Στις 15 και 18 Απρίλη, οι λεγόμενες αντιτρομοκρατικές αστυνομικές δυνάμεις προχώρησαν με βίαιο και τρομοκρατικό τρόπο σε συλλήψεις αγωνιστών επαναστατών από την Τουρκία, που ζούσαν στην Ευρώπη (κυρίως Γερμανία και Ελλάδα) κυρίως ως πολιτικοί πρόσφυγες.
Από τους 13 συλληφθέντες οι 11 είναι πολιτικοί πρόσφυγες. “Ολοι τους είχαν εκτίσει ποινές πολύχρονης φυλάκισης στην Τουρκία, από το πρώτο κιόλας διάστημα της φασιστικής δικτατορίας του Εβρέν, το 1980, αλλά και αργότερα.
Το 1980 συλλαμβάνονται περισσότεροι από 800.000 Τούρκοι αγωνιστές, κυρίως νεολαίοι, αφού το αριστερό επαναστατικό κίνημα της Τουρκίας άρχισε να εμφανίζεται από τις αρχές του 1970 και στην πλειοψηφία του αποτελούνταν από νέους αγωνιστές.. Χιλιάδες έχασαν τη ζωή τους από τους βασανισμός αλλά και τις ανοιχτές δολοφονίες. Δεκάδες χιλιάδες αναγκάστηκαν να φύγουν προς το εξωτερικό για να σώσουν τη ζωή τους. Τότε παλαιοί αγωνιστές, αριστεροί και προοδευτικοί άνθρωποι στη χώρα μας τουλάχιστον επί δύο δεκαετίες κινητοποιούνταν για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στους αγωνιστές και στον Τούρκικο λαό, σε Αθήνα Θεσσαλονίκη και σε πολλές άλλες πόλεις της Ελλάδας. Το ίδιο οφείλουμε να κάνουμε και τώρα. Να σώσουμε τη ζωή των συλληφθέντων αγωνιστών.
Ποιοι είναι αυτοί οι αγωνιστές και ποια ήταν η δράση τους πρώτα στην Τουρκία και ύστερα στο εξωτερικό;
- Muslim Elma: Συνελήφθη τις αρχές του 1980, σε ηλικία 20 χρόνων. Ήταν στέλεχος του τούρκικου φοιτητικού κινήματος. Μετά από πολλά βασανιστήρια οδηγήθηκε στις φυλακές του Ντιγιάρμπακιρ, γνωστές για τη σκληρότητα των βασανισμών των κρατουμένων. Οι βασανισμοί του συνεχίστηκαν και μέσα στη φυλακή. Το 1983, μετά από απεργία πείνας μεγάλης διάρκειας, μαζί με άλλους αγωνιστές μεταφέρεται στις φυλακές της Ισταμπούλ. Το 2000 συμμετέχει στη μεγάλη απεργία πείνας μέχρι θανάτου, εξαιτίας της οποίας πέθαναν πάνω από 100 αγωνιστές και πολλές χιλιάδες υπέστησαν σοβαρές βλάβες στην υγεία τους. Λίγα χρόνια αργότερα απελευθερώνεται με περιοριστικά μέτρα και αναγκάζεται να φύγει στο εξωτερικό, συγκεκριμένα στη Γερμανία. Συμμετέχει στην ΑΤΙΚ (Συνομοσπονδία Τούρκων Εργατών). Έμεινε στις φυλακές της Τουρκίας για περισσότερα από 20 χρόνια.
- Segiz Ali Ugur: Όντας φοιτητής συνελήφθη το 1992. Μετά από σκληρά βασανιστήρια οδηγήθηκε στις φυλακές. Συμμετείχε στη μεγάλη απεργία πείνας του 2000. Αποφυλακίστηκε για λόγους υγείας και του επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι. Στη συνέχεια βρέθηκε στην Ευρώπη (Γερμανία), αγωνιζόμενος μέσα από τις γραμμές της ΑΤΙΚ.
- Μehmet Ιεσιλβαλί: Συνελήφθη την περίοδο της φασιστικής δικτατορίας, το 1980, σε ηλικία 18 χρόνων. Οδηγήθηκε στις φυλακές του Ντιγιάρμπακιρ, όπου παρέμεινε για χρόνια κρατούμενος. Μετά την αποφυλάκισή του, συμμετέχοντας σε διαδήλωση το 1993 πυροβολείται από αστυνομικό, συλλαμβάνεται και οδηγείται και πάλι στις φυλακές, όπου έμεινε μέχρι το 1998. Αποφυλακίστηκε λόγω προβλημάτων υγείας και αναγκάστηκε να φύγει στο εξωτερικό.
- Samir Solmaz: Συνελλήφθη το 1992 και παρέμενε φυλακισμένος μέχρι τη μεγάλη απεργία πείνας. Αποφυλακίστηκε για λόγους υγείας και έφυγε στο εξωτερικό.
- Εrhan Akturk: Από το 1990 στη Γερμανία δραστηριοποιείται μέσα από τις γραμμές της ΑΤΙΚ και είναι γνωστό στέλεχός της.
- Sinan Banu και Dilan Banu: Και οι δύο γιατροί, -άνδρας ο πρώτος, γυναίκα η δεύτερη-, γνωστά στελέχη της ΑΤΙΚ.
- Μussa Demir: Στέλεχος της ΑΤΙΚ.
- Haidar Bern: Τούρκος μετανάστης, από τα ιδρυτικά στελέχη της ΑΤΙΚ.
-
Οι συλλήψεις στην Ελλάδα
- Pektas Deniz: Από μικρή ηλικία βρέθηκε στη Γερμανία μαζί με τους γονείς του, όπου έφθασαν ως μετανάστες. Δραστηριοποιήθηκε με την ΑΤΙΚ και έχει γερμανική υπηκοότητα. Σε βάρος του υπάρχει ευρωπαϊκό ένταλμα και ζητείται η έκδοσή του στη Γερμανία.
- Παράλληλα, συνελήφθη για παράνομη είσοδο στη χώρα μας η Ozdemir Arzu. Παρότι υπέβαλε αμέσως αίτημα για χορήγηση ασύλου ως πολιτική πρόσφυγας, εσπευσμένα της κοινοποιήθηκε απόφαση απέλασης και οι αστυνομικές αρχές την οδήγησαν (χωρίς να έχουν το δικαίωμα) τάχιστα στο τούρκικο προξενείο προς απέλαση. Η έγκαιρη κινητοποίηση των δικηγόρων της απέτρεψε την έκδοσή της στην Τουρκία. Κρατήθηκε στα κρατητήρια του Ελληνικού μέχρι τη δίκη της την 30/4, όπου απαλλάχθηκε από κάθε κατηγορία. Τώρα είναι ελεύθερη και περιμένει να προχωρήσει η διαδικασία ασύλου. Η αγωνίστρια Αrzu είχε συλληφθεί για πρώτη φορά στην Τουρκια το 1995, σε ηλικία 16 χρονών. Οδηγήθηκε στις φυλακές όπου παρέμεινε συνολικά 9 χρόνια Πρωτοστάτησε στον αγώνα των πολιτικών κρατούμενων στην Τουρκία ενάντια στις φυλακές τύπου F (σχετικό ντοκιμαντέρ εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=QPbweTF27hI).
Κινδυνεύουν ακόμη και με ισόβια
Οι περισσότεροι από τους παραπάνω αγωνιστές έχουν περάσει ένα πολύ μεγάλο μέρος της ζωής τους στις φυλακές και έχουν υποστεί σκληρά βασανιστήρια. Κι αυτό επειδή αφιέρωσαν τη ζωή τους στον αγώνα για την υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζόμενων μαζών και της νεολαίας στη χώρα τους, ενάντια στο φασισμό και τον ιμπεριαλισμό. Μέσα από πρωτοβουλίες κοινής δράσης, με άλλες αντιιμπεριαλιστικές δημοκρατικές δυνάμεις αγωνίζονταν ώστε να εκφραστεί η αλληλεγγύη των λαών σε εργατικά και λαϊκά κινήματα στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. Μέσα από την ΑΤΙΚ ανέπττυξαν μια πλούσια δράση όχι μόνο για τα δικαιώματα των Τούρκων εργαζόμενων αλλά και για το δυνάμωμα της πάλης των λαών σε όλο τον κόσμο.
Στη Γερμανία ζούν 3,5 εκατομμύρια Τούρκοι μετανάστες που αγωνίζονται μαζί με τους Γερμανούς εργαζόμενους στα συνδικάτα, στις γειτονιές και στους συλλόγους. Η ΑΤΙΚ και άλλες οργανώσεις μεταναστών από την Τουρκία φοβίζουν τις αντιδραστικές και φασιστικές δυνάμεις της Γερμανίας. Γι” αυτό οι τελευταίοι προχώρησαν σ” αυτές τις τρομοκρατικές συλλήψεις και διώξεις. Από την άλλη, θέλουν να βοηθήσουν το καθεστώς της Άγκυρας. Για τους ίδιους λόγους έδρασαν και οι λεγόμενες αντιτρομοκρατικές αστυνομικές δυνάμεις της χώρας μας.
Αν ο Τούρκοι αγωνιστές απελαθούν από Ελλάδα στη Γερμανία και στην Τουρκία, θα βρεθεί σε κίνδυνο η ζωή τους.
Ο λαός, οι εργαζόμενοι και στην πρώτη γραμμή η νεολαία θα πρέπει να κάνουμε το καθήκον μας. Να βγούμε στο δρόμο, να οργανώσουμε σε όλη τη χώρα κινητοποιήσεις για να μην εκδοθούν και να αφεθούν ελεύθεροι οι Τούρκοι αγωνιστές. Οι αριστερές οργανώσεις θα πρέπει από κοινού να πρωτοστατήσουν στις λαϊκές κινητοποιήσεις. Ήδη μια σειρά από συνδικάτα, σωματεία και άλλες λαϊκές οργανώσεις συγκεντρώνουν ψηφίσματα διαμαρτυρίας και αλληλεγγύης στους Τούρκους αγωνιστές.
Να δείξει ξανά ο λαός μας την αλληλεγγύη του, μαζικά και μαχητικά. Να κάνουμε και πάλι το καθήκον μας.
