Οργή και αγανάκτηση για τον λαό του Μενιδίου μετά τον άδικο χαμό του 11χρονου μαθητή στο 6ο δημοτικό σχολείο Αχαρνών, που έχασε τη ζωή του από σφαίρα στο κεφάλι κατά τη διάρκεια σχολικής γιορτής. Οι πυροβολισμοί φέρεται να προκλήθηκαν από νεαρό Ρομά, που διαμένει σε γειτονικό καταυλισμό. Το τραγικό αυτό γεγονός άνοιξε, με τον πιο σκληρό τρόπο, συνολικά στην κοινωνία ένα ζήτημα που χρόνια απασχολεί και ταλαιπωρεί τους κατοίκους της περιοχής. Το ζήτημα της διαρκούς υποβάθμισης και απαξίωσης της ζωής σε περιοχές που έχουν καταδικαστεί στη φτώχεια, την εξαθλίωση, την εγκληματικότητα και τη γκετοποίηση. Μια τέτοια περιοχή είναι και το Μενίδι, που μαζί με άλλες στη Δυτική Αττική, όπως τα Άνω Λιόσια, ο Ασπρόπυργος και η Ελευσίνα, εδώ και δεκαετίες, έχουν φορτωθεί τη διακίνηση ναρκωτικών, τις χωματερές, τα βιομηχανικά απόβλητα, τη μετατροπή τους σε γκέτο.
Στον δήμο Αχαρνών, ή αλλιώς Μενίδι, κατοικούν κατά πλειοψηφία φτωχοί άνθρωποι, εργάτες και εργαζόμενοι που τα τελευταία χρόνια έχουν βυθιστεί σε ακόμα μεγαλύτερη φτώχεια και εξαθλίωση. Είναι χαμηλά αμειβόμενοι, ανασφάλιστοι και βέβαια άνεργοι. Η πτώση της δουλειάς στην οικοδομή και η συνεχιζόμενη αποβιομηχάνιση έχει εντείνει ακόμη παραπέρα τα προβλήματα και τα αδιέξοδά τους.
Μεγάλο μέρος είναι μετανάστες, κυρίως από την πρώην Σοβιετική Ένωση και Ρομά. Ο διαχωρισμός μεταξύ των διαφόρων εθνικοτήτων και η αντιπαλότητα που έχει αναπτυχθεί δεν είναι κάτι καινούριο. Χρόνια καλλιεργείται πρώτα και κύρια από το επίσημο κράτος, αλλά και το παρακράτος, η ξενοφοβία και ο ρατσισμός μεταξύ τους. Μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις, η συμβίωση μεταξύ τους δεν είναι καθόλου αρμονική.
Η γκετοποίηση των Ρομά εξυπηρετεί πρώτα και κύρια αυτούς που ελέγχουν και λυμαίνονται την περιοχή μέσα από ένα διευρυμένο δίκτυο διακίνησης ναρκωτικών και άλλων παράνομων και περιθωριακών δραστηριοτήτων. Η φτώχεια, ο ρατσισμός και η μη συμμετοχή στην εκπαίδευση ευνοούν τη διαρκώς αυξανόμενη περιθωριοποίησή τους, που τους καθιστά ευάλωτους απέναντι στις επιδιώξεις του οργανωμένου εγκλήματος και των κυβερνήσεων. Έτσι, ένα μέρος των Ρομά συμμετέχουν στο οργανωμένο έγκλημα ή αποτελούν υποχείριό του, ενώ η πλειοψηφία προσπαθεί να επιβιώσει μέσα σε αυτό το άγριο και απάνθρωπο περιβάλλον. Κάποιες φορές, μέλη της κοινότητας των Ρομά λειτουργούν αντικοινωνικά και ενάντια σε κομμάτια του λαού εξίσου φτωχά και απαξιωμένα ενώ την ίδια στιγμή δέχονται αντίστοιχες ρατσιστικές και βίαιες συμπεριφορές από άλλα κομμάτια του λαού.
Οι κυβερνήσεις και οι δημοτικές αρχές επί δεκαετίες συντηρούν και όποτε μπορούν οξύνουν αυτή την κατάσταση. Από τη μια, τα αντιλαϊκά, αντεργατικά μέτρα που προωθούν δυσχεραίνουν τις συνθήκες της ζωής του λαού και από την άλλη, η ενίσχυση ρατσιστικών και ξενοφοβικών ιδεολογημάτων καλλιεργεί την έχθρα μεταξύ πλευρών του λαού. Η όξυνση των ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση και η περιθωριοποίηση στρώνει το έδαφος για την ανάπτυξη όλων των ειδών εγκληματικότητας και παραβατικότητας, με πρωταρχικές αυτές της διακίνησης ναρκωτικών σε όλο και μεγαλύτερα κομμάτια του λαού και ιδιαίτερα στη νεολαία. Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τη βίαιη όξυνση των αδιεξόδων των τελευταίων χρόνων της μνημονιακής πολιτικής, έστρωσαν το έδαφος για την εμφάνιση στην περιοχή δυνάμεων όπως η Χρυσή Αυγή. Εκμεταλλευόμενοι την έλλειψη προοπτικής, την απογοήτευση και τον φόβο που γίνεται κυρίαρχος, έρχονται να ρίξουν το δηλητήριό τους στις λαϊκές γειτονιές.
Ο άδικος θάνατος του μαθητή δικαίως εξόργισε τον λαό του Μενιδίου και τον έβγαλε στο δρόμο, με κύριο σύνθημα «έξω η πρέζα από το Μενίδι». Υπάρχει όμως ο κίνδυνος από αυτό το δίκαιο ξέσπασμά του να βγουν πάλι κερδισμένοι αυτοί που τόσα χρόνια συντηρούν αυτή την κατάσταση και λυμαίνονται την περιοχή.
Πρώτος και καλύτερος ο δήμος, που αυτοαπαλλάσσεται από οποιαδήποτε ευθύνη εμφανιζόμενος ως μπροστάρης και διοργανωτής των κινητοποιήσεων. Προσπαθεί να καπηλευτεί και να χειραγωγήσει την οργή και την αγανάκτηση του λαού προς όφελός του, είτε για να την εξαργυρώσει σε ψήφους είτε απλά λειτουργώντας πυροσβεστικά σε αντιδράσεις που αν τις άφηνε ανεξέλεγκτες ίσως κινούνταν ενάντια και στον ίδιο αποδίδοντάς του μερίδιο ευθύνης.
Από την άλλη, αποβράσματα τύπου Χρυσής Αυγής, ή ακόμα και παραφυάδες του οργανωμένου εγκλήματος, εμφανίζονται σαν ισχνή μειοψηφία στις κινητοποιήσεις στοχοποιώντας το σύνολο των Ρομά ενώ δεν έλειψαν οι επιθέσεις με βόμβες μολότοφ σε σπίτια που βρίσκονται εντός του καταυλισμού τους. Αποτελούν το μακρύ χέρι του καπιταλιστικού, εκμεταλλευτικού συστήματος και για αυτό δεν μπορούν να στραφούν ενάντιά του. Σπέρνουν το μίσος, προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν τον λαό, να φορτώσουν την ευθύνη στο σύνολο των Ρομά.
Οι γονείς που τα παιδιά τους πάνε στο ίδιο σχολείο με τον άτυχο μαθητή και οι υπόλοιποι γείτονες που στηρίζουν τις κινητοποιήσεις κατά βάση διεκδικούν μια λύση από την πολιτεία. Με τα αιτήματά τους απαιτούν λύση από την κυβέρνηση και στοχοποιούν τη διακίνηση ναρκωτικών και το οργανωμένο έγκλημα ζητώντας περισσότερη αστυνόμευση, αφού μάλλον έτσι ο περισσότερος κόσμος καταλαβαίνει την απάντηση στο οργανωμένο έγκλημα.
Το ζήτημα είναι πάρα πολύ σοβαρό και το γεγονός ότι ο λαός προσπαθεί να το απαντήσει σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία, απουσία οργανωμένου και μαζικού, εργατικού και λαϊκού κινήματος, το κάνει ακόμα πιο σοβαρό. Είναι πολύ σημαντικό ότι παρά τις άμεσες και οργανωμένες παρεμβάσεις όλων των εχθρών του λαού, κράτους και παρακράτους, δεν φαίνεται να γίνεται μαζικά αποδεκτή η προσπάθεια στοχοποίησης των Ρομά. Το αίτημα για αύξηση της αστυνόμευσης δεν μας βρίσκει σύμφωνους γιατί είμαστε πεισμένοι ότι η αστυνομία δεν υπάρχει για να υπερασπίζεται τα δικαιώματα του λαού και των εργαζομένων. Υπάρχει, συντηρείται και διογκώνεται σε περιόδους κρίσης και φτώχειας για να τρομοκρατεί και να καταστέλλει λαϊκούς αγώνες και αγωνιστές, για να υπερασπίζεται την αστική τάξη και τους εκφραστές της, κυβερνήσεις, δημάρχους και πάσης φύσης αρχή, ενώ πολλές φορές έχουν αποκαλυφθεί οι δοσοληψίες της με το οργανωμένο έγκλημα.
Όσο για τα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση, αυτό που έχουμε να πούμε ότι οι Ρομά δεν χρειάζεται να κρατούν ούτε καν μικρό καλάθι! Πέρα από το ότι είναι χιλιοειπωμένα και κάθε φορά μετά από ένα σοβαρό γεγονός που αφορά τους Ρομά, πέρα από το ότι έχουν ως ένα βαθμό και τον κρυπτορατσιστικό χαρακτήρα της επίρριψης ευθυνών στους ίδιους για τον τρόπο ζωής που «έχουν επιλέξει», αν δε χτυπηθεί στη ρίζα του ο πραγματικός λόγος για τον οποίο τους έχουν αναγκάσει να «επιλέξουν» αυτόν τον τρόπο ζωής, τότε αυτά τα μέτρα δεν έχουν να αλλάξουν και πολλά πράγματα!
Η μόνη απάντηση στην εγκληματικότητα, την εξαθλίωση, τα ναρκωτικά και ότι άλλο καταδυναστεύει τις ζωές των λαϊκών στρωμάτων, των μεταναστών και των μειονοτήτων είναι η ανάπτυξη κοινού μαζικού λαϊκού κινήματος, που θα είναι σε θέση να ξεχωρίσει ψεύτικους φίλους και εχθρούς και να συμμαχεί με όσους έχουν κοινά συμφέροντα. Δεν είναι κάτι εύκολο ούτε πρόκειται να γίνει αύριο το πρωί, πολύ περισσότερο δεν θα συγκροτηθεί τις αμέσως επόμενες μέρες στο Μενίδι. Έχει όμως σημασία να μπορούμε κάθε φορά να αναγνωρίσουμε πού θέλουμε να φτάσουμε και να κάνουμε ένα μικρό ή μεγαλύτερο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Είναι απόλυτα κατανοητό ότι ο λαός απαιτεί άμεσα λύση. Δυστυχώς, όμως, δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις και δεν μπορούμε να περιμένουμε τις λύσεις από αυτούς που μας δημιουργούν τα προβλήματα, που καθημερινά προσπαθούν να μας αποδείξουν ότι περισσεύουμε σε αυτή την κοινωνία. Όσο και αν ακούγεται μακρινή και δύσκολη η συγκρότηση ενός μαζικού κινήματος αντίστασης και διεκδίκησης σε αντικαπιταλιστική, αντιιμπεριαλιστική και αντισυνδιαχειριστική κατεύθυνση, εξακολουθεί να είναι ο μόνος δρόμος για τη δικαίωση των αιτημάτων μας. Και σίγουρα είναι πιο σύντομος από τον δρόμο των υποσχέσεων και των αυταπατών, που μας αποπροσανατολίζουν, μας απογοητεύουν και μας οδηγούν από ήττα σε ήττα.
