Το ΚΚΕ(μ-λ) χαιρετίζει τις χιλιάδες των ανθρώπων που κατέβηκαν στους δρόμους και τις πλατείες της χώρας. Είναι περισσότερο από φανερό ότι με το τελευταίο βάρβαρο πακέτο μέτρων ξεχείλισε η οργή και η αγανάκτηση στα πλατιά λαϊκά στρώματα. Δεν είναι καθόλου παράξενο, συμπτωματικό και τυχαίο που η πρώτη μέρα των μαζικών συγκεντρώσεων στις πλατείες συνέπεσε με μια μαζικότατη διαδήλωση των εργαζομένων στη ΔΕΗ, την κατάληψη των γραφείων στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, την αντίδραση των εργαζομένων στον ΟΠΑΠ.
Οι πολλοί λόγοι που έχει ο λαός μας να ξεσηκωθεί και να αντιδράσει βρίσκονται και εντός συνόρων, ανεξάρτητα αν είναι πολύ ελπιδοφόρα η γενίκευση των αντιδράσεων σε διεθνές επίπεδο, στην Ισπανία, στην υπόλοιπη Ευρώπη, στη Βόρεια Αφρική.
Η απειλή της ανεργίας, το ζοφερό μέλλον της λιτότητας, των χαμηλών μισθών, της έλλειψης ασφάλισης, οι φόβοι από την επιμονή της γενικευμένης κρίσης να μην υποχωρεί, το μαύρο μέλλον μιας τελείως ξεπουλημένης και υποταγμένης χώρας, χωρίς ίχνος ανεξαρτησίας, στους δήθεν συμμάχους της Ευρώπης και του ΔΝΤ, θα έφερναν αργά ή γρήγορα τη μεγάλη αντίδραση.
Τι το πιο φυσιολογικό, ένα καζάνι που βράζει να σκάσει. Ο λαός και η νεολαία ζουν εδώ και χρόνια σε ένα καθεστώς απόλυτης ασφυξίας, καταπίεσης και αισχρής εκμετάλλευσης. Δεν προλαβαίνουν να απεργήσουν και απολύονται. Δεν προλαβαίνουν να διαδηλώσουν και τα ΜΑΤ τους ανοίγουν το κεφάλι. Όλα τα πολιτικά κόμματα πρέπει σώνει και ντε να συμφωνήσουν με τα μέτρα.
Κυβέρνηση δεν έχουμε! Έχουμε έναν στενό κύκλο υπαλλήλων γύρω από τον Παπανδρέου που αποφασίζει πραξικοπηματικά και έχει βγάλει την Ελλάδα σε πωλητήριο. Έναν κύκλο υπαλλήλων των ΗΠΑ και της ΕΕ.
Τι πιο αναμενόμενο, σύσσωμος ο λαός και η νεολαία να ενώσει τη φωνή του και να υψώσει τη γροθιά του.
Είναι περισσότερο από προφανές το τι ενώνει όλον αυτόν τον κόσμο! Είτε κατεβαίνει στους δρόμους μέσα από διαδικασίες συνδικάτων είτε μέσω της δράσης αριστερών πολιτικών οργανώσεων είτε μέσω επιτροπών και πρωτοβουλιών γειτονιάς είτε μέσω του διαδικτύου. Κανείς δεν περισσεύει στον αγώνα, κανείς δεν είναι αχρείαστος. Η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού θέλει ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΑ ΒΑΡΒΑΡΑ ΜΕΤΡΑ. Δεν υπάρχει εργάτης, άνεργος, εργαζόμενος, μετανάστης που να μη θέλει αξιοπρεπή δουλειά, σίγουρη και με καλή αμοιβή. Η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού θέλει να του γυρίσουν πίσω ό,τι λεηλάτησαν μέσω μνημονίων (μισθούς, συντάξεις, δώρα, συμβάσεις, λιγότερους φόρους, δωρεάν παιδεία, δωρεάν υγεία, φθηνές συγκοινωνίες χωρίς χαράτσια).
Γι” αυτό και το σημερινό φαινόμενο των μαζικών συγκεντρώσεων δεν έπεσε από τον ουρανό. Υποβοηθήθηκε απ” όλους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες, όλες τις μικρές και μεγάλες αντιστάσεις των τελευταίων χρόνων. Αγώνες που πρέπει να στρέφονται ενάντια στους πραγματικούς υπευθύνους, στις κυρίαρχες πολιτικές που μας έφεραν εδώ και που, αν δεν αντιδράσουμε, θα μας φέρουν σε ακόμα χειρότερη θέση.
Η μεγάλη πλειοψηφία του λαού αξίζει ένα μέλλον με ΔΟΥΛΕΙΑ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΕΙΡΗΝΗ και πρέπει να ζητήσει λογαριασμό από το ντόπιο κατεστημένο και τους ξένους πάτρωνες που κάνουν ό,τι μπορούν για να του στερήσουν ένα καλύτερο μέλλον.
Όλοι όσοι (και για όσο συνεχίζουμε) βρεθούμε στις πλατείες και στους δρόμους πρέπει να υιοθετήσουμε όλες τις μορφές επικοινωνίας (συνελεύσεις, συζητήσεις, πρόχειρα πάνελ συζητήσεων, μικροφωνικές) έτσι ώστε να έρθουμε κοντά, κόντρα στους διαχωρισμούς που οι κατεστημένοι επιτήδειοι θέλουν να υψώσουν ανάμεσά μας. Να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία αυτής της μεγάλης συνάντησης και να βγούμε πιο δυνατοί, πιο αποφασισμένοι, πιο περήφανοι, ώστε να μεταφέρουμε το μήνυμα του αγώνα και της αντίστασης στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές μας, στους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων. Να βγούμε πιο ώριμοι και με διευρυμένα αισθήματα αλληλεγγύης στους μετανάστες και τους σύγχρονους «άθλιους» της σημερινής κοινωνίας.
Τι έπαθαν όμως ξαφνικά τα ΜΜΕ και εκεί που δεν ήθελαν να ακούσουν τίποτε ενάντια στα μέτρα, εκεί που λοιδορούσαν τις διαδηλώσεις τις συγκεντρώσεις, τις πορείες, κραυγάζοντας για κλειστό κέντρο, τι έπαθαν και έγιναν φανατικοί των πλατειών; Να ένα ερώτημα να συζητήσουμε στις πλατείες! Μήπως ελπίζουν να κουραστούμε, να μας κυριεύσει η αμηχανία και να επέλθει η εκτόνωση; Να προετοιμαστούμε λοιπόν (για όσο καιρό είμαστε μαζί) για τα χειρότερα που θα έρθουν όταν τα ΜΜΕ αλλάξουν στάση και το κατεστημένο αρχίσει να ενοχλείται από τις μεγάλες αυτές κινητοποιήσεις. Δεν πρέπει να αρκεστούμε στο ότι είμαστε αγανακτισμένοι. Πρέπει να διαπιστώσουμε μέσα από τις κοινές μας εμπειρίες γιατί μέχρι τώρα δεν καταφέραμε να σταματήσουμε την επίθεση. Πρέπει να διακρίνουμε τους πραγματικούς φταίχτες και κυρίως να ανιχνεύσουμε τις διεξόδους που έχουμε μπροστά μας για να δυναμώσουμε τον αγώνα μας.
