και να απαλλαγούν από κάθε στρατιωτική τους παρουσία έχει ξεχωριστή σημασία στις σημερινές συνθήκες. Συνθήκες που χαρακτηρίζονται από την λυσσαλέα επιθετικότητα των αμερικάνων ιμπεριαλιστών για την παγκόσμια κυριαρχία, από την επιδρομή και κατοχή του Ιράκ και από τις συχνές απειλές τους ότι άλλες χώρες και λαοί έχουν σειρά. Ολα τα παραπάνω κάνουν φανερή την ανάγκη της κοινής δράσης και το διεθνή συντονισμό της λαϊκής πάλης ενάντια στις στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ.
Η διεθνή σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στα Χανιά φιλοδοξεί να υπηρετήσει αυτή την αναγκαιότητα κάνοντας το πρώτο αλλά σημαντικό βήμα στην κατεύθυνση αυτή. Θα πρέπει να γίνει ευρύτερα κατανοητός ο ρόλος που διαδραματίζουν οι στρατιωτικές βάσεις στην πολιτική των ΗΠΑ για να επιβάλλουν την κυριαρχία τους στον κόσμο. Είναι ολοφάνερο ότι αποτελούν ορμητήρια για να εξαπολύουν επεκτατικούς πολέμους, να ισοπεδώνουν χώρες και να σπέρνουν τον θάνατο στους λαούς ώστε να μπορούν με αυτόν τον τρόπο να επιβάλλουν την απόλυτη κυριαρχία τους στην χώρα και στην περιοχή που έχει επιλεγεί. Η ιστορία δείχνει -και είναι πλούσια σε παραδείγματα- πως οι σφαίρες επιρροής των ιμπεριαλιστών, πως οι αγορές και οι ανακατανομές μεταξύ τους δεν γίνονται με ειρηνικούς τρόπους. Αντίθετα πραγματοποιούνται ή, πιο σωστά, επιβάλλονται μέσα από άλλου τύπου διαδικασίες όπως εκβιασμοί, απειλές και κυρίως με πολεμικές επιδρομές που συχνά εξαπολύουν. Το είδαμε το παραπάνω στο Ιράκ, στην Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν και πρόσφατα ξανά στο Ιράκ.
Είναι επίσης φανερό πως οι χώρες που έχουν αμερικανικές βάσεις στο έδαφός τους δέχονται εκβιασμούς και άλλες απειλές, και υποχρεώνονται, θέλουν δε θέλουν κάθε φορά, να ευθυγραμμίζονται με τους επεκτατικούς-τυχοδιωκτικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ και πολλές φορές αναλαμβάνουν βρόμικους ρόλους για λογαριασμό των αφεντικών τους. Τα παραπάνω ζητήματα, και πολλά ακόμη περισσότερα, αποτελούν μια συνηθισμένη πρακτική. Μέσα από τέτοιες διαδικασίες η εξάρτηση γίνεται πιο βαθιά και οι αλυσίδες ακόμη μεγαλύτερες. Στη βάση αυτής της σχέσης οι αστικές τάξεις των εξαρτημένων χωρών και το πολιτικό τους προσωπικό διαμορφώνει και αποκτάει χαρακτηριστικά και αντιλήψεις πλήρης υποτέλειας. Τέτοια που τους επιτρέπουν να μη νιώθουν ενοχές και αναστολές, και ξεδιάντροπα να συμμετέχουν σε βρόμικες και αντιλαϊκές αποστολές, ακόμη και πολεμικές όπως τους προστάζουν οι ιμπεριαλιστές. Είναι βέβαιο πως η περίοδος που έχει ανοίξει μας επιφυλάσσει μεγάλες εκπλήξεις τόσο στο στρατόπεδο των ιμπεριαλιστών όσο και σε εκείνο των λαών και της πάλης τους. Τα γεγονότα μαρτυρούν ότι η ανθρωπότητα έχει μπει σε μια κρίσιμη και επικίνδυνη περίοδο.
Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης και γενικότερα του ανατολικού συνασπισμού άφησε στο διεθνή χώρο ένα μεγάλο κενό στο οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό πεδίο. Κενό που οι ιμπεριαλιστές της Δύσης επιχειρούν να καλύψουν οξύνοντας έτσι τις μεταξύ τους σχέσεις και αντιπαραθέσεις. Η αμερικανική υπερδύναμη έχοντας μεγαλύτερες και ισχυρότερες δυνατότητες από τους ανταγωνιστές της προχωρούν στην κάλυψη του κενού αυτού με την πιο μεγάλη αγριότητα και επιθετικότητα. Η πρόσφατη επιδρομή και κατοχή στο Ιράκ εντάσσεται στην διεκδίκηση και κάλυψη ακριβώς αυτού του κενού. Είναι επίσης φανερό πως οι στόχοι των ΗΠΑ δεν σταματούν εκεί και πάνε πιο πέρα: στην πλήρη εξουδετέρωση των κύριων ανταγωνιστών τους για την παγκόσμια κυριαρχία, και αυτό μπορεί να περάσει μόνο μέσα από το αιματοκύλισμα των λαών. Γι” αυτό οφείλουν οι λαοί να ανησυχούν, γιατί τα μεγαλύτερα εγκλήματα των ιμπεριαλιστών είναι αυτά που δεν έγιναν ακόμα. Οι Αμερικανοί για να προωθήσουν τους παραπάνω στόχους έχουν ιδιαίτερα ανάγκη όχι μόνο τη διατήρηση των στρατιωτικών τους βάσεων και κάθε είδους στρατιωτικής τους παρουσίας στο κόσμο, μα και την παραπέρα ενίσχυσή τους και με άλλες βάσεις και σε νέες χώρες και περιοχές, κλιμακώνοντας την επίθεσή τους.
Από την άλλη πλευρά οι λαοί, όπως έδειξαν με την τεράστια αντιπολεμική θύελλα που οργάνωσαν ενάντια στους μεγαλύτερους φονιάδες των λαών για να αντισταθούν στην αμερικανοβρετανική επιδρομή στο Ιράκ, δείχνουν ότι η πάλη τους έχει περάσει σε ένα άλλο επίπεδο.
Σε αυτές τις συνθήκες η αντιπολεμική και αντιιμπεριαλιστική πάλη των λαών οφείλει να γίνει πιο συγκεκριμένη και πιο αποτελεσματική. Να κάνει τη ζωή των αμερικανών ιμπεριαλιστών σε κάθε χώρα και περιοχή ακόμη πιο δύσκολη. Να συνδυάσει τον αντιπολεμικό και αντιιμπεριαλιστικό αγώνα με τον αγώνα για το διώξιμο των στρατιωτικών βάσεων από κάθε γωνιά του πλανήτη. Ετσι θα αφαιρεθούν τα σημαντικότερα στηρίγματά τους ώστε να μπορέσουν οι λαοί να οδηγηθούν στη νίκη!
Το ξεκίνημα της καμπάνιας ενάντια στις αμερικανικές βάσεις σε κάθε χώρα και περιοχή, και ο συντονισμός της πάλης αυτής είναι βέβαιο πως θα βρει τους λαούς πιο κοντά και πιο αλληλέγγυους στο κοινό τους αγώνα.
φ.486, 4/10/03
