Κοινή ανακοίνωση του ΚΚΤ/ΜΛ και του ΚΚΕ(μ-λ) για τα 100 χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης και τον ιντερνετικό διάλογο του ICOR
Σήμερα, έχοντας διανύσει σχεδόν τρεις δεκαετίες από τις καταρρεύσεις του ’89-’91, τα πράγματα δείχνουν πιο ξεκάθαρα για όποιον θέλει να ερμηνεύσει το κόσμο αναλαμβάνοντας τις ευθύνες που αντιστοιχούν. Ο ιδεολογικός μανδύας περί «παγκοσμιοποίησης», «τέλους της ιστορίας» και «της ταξικής πάλης», που περίτεχνα υφάνθηκε από τα ιμπεριαλιστικά think tanks, ξέφτισε. Η καπιταλιστική λαίλαπα και η ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα και θηριωδία σάρωσε δισεκατομμύρια εργατικών λαϊκών μαζών αποκαλύπτοντας το πραγματικό πρόσωπο του συστήματος.
Η δομική, ολόπλευρη και αθεράπευτη κρίση του συστήματος πυροδότησε ένα νέο γύρο επίθεσης ενάντια στο προλεταριάτο και τους λαούς που μόνο με τη περίοδο της «πρωταρχικής συσσώρευσης» μπορεί να συγκριθεί:
1) Οξύνει στο έπακρο τους ενδοιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις (κύρια αντίθεση ΗΠΑ-Ρωσία), έχει θέση στην ημερήσια διάταξη το ξαναμοίρασα του κόσμου, τη διεύρυνση ζωνών και σφαιρών επιρροής, το έλεγχο των αγορών, των ενεργειακών δρόμων, συνολικά έχει επιταχύνει τη διαδικασία επανακατάκτησης- επαναποικιοποίησης του κόσμου από τους ιμπεριαλιστές. Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και οι επεμβάσεις, η κούρσα των στρατιωτικών- πυρηνικών εξοπλισμών, η στρατιωτική ένταση σε διαφορά σημεία του πλανήτη αλλά και οι οικονομικοί- γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί, η γενικευμένη ανισορροπία δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα απειλώντας τους λαού με νέους φρικιαστικούς κίνδυνους, φέρνοντας ακόμη πιο κοντά το ενδεχόμενο ενός γενικευμένου πολέμου.
2) Οξύνει την αντίθεση ιμπεριαλισμού-λαών (κύρια αντίθεση) με την επέλαση μιας χούφτας ιμπεριαλιστικών χωρών στις μικρότερες καπιταλιστικές εξαρτημένες και αποικιακές χώρες. Η αφαίμαξη, η καταλήστευση, η υφαρπαγή των πλουτοπαραγωγικών πηγών και συνολικά του παραγόμενου πλούτου στις χώρες αυτές, η καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων, η μετατροπή τους σε βάσεις στήριξης με τη καταπάτηση κάθε έννοιας κυριαρχικού δικαιώματος και ανεξαρτησίας, εντείνει την καταπίεση των λαών και κάνει διπλή την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης (από το μονοπωλιακό κεφάλαιο και τη ντόπια αντίδραση).
3) Οξύνει την αντίθεση κεφαλαίου-εργασίας (βασική αντίθεση) με την επέλαση, επέκταση και τη κυριαρχία του παρασιτικού χρηματιστικού μονοπωλιακού κεφαλαίου επιβάλλοντας, στο εσωτερικό των ιμπεριαλιστικών μητροπόλεων και στο σύνολο των καπιταλιστικών χωρών συνθήκες εργασιακού και κοινωνικού μεσαίωνα για την υπερεκμετάλλευση των εργαζόμενων μαζών, προκειμένου να ικανοποιεί την ακόρεστη δίψα του για κέρδος.
Πιο σάπιος από ποτέ, με πάνω από ένα αιώνα στη πλάτη του, ο καπιταλισμός, στο ανώτατο ιμπεριαλιστικό του στάδιο βρίσκεται εγκλωβισμένος στα πολλαπλάσιά αδιέξοδα και τις αντιφάσεις του, κυοφορώντας τις πιο αντιδραστικές και μαύρες μέρες του για την ανθρωπότητα. Για το ξεπέρασμα της κρίσης του υπόσχεται τον όλεθρο της «δημιουργικής καταστροφής» για τους λαούς και νέα δεσμά μισθωτής σκλαβιάς, αιώνες πίσω από τη σκοπιά των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων, για τους προλετάριους.
Η ιστορία όμως διδάσκει ότι το παγκόσμιο προλεταριάτο και οι λαοί, εξοπλισμένοι με την επαναστατική θεωρία του μαρξισμού-λενινισμού, έχουν τη δύναμη να επιβάλουν την αντίστροφή αυτής της πορείας. Ότι οι εξαθλιωμένοι, οι πληβείοι, οι καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι μπορούν να γυρίσουν ξανά τον τροχό της ιστορίας και να γράψουν νέες σελίδες ανυψώνοντας, μέσα από την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού, την κοινωνία σε ένα ανώτερο επίπεδο, το ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ.
Η τεράστια συνεισφορά του μπολσεβικισμού, που ανδρώθηκε στην σφοδρή αντιπαράθεση με τους προδότες της 2ης Διεθνούς, τα σαπρόφυτα του κοινοβουλευτισμού που ξέπεσαν στον σοσιαλσοβινισμό και έγιναν πράκτορες της αστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού, αλλά και με τους κάθε λογής οπορτουνιστές και ρεφορμιστές, συμπυκνώνεται στο γενικό συμπέρασμα του Λένιν ότι: «Ο ιμπεριαλισμός είναι η παραμονή της σοσιαλιστικής επανάστασης». Αυτή την επαναστατική αλήθεια αρνούνται οι σημερινοί ρεφορμιστές-ρεβιζιονιστές που φτάνουν να βλέπουν ακόμη και προοδευτικά στοιχεία στον καπιταλισμό που σαπίζει, δηλαδή τη δυνατότητα του να δημιουργεί νέο στάδιο όπως η «παγκοσμιοποίηση», «ολοκληρώσεις» κα. Αναλύσεις που πλασάρονται με το περιτύλιγμα του «σύγχρονου κόσμου» και του «σοσιαλισμού του 21ου αιώνα» σε διάφορες παραλλαγές, και που δεν είναι τίποτε άλλο πάρα η καρικατούρα και το αναμάσημα ενός συνονθυλεύματος των ηττημένων αναρχικών και ρεφορμιστικών θεωριών του περασμένου αιώνα, που είχαν ως πυρήνα τους το ότι ο καπιταλισμός δεν ανατρέπεται. Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος είναι οι θεωρίες περί «πανιμπεριαλισμού», που βλέπουν μια ιμπεριαλιστική πυραμίδα με όλες τις χώρες να είναι ιμπεριαλιστικές κατά σειρά κατάταξης.
Εύστοχα ο Στάλιν χαρακτήρισέ το λενινισμό ως «ο μαρξισμός της εποχής του ιμπεριαλισμού και της προλεταριακής επανάστασης. Ακριβέστερα: ο λενινισμός είναι η θεωρία και η τακτική της προλεταριακής επανάστασης γενικά, η θεωρία και η τακτική της δικτατορίας του προλεταριάτου ειδικά.». Ο πρώιμος καπιταλισμός γέννησε τους νεκροθάφτες του. Ο μονοπωλιακός καπιταλισμός γέννησε και τρέφει τις ώριμες αντικειμενικές συνθήκες για το εφικτό της προλεταριακής επανάστασης. Ο μπολσεβικισμός άνοιξε το δρόμο για την έφοδο στον ουρανό, καθοδήγησε τις επαναστατημένες μάζες στην ανατροπή της αστικής εξουσίας, στη εφαρμογή της δικτατορίας του προλεταριάτου και στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού.
Η θεμελίωση του μαρξισμού-λενινισμού τεκμηριώθηκε (από τη πράξη) στη θεωρία και επαληθεύτηκε (από τη θεωρία ) στη πράξη αποτελώντας τη πιο σύγχρονη κοσμοαντίληψη για την εξέλιξη της ανθρωπότητας και των κοινωνιών. Εν συντομία θα θέλαμε να υπογραμμίσουμε ορισμένα σημεία.
Σήμερα, ένα αιώνα από την Οκτωβριανή επανάσταση και μισό αιώνα από τη ΜΠΠΕ, οι κομμουνιστές έχουν χρέος και καθήκον να αφομοιώσουν και να προωθήσουν τα επαναστατικά διδάγματα του μαρξισμού- λενινισμού στο πεδίο της ταξικής πάλης και του πολιτικού αγώνα, συμβάλλοντας στην ανασυγκρότηση του εργατικού, λαϊκού, επαναστατικού, κομμουνιστικού κινήματος. Πρώτιστο διεθνιστικό και επιτακτικό καθήκον, η ενίσχυση της αντιπολεμικής- αντιιμπεριαλιστικής πάλης των λαών. Ο συντονισμός και η κοινή δράση στη κατεύθυνση οικοδόμησης ενός Μετώπου των λαών εναντία στο πόλεμο, τον ιμπεριαλισμό και το φασισμό. Που θα προάγει την αλληλεγγύη, την αδελφοσύνη και τη φιλία των λαών ενάντια στον εθνικισμό και το σοβινισμό, αλλά και τον πασιφισμό, υψώνοντας ψηλά τη σημαία του προλεταριακού διεθνισμού.
Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλαδας(μαρξιστικό-λενινιστικό) – ΚΚΕ(μ-λ)
Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας/Μαρξιστικό-Λενινιστικό – TKP/ML
Οκτόβρης 2017
