Ελλάδα, Λιβύη, Αίγυπτος, Ισραήλ, Λίβανος, Συρία και Τουρκία είναι τα κράτη που περιβάλλουν τη λεκάνη της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, με την Κύπρο ριγμένη στο πιο φουρτουνιασμένο γεωπολιτικά πέλαγος, τους Παλαιστίνιους από κάτω να μη δικαιούνται πατρίδα και ύπαρξη και όλους τους λαούς εκτεθειμένους σε μεγάλους κινδύνους, αν δεν αλέθονται ήδη στις μυλόπετρες του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού.
Οι αντιθέσεις (συνεργασίες και ανταγωνισμοί) των κρατών της περιοχής εξελίσσονται στη βάση συμφερόντων και ιστορικότητας, με τις αστικές τάξεις να έχουν στη συγκυρία τους λαούς στο περιθώριο. Η κατάσταση περιθωριοποίησης των λαών, παρά την καταπίεση, που γεννά οργή, είναι αποτέλεσμα της πλέριας υποχώρησης της Αριστεράς, που την κάνει να αρνείται να υπηρετήσει την αναμέτρηση για λογαριασμό των λαϊκών δυνάμεων και σέρνεται σε εθνικισμούς και ανοχή στη βαρβαρότητα του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού.
Από την άλλη, όλες ανεξαιρέτως οι αστικές τάξεις της περιοχής ετεροκαθορίζονται σ’ ότι αφορά τις κινήσεις και τις βλέψεις τους από τις κινήσεις των ιμπεριαλιστών. Η Αγγλία έχει σημαντικές βάσεις στην Κύπρο και ιστορικά σχέσεις μ’ όλη την περιοχή. Η Γαλλία δεν έχει βάσεις, αλλά έχει στόλο και μόνιμα το αεροπλανοφόρο Σαρλ Ντε Γκολ και τη δικιά της ιστορία σε Αφρική – Μέση Ανατολή. Η Γερμανία, με όχημα την Ε.Ε., ενισχύει την παρουσία και τις σχέσεις της με ισχυρή επιρροή σε Ελλάδα- Τουρκία. Από την περιοχή δεν λείπει ούτε η Κίνα που την ενδιαφέρει ο θαλάσσιος προθάλαμος και οι πύλες της ευρωπαϊκής αγοράς εμπορευμάτων. Και φυσικά τις εξελίξεις στην περιοχή καθορίζει ο ανταγωνισμός ΗΠΑ- Ρωσίας. Η σχέση – αντίθεση ΗΠΑ- Ρωσίας, όπως και αν εξελιχθεί με την προεδρία Τραμπ, που ήδη προετοιμάζει την αναβάθμιση του μετώπου με την Κίνα, θα είναι πάντα ανταγωνιστική στην κύρια πλευρά της και αυτός ο ανταγωνισμός θα καθορίζει και στο ορατό μέλλον τις εξελίξεις στην περιοχή. Στη σημερινή φάση, η Ρωσία έχει εξοβελιστεί από τη Λιβύη αλλά συνεργάζεται ξανά με την αμερικανοστήριχτη χούντα της Αιγύπτου. Επιδιώκεται από ΗΠΑ- Δύση να εξοβελιστεί τελεσίδικα από το φυσικό αεροπλανοφόρο της Κύπρου και αυτό είναι μια βασική στόχευση του ιμπεριαλιστικού σχεδίου που επιχειρείται να επιβληθεί. Όμως, μετά το Χαλέπι, γίνεται φανερό πως οι βάσεις στη Συρία, που ενισχύθηκαν στο έπακρο στρατιωτικά, κατοχυρώνονται και γεωπολιτικά και δίνουν στη Ρωσία έδαφος, δυνατότητα και κύρος για συνέχιση της ιμπεριαλιστικής παρουσίας της στην ευρύτερη περιοχή. Οι δηλώσεις του νέου πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα για το γεωστρατηγικό ρόλο της σαν παλιό μέλος του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., με τη βάση της Σούδας βασικό μέρος της εξίσωσης, δίνουν τον τόνο σ’ ότι αφορά τη χώρα αλλά και την ευρύτερη περιοχή και το τι σημαίνουν για τις ΗΠΑ. «Υπάρχει ένα διάγραμμα με τρεις κύκλους. Ο ένας αφορά τη Βόρεια Αφρική, ο άλλος την Ανατολική Μεσόγειο και τη Συρία και ο τρίτος τη Μαύρη Θάλασσα και μία πιο επιθετική και επεκτατική Ρωσία. Το μέρος όπου αυτοί οι τρεις κύκλοι συναντώνται είναι η Ελλάδα. Αυτό είναι το υφιστάμενο στρατηγικό πλαίσιο [...]». Ο πρέσβης αναφέρεται στην Ελλάδα, όμως είναι φανερό πως στο ίδιο υφιστάμενο πλαίσιο κρίσιμος, αλλά όχι το ίδιο δοσμένος, είναι και ο ρόλος της Τουρκίας… Μόνο που η Τουρκία δεν είναι Δύση και εδώ κολλάει η δήλωση, πως η Ελλάδα είναι παλιό μέλος του ΝΑΤΟ αλλά και της Ε.Ε.
Όλα αυτά που συνοπτικά αναφέραμε, πρέπει να έχει κανείς δοσμένα για να δει πιο συγκεκριμένα την κατάσταση που διαμορφώνεται στην κάθε χώρα της περιοχής και στις μεταξύ τους σχέσεις, που είναι εύλογο να μεταβάλλονται στη βάση των κινήσεων των ισχυρών. Κρίσιμο μ’ αυτό το δεδομένο το πλέγμα των σχέσεων Ελλάδας, Αιγύπτου, Ισραήλ, Τουρκίας, με την Κύπρο Ιφιγένεια, όπως έχει ειπωθεί, στις ισορροπίες που θέλουν να επιβάλλουν οι ιμπεριαλιστές για να ελέγχουν την κατάσταση. Όλες οι αστικές τάξεις της περιοχής, πάντα φιλόδοξες και συχνά μωροφιλόδοξες, ακόμη και η κυπριακή, έχουν τις βλέψεις τους. Όμως, η κόντρα των ιμπεριαλιστών στην περιοχή είναι άγρια, γιατί μπλέκονται όλοι και για όλους υπάρχουν κρίσιμα επίδικα…
Οι ροές των εμπορευμάτων από το Σουέζ προς τα λιμάνια της Ευρώπης, αλλά και οι ενεργειακές ροές είναι κρίσιμα ζητήματα με τεράστια γεωπολιτική βαρύτητα. Αυτά τα ζητήματα διατηρούν χρόνια τις συγκρούσεις και τις συνεχείς αναδιατάξεις στην περιοχή και στις μέρες μας σε συνθήκες γενικευμένης κρίσης και παροξυσμένου ανταγωνισμού δικαιολογούν όχι μόνο τη διαιώνιση των συγκρούσεων μα και τη γενίκευσή τους σ’ όλη την περιοχή. Όμως, τα πράγματα καθορίζονται έτσι ή αλλιώς από το γενικότερο υφιστάμενο στρατηγικό πλαίσιο, στο οποίο αναφέρθηκε ο πρέσβης των ΗΠΑ μιλώντας για τις απαιτήσεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού σε σχέση με τον ρόλο της χώρας μας. Ουσιαστικά, οι ιμπεριαλιστές καθορίζουν το πλαίσιο κίνησης των αστικών τάξεων και αυτό γίνεται ολοένα και πιο ασφυκτικό, ασταθές και επικίνδυνο με βάση τον ανταγωνισμό τους.
Οι τριμερείς συνεργασίες Ελλάδας- Κύπρου- Ισραήλ και Ελλάδας- Κύπρου – Αιγύπτου σαφέστατα είναι επιτρεπτές και εντάσσονται στο πλαίσιο κίνησης των ΗΠΑ- ΝΑΤΟ. Ενθαρρύνονται μάλιστα, έστω και με διαφορετικές βλέψεις, και από ΗΠΑ και από Ε.Ε. Βασικό υπόβαθρο και των δύο τριμερών συνεργασιών είναι το ζήτημα της ασφάλειας, το ενεργειακό σ’ ότι αφορά πηγές και ροές, αλλά και ο συνολικός έλεγχος της θαλάσσιας περιοχής της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Παράλληλα, το βασικό υπόβαθρο ενισχύεται με ευρύτερα εμπορικές και επιχειρηματικές σχέσεις με τον τουρισμό, τις διαπολιτιστικές και πολιτικές συνεργασίες που στοχεύουν στο ξέπλυμα της εγκληματικής φύσης του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ, αλλά και της φονικής χούντας του Αλ Σίσι της Αιγύπτου. Στην τελευταία συνάντηση Τσίπρα – Νετανιάχου – Αναστασιάδη, στην Ιερουσαλήμ, άνοιξε το ζήτημα της συνεργασίας «πολιτικής προστασίας», με τον Αναστασιάδη να βλέπει να έχει ρόλο «και σε άλλες προκλήσεις» και όχι μόνο στις φυσικές καταστροφές. Όμως, η βρώμικη και επικίνδυνη συνεργασία της αστικής τάξης με τα αντιδραστικά καθεστώτα Ισραήλ – Αιγύπτου πραγματώνεται αδιαλείπτως με συνεχείς στρατιωτικές ασκήσεις στον ελλαδικό χώρο και στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή, με συχνή τη χρήση της αμερικανονατοϊκής βάσης της Σούδας. Μέχρι της 11 Δεκέμβρη, διεξαγόταν ανατολικά της Κρήτης – Κάσου η ελληνοαιγυπτιακή αεροναυτική άσκηση «Μέδουσα», σε απόσταση βολής από τουρκική άσκηση γύρω από το Καστελόριζο. Παράλληλα, στις 20 Δεκέμβρη, ανακοινώθηκε η επιτυχής ολοκλήρωση της πολυεθνικής άσκησης «ΝΑΪΑΣ 16», μεταξύ Κρήτης – Κυθήρων, με αεροναυτικές μονάδες από Ελλάδα, Αίγυπτο, Εμιράτα, Ισραήλ, Κατάρ και Τυνησία. Οι συνεχείς ασκήσεις είναι ήδη μια επικίνδυνη κατάσταση και μια εμπλοκή και υπηρέτηση στα πολεμικά σχέδια του σιωνιστικού Ισραήλ, που ήδη από την εποχή Ομπάμα εξοπλίζεται σαν αστακός για να έχει ακόμη πιο δολοφονικό ρόλο στη νέα εποχή Τραμπ.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ αποδείχνεται θερμότερος υποστηριχτής αυτών των αντιδραστικών συμμαχιών της ελληνικής αστικής τάξης ακόμη και από τους προκατόχους της. Έτσι, από την Ιερουσαλήμ, ο Τσίπρας καλεί την επόμενη σύσκεψη στην Ιερουσαλήμ των Βαλκανίων, τη Θεσσαλονίκη, για να εξαγνίσει και μ’ αυτό τον τρόπο τα σύγχρονα εγκλήματα του Ισραήλ. Όμως, ο εξαγνισμός και η υπηρέτηση της πολεμικής μηχανής του δολοφονικού Ισραήλ είναι η μια πλευρά της αντιδραστικότητας και της επικινδυνότητας αυτών των τριμερών συνεργασιών, που στρέφει τους αραβικούς λαούς σε έχθρα απέναντι στη χώρα μας για πρώτη φορά στην ιστορία τους. Αυτό έτσι κι αλλιώς, με βάση τη δράση του ISIS και την ισλαμοφοβία που σπέρνουν και αξιοποιούν οι ιμπεριαλιστές, είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο. Σ’ αυτό άλλωστε πατάει ο Ερντογάν όταν μιλάει για Γκιαούρηδες. Όμως, το πιο επικίνδυνο είναι πως οι συμμαχίες αυτές υπηρετούν φιλοδοξίες, βλέψεις των εφοπλιστών και της μεγαλοαστικής τάξης της Ελλάδας στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, που τη φέρνουν σε επικίνδυνο ανταγωνισμό με την τουρκική αστική τάξη συνολικά και όχι μόνο με τον υπερφίαλο Ερντογάν. Αυτές οι βλέψεις για ενεργειακούς ρόλους και έλεγχο των θαλάσσιων μεταφορών στο Αιγαίο και ευρύτερα ενθαρρύνονται από ΗΠΑ- Ε.Ε., την ίδια ώρα που καλοπιάνεται και η τουρκική αστική τάξη, για να είναι όσο το δυνατό συνεργάσιμη με ΗΠΑ- Δύση. Έτσι, το Αιγαίο καταλαμβάνεται από τον νατοϊκό στόλο, ο φόβος, ο εθνικισμός και η μισαλλοδοξία καλλιεργούνται στους λαούς και η Κύπρος μπαίνει σε νέα φάση μεγάλων κινδύνων με δοσμένη πλέον την αστάθεια και απρόβλεπτο το μέλλον των κατοίκων της.
Αίγυπτος και Ισραήλ συμμαχούν με την ελληνική αστική τάξη, όμως και στο ζήτημα της ενέργειας και στο ζήτημα της ασφάλειας δεν κλείνουν την πόρτα στην τουρκική αστική τάξη και τηρούν ισορροπίες. Πιέζουν και από την πλευρά τους μαζί με τη Νούλαντ υπέρ του ιμπεριαλιστικού σχεδίου για τους δικούς τους λόγους, αδιαφορώντας για τις νέες περιπέτειες και την αστάθεια που δημιουργεί στο νησί η ιμπεριαλιστική επέμβαση. Αντίστοιχα οι ΗΠΑ με τον Χοχστάιν, που επισκέφτηκε στις 13 Δεκέμβρη την Κύπρο, αλλά και με τον ΥΠΕΞ του Τραμπ της Exxon Mobil, κάθε άλλο παρά έχουν εμμονές για το αν π.χ. το αέριο της Λεβαντίνης θα οδεύσει στην Ευρώπη μέσω Κύπρου – Ελλάδας ή μέσω Κύπρου- Τουρκίας. Σε κάθε περίπτωση, το αέριο όχι μόνο δεν θα είναι λιπαντικό για τη λύση του κυπριακού σε όφελος Τουρκοκυπρίων – Ελληνοκυπρίων, όπως δήλωνε ο Χριστόφιας, αλλά αντίθετα εύφλεκτο υλικό σε μια εύφλεκτη περιοχή και σε μια επικίνδυνη συγκυρία για τους λαούς. Κόντρα στο αντιδραστικό και επικίνδυνο κλίμα έχει αξία να βάλλουμε παρακαταθήκες για να μπορέσουν οι λαοί να βγουν ξανά στο προσκήνιο!
