«Το δράμα των μεταναστών στη Μεσόγειο απαιτεί μια “συνολική λύση”, στην οποία το ΝΑΤΟ συμβάλλει βοηθώντας στη σταθεροποίηση των χωρών της περιοχής» υποστήριξε ο γενικός γραμματέας της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας Γενς Στόλτενμπεργκ.
Το ΝΑΤΟ λοιπόν και οι χώρες που το αποτελούν, ιδιαίτερα αυτές που παίζουν τον αποφασιστικό ρόλο σε αυτό, αφού πρώτα επεμβήκαν σε αυτές τις χώρες στο όνομα της τρομοκρατίας, αφού έριξαν και εκτέλεσαν ηγέτες που δεν τους ήταν και τόσο «σίγουροι» για τους σχεδιασμούς τους, αφού τις διέλυσαν, τις έριξαν στους εμφύλιους πολέμους δολοφονώντας χιλιάδες από τους λαούς τους και αφού τέλος δημιούργησαν τα μεταναστευτικά κύματα εκατομμυρίων ανθρώπων που έχασαν ότι είχαν και δεν είχαν και τώρα αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον με το να θαλασσοπνίγονται στα νερά της Μεσογείου, τώρα λοιπόν και με πρόσχημα το πρόβλημα που δημιούργησαν οι ίδιοι αποφασίζουν την επίλυσή του. Πώς; Μα με το να βομβαρδίζουν και να επεμβαίνουν κατά το δοκούν και πάλι σε αυτές τις χώρες. Είναι δε τόσο χυδαίοι και κυνικοί οι ιμπεριαλιστές, εταίροι της κυβέρνησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που αίρουν τις ευαισθησίες τους για τις «παράπλευρες απώλειες» τις οποίες πλέον θεωρούν έως και απαραίτητες για την «άμυνα» της Ευρώπης! Ο Guardian ήδη έχει αποκαλύψει έγγραφο της ΕΕ για χερσαίες επιχειρήσεις στη Λιβύη στο οποίο γινόταν αναφορά για «παράπλευρες απώλειες» με νεκρούς πρόσφυγες και μετανάστες.
Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες θεωρούνται το πρόβλημα. Οι «τζιχαντιστές», που κρύβονται ανάμεσά τους και έρχονται στην Ευρώπη της ευημερίας και της δημοκρατίας να την αποσταθεροποιήσουν η απειλή, ο νέος «εχθρός». Ένας «εχθρός» του οποίου βασικός ρόλος είναι να τρομοκρατήσει τους λαούς της Ευρώπης για να αποδεχτούν την παραπέρα στρατιωτικοποίηση της Ε.Ε., την αναγκαιότητα να αναλάβει ακόμη πιο ενεργό ρόλο το ΝΑΤΟ, την παραπέρα αστυνόμευση θαλασσών και ξηράς, και βέβαια την ένταση της φασιστικοποίησης στις ίδιες τις χώρες τους.
Έτσι, λοιπόν, η Ε.Ε. αναγνωρίζει στον εαυτό της το δικαίωμα να επεμβαίνει με χερσαίες δυνάμεις όπου χρειάζεται, κατ’ αρχήν στη διαλυμένη Λιβύη απ’ όπου ξεκινούν τα περισσότερα καράβια με μετανάστες, και μάλιστα με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, μιας και το σχέδιο δράσης για την αντιμετώπιση της μεταναστευτικής ροής στη Μεσόγειο πρέπει να ξεκινήσει μέσα στον Ιούνιο. Το οποίο σχέδιο προβλέπει μία ναυτική επιχείρηση εναντίον των διακινητών ανθρώπων στα χωρικά ύδατα αλλά και στις ακτές της Λιβύης όσο πιο άμεσα γίνεται, αφού το καλοκαίρι οι άνθρωποι ταξιδεύουν πιο πολύ! Σε αυτό το σχέδιο ρόλο καλείται να παίξει και ο ΟΗΕ για να υπάρχει η απαραίτητη «νομική» κάλυψη. Όπως, όμως, είπε και η ύπατη εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για θέματα εξωτερικής πολιτικής Φεντερίκα Μογκερίνι σε συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, και να μην πάρει τέτοια απόφαση ο ΟΗΕ, μιας και η Ρωσία έχει τις αντιρρήσεις της, η Ευρώπη είναι έτοιμη να προχωρήσει και χωρίς το τυπικό «πράσινο φως» του Οργανισμού.
Εδώ έρχεται ο ρόλος το ΝΑΤΟ, καθώς και στο στρατιωτικό κομμάτι η Ε.Ε. δεν είναι ακόμη έτοιμη να αναλάβει, ως τέτοια, τέτοιου είδους επιχειρήσεις (βλέπε και τη γνωστή ρήση του Γιούνκερ για τις κότες όταν αναφερόταν στην άμυνα της Ε.Ε.). Ιδιαίτερα όταν αυτές αφορούν χερσαίες επεμβάσεις. Οπότε ο ρόλος του γίνεται πρωταγωνιστικός.
Στόχος όλων αυτών είναι «η διάλυση του «επιχειρηματικού μοντέλου» των δικτύων διακινητών στη Μεσόγειο», με όποιες απώλειες μπορεί να έχει αυτή η «διάλυση» σε απώλειες μεταναστών και προσφύγων. Εδώ καλό είναι να μη μας διαφεύγει και το προχώρημα της δημιουργίας του λεγόμενου αραβικού ΝΑΤΟ το οποίο ανάμεσα στους στόχους του έχει και την απειλή των «τζιχαντιστών» αλλά και την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος.
Άλλωστε οι Ευρωπαίοι και ΝΑΤΟϊκοί εταίροι «πείστηκαν» ότι το μεταναστευτικό και προσφυγικό πρόβλημα είναι «και θέμα άμυνας» από τον… Έλληνα υπουργό Άμυνας Π. Καμμένο στη σχετική σύνοδο του ΝΑΤΟ, ο οποίος νιώθοντας περήφανος για αυτή του την επιτυχία συμπληρώνει ότι «ανάμεσα στους πραγματικούς πρόσφυγες μπορεί να διακινηθούν και πιθανόν να διακινούνται τρομοκράτες προς την Ευρώπη μέσω της Ελλάδος», οπότε είναι απαραίτητες οι στρατιωτικές επιχειρήσεις «με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα». Επόμενο βήμα προφανώς θα είναι να καθοριστεί, επιτέλους, το πού θα στηθεί η νέα αμερικανονατοϊκή βάση στη χώρα μας, για να παίξει και αυτή πρωταγωνιστικό ρόλο στις επεμβάσεις στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή!
Από κοντά και ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς που, ενώ συμφώνησε σε όλα στη κοινή συνεδρίαση των υπουργών Εξωτερικών και Αμυνας των «28», προχώρησε σε δηλώσεις και φληναφήματα για την αναγκαιότητα η Ε.Ε. να μην απογοητεύσει τους λαούς της, να αποδείξει ότι το ευρωπαϊκό μοντέλο είναι ακόμη εδώ(!) και αφού παρθούν «μέτρα συνεργασίας χωρίς να στρατιωτικοποιηθεί η Ε.Ε.», οι πολιτικές της Ε.Ε. «να προωθηθούν όχι μόνο για το κέντρο της Μεσογείου αλλά και για την ευρύτερη περιοχή»!
Οι ιμπεριαλιστές δεν αλλάζουν! Έχουν και θα έχουν ως πρώτη προτεραιότητά τους τις γεωπολιτικές τους επιδιώξεις, τις αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς τους. Στα πλαίσια αυτά, δεν διστάζουν να παρεμβαίνουν και να διαλύουν χώρες. Αυτά καθορίζουν τις αποφάσεις και τις πράξεις τους. Αυτοί είναι οι λόγοι που προχωρούν στην ακόμη παραπέρα στρατιωτικοποίηση της Μεσογείου, αυξάνουν την κούρσα των εξοπλισμών και τους εκσυγχρονισμούς στρατών. Που καθορίζουν ακόμη και τις περιφερειακές συμμαχίες κατά τα άλλα «ανεξάρτητων» κρατών, σαν το δικό μας, που σπεύδουν να δώσουν τα πάντα στους ιμπεριαλιστές, στο όνομα του καλύτερου πλασαρίσματός τους στους περιφερειακούς ανταγωνισμούς.
Δεν τους έπιασε όλους αυτούς καμιά στεναχώρια για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που πνίγονται – δολοφονούνται. Δεν θα διστάζουν να δολοφονούν, είτε άμεσα με τους δικούς τους ξεχωριστούς ή και ενωμένους στρατούς είτε έμμεσα με τη δημιουργία περιφερειακών συμμαχιών, τους ανθρώπους που κατέστρεψαν αυτές οι επεμβάσεις τους. Τα περί μεταναστών και τζιχαντιστών που κρύβονται στους κόλπους τους είναι η απαραίτητη δικαιολογία -τρομοκρατία απέναντι στους λαούς τους ώστε να μην αντιδρούν όχι μόνο απέναντι στις δολοφονικές τους πολιτικές αλλά και στην ένταση της φασιστικοποίησης, στην ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών απέναντι στους ίδιους.
Το πρόβλημα λοιπόν υπάρχει και έχει αιτίες. Το ζητούμενο είναι και θα είναι πάντα το ποια θα είναι η απάντηση των λαών απέναντι σε αυτό. Ιδιαίτερα σε μια χώρα σαν τη δική μας με τη γεωπολιτική της αξία αλλά και μια άρχουσα τάξη πλήρως εξαρτημένη από τις διαθέσεις των ιμπεριαλιστών. Σε μια χώρα που οι ροές των μεταναστών είναι ιδιαίτερα μεγάλες λόγω της γεωγραφικής της θέσης.
Θα είναι η απάντηση του λαού μας η πλήρη αποδοχή των αιτιάσεων των ιμπεριαλιστών και της ντόπιας εξουσίας; Θα αποδεχτεί ο λαός μας την ανάγκη των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων ή την ανάγκη της δολοφονικής αναχαίτισης των «επικίνδυνων» για τη ζωή του και το μέλλον του μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών; Θα δεχτεί την πλήρη παράδοση της χώρας στους ιμπεριαλιστές; Θα αναρωτιέται για το πόσους χωράει η χώρα να φιλοξενήσει, ώστε να παζαρεύει με τους άλλους Ευρωπαίους «εταίρους» ποσοστά φιλοξενούμενων; Θα αποδεχτεί τα παζάρια για τις μερικές χιλιάδες που χωράει η Ευρώπη, τη στιγμή που είναι εκατομμύρια αυτοί που μετατρέπονται σε πρόσφυγες, άρα και αυτοί που περισσεύοντας θα αφήνονται στη «μοίρα» και τις διαθέσεις δουλεμπόρων και… καιρικών συνθηκών;
Ή θα πρέπει να δει το πρόβλημα στις πραγματικές του βάσεις, ότι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες δεν φεύγουν από τις χώρες τους γιατί «απλά» ψάχνουν κάτι καλύτερο αλλά γιατί τις έχουν καταστρέψει οι ιμπεριαλιστές και ότι σε αυτό το έργο παίζει κάποιο ρόλο και η δική μας χώρα; Ότι το πρόβλημα των μεταναστών έχει την ίδια αιτία με το δικό του, οπότε πρέπει να έχει και κοινή λύση;
Ο λαός μας έχει αποδείξει ότι μπορεί και να καταλάβει αλλά και να αντισταθεί απέναντι στις πολιτικές των ιμπεριαλιστών, που έχουν μακελέψει και τον ίδιο. Μπορεί να διεκδικήσει την πραγματική του ανεξαρτησία αλλά και να σταθεί πραγματικά αλληλέγγυος απέναντι σε άλλους λαούς που υποφέρουν. Μπορεί και τώρα. Αρκεί όμως να ξεπεράσει το φόβο και τον τρόμο που του έχουν δημιουργήσει οι δεξιοί και συστημικοί λακέδες αλλά και οι «αριστεροί» υποτακτικοί του συστήματος της εξάρτησης.
