Παρά το γεγονός ότι εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν τη ΝΔ να προηγείται με μεγάλη διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ και ακολούθως ως τον επόμενο κυβερνητικό διαχειριστή του συστήματος, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εμφανίζεται περισσότερο με προβλήματα παρά με τον αέρα των δημοσκοπήσεων.
Η βασική πλευρά, όπως έχουμε ξαναγράψει, έχει να κάνει με την στήριξη που εξακολουθούν να παρέχουν στον ΣΥΡΙΖΑ κυρίως ξένα αλλά και ντόπια κέντρα εξουσίας. Η ίδια η ΝΔ γνωρίζει καλύτερα από τον οποιοδήποτε, ιδιαίτερα μάλιστα σε συνθήκες βαθέματος της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, ότι για την αστική διαχείριση απαιτείται πριν από όλα η έγκριση-συγκατάθεση-ανοχή των ιμπεριαλιστών.
Οι ισχυρές πιέσεις που ασκούνται κυρίως από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα δείχνουν να προκαλούν στη ΝΔ τουλάχιστον αμηχανία και εκνευρισμό, οδηγώντας την σε σπασμωδικές κινήσεις. Τέτοια π.χ. είναι η αντίδρασή της στην ομιλία του Μοσκοβισί στη Βουλή. Η τοποθέτηση του Ευρωπαίου Επιτρόπου Οικονομικών και Νομισματικών υποθέσεων σαφέστατα αποτέλεσε ολόπλευρη στήριξη στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, υπερθεματίζοντας την απάτη για «έξοδο από τα μνημόνια». Ήρθε, μάλιστα, ως συνέχεια της κυρίαρχης γραμμής του ξένου αστικού τύπου περί «απομόνωσης» της ΝΔ σχετικά με τη θέση της στη Συμφωνία των Πρεσπών. Ο Κ. Χατζηδάκης απάντησε με πρωτόγνωρο για τη ΝΔ τρόπο,τονίζοντας«Κύριε επίτροπε, λοιπόν, μπορούσαμε να το είχαμε βαφτίσει “Πιερ”, “Ευκλείδη” ή “Κωστή”. Οι Έλληνες πολίτες, όμως, ξέρουν πως πρόκειται για τέταρτο μνημόνιο». Με βάση το μέτρο για τις περικοπές των συντάξεων και την πιθανή κρυφή συμφωνία δανειστών- κυβέρνησης, ζήτησε ανοιχτά ίση πολιτική μεταχείριση, αναφέροντας «Καθαροί όροι για όλα τα πολιτικά κόμματα». Ολοκλήρωσε την ομιλία του με τη φράση:«Λυπάμαι που χάλασα την ευτυχία σας». Το Γραφείο Τύπου, δε, της ΝΔ μετά τη συνάντηση Μητσοτάκη- Μοσκοβισί, εξέδωσε ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία «Ο κ. Μητσοτάκης συνέστησε στον κ. Μοσκοβισί να είναι πιο προσεκτικός στις δημόσιες τοποθετήσεις του[…]».
Αν, από τη μια, η ΝΔ επιχειρεί να κρατήσει μια αντιπολιτευτική στάση απέναντι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που όμως την εκθέτει στους ιμπεριαλιστές αλλά και σε μερίδες του ντόπιου κεφαλαίου, από την άλλη έχει να αντιμετωπίσει τις πιέσεις που δέχεται από τον ακροδεξιό- εθνικιστικό χώρο. Αυτές οι πιέσεις τη μετατοπίζουν σε ακροδεξιές και εθνικιστικές θέσεις. Σε αυτές τις διεργασίες, λίπασμα των οποίων αποτελεί το «Μακεδονικό», προστέθηκε η ανακοίνωση για την ίδρυση νέου κόμματος από τους Δ. Καμμένο και Μπαλτάκο. Πάραυτα, το πρόβλημα για τη ΝΔ βέβαια δεν είναι αυτές καθ’ αυτές οι θέσεις. Είναι ότι, ως κόμμα εξουσίας,αφήνει το λεγόμενο «κέντρο», δηλαδή έναν χώρο στο αστικό πολιτικό σκηνικό,να αξιοποιηθεί και να καλυφθεί άραγε από ποιον;
Έτσι, το αντιστάθμισμα στην ακροδεξιά και εθνικιστική ρητορεία της ΝΔ είναι η απόφαση του Κ. Μητσοτάκη να αναλάβει το πάλαι ποτέ στέλεχος της ν. ΠΑΣΟΚ, στενός συνεργάτης της Α. Διαμαντοπούλου, Γ. Μαστρογεωργίου, γενικός διευθυντής του ινστιτούτου δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής». Η κίνηση αυτή εντάσσεται στο άνοιγμα που έχει κάνει ο Κ. Μητσοτάκης στο «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ, δηλαδή στα στελέχη που πλαισίωσαν την ηγεσία Σημίτη. Ενδεικτικός ο σχολιασμός του γνωστού γυρολόγου Τ. Θεωδορικάκου, συμβούλου στρατηγικής της ΝΔ: « Δεν θα έπρεπε να σας κάνει εντύπωση. Πιλοτικά σημαίνει συσπείρωση ανθρώπων και δυνάμεων πέρα από τα παραδοσιακά όρια της ΝΔ, γιατί το ζητούμενο είναι η ανασυγκρότηση της πατρίδας μας».
Αυτό το πάντρεμα εθνικιστικής- ακροδεξιάς ρητορείας και ανοίγματος στο «κέντρο», μάλιστα «μέχρι τον χώρο της φιλοευρωπαϊκής Κεντροαριστεράς» όπως μας ενημερώνει σε άρθρο της η «Καθημερινή» σχετικά με τον προεκλογικό σχεδιασμό της ΝΔ, εκφράζεται με τον στόχο που ανάδειξε ο Κ. Μητσοτάκης στη συζήτηση της Βουλής για τις αποφάσεις του Γιούρογκρουπ. Στο επίκεντρο τίθεται η δημιουργία «ενός ευρύτερου ευρωπαϊκού μετώπου για να αναταχθεί η χώρα», που οδηγεί στην τακτική «διττής διεύρυνσης» της ΝΔ στην προεκλογική φάση, αλλά και σε κυβέρνηση ευρείας αποδοχής όσον αφορά τη διακυβέρνηση, ακόμη και με εξωκοινοβουλευτικούς βουλευτές.
Ωστόσο, οι πιέσεις που δέχεται η ΝΔ από τους «εξωγενείς» παράγοντες έχουν την αντανάκλασή της στο εσωτερικό του κόμματος. Έτσι, δυο μέρες μετά το άνοιγμα στο «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ,ήρθε η διαγραφή του Κ. Μίχαλου, προέδρου της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων και του ΕΒΕΑ. Ο συγκεκριμένος κατηγορήθηκε ως «δούρειος ίππος» σχετικά με τις θέσεις του για τις συμφωνίες του Γιούρογκρουπ και των Πρεσπών. Αυτή η διαγραφή προστίθεται σε αυτές των Παπακώστα και Αντώναρου, που ανήκουν στην καραμανλική πτέρυγα. Όμως, από ότι φαίνεται, η διαγραφή του Μίχαλου δεν έχει μόνο την πλευρά του εσωκομματικού μηνύματος, ότι ο Μητσοτάκης δεν δέχεται αμφισβητήσεις. Μάλλον είναι ακόμη πιο σοβαρό ζήτημα, μιας και ο Μίχαλος είναι στέλεχος και της «αγοράς». Ομοίως και ο Β. Κορκίδης, πρόεδρος της Ελληνικής Συνομοσπονδίας Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας και του ΕΒΕΠ, που, σε σχέση με τη συμφωνία του Γιούρογκρουπ, τονίζει: «Η επιτυχής ολοκλήρωση της 4ης αξιολόγησης, η συμφωνία για τον μηχανισμό μετα μνημονιακής εποπτείας και η ελάφρυνση του χρέους σαφώς στέλνουν θετικά μηνύματα για τη χώρα μας σε όλον τον κόσμο».
Εδώ, λοιπόν, μιλάμε για τις σχέσεις της ΝΔ με εκπροσώπους μερίδων της αστικής τάξης. Ανακατατάξεις που συντελούνται και αντιθέσεις που αναπτύσσονται στον «επιχειρηματικό κόσμο» στο πλαίσιο της κρίσης του συστήματος. Μερίδες του κεφαλαίου που αναζητούν στο νέο τοπίο που διαμορφώνεται, βαθέματος της εξάρτησης και αναμονής ρόλου, την πολιτική έκφραση που θα προωθεί τα συμφέροντά τους.
Εδώ εδράζεται και η κόντρα ΣΕΒ με τον Σύνδεσμο Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος αλλά και η σφήνα του Τσίπρα να αναγνωρίσει τον δεύτερο, μετά τη στάση του στη Συμφωνία των Πρεσπών, ως θεσμικό κοινωνικό εταίρο. Απόφαση που βρίσκει αντίθετους τους επικεφαλής των ΣΕΒ, ΓΣΒΕΕ, ΕΣΕΕ και ΣΕΤΕ, οι οποίοι, σε κοινή επιστολή τους, την χαρακτηρίζουν «αυθαίρετη». Η αντιπαράθεση του Α. Τσίπρα με την ηγεσία του ΣΕΒ και η δήλωσή του, ότι «[…] είναι εξαιρετικά αμφίβολο ποιες ακριβώς παραγωγικές δυνάμεις εκπροσωπεί […]», αποτυπώνουν την ένταση με την οποία συντελούνται οι παραπάνω ανακατατάξεις αλλά και τον αέρα που δίνει στον Τσίπρα η στήριξη των ιμπεριαλιστών. Δηλαδή, να απευθύνεται προς το ντόπιο κεφάλαιο ως άμεσος πολιτικός εκφραστής των ξένων μονοπωλίων.
Το αντιστάθμισμα στην περίπτωση της διαγραφής Μίχαλου ήταν η συνάντηση Μητσοτάκη με τους προέδρους 42 επιμελητηρίων της χώρας, προκειμένου να τους πείσει ότι αυτός θα κάνει καλύτερα τη δουλειά τους. Άραγε αυτούς τους έπεισε;
