Πριν από λίγες μέρες δόθηκε στην δημοσιότητα και τέθηκε σε «δημόσια διαβούλευση» νομοσχέδιο του υπουργείου Ανάπτυξης το οποίο σχεδιάζεται να κατατεθεί προς ψήφιση στη Βουλή περί τα τέλη Σεπτεμβρίου. Από τη μεριά της κυβέρνησης της ΝΔ προβάλλεται σαν βασικός στόχος του αναπτυξιακού νομοσχεδίου «η ενίσχυση και η διευκόλυνση της επιχειρηματικότητας στο πλαίσιο επίτευξης του αναπτυξιακού άλματος που χρειάζεται η ελληνική οικονομία», προσπαθώντας με τον τρόπο αυτό να συγκαλύψει τις παραχωρήσεις που κάνει στο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο κάτω από …άλματα ανάπτυξης και άλλα τέτοια συναφή. Αυτό το νομοσχέδιο έχει την ταξική σφραγίδα αυτών που το «παρήγγειλαν» στα μέτρα τους για πλήρη ασυδοσία σε όλους τους όρους αδειοδότησης, εγκατάστασης και λειτουργίας μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων στην χώρα μας.
Στην καρδιά του νομοσχεδίου βρίσκεται ο «γενικός κανόνας» ότι πρώτα ξεκινούν οι επιχειρήσεις τη λειτουργία τους και εκ των υστέρων διενεργείται ο έλεγχος από τη μεριά του κράτους στο κατά πόσο πληρούν τους όρους. Ο «γενικός κανόνας» έχει σαν σκοπό «την αποφυγή χρονοτριβής και άσκοπων καθυστερήσεων» και «την απλούστευση διαδικασιών συμπεριλαμβανομένων των περιβαλλοντικών αδειοδοτήσεων». Δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο αποκαλυπτικός ο «γενικός κανόνας» και η αιτιολόγησή του από κυβερνητικής πλευράς. Χρονοτριβή και άσκοπες καθυστερήσεις η προσαρμογή σε όρους που να προστατεύουν το περιβάλλον κατά την λογική των συντακτών του κειμένου. Πρόκειται για μια λογική που κυριαρχεί σήμερα στον πλανήτη εκ μέρους του ιμπεριαλιστικού – καπιταλιστικού συστήματος πάνω στο περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους λαών και χωρών. Οι περιβαλλοντικές αδειοδοτήσεις αποτελούν για ξένο και ντόπιο κεφάλαιο άσκοπα εμπόδια που καθυστερούν τις ληστρικές τους διαθέσεις με στόχο την αύξηση με γρήγορο και φτηνό τρόπο της κερδοφορίας τους. Η υλοποίηση περιβαλλοντικών όρων για την προστασία της φύσης αλλά και της υγείας τόσο των εργαζόμενων όσο και των κατοίκων μίας περιοχής δεν έχουν μόνο το στοιχείο της χρονικής καθυστέρησης αλλά αυξάνουν και το κόστος της επένδυσης, με αποτέλεσμα να μειώνουν την κερδοφορία της καπιταλιστικής επιχείρησης.
Ο εκ των υστέρων έλεγχος μίας ήδη λειτουργούσας επιχείρησης είναι ένας εύσχημος τρόπος για να δημιουργηθεί πρώτα ένα «καθεστώς» το οποίο απλώς θα ζητάει μόνιμα παρατάσεις για προσαρμογή -στο τυπικό μέρος-, ενώ ουσιαστικά θα έχει ξεπεράσει κάθε κοστοβόρο και χρονοβόρο εμπόδιο για την επένδυσή του. Εδώ πρέπει να πούμε ότι ο «γενικός κανόνας» έχει αυτό τον χαρακτήρα καθώς το σύνολο των επενδύσεων που είτε υλοποιούνται, είτε έχουν «ωριμάσει», είτε σχεδιάζονται, αποτελούν την επιτομή της καταλήστευσης των φυσικών πόρων, το ξεπούλημα «φιλέτων» υποδομών και χώρων, σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων, της υγείας και της ζωής του λαού, του περιβάλλοντος και του φυσικού πλούτου της χώρας. Από την «εμβληματική» επένδυση στο Ελληνικό-καζίνο μέχρι τις Σκουριές της Χαλκιδικής και από τις ανεμογεννήτριες στα Άγραφα μέχρι τις εξορύξεις στην Ήπειρο, ο «γενικός κανόνας» είναι «όλα στο κεφάλαιο, όλα για το κεφάλαιο». Και φυσικά σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις πρέπει να προστεθούν η προετοιμαζόμενη ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, ο διαγωνισμός για τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά καθώς και η επέκταση της επένδυσης της COSCO με την κατασκευή εμπορικού κέντρου (Mall) στον Πειραιά.
Όμως, από ό,τι φαίνεται, στην κυβέρνηση της ΝΔ και τους υποψήφιους επενδυτές δεν αρκεί ο «γενικός κανόνας» του νομοσχεδίου αλλά θέλουν ακόμα πιο σίγουρες λύσεις. Για το λόγο αυτό, στο νομοσχέδιο προβλέπεται ότι «η αξιολόγηση των επενδυτικών φακέλων θα γίνεται μέσω outsourcing». Αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι η αξιολόγηση των επενδύσεων φεύγει από τον έλεγχο των αντίστοιχων φορέων του Υπουργείου Ανάπτυξης και περνάει σε «εξωτερικές πηγές», δηλαδή σε ιδιωτικές εταιρείες μελετών, οι οποίες έναντι αμοιβής θα αξιολογούν τα επενδυτικά σχέδια των ξένων και ντόπιων καπιταλιστών. Είναι αυτό που λέει ο λαός «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει». Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι τόσο το ξένο μονοπωλιακό κεφάλαιο όσο και το ντόπιο θα απευθύνονται σε εταιρείες μελετών οι οποίες θα είναι κάτω από τον έλεγχό τους, ακόμα και κάτω από την ιδιοκτησία τους, για να «αξιολογήσουν» την επένδυση που σκοπεύουν να κάνουν.
Ο συνδυασμός του «γενικού κανόνα» (πρώτα λειτουργία μετά έλεγχος) και των ιδιωτικών μελετών αξιολόγησης των επενδυτικών σχεδίων δείχνουν ότι η κατεύθυνση της κυβέρνησης της ΝΔ είναι η πλήρης απόσυρση του κρατικού μηχανισμού από έναν στοιχειώδη έλεγχο των επενδυτικών σχεδίων και η επιβολή πλήρους ασυδοσίας για το κεφάλαιο, πάντα στο όνομα «της αποφυγής χρονοτριβής και άσκοπων καθυστερήσεων».
Εδώ είναι αναγκαία μία παρένθεση σχετικά με τη γραφειοκρατία του αστικού κράτους για την οποία «διαμαρτύρονται» οι ταγοί του αστικού πολιτικού συστήματος. Είναι τόσο υποκριτικό και αστείο ταυτόχρονα να τους ακούς να ξιφουλκούν απέναντι σε μία γραφειοκρατία η οποία είναι δικό τους έργο για την προστασία των συμφερόντων του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου και την καταδυνάστευση του εργαζόμενου λαού, αλλά η ουσία βρίσκεται αλλού. Ανάλογα με την φάση που βρίσκεται το καπιταλιστικό σύστημα και οι δυνάμεις που ηγούνται επιλέγουν αν θα προχωρήσουν τα σχέδιά τους μέσω του αστικού κράτους ή χωρίς αυτό. Σήμερα που η επιλογή είναι γρήγορες και άμεσες αποδόσεις, το αστικό κράτος και η γραφειοκρατία του πρέπει να μπει στην άκρη αλλά να είναι πάντα σε ετοιμότητα να αναλάβει δράση απέναντι στον εργαζόμενο λαό που δεν θα πιστέψει ότι οι «επενδύσεις» γίνονται «για το καλό του». Το αστικό κράτος είναι απαραίτητο για να επιδοτεί τις επενδύσεις των καπιταλιστών, από την φορολογική ληστεία του λαού, να παραχωρεί γη, θάλασσα, αέρα και υπέδαφος για ληστρική λεηλασία. Ταυτόχρονα, θα φροντίζει για τη διατήρηση της δημοσιονομικής πειθαρχίας στους ιμπεριαλιστές-δανειστές που εκτείνεται μέχρι το 2060 και φυσικά θα εγγυάται, με κάθε τρόπο, την υποθήκευση του πλούτου της χώρας για 100 χρόνια. Μία άλλη «πληγή» που θέλει να αποφύγει η κυβέρνηση της ΝΔ είναι αυτή των προσφυγών στο ΣτΕ (Συμβούλιο της Επικρατείας ) και το «ευαίσθητο» Ε’ τμήμα του, για την τήρηση των περιβαλλοντικών όρων μίας επένδυσης. Τώρα με τον «γενικό κανόνα» πρώτα λειτουργία και μετά αδειοδότηση, το «όπλο» αυτό των διάφορων περιβαλλοντολόγων αχρηστεύεται και θα είναι αναγκασμένοι, εάν θα θέλουν να αποτρέψουν μία καταστρεπτική για το περιβάλλον επένδυση να συμμετέχουν σε πραγματικούς μαζικούς λαϊκούς αγώνες. Εξάλλου, το ΣτΕ έχοντας προ πολλού πάρει «τα μηνύματα των καιρών» βγάζει αποφάσεις που ευνοούν τις καπιταλιστικές επενδύσεις ανεξάρτητα από την καταστροφή που προκαλούν, με τελευταίες αυτές για τις Σκουριές που δικαιώνει την El Dorado στις προσφυγές της.
Στο νομοσχέδιο για την ανάπτυξη υπάρχουν διατάξεις οι οποίες δείχνουν και διάφορους τρόπους που σχεδιάζονται για τη ληστρική επέλαση και την ασυδοσία του κεφαλαίου. Ένας από αυτούς είναι η «Ψηφιακή Τράπεζα Γης» όπου ο υποψήφιος επενδυτής θα μπορεί να ανταλλάσσει και να μεταφέρει συντελεστή δόμησης από μία περιοχή όπου έχει δεσμεύσεις και προβλήματα σε «χώρους υποδοχής» όπου δεν θα αντιμετωπίζει τέτοιους είδους ζητήματα. Στην κατηγορία αυτή εντάσσονται τα διατηρητέα κτίσματα, εγκαταλελειμμένες βιομηχανίες και ξενοδοχεία, καθώς και ακίνητα κοινωφελών χρήσεων που έχουν δεσμευθεί. Ουσιαστικά, η «Ψηφιακή Τράπεζα Γης» θα είναι ένα «πλυντήριο», όπου το κεφάλαιο θα καθαρίζει από τα βάρη και τις δεσμεύσεις του και θα του παραχωρείται καθαρή ιδιοκτησία.
Με το σχέδιο αυτό και σε συνδυασμό με τη μείωση της φορολογίας κερδών και μερισμάτων και κυρίως με το χτύπημα όσων δικαιωμάτων και κατακτήσεων έχουν απομείνει στους εργαζόμενους, η κυβέρνηση της ΝΔ σκοπεύει να διαμορφώσει ένα «φιλικό προς την επιχειρηματικότητα πλαίσιο» και μία «ανάπτυξη για όλους», όπως λέει και ο Μητσοτάκης. Οι εργαζόμενοι, όμως, γνωρίζουν ότι η ανάπτυξη της κερδοφορίας του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου περνάει μέσα από την ένταση της εκμετάλλευσης και τη λεηλασία των φυσικών πόρων και των υποδομών και απέναντι σε αυτή την επίθεση πρέπει να οργανώσουν τις αντιστάσεις και τις διεκδικήσεις τους.
